أَيْمَانِهِم
از الکتاب
«أَیْمَان» جمع «یمین» به معناى سوگند است، و در اصل، «یمین» به معناى دست راست مى باشد، اما از آنجا که به هنگام سوگند و بستن عهد و پیمان دست راست را به هم مى دهند، و قسم یاد مى کنند، این کلمه تدریجاً در معناى سوگند به کار رفته است.
ریشه کلمه
کلمات نزدیک مکانی
وَ جَهْد بِاللّه أَقْسَمُوا لا لَئِن اللّه مِن عَن الّذِين قُل إِنّهُم بَعْد ثَمَنا جَاءَتْهُم لَمَعَکُم أَيْمَان اتّقُوا يَبْعَث أَمَرْتَهُم لَهُم جَاءَهُم قَلِيلا نَذِير تُرَدّ آيَة أُولٰئِک خَلْفِهِم بِعَهْد حَبِطَت لَيَخْرُجُن شَمَائِلِهِم لَيَکُونُن يَعْمَلُون مَن غَفُورا الْفَائِزُون نَاصِرِين لَيُؤْمِنُن أَن أَعْمَالُهُم يَشْتَرُون هُم بِهَا يَمُوت فَأَصْبَحُوا إِن أَهْدَى هٰؤُلاَء يَخَافُوا خَلاَق اسْمَعُوا حَلِيما کَانُوا تُقْسِمُوا کَان أَ فَأُولٰئِک بَلَى تَجِد أَو الْمُتّقِين بِمَا يَا أَيْدِيهِم خَاسِرِين فِي إِنّه أَيّهَا يَتّقْه فَيُنَبّئُهُم طَاعَة وَجْهِهَا بَيْن يُحِب أَکْثَرَهُم إِحْدَى مَا آمَنُوا إِنّمَا وَعْدا عَلَى شَاکِرِين مَعْرُوفَة عَلَيْه الْأُمَم الْآيَات الْآخِرَة فَلَمّا يَقُول يَهْدِي عِنْد لَآتِيَنّهُم بِالشّهَادَة حَقّا
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
