نتایج جستجو

نفرت‌ و دوري‌ ‌از‌ حق‌. تنبيه‌: رزق‌ منحصر بمأكولات‌ نيست‌ ‌هر‌ چه‌ ‌از‌ جانب‌ الهي‌ ‌از‌ راه‌ لطف‌ و عنايت‌ ببنده‌ رسد رزق‌ ‌است‌ مي‌گويي‌: (اللهم‌ ارزقنا

لَهُم‌ رِزق‌ٌ مَعلُوم‌ٌ وعده‌هايي‌ ‌که‌ خداوند ‌در‌ قرآن‌ مجيد و معصومين‌ ‌در‌ احاديث‌ و اخبار و بشارتهايي‌ ‌که‌ باهل‌ ايمان‌ داده‌ ‌شده‌ تمام‌ رزق‌ ‌است‌

لَهُم‌ رِزق‌ٌ مَعلُوم‌ٌ وعده‌هايي‌ ‌که‌ خداوند ‌در‌ قرآن‌ مجيد و معصومين‌ ‌در‌ احاديث‌ و اخبار و بشارتهايي‌ ‌که‌ باهل‌ ايمان‌ داده‌ ‌شده‌ تمام‌ رزق‌ ‌است‌

لَهُم‌ رِزق‌ٌ مَعلُوم‌ٌ وعده‌هايي‌ ‌که‌ خداوند ‌در‌ قرآن‌ مجيد و معصومين‌ ‌در‌ احاديث‌ و اخبار و بشارتهايي‌ ‌که‌ باهل‌ ايمان‌ داده‌ ‌شده‌ تمام‌ رزق‌ ‌است‌

ميشود و رزق‌ انسان‌ ميگردد، لكن‌ ‌اينکه‌ بنظر تمام‌ نيست‌: زيرا اولا باران‌ سبب‌ انبات‌ ميشود و مأكولات‌ ‌از‌ زمين‌ خارج‌ مي‌شود: و ثانيا: رزق‌ منحصر بمأكولات‌

ذلک ذنب ذهب ذو ذوق ذى ذکر رئى ربب رجج رجع رجف رجو رحل رحم رحمان ردد ردف ردى رزق رسل رسو رصد رضو رغب رفرف رفع رقى رمن رمى رهق رهن روح رود رکب رکع زبن زجر زرع

الثمانية معروف‌). و امّا توحيد افعالي‌ اينكه‌ امر خلق‌ و رزق‌ بدست‌ ‌او‌ ‌است‌ احدي‌ قدرت‌ ‌بر‌ خلق‌ و رزق‌ ندارد غاية الامر اسباب‌ هستند و افعال‌ الهي‌ تارة

است بعيد نيست كه مراد از «اَسْقَيْناهُمْ ماءً غَدَقاً» وسعت رزق باشد كه آب كثير سبب سعه رزق است اين لفظ تنها يكبار در قرآن آمده است. هم ل فتن موه فى سقى

شد، رزق ویژه ای نزدش می یافت. [روزی در کمال شگفتی] گفت: ای مریم! این رزق ویژه برای تو از کجاست؟! گفت: از سوی خداست، یقیناً خدا هر کس را بخواهد، رزق بی حساب

داد بخوريد از آنچه خدا روزى داده است . * [عنكبوت:60] در الميزان فرموده: حمل رزق ذخيره آن است كه انسان و از حيوانات مورچه، زنبور عسل و موش ذخيره مى‏كند. احتمال:

[ق:10]، نخل‏هاى بلند كه ميوه آن روى هم چيده است. ل حصد نخل حبب ها جنن طلع ه رزق نضد ب عبد نبت حيى نا

اللّه‌َ لَهُوَ خَيرُ الرّازِقِين‌َ): اشكال‌: خداوند رزّاق‌ ‌است‌ و بس‌ و رزق‌ يكي‌ ‌از‌ افعال‌ مختصّه‌ بخدا ‌است‌ رازق‌ ديگري‌ نداريم‌ ‌که‌ خير الرّازقين‌

[مؤمنون:75]. در طغيانشان اصرار مى‏ورزيدند و سرگردان مى‏ماندند. ه فى من هم ل حسب کشف رزق ف بحر يى بل عتو غشو ضرر عن طغو طغى غشى ا سوق نفر ک ها رئى مسک موج ظلم او لما

فتح عزز رجل مع ائى مريم اهل ذى صلح تحت بين عرف وفى ظلم طلق ابراهيم قبل بعد رزق ارض

نعم الى صيد ايى ربب حتى فى دور الا کون کتب الذى يا بنو هدى عقد نسو شکر بلغ رزق او بلد وقى خزى عن اذا عوم امر کلل تلو حصن بيع اکل ربو قد غفر رود ولد زوج لسن

أما هن الذى اله سغب انس رسل عرف اوى بلو ظلم دعع اسر کرم لعل طيب عن ى اما رزق صلح ذوى غلم يوم غنى اول مدن اللاتى بل لم نصر عقل قهر الذين قسم ا اخر کلا ذلک

يمم اتى ذلکن لولا ويل رسل سبل لقى لقم لن کرم کلل نفع قوم امن جمع قبل يوم رزق قد عن اخر صرخ ها نبذ دحض جوب لئک عظم ظلم روح الک عقم جهد طغو رود ولى جند او

الصلحت ... و رزق کریم) ۳ - بخشودگى گناهان، مقدمه برخوردارى انسان از نعمت هاى اخروى (لهم مغفرة و رزق کریم) با توجه به تقدیم «مغفرة» بر «رزق کریم» برداشت

أُرِیدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ وَ ما أُرِیدُ أَنْ یُطْعِمُونِ). تفسیر آیات ۱ - خداوند، بى نیاز از رزق و عطایاى بندگان خویش (ما أُرید منهم من رزق) ۲ - عبادت و بندگى

اله الله فى رحم عرف او ها سمو انن نا الا هم قد کم ک الى زول ا ارض اذا ى بل رزق سرح عرو قول ذلک ختم الذى اجل رسل موت مسک وثق حسب نعم الذين نفق امر التى بلغ

يُنفِقُون‌َ كلمه ‌ما موصوله‌ ‌است‌ افاده عموم‌ مي‌كند و رزق‌ ‌هم‌ عموم‌ دارد ‌هر‌ چه‌ ‌به‌ انسان‌ عنايت‌ مي‌شود رزق‌ ‌است‌ و انفاق‌ ‌هر‌ چيزي‌ ‌به‌ حسب‌ مناسب‌ ‌آن‌

«مَغْفِرَةٌ» 6- رزق اخروى بسيار وسيع و بزرگ و كريمانه است. «رِزْقٌ كَرِيمٌ» 7- پاداش‌هاى الهى، هم معنوى است، «مَغْفِرَةٌ» و هم مادّى. «رِزْقٌ كَرِيمٌ» لِيَجْزِيَ

اذا فرض عفف اياى کثر کرس لدى رغم ملک خرج ضرر اخذ ايى عبد قرب کسب صحب ردد رزق ذلک يى حقق بئس سبل ا عدل جنن وفى ايد قتر نطق لمم صبر نبو اوى حسن بيت نعم ولى

شريفه رزق از نظر قرآن به چه معنا است ؟ آنچه انسان در راه حرام مورد بهره بردارى قرار مى دهد رزق خدا نيست رزق همه موجودات به اذن خدا است هر چه رزق است خير

people who reason. ترتیل: ترجمه: «إِخْتِلافِ»: دگرگونی. آمد وشد. «رِزْقٍ»: در اینجا مراد سبب رزق و روزی است. از قبیل: باران و برف و نور و اشعّه‌های گوناگون کیهانی

بخشايش و نزول رزق ويژه‌ى الهى است. آمَنُوا وَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا ... لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَرِيمٌ‌ 6- اگر به خاطر هجرت و جهاد از رزق اندك بگذريد،

مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَرِيمٌ «4» آنان همان مؤمنان حقيقى هستند، براى آنان نزد پروردگارشان درجات و آمرزش و روزىِ سخاوتمندانه و نيكو است. «رِزْقٌ كَرِيمٌ»، به

أَحيَينا بِه‌ِ بَلدَةً مَيتاً كَذلِك‌َ الخُرُوج‌ُ «11» ‌اينکه‌ نخل‌ خرما ‌براي‌ رزق‌ بندگان‌ ‌است‌ ‌که‌ ‌از‌ قامت‌ ‌او‌ ‌تا‌ هسته ‌او‌ استفاده‌ كنند و بهره‌برداري‌

و گفته‏اند: رزق است. در اقرب چند معنى نقل شده كه از جمله بوئيدنى و رزق است و همچنين است در مجمع: ابن اثير در نهايه گويد: ريحان برحمت و رزق و راحت اطلاق‏مى

برخى دعاهاى مؤمنان براى توسعه رزق مستجاب نمى‌شود؟ در پاسخ بايد گفت: استجابت دعا در چارچوب حكمت الهى است. گاهى توسعه رزق عامل غفلت از خدا و موجب طغيان و

مر نوريان را طالبند در قرآن، براى رزق اوصافى ذكر شده است از جمله: «رِزْقاً حَسَناً» «2»*، روزيى نيكو و پاكيزه. «رِزْقٌ كَرِيمٌ» «3»*، روزيى بزرگوارانه و

و ما أُرِيدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ‌ ... 6- كسى كه خودش رزّاق است، چه نيازى به رزق بندگان دارد. ما أُرِيدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ‌ ... إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ‌

پراکنده شوید و از فضل و رزق خدا جویا شوید و خدا را بسیار یاد کنید تا رستگار شوید. و چون نماز پايان يافت، در زمين پراكنده شويد و رزق خدا را طلب كنيد و فراوانش

بعد موت يوم لم قبل قلب صدد جمع اخذ صير عظم علم خير ضلل بعض صبح شطن مع شقق رزق سمو اخر عبد ترب وطء حدث انتم رجع صدق برد صرر روح لن صعق کذب حرث

بنات‌ ‌خود‌ ‌را‌ ميكشتند ‌از‌ جهت‌ خوف‌ ‌از‌ رزق‌ ‌آنها‌ لذا ميفرمايد نَحن‌ُ نَرزُقُكُم‌ وَ إِيّاهُم‌ امر رزق‌ خداوند ‌بر‌ ‌هر‌ كس‌ آنچه‌ صلاح‌ بوده‌ معين‌

نفوس خودِ انسان ها هست مراد از «رزق»، در آیه: «وَ فِى السّمَاء رِزقُكُم وَ مَا تُوعَدُون» گفتارى درباره كافى بودن رزق، براى روزى خواران داستان وارد شدن

اين آيه رزق كريم را عظيم و واسع و آنچه ناگوارى در آن نيست و در ذيل آيه چهارم از همين سوره، بزرگ و پر قيمت معنى كرده در اقرب الموارد آمده: «رِزْقٌ كَريمٌ

انصار شركت‌ ‌در‌ جهاد كردند ‌آنها‌ ‌هم‌ ‌از‌ ‌شما‌ هستند مشمول‌ مغفرت‌ و رزق‌ كريم‌ هستند و خويشاوندان‌ بعضي‌ اولي‌ و سزاوارتر جلد 8 - صفحه 166 ‌از‌ بعضي‌

[نساء:94]. در كل فائده است چنانكه طبرسى آن را فواضل نمت‏ها و رزق گفته است. ايضاً در المنار رزق و فواضل نعمت گفته است. [انفال:41]. بدانيد آنچه فائده برده‏ايد

السلام است. خداوند دو سنّت دارد: يكى سنّت رزق رسانى و يكى سنّت اجراى امور از طريق اسباب و وسايل، بنابراين رسيدن به رزق منافاتى با قانون تلاش انسان‌ها ندارد

مِمّا يَقُولُون لِلْخَبِيثَات لَهُم الْخَبِيثُون مَغْفِرَة لِلْخَبِيثِين رِزْق الْخَبِيثَات در حال بارگیری...

لِلطّيّبِين مِمّا الطّيّبَات يَقُولُون لَهُم مَغْفِرَة لِلْخَبِيثَات الْخَبِيثُون رِزْق کَرِيم لِلْخَبِيثِين در حال بارگیری...

لِلطّيّبَات يَقُولُون الطّيّبُون لَهُم مَغْفِرَة لِلطّيّبِين الطّيّبَات رِزْق يَا کَرِيم لِلْخَبِيثَات الْخَبِيثُون در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه خرج‌ (۱۸۲ بار) ک‌ (۱۴۷۸ بار) وَ مِن کَمَا رَبّک کَرِيم رِزْق بَيْتِک مَغْفِرَة بِالْحَق إِن رَبّهِم فَرِيقا عِنْد الْمُؤْمِنِين در حال

بار) ل‌ (۳۸۴۲ بار) ى‌ (۱۰۴۴ بار) مَا وَ أُرِيد إِلاّ مِنْهُم الْإِنْس مِن رِزْق الْجِن خَلَقْت الْمُؤْمِنِين در حال بارگیری...

شَرّه هُو عَلَى کَان حُبّه الرّزّاق يَوْما مِسْکِينا ذُو يَخَافُون الْقُوّة رِزْق يَتِيما مِن الْمَتِين مِنْهُم بِالنّذْر أَسِيرا در حال بارگیری...

خَيْر رَسُولا حَيّا عِنْد أَيْن رِزْقا رَبّک بَرّا مُبَارَکا رَبّه نَحْن رِزْق بِوَالِدَتِي مَرْضِيّا جَعَلَنِي نَرْزُقُک در حال بارگیری...

أَخْرَجَک لِيُقِيمُوا إِن الصّلاَة غَيْر کَرِيم فَرِيقا کَمَا فَاجْعَل بِوَاد رِزْق أَفْئِدَة الْمُؤْمِنِين ذُرّيّتِي مَغْفِرَة يُجَادِلُونَک لَکَارِهُون النّاس

آمرزش گناهان و فزونى رزق (و اللّه یعدکم مغفرة منه و فضلا) کلمه «فضلا» به قرینه مقابله آن با وسوسه شیطان بر تهیدستى، به معناى فزونى در رزق است. ۸ - انفاق، موجب

دنيويه‌ ‌از‌ افاضه‌ وجود و تطورات‌ ‌در‌ اصلاب‌ آباء و ارحام‌ امهات‌ و افاضه‌ رزق‌ و صحت‌ و اعطاء حواس‌ ظاهريه‌ و باطنيه‌ و تمام‌ اسباب‌ تعيش‌ و زندگاني‌ ‌از‌

‌از‌ صفات‌ ده‌گانه‌ ‌است‌ ‌که‌ مختص‌ باو ‌است‌ ‌در‌ باب‌ توحيد افعالي‌ خلق‌، رزق‌، احياء، اماته‌، غني‌، فقر، عزت‌، ذلت‌، صحت‌، مرض‌ و البته‌ ‌هر‌ كدام‌ اسباب‌

حج‌ ‌آيه‌ 73، و گذشت‌ ‌در‌ باب‌ توحيد افعالي‌ ‌که‌ اختصاص‌ باو دارد خلق‌ رزق‌، اماته‌ احياء، غني‌ فقر، عزت‌ ذلت‌، صحت‌ مرض‌ ده‌ صفت‌ ‌است‌ ‌که‌ ‌در‌ تحت‌

دعوت‌ انبياء ‌است‌ ‌در‌ مقابل‌ مشركين‌ و عبده اصنام‌ توحيد افعالي‌ امر خلق‌ و رزق‌ و اماته‌ و احياء و عزت‌ و ذلت‌ و غنا و فقر و صحت‌ و مرض‌ بدست‌ ‌او‌ ‌است‌

بِأَحْسَنِهَا يُبْصِرُون فَخُذْهَا خُذ انْه رَبّک سَأُرِيکُم اصْطَبِر بُنَي رِزْق عَلَيْهَا يَا الْمُنْکَر دَار لِکُل هُم الْجَاهِلِين خَبِير لَطِيف تَفْصِيلا

حرف نون) 5- رزق دنيا گاهى نيكوست و گاهى تلخ، ولى بهشتيان تنها از رزق نيكو برخوردارند. «رِزْقاً حَسَناً» 6- رازق واقعى خداست و ديگران واسطه‌ى رزق هستند. «خَيْرُ

مَثَل تَسْتَأْنِسُوا وَکِيل ادْخُلُوا کَرِيم يُؤْذَن يَشَاء بِمَا شَيْء رِزْق نَقُول مَن کُل جَاهَدُوا تُسَلّمُوا خَلَوْا أَبْوَاب مَا طَعَام عَلَى مِنْکُم

بارگیری... ف ربب ک ل سمو نن شىء ه وعد ما عضو کون هم قرء کم ارض حشر لم قرآن سئل رزق جعل قبل انن الذين من قسم حقق فى خلق عن جمع شطن ثم مثل حضر

اين آيه رزق كريم را عظيم و واسع و آنچه ناگوارى در آن نيست و در ذيل آيه چهارم از همين سوره، بزرگ و پر قيمت معنى كرده در اقرب الموارد آمده: «رِزْقٌ كَريمٌ

نموده‏اند. فخر رازى در يكى از دو قولش گفته: مراد دوام و عدم انقطاع روزى است يعنى رزق آنها هميشگى است. الميزان فرمايد: ظاهراً مراد توالى و عدم انقطاع است. طبرسى

شامل این کلمه رود (۱۴۸ بار) مَا وَ أَن إِن إِنّي مِن إِلاّ اللّه مِنْهُم رِزْق إِلَى أُخَالِفَکُم أَنْهَاکُم عَنْه أُرِيد لِيَعْبُدُون يُطْعِمُون الْعَالَمِين

ثَمُود نُوح رَبّک بِالصّلاَة لَهُم الصّحُف تَعْقِلُون فَمَن عَادا قَبْل صُحُف رِزْق مُجْرِما کَم لَعَذَاب أَيّنَا جَاءَنَا وَعَدْنَاه السّحْر إِنّهُم لَتَعْلَمُن

اين آيه رزق كريم را عظيم و واسع و آنچه ناگوارى در آن نيست و در ذيل آيه چهارم از همين سوره، بزرگ و پر قيمت معنى كرده در اقرب الموارد آمده: «رِزْقٌ كَريمٌ

رِضْوَان هَب الْفَوْز تَحِيّة الْفُلْک رَبّکُم مَا عَلَيْهِم أَنْفُسِکُم رِزْق الْعَظِيم سَيْل لَعَلّکُم تُؤْتِي عَاصِف لَم کَانُوا أُنْثَى تَعْقِلُون إِنّمَا

شامل این کلمه غفر (۲۳۴ بار) وَ لَهُم مِن الّذِين اللّه الصّالِحَات عَمِلُوا رِزْق أَجْر أُولٰئِک کَرِيم آمَنُوا إِن رَبّک رَبّهِم مَا أَجْرا کَبِير عَظِيما

الْمُحْسِنِين مَتَاع يَبْدَأ جَعَلَهَا فَأَذّن حَقّا هُو لٰکِن التّوْرَاة مَتَاعا رِزْق الْأَقْرَبِين يُنْفِقُون يُقْتَلُون عِنْد جَمِيعا أَحْسَن يُبَيّن الْخَلْق

تَعْثَوْا إِقَامَتِکُم تَتّخِذُون کُلِي رَبّک فَکَانُوا الصّلاَة سَکَنا مُوسَى رِزْق بِمَا مُبَارَکَة يَعْلَم أَهْلِهَا أَوْحَى مُفْسِدِين ذٰلِکُم طَيّبَة در

نقص‌ ‌است‌ و منافي‌ ‌با‌ وجوب‌ وجود ‌است‌ و ‌بر‌ افعال‌ الهي‌ ‌از‌ خلق‌ و رزق‌ و عطاء و منع‌ و عفو و مغفرت‌ و رضا و سخط و ثواب‌ و عقاب‌ و ‌غير‌ اينها، زيرا

و انعام و اكرام الهى را در باره خود به يكديگر خبر دهند. أُولئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ (41) فَواكِهُ وَ هُمْ مُكْرَمُونَ (42) فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ

و ادعيه‌ و اعمال‌ صالحه‌ مثل‌ حج‌ و زيارات‌ ائمه‌ اطهار ‌که‌ موجب‌ توسعه‌ رزق‌ ميشود و همچنين‌ اخلاق‌ فاضله‌ و چه‌ بسيار ‌از‌ معاصي‌ و اعمال‌ سيئه‌ و صفات‌

فرط سئل کيد خصم علم ف انا فتء زعم کود جحم ها ذکر حسن کظم ذلکم ردى رسل سوى رزق فند يوسف لو اجر هو على اثر الى ب صنم نور حتى ضيع عن امم کم جىء ن حزن اذ بين

سبح حوت خلق مهن ذهب حين نحن ورى ايى علم لبث دون جعل لقم الله نظر شىء فى او رزق يوم ائى اله جىء قد مع وله

شايد مراد از حفده نوه‏ها باشد. اين كلمه فقط يك بار در قرآن آمده است . کم من رزق بنو زوج طيب ل ا ب بطل جعل ف امن نفس

است. سعى‌ (۳۰ بار) وَ الّذِين فِي آيَاتِنَا کَرِيم أُولٰئِک مُعَاجِزِين رِزْق لَهُم مَغْفِرَة أَصْحَاب الْجَحِيم عَذَاب مَا مِن الصّالِحَات رِجْز أَلِيم

وسم حبر مسس ان ا عند بعد هو هذه عبد بدع نوش عرش وصف عذب طالوت فى مثل قرب رزق رهب نفس کتب نبو جىء کهل رسل اتى کفر وهب دون جهنم ليت حصر مهد خوى بعث بلغ بين

مى‏شود ولى انواع نعمتها بودن بهتر است هم حيى ه من دنو فتن زوج ل ب متع فى ما رزق الى ربب ک

ارض الى ک صور لا ثم اذ اذا خلق هو حقق شىء قول علم جمع کون ب حمل بنى ايى شرک رزق ذلک الذى اله قوم وعى بين قرر وله حشر طير صعق اتى برء ملک حيد رجع سبح جرم فزع

[ذاريات:58]. [قلم:45]. هم انن ى ل کيد ف ا ام سئل قوى لم علم فکر الذين ذو ملو ذنب ما رزق من اجر ظلم هو لا ب وله صحب اله مثل غرم الله

گفت: «ای قوم! به من بگویید، هرگاه من دلیل آشکاری از پروردگارم داشته باشم، و رزق (و موهبت) خوبی به من داده باشد، (آیا می‌توانم بر خلاف فرمان او رفتار کنم؟

شرك‌ و عجز و احتياج‌ و ساير عيوب‌ و نواقص‌ و ‌بر‌ صفات‌ فعليّه‌ ‌از‌ خلق‌ و رزق‌ و عدل‌ و ‌غير‌ اينها، و ‌بر‌ صدق‌ انبياء و اوصياء و كتابهاي‌ آسماني‌ و صحّت‌

ايستادن‌ نيست‌ يكي‌ ‌از‌ اسماء الهي‌ ‌ يا ‌ قائم‌ ‌ يا ‌ دائم‌ قيام‌ بخلق‌ و رزق‌ و ساير شئون‌ ربوبي‌ و ‌از‌ القاب‌ حضرت‌ بقية اللّه‌ قائم‌ ‌است‌. اقامة الصلاة

‌است‌ ‌که‌ موجب‌ انبات‌ حبوب‌ و فواكه‌ ميشود و روزي‌ خلائق‌ ميگردد و لكن‌ رزق‌ اعم‌ ‌از‌ مأكول‌ و مشروب‌ ‌است‌ ‌هر‌ چه‌ خداوند ببنده‌ عنايت‌ فرمايد روزي‌

على اله انن وله الله ها علن لا ان کم قبل نا جهر الذين وعلن نجو نفق ارض غفر رزق الى ندم وکء ى سمو لما کون هو رئى الا ربب يوم کبر ضرر اجر صفف اهل اتى بين دعو

حديث «ادرؤا الحدود بالشبهات» ما ب ف هم من ها عن ان حسن قتل نفس سوء کون کذب رزق صبر قول وعلن اله فى شهد اول وله الله سرر عذب اذ فعل کم کود مرر ه ل نا على

امن کتب طين حسن مجد ضلل علم جعل قبل سجل بلغ همم خشى فى هل هون ربب سير رحم رزق کون الا خلص طوى الى يمن نسل بطش الذين عزز يسر اخو افک لا اخر دعو رجع جمع نکث

معنوى، بر پاداش مادّى مقدّم است. «مَغْفِرَةٌ- رِزْقٌ كَرِيمٌ» 8- رزقى ارزش دارد كه با كرامت و تكريم باشد. «رِزْقٌ كَرِيمٌ» 9- هيچ كس نمى‌تواند مانع تحقّق اهداف

است، لَذَّةٍ لِلشَّارِبِينَ‌: لذيذ خوش مزه مر آشامندگان را. أُولئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ (41) فَواكِهُ وَ هُمْ مُكْرَمُونَ (42) فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ

سبح عزز حقق ايى حکم فطر اوى ا لم ائى امن قد خرج حيى الذين رئى رحم سوى او رزق امر هن ام قوم غيب انتم رسل بصر ذلک عن سبع کتب علو غفر حسن حمد قدر اخر کفر

بالاخره كفالت مريم به عهده زكريّا واگذار شد و هر وقت پيش مريم مى‏آمد در نزد وى رزق بخصوصى مى‏ديد و مى‏گفت: اين از كجاست مريم مى‏گفت از جانب خدا زكريّا چون اين

مجيد نشان مى‏دهد كه در آن فقط در ثمره درخت به كار رفته است. من ه ل کلل هم ف رزق ها ب اذا فى خرج شبه ما الى ثمر انن اکل کم لعل ک نهر صوب ربب قول امن غير جعل

قرار داده است. راغب گفته: بساط به معنى گسترده و وسعت يافته است. ل من وله ه رزق اله شىء الله الى هم کم انن ک ف يدى ى ب فى قدر ربب قول ان ها عذب بسط لا زيد

جىء فلک بعد بعض قوم عند بحر ضرر لعل وجه ظلم اتى هن سوء وحد ورى جزى حکم نفس رزق مول امر نهر حصن طوع حيى حقق ملک احد ذکر شکر او حتى دنو مثل جهل ليل هدى اخذ

نفوس خودِ انسان ها هست مراد از «رزق»، در آیه: «وَ فِى السّمَاء رِزقُكُم وَ مَا تُوعَدُون» گفتارى درباره كافى بودن رزق، براى روزى خواران داستان وارد شدن

نفوس خودِ انسان ها هست مراد از «رزق»، در آیه: «وَ فِى السّمَاء رِزقُكُم وَ مَا تُوعَدُون» گفتارى درباره كافى بودن رزق، براى روزى خواران داستان وارد شدن

يُنْزَفُونَ‌: نيستند بهشتيان كه از خوردن آن شراب مست شوند. أُولئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ (41) فَواكِهُ وَ هُمْ مُكْرَمُونَ (42) فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ

الطَّرِيقَةِ» 6- توسعه رزق، يكى از اسباب آزمايش است. «لَأَسْقَيْناهُمْ ماءً غَدَقاً لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ» (چنانكه حضرت سليمان نيز توسعه رزق خودش را سبب آزمايش

روزى الهى باشد. «مِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ» (چون رزق را به خدا نسبت داده است و خداوند رزق حرام نمى‌دهد) 14- مؤمن، دارايى خود را بخشش الهى مى‌داند،

خَلَقتُ الجِنّ وَ الإنسَ إلّا لِيَعبُدُون» معناى آیه: «مَا أُرِيدُ مِنهُم مِن رِزقٍ وَ مَا أُرِيدُ أن يُطعِمُون» بحث روايتى آيه ۵۶-۵۸ آيه و ترجمه تفسير: نكته

ندى علم ى لدى ب ايى شهد جمع سوء حين ائى اوى عن على وجد ا سجد تجر بحر جند رزق شرب عبد يعقوب قوم فرض دور حزن هما شحح شطن نصب اهل حتى الذين التى حرم عدو کثر

موه داود حلم صير تبع عن کثر طمئن لکن بعد طغى غيب وقى جرم برک ذا عرف فتن يوم رزق بشر طغو جمع خلص کرس فضل بهج فى ايى خول بصر وهب لوط ذوق دنو

الرجل ليذنب الذنب فيدرء عنه الرزق» «3» مردى كه گناه مى‌كند، به همان ميزان از رزق الهى محروم مى‌شود. چنانكه در روايت آمده است: گاهى انسان به خاطر گناه از نماز

الرجل ليذنب الذنب فيدرء عنه الرزق» «3» مردى كه گناه مى‌كند، به همان ميزان از رزق الهى محروم مى‌شود. چنانكه در روايت آمده است: گاهى انسان به خاطر گناه از نماز

ابراهيم، رزق دنيا را تنها براى مؤمنان درخواست كرد، امّا خداوند اين محدويّت را نمى‌پذيرد واز اعطاى رزق مادّى به كفّار امتناع نمى‌ورزد. يعنى رزق مادّى مهمّ

اکل بثث وکء کذب قطع کما جبل سرف نزل يوم کثر قرع هن ربب فکه استبرق عهن مهد رزق حبب کلل ايد برق الى الذى وقى ه درى نفش لعل موه الله شىء الو جنى جنن انن خلق

صفرت و مرارت و غثيان و تهوع و ازاله عقل نمايد، بلكه آن، أُولئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ (41) فَواكِهُ وَ هُمْ مُكْرَمُونَ (42) فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ

نهرها زیر درختانش جاری است و همیشه در آن بهشت ابد متنعّمند، که خدا (در آنجا) رزق بسیار نیکو بر او مهیّا ساخته است. [و آن] پیامبری [است] که آیات روشن خدا را

را] براى آن دو آب داد، آن‌گاه به سوى سايه برگشت و گفت: پروردگارا! من به هر [رزق و] خيرى كه برايم بفرستى سخت نيازمندم پس براى آن دو، [گوسفندان را] آب داد،

الشَّيْطانِ‌ «6» بخوريد و دنباله‌رو شيطان مباشيد. در حديث آمده است: «خدواند، رزق مردم را از حلال معين كرده است. هر كس كه به حرام روى آورد، از سهم حلال او كم

روزي‌ ‌از‌ فضل‌ الهي‌، بدرستي‌ ‌که‌ ‌در‌ ‌اينکه‌ شب‌ و روز و خواب‌ و طلب‌ رزق‌ ‌هر‌ آينه‌ آياتيست‌ ‌براي‌ قومي‌ ‌که‌ گوش‌ شنوا داشته‌ باشند. خداوند يكي‌

فعل‌ الهي‌ ‌است‌ چنانچه‌ مكرر بيان‌ ‌شده‌ ‌در‌ باب‌ توحيد افعالي‌ خلق‌ و رزق‌ و احياء و اماته‌ و صحت‌ و مرض‌ و غنا و فقر و عزّت‌ و ذلت‌ مختص‌ ‌به‌ ‌خدا‌

خارج‌ ‌است‌ و فعل‌ الهي‌ ‌است‌ ‌که‌ گفتند افعال‌ الهيه‌ ده‌ قسم‌ ‌است‌ خلق‌ رزق‌ احياء اماته‌ صحت‌ مرض‌ عزت‌ ذلّت‌ غناء و فقر و قدرت‌ حق‌ّ فوق‌ جميع‌ ممكنات‌

و گوساله‌ و آتش‌ و ملك‌ و جن‌ّ و بشر و شجر و ‌غير‌ اينها، بعضي‌ ‌در‌ امر رزق‌ و اماته‌ و احياء و ساير افعال‌ الهي‌ ندّي‌ قرار دادند و مستند بغير دانستند

‌بر‌ ذات‌ قائل‌ ‌است‌، و شرك‌ افعالي‌ ‌که‌ افعال‌ الهي‌ ‌را‌ مثل‌ خلق‌ و رزق‌ و احياء و اماته‌ و ساير افعال‌ ‌او‌ ‌را‌ مستند بغير ‌او‌ ميداند، و شرك‌ عبادتي‌

فرمان برد و دست به هم دهند تا كار دنيا اداره شود. نا گفته نماند چنانكه در «رزق» گذشت خداوند استعدادهاى بشر را مختلف قرار داده تا هر يك در كارى متخصّص باشند

کم ان اذا فى صوب سوء انس رحم الذين انن حبب قول حيى هدى کون نا الا لدى قوم رزق شىء الى جىء عند کلل خلف نن کتب بغى روح ربب ذوق صبر نصر حتى قبل کفر ک دنو مسس

امر کفر هو علم ن انا ذکر خلص اتى ذا بصر رسل ظلم کلل قد خبر اول قدر نزل صلح رزق يوم هما بنو شرک دين ارض شکر وقى دعو سبح هذا حسن اذا انس ذلک عمل سمو خلق قبل

بار) فِي وَ أُولٰئِک آيَاتِنَا الّذِين سَعَوْا مِن کَرِيم لَهُم أَصْحَاب رِزْق عَذَاب يَسْعَوْن الْعَذَاب الْجَحِيم مُحْضَرُون قُل مَا آمِنُون إِن رِجْز

خَلَقتُ الجِنّ وَ الإنسَ إلّا لِيَعبُدُون» معناى آیه: «مَا أُرِيدُ مِنهُم مِن رِزقٍ وَ مَا أُرِيدُ أن يُطعِمُون» بحث روايتى تفسیر آیات وَ ذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرى‌

ذَرْوا ذَنُوب ذَنُوبا ذَکّر ذُو ذُوقُوا رَب رَبّهُم رَبّهِم رَبّک رَسُول رِزْق رِزْقُکُم زَوْجَيْن سَاحِر سَاهُون سَلاَم سَلاَما سَمِين شَيْء صَرّة ضَيْف

داده‌ايم در جامعه نشر مى‌دهند. «3» 7- انفاق بايد از مال حلال باشد، چون خداوند رزق‌ «4» هر كس را از حلال مقدّر «1». «مِمَّا»، (مِن ما) است و يكى از معانى «من»

کون شفع وعلن ايى عبد وسم غدو جنح رضو وعظ فعل کفر سعى سرر انس يا مسس فوق قلب رزق جناح ظلم جمعة عهد قد زکو

لدى کسو خير ظلم ربب کيل اذا سبل ضرر عسى ف قول وفى صحب جزى جنن على سرع قتل رزق کتب غفر عدل ولد شدد نطق کم جعل نفق لو سئل بلغ

نسو دون يتم ردد نبو اتى اوى ذلک ائى حلل سنن سوء حکم شدد سکن رفث قلل ملک يمن رزق درى فعل اخذ غرم قتر الى فسق

ى ثم اتى اوى ثمود عثو بشر هذا عقل درى ذرر بنو کذب فلک لعل ذو رئى عاد سلم رزق سکن صلو قرن مؤتفکة

نقص‌ ‌است‌ و منافي‌ ‌با‌ وجوب‌ وجود ‌است‌ و ‌بر‌ افعال‌ الهي‌ ‌از‌ خلق‌ و رزق‌ و عطاء و منع‌ و عفو و مغفرت‌ و رضا و سخط و ثواب‌ و عقاب‌ و ‌غير‌ اينها، زيرا

معطر است. ۴ - رزق و عطاى الهى به مقربان در جهان آخرت، بس عظیم و قابل توجه است. (فأمّا إن کان من المقرّبین ... و ریحان) «ریحان» به معناى رزق نیز آمده است

مكالمه و گزارشات دنيا را با هم گويند. جلد 11 - صفحه 120 أُولئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ (41) فَواكِهُ وَ هُمْ مُكْرَمُونَ (42) فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ

پروردگارتان آن کسی است که کشتیها را در دریاها به حرکت در می‌آورد تا جویای رزق او (شوید و از فضل و نعمتش برخوردار) گردید. خداوند همیشه در حق شما (بندگان)

امن شىء صرر ذات بعث رفع حبط قرب ها لعل علو ليل صدر غفل ربب سرب ذلک بغى عمل رزق

باشد يا آنكه سياهى و سفيدى آن در نهايت مرتبه كمال باشد. أُولئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ (41) فَواكِهُ وَ هُمْ مُكْرَمُونَ (42) فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ

شريفه رزق از نظر قرآن به چه معنا است ؟ آنچه انسان در راه حرام مورد بهره بردارى قرار مى دهد رزق خدا نيست رزق همه موجودات به اذن خدا است هر چه رزق است خير

السَّيِّئات‌ِ مراد ‌از‌ حسنات‌ نعم‌ و تفضلات‌ ‌از‌ فراواني‌ نعمتها و ارزاني‌ و وسعت‌ رزق‌ و زيادتي‌ مال‌ و طول‌ عمر و صحت‌ بدن‌ و امنيت‌ و ساير نعمتها ‌که‌ تمام‌ اينها

ايستادن‌ نيست‌ يكي‌ ‌از‌ اسماء الهي‌ ‌ يا ‌ قائم‌ ‌ يا ‌ دائم‌ قيام‌ بخلق‌ و رزق‌ و ساير شئون‌ ربوبي‌ و ‌از‌ القاب‌ حضرت‌ بقية اللّه‌ قائم‌ ‌است‌. اقامة الصلاة

شرك‌ و عجز و احتياج‌ و ساير عيوب‌ و نواقص‌ و ‌بر‌ صفات‌ فعليّه‌ ‌از‌ خلق‌ و رزق‌ و عدل‌ و ‌غير‌ اينها، و ‌بر‌ صدق‌ انبياء و اوصياء و كتابهاي‌ آسماني‌ و صحّت‌

نا امر حمد دين ا وصد قوم ما صرح جعل حبب لم ولد نضد زور ليل زيل اصل سمو خرج رزق فجر لو التى وقد کم فئد هضم ام کان مول نحت زرع قنو عين لا عبد هى خون عن سوى

وفى بضع رذل کلل غير ايى عود عقب وجد سفل حسن خرج عمر سوع حقق طرف ذلک اهل ظلم رزق الا اوى لقى خسر عظم عدد عبد حجب کذب صلح

خَلَقتُ الجِنّ وَ الإنسَ إلّا لِيَعبُدُون» معناى آیه: «مَا أُرِيدُ مِنهُم مِن رِزقٍ وَ مَا أُرِيدُ أن يُطعِمُون» بحث روايتى تفسیر آیات فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ كَفَرُوا

زبان جارى ننمودند پس خدا مبتلاشان نمود باين گناه و حائل شد ميان آنها و آن رزق و اين آيات را تلاوت نمود تا فأصبحت كالصّريم و آنرا تفسير نمود بمحترق اوّلا

زبان جارى ننمودند پس خدا مبتلاشان نمود باين گناه و حائل شد ميان آنها و آن رزق و اين آيات را تلاوت نمود تا فأصبحت كالصّريم و آنرا تفسير نمود بمحترق اوّلا

زبان جارى ننمودند پس خدا مبتلاشان نمود باين گناه و حائل شد ميان آنها و آن رزق و اين آيات را تلاوت نمود تا فأصبحت كالصّريم و آنرا تفسير نمود بمحترق اوّلا

[برای پندآموزی به ناسپاسان] مَثَلی زده است: شهری را که امنیت و آسایش داشت و رزق و روزیِ [مردمش] به فراوانی از همه جا برایش می آمد، پس نعمت خدا را ناسپاسی

خَلَقتُ الجِنّ وَ الإنسَ إلّا لِيَعبُدُون» معناى آیه: «مَا أُرِيدُ مِنهُم مِن رِزقٍ وَ مَا أُرِيدُ أن يُطعِمُون» بحث روايتى تفسیر آیات فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا

یونس / ). Tabber requires Javascript to function. آيات ۲ - ۸ سوره فاطر عطاء رزق و منع از آن، فقط با اراده خداى تعالى است استدلال بر يگانگى خدا در ربوبيت،

نفوس خودِ انسان ها هست مراد از «رزق»، در آیه: «وَ فِى السّمَاء رِزقُكُم وَ مَا تُوعَدُون» گفتارى درباره كافى بودن رزق، براى روزى خواران داستان وارد شدن

رحمت خدا دو گونه است يكى رحمت عام كه شامل تمام موجودات است و آن رحمت خلقت و رزق و غيره است چنان كه فرموده [اعراف:156]. [غافر:7]. و يكى رحمت خاصّ كه مخصوص

عهد امن عقد ايى الى غير يدى ثلل ردد دخل طور قبل نسو لم حسب علم سبل صدد قلب رزق أما سدر حفظ حلف بل قسم قرب لغو بلغ جىء ظلل اکل فىء طلح علو خضد ربب قتل کذب

function. آيات ۱۳ - ۲۰ سوره مؤمن اقامه دو حجت بر توحيد، با بيان اين كه انزال رزق، فقط از ناحيه خداست معناى اين كه خداى تعالى، «رَفِيعُ الدّرَجَات» است وجه

مثل‌ بعض‌ عامه‌ ‌که‌ صفات‌ زائده‌ قائل‌ شدند شرك‌ افعالي‌ ‌که‌ امر خلق‌ و رزق‌ ‌را‌ مستند بملائكه‌ و انبياء و ائمه‌ و بخورشيد و ماه‌ و كواكب‌ و ‌غير‌ اينها

توانگر است که از توانگری اش [همسر بچه دارش را در ایام عدّه] هزینه دهد، و هر که رزق و روزی اش تنگ باشد از همان که خدا به او عطا کرده هزینه دهد. خدا هیچ کس را

الرجل ليذنب الذنب فيدرء عنه الرزق» «3» مردى كه گناه مى‌كند، به همان ميزان از رزق الهى محروم مى‌شود. چنانكه در روايت آمده است: گاهى انسان به خاطر گناه از نماز

نفوس خودِ انسان ها هست مراد از «رزق»، در آیه: «وَ فِى السّمَاء رِزقُكُم وَ مَا تُوعَدُون» گفتارى درباره كافى بودن رزق، براى روزى خواران داستان وارد شدن

نفوس خودِ انسان ها هست مراد از «رزق»، در آیه: «وَ فِى السّمَاء رِزقُكُم وَ مَا تُوعَدُون» گفتارى درباره كافى بودن رزق، براى روزى خواران داستان وارد شدن

نفوس خودِ انسان ها هست مراد از «رزق»، در آیه: «وَ فِى السّمَاء رِزقُكُم وَ مَا تُوعَدُون» گفتارى درباره كافى بودن رزق، براى روزى خواران داستان وارد شدن

غفر عدن الى غير ن قد لکن کلل لم او وقى انس مع عبد نهر جهنم حکم نعم امم رسل رزق کرم يوسف جىء لو حقق لن ابراهيم اخو اوى وکل هن وجد سکن ملک صدق زوج قرى رئى

بين الاثنين است چنانكه در اقرب آمده [انعام:99]. * [بقره:25]. معنى آيه در «رزق» گذشت. متشابهات قرآن‏ [آل عمران:7]. آيات متشابه آنهائى است كه مراد خدا از

بين الاثنين است چنانكه در اقرب آمده [انعام:99]. * [بقره:25]. معنى آيه در «رزق» گذشت. متشابهات قرآن‏ [آل عمران:7]. آيات متشابه آنهائى است كه مراد خدا از

(۵) هيچ جنبده اى در زمين نيست مگر آنكه خدا رزق او را به عهده گرفته ، او قرارگاه و محل نقل و انتقالش را ميداند رزق همه در كتابى روشن (كه همان علم خداست ) معين

و تا کشتی ها [به وسیله بادها] به فرمان او حرکت کنند، و نیز برای اینکه از رزق و روزی او بجویید، و باشد که شما سپاس گزاری کنید. و از نشانه‌هاى قدرت او آنكه

اخْتِلافِ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ وَ ما أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّماءِ مِنْ رِزْقٍ فَأَحْيا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها وَ تَصْرِيفِ الرِّياحِ آياتٌ لِقَوْمٍ

بين الاثنين است چنانكه در اقرب آمده [انعام:99]. * [بقره:25]. معنى آيه در «رزق» گذشت. متشابهات قرآن‏ [آل عمران:7]. آيات متشابه آنهائى است كه مراد خدا از

ما بعدش رجوع شود به «خبث» و «جئث». من ل کم هم ما ف خبث الله طيب وله ها اله رزق ب ه حلل على فى الذين اکل ک قول لا امن انن عمل شکر الى صعد حرم وقى ايى خرج

و فواكه‌ و خضرويات‌ و آنچه‌ ‌در‌ زندگاني‌ بشر احتياج‌ دارد و ‌اگر‌ معناي‌ رزق‌ ‌را‌ تعميم‌ دهيم‌ آنچه‌ عنايت‌ ميفرمايد ايمان‌ علم‌ عقل‌ چنانچه‌ مي‌گويي‌

مثل‌ ‌او‌ ‌باشد‌ ‌ يا ‌ ‌در‌ افعالش‌ شبيه‌ ‌او‌ ‌باشد‌ ‌که‌ خلق‌ كند ‌ يا ‌ رزق‌ دهد ‌ يا ‌ عبادت‌ شود: لَيس‌َ كَمِثلِه‌ِ شَي‌ءٌ شوري‌ ‌آيه‌ 11، و ميفرمايد:

علوّ و ‌غير‌ اينها. و حميد شامل‌ جميع‌ صفات‌ فعليه‌ افعال‌ الهي‌ ‌از‌ خلق‌ و رزق‌ و اماته‌ و احياء و اعطاء و غني‌ و فقر و صحت‌ و مرض‌ و تمام‌ افعال‌ تشريعيه‌

اندازه‌ بشما نعمت‌ داده‌ و تفضل‌ فرموده‌ ‌از‌ طول‌ عمر و قوّه‌ بدن‌ و سعه‌ رزق‌ و تمكن‌ ‌در‌ زمين‌ وَ لا تَعثَوا شتاب‌ نكنيد و جديت‌ ننمائيد فِي‌ الأَرض‌ِ

نمود «استَوي‌ عَلَي‌ العَرش‌ِ» قيام‌ ‌بر‌ افعال‌ الهي‌ ‌است‌ ‌از‌ خلق‌ و رزق‌ و اماته‌ و احياء و ساير تكوينيات‌ و ‌بر‌ تشريعيات‌ ‌از‌ ارسال‌ رسل‌ و انزال‌

نفوس خودِ انسان ها هست مراد از «رزق»، در آیه: «وَ فِى السّمَاء رِزقُكُم وَ مَا تُوعَدُون» گفتارى درباره كافى بودن رزق، براى روزى خواران داستان وارد شدن

نفوس خودِ انسان ها هست مراد از «رزق»، در آیه: «وَ فِى السّمَاء رِزقُكُم وَ مَا تُوعَدُون» گفتارى درباره كافى بودن رزق، براى روزى خواران داستان وارد شدن

نفوس خودِ انسان ها هست مراد از «رزق»، در آیه: «وَ فِى السّمَاء رِزقُكُم وَ مَا تُوعَدُون» گفتارى درباره كافى بودن رزق، براى روزى خواران داستان وارد شدن

ما کم کون ک ان صلو ى ربب فى الى ها عن اذا الا نا اول ذکر علم امر نفق نهى رزق قول کتب حفظ رسل صبر مع اخر هو طوع سکن يا لم ا خير انس بعد رئى قبل يوم حسن

‌آن‌ ‌هم‌ خوب‌ ‌است‌ و ‌اينکه‌ بهتر ‌است‌. وَ اللّه‌ُ خَيرُ الرّازِقِين‌َ رزق‌ بيد قدرت‌ الهي‌ ‌است‌: إِن‌َّ اللّه‌َ هُوَ الرَّزّاق‌ُ ذُو القُوَّةِ المَتِين‌ُ

«طيبات»، اقسامى دارد: حيات طيّبه، ذرّيه‌ى طيّبه و رزق طيّب. و امام باقر عليه السلام مى‌فرمايد: رزقِ طيّب همان علم مفيد است. «1» 1- توجّه انسان به مقام

اخْتِلافِ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ وَ ما أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّماءِ مِنْ رِزْقٍ فَأَحْيا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها وَ تَصْرِيفِ الرِّياحِ آياتٌ لِقَوْمٍ

حسب امن اتى هو کفر غير قوم قلب رئى يا رسل عذب ولى سوء کلل عمل هدى او کذب رزق کتب نفس رحم الى الا سمو صبر عن ارض حکم شدد وکل خلق عدد بئس عند ذکر جهنم اوى

وسائط فيض‌ ميدانند ‌که‌ ‌از‌ ‌خدا‌ ميگيرند و ‌بما‌ ميرسانند خلق‌ ميكنند، رزق‌ ميدهند، گناه‌ مي‌بخشند، بلاء دفع‌ ميكنند، نعمت‌ افاضه‌ ميكنند، ‌ما ‌را‌ بمقام‌

رَحِيم رَزَقَکُم رَزَقْنَاهُم رَسُولَه رَمَى رَمَيْت رِئَاء رِبَاط رِجْز رِزْق رِيحُکُم زَادَتْهُم زَحْفا زَيّن سَأُلْقِي سَبَق سَبَقُوا سَبِيل سَلَف سَلّم

صورت قبول اسلام و استقامت در آن و بعضى گفته‌اند آب فراوان كنايه از توسعه رزق است و در روايات ائمه اطهار طالبان رشد و كسانيكه استقامت بر طريقه حقّه نمودند

صورت قبول اسلام و استقامت در آن و بعضى گفته‌اند آب فراوان كنايه از توسعه رزق است و در روايات ائمه اطهار طالبان رشد و كسانيكه استقامت بر طريقه حقّه نمودند

نفوس خودِ انسان ها هست مراد از «رزق»، در آیه: «وَ فِى السّمَاء رِزقُكُم وَ مَا تُوعَدُون» گفتارى درباره كافى بودن رزق، براى روزى خواران داستان وارد شدن

الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِكَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَرِيمٌ «4» وَ الَّذِينَ سَعَوْا فِي آياتِنا مُعاجِزِينَ أُولئِكَ لَهُمْ

اخْتِلافِ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ وَ ما أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّماءِ مِنْ رِزْقٍ فَأَحْيا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها وَ تَصْرِيفِ الرِّياحِ آياتٌ لِقَوْمٍ

الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لَهُمْ دَرَجاتٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَرِيمٌ «4» ترجمه‌ جز اين نيست كه اهل ايمان آنانند كه چون ياد كرده شود خدا

‌است‌ ‌در‌ امور زندگي‌ ‌از‌ خوراك‌ و لباس‌ و سلامتي‌ و سعه‌ مال‌ و وسعت‌ رزق‌ و حفظ ‌از‌ آفات‌ و بليات‌ و دفع‌ شرّ اشرار و ظلمه‌ و حسن‌ معاشرت‌ ‌که‌ تمام‌

قوم زين انس بنو ذکر نن نحن کفر بين قدر عند لم عمل رود خلق نزل نسو قد حقق رزق لعب مثل هذه سلم لهو نفس جعل اول ن يا خزى ذلکم بلو حسن لقى قتل بعث بل سبل ملک

نفوس خودِ انسان ها هست مراد از «رزق»، در آیه: «وَ فِى السّمَاء رِزقُكُم وَ مَا تُوعَدُون» گفتارى درباره كافى بودن رزق، براى روزى خواران داستان وارد شدن

إِنِ الْكافِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ 4- خداوند مجبور نيست كه رزق دهد، بلكه مى‌تواند رزق دادن را قطع كند. «إِنْ‌ «1». لقمان، 33. «2». روم، 40. «3». آل

صورت قبول اسلام و استقامت در آن و بعضى گفته‌اند آب فراوان كنايه از توسعه رزق است و در روايات ائمه اطهار طالبان رشد و كسانيكه استقامت بر طريقه حقّه نمودند

مشكل عقلى ندارد ولى رزق او توسعه نيافته است. «ليس بعقله بأس و لم يبسط له فى الرزق» «3» گويا اين حديث، پاسخ كسانى است كه گمان مى‌كنند رزق وسيع آنان به خاطر

فَقَدَّرَهُ تَقْدِيراً» «2» در آيه‌ى 27 سوره شورى‌ مى‌خوانيم كه اگر خداوند رزق بندگانش را توسعه دهد، آنان دست به تجاوز مى‌زنند، به همين دليل به مقدارى كه

نفوس خودِ انسان ها هست مراد از «رزق»، در آیه: «وَ فِى السّمَاء رِزقُكُم وَ مَا تُوعَدُون» گفتارى درباره كافى بودن رزق، براى روزى خواران داستان وارد شدن

مينمايد و كسيكه براى نفع دنيوى كار كند و طالب محصول آن باشد خداوند آنچه را رزق مقسوم او قرار داده باو ميرساند ولى در آخرت نصيب و بهره‌اى براى او نيست چون

سابقين و مقرّبين باشد پس براى او است آسايش و راحتى و انبساط و خوشى و نيز رزق طيّب و طاهر و گياه خوشبوى بهشتى از وقت مرگ تا وقتى كه ببهشت پرنعمت جاويد الهى

بمنزله‌ ملكه‌ و ‌غير‌ اينها ‌است‌ و بالعكس‌ اطاعت‌ باعث‌ دفع‌ بليات‌، توسعه‌ رزق‌، ارغام‌ انف‌ شيطان‌، نور قلب‌، قوت‌ ايمان‌، قرب‌ ‌الي‌ اللّه‌، شوق‌ بعبادت‌

الْقَوِيُ‌ 2- قدرت خداوند هرگز شكست نمى‌پذيرد. «الْقَوِيُّ الْعَزِيزُ» 3- رزق الهى برخاسته از لطف خداست. «لَطِيفٌ بِعِبادِهِ يَرْزُقُ» 4- قدرت و لطف خدا

مشكل عقلى ندارد ولى رزق او توسعه نيافته است. «ليس بعقله بأس و لم يبسط له فى الرزق» «3» گويا اين حديث، پاسخ كسانى است كه گمان مى‌كنند رزق وسيع آنان به خاطر

function. آيات ۲۷ - ۵۰ سوره شورى سنت الهى در روزى دادن، بر طبق حال مردم شباهت رزق مادى با معارف حقه و شرايع آسمانى توضيحى راجع به «قدير» بودن خداى تعالى فلسفه

نفوس خودِ انسان ها هست مراد از «رزق»، در آیه: «وَ فِى السّمَاء رِزقُكُم وَ مَا تُوعَدُون» گفتارى درباره كافى بودن رزق، براى روزى خواران داستان وارد شدن

سابقين و مقرّبين باشد پس براى او است آسايش و راحتى و انبساط و خوشى و نيز رزق طيّب و طاهر و گياه خوشبوى بهشتى از وقت مرگ تا وقتى كه ببهشت پرنعمت جاويد الهى

سابقين و مقرّبين باشد پس براى او است آسايش و راحتى و انبساط و خوشى و نيز رزق طيّب و طاهر و گياه خوشبوى بهشتى از وقت مرگ تا وقتى كه ببهشت پرنعمت جاويد الهى

بائن‌ و مادر ‌در‌ ‌هر‌ صورت‌ ميتواند مطالبه‌ اجرت‌ ‌بر‌ ارضاع‌ كند. و گرنه‌ رزق‌ و كسوة زوجه‌ جزء نفقات‌ واجبه‌ ‌بر‌ زوج‌ ‌است‌ و اختصاص‌ بحالت‌ ارضاع‌ و

كنيم. (چه علم و ثروت، چه آبرو و قدرت) «مِمَّا رَزَقْناهُمْ» 5- انفاق بايد از رزق خدا يعنى مال حلال باشد، نه از هر مالى كه داشتيم. فرمود: «رَزَقْناهُمْ» و نفرمود

خداست كه آسمان‌ها و زمين را آفريد و از آسمان، آبى فرو فرستاد، پس با آن براى رزق شما از (زمين) ميوه‌ها بيرون آورد و كشتى را رام شما نمود تا به فرمان او در

است. حضرت عرض كرد: يا رب كيستند فقرا؟ فرمود: كسانيند كه راضى شوند به قليل رزق و صبر نمايند بر گرسنگى و شكر نمايند بر نعمت و شكايت ننمايند گرسنگى و تشنگى

آنهاست ببينند و نام خدا را در روزهايى معين به هنگام ذبح چارپايانى كه خدا رزق آنها ساخته، ياد كنند. پس از آنها بخوريد و بينوايان فقير را نيز اطعام كنيد

صفات‌ ممكنات‌ زائد ‌بر‌ ذات‌ و يزيد و ينقص‌، و فعلا تمام‌ افعالش‌ ‌از‌ خلق‌ و رزق‌ و اماته‌ و احياء و عزّت‌ و ذلّت‌ و افاضه صحت‌ و مرض‌ و غنا و فقر تماما موافق‌

صورت قبول اسلام و استقامت در آن و بعضى گفته‌اند آب فراوان كنايه از توسعه رزق است و در روايات ائمه اطهار طالبان رشد و كسانيكه استقامت بر طريقه حقّه نمودند

يعنى قبول با رضايت درونى است معناى ((محراب )) رزقى كه همواره نزد مريم بوده رزق معمولى و عادى نبوده است شباهت بسيار بين عيسى و يحيى (على نبينا و آله و عليهما

مشكل عقلى ندارد ولى رزق او توسعه نيافته است. «ليس بعقله بأس و لم يبسط له فى الرزق» «3» گويا اين حديث، پاسخ كسانى است كه گمان مى‌كنند رزق وسيع آنان به خاطر

سابقين و مقرّبين باشد پس براى او است آسايش و راحتى و انبساط و خوشى و نيز رزق طيّب و طاهر و گياه خوشبوى بهشتى از وقت مرگ تا وقتى كه ببهشت پرنعمت جاويد الهى

صورت قبول اسلام و استقامت در آن و بعضى گفته‌اند آب فراوان كنايه از توسعه رزق است و در روايات ائمه اطهار طالبان رشد و كسانيكه استقامت بر طريقه حقّه نمودند

ابراهيم آيات 32 تا 34 خداوند مى‌فرمايد: ما باران فرستاديم و ميوه‌ها رويانديم تا رزق شما باشد. كشتى‌ها، نهرها، خورشيد و ماه و شب و روز را مسخر شما كرديم و هر چه

function. آيات ۱۳ - ۲۰ سوره مؤمن اقامه دو حجت بر توحيد، با بيان اين كه انزال رزق، فقط از ناحيه خداست معناى اين كه خداى تعالى، «رَفِيعُ الدّرَجَات» است وجه

سابقين و مقرّبين باشد پس براى او است آسايش و راحتى و انبساط و خوشى و نيز رزق طيّب و طاهر و گياه خوشبوى بهشتى از وقت مرگ تا وقتى كه ببهشت پرنعمت جاويد الهى

را كه خداوند وسيله‌ى برپائى زندگى شما قرار داده، به دست سفيهان ندهيد (ولى) رزق و مخارج آنان را از درآمد آن بدهيد و آنان را بپوشانيد و با آنان سخن شايسته

صورت قبول اسلام و استقامت در آن و بعضى گفته‌اند آب فراوان كنايه از توسعه رزق است و در روايات ائمه اطهار طالبان رشد و كسانيكه استقامت بر طريقه حقّه نمودند

مُبِينٌ (49) فَالَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَرِيمٌ (50) وَ الَّذِينَ سَعَوْا فِي آياتِنا مُعاجِزِينَ أُولئِكَ أَصْحابُ

function. آيات ۲۷ - ۵۰ سوره شورى سنت الهى در روزى دادن، بر طبق حال مردم شباهت رزق مادى با معارف حقه و شرايع آسمانى توضيحى راجع به «قدير» بودن خداى تعالى فلسفه

Javascript to function. آيات ۳۳ - ۴۷ سوره «يس» توضيح آيات مربوط به تدبير امر رزق مردم توضيح آیه: «وَ مَا عَمِلَتهُ أيدِيهِم...» اشاره به موضوع تزویج بعضی از

Javascript to function. آيات ۳۳ - ۴۷ سوره «يس» توضيح آيات مربوط به تدبير امر رزق مردم توضيح آیه: «وَ مَا عَمِلَتهُ أيدِيهِم...» اشاره به موضوع تزویج بعضی از

‌ما نيست‌ و بسيّارات‌ سبعه‌. مسلك‌ سوم‌ آنكه‌ بعضي‌ گفتند خداوند امر خلق‌ و رزق‌ ‌را‌ بملائكه‌ واگذار كرده‌، بعضي‌ گفتند بانبياء و اولياء محول‌ ‌شده‌، بعضي‌

function. آيات ۲۷ - ۵۰ سوره شورى سنت الهى در روزى دادن، بر طبق حال مردم شباهت رزق مادى با معارف حقه و شرايع آسمانى توضيحى راجع به «قدير» بودن خداى تعالى فلسفه

شده‌ «1» كه به برخى از آنها اشاره مى‌كنيم: «الحرص لا يزيد فى الرزق» حرص، رزق را زياد نمى‌كند. من كثر حرصه ... ذل قدره‌كسى كه حرصش بيشتر باشد، خوار و ذليل

Javascript to function. آيات ۳۳ - ۴۷ سوره «يس» توضيح آيات مربوط به تدبير امر رزق مردم توضيح آیه: «وَ مَا عَمِلَتهُ أيدِيهِم...» اشاره به موضوع تزویج بعضی از

function. آيات ۲۷ - ۵۰ سوره شورى سنت الهى در روزى دادن، بر طبق حال مردم شباهت رزق مادى با معارف حقه و شرايع آسمانى توضيحى راجع به «قدير» بودن خداى تعالى فلسفه

Javascript to function. آيات ۳۳ - ۴۷ سوره «يس» توضيح آيات مربوط به تدبير امر رزق مردم توضيح آیه: «وَ مَا عَمِلَتهُ أيدِيهِم...» اشاره به موضوع تزویج بعضی از

يك ارزش است. «لَحْماً طَرِيًّا» 6- گرچه تلاش براى غذا از انسان است، امّا رزق از خداست. «لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ» 7- كاميابى‌ها بايد هدفدار باشد. «لَعَلَّكُمْ

شدن مشركين براى پرهيز از روبرو شدن با دعوت پيامبر (ص ) خداوند متعال ضامن رزق همه جنبندگان است روزى دادن از افعال مختص خدا و حقى است كه برخورد واجب كرده

است خواه مأكول انسان باشد يا حيوان. و عصف برگى است كه روزى حيوان و ريحان رزق مردمان باشد. حاصل آنكه حق تعالى در اينجا بيان نعمتى فرموده كه به آن متلذذ

function. آيات ۲۷ - ۵۰ سوره شورى سنت الهى در روزى دادن، بر طبق حال مردم شباهت رزق مادى با معارف حقه و شرايع آسمانى توضيحى راجع به «قدير» بودن خداى تعالى فلسفه

function. آيات ۲۷ - ۵۰ سوره شورى سنت الهى در روزى دادن، بر طبق حال مردم شباهت رزق مادى با معارف حقه و شرايع آسمانى توضيحى راجع به «قدير» بودن خداى تعالى فلسفه

زنده است. هيچ زنده‌اى شريك او نيست و به كسى نياز ندارد. جان همه‌ى زنده‌ها و رزق آنها به دست اوست. او زنده‌اى است كه زنده بودن خود را از كسى به ارث نبرده است

function. آيات ۲۷ - ۵۰ سوره شورى سنت الهى در روزى دادن، بر طبق حال مردم شباهت رزق مادى با معارف حقه و شرايع آسمانى توضيحى راجع به «قدير» بودن خداى تعالى فلسفه

تشبيه‌ ‌است‌. و نيز ‌از‌ ‌براي‌ مغلولة تفسيراتي‌ كردند امساك‌ ‌از‌ عطاء، منع‌ رزق‌، بخل‌، منع‌ ‌از‌ عذاب‌، ضيق‌ معيشة و ‌غير‌ اينها ‌اينکه‌ ‌هم‌ اشتباه‌ ‌است‌

شده‌ «1» كه به برخى از آنها اشاره مى‌كنيم: «الحرص لا يزيد فى الرزق» حرص، رزق را زياد نمى‌كند. من كثر حرصه ... ذل قدره‌كسى كه حرصش بيشتر باشد، خوار و ذليل

function. آيات ۲۷ - ۵۰ سوره شورى سنت الهى در روزى دادن، بر طبق حال مردم شباهت رزق مادى با معارف حقه و شرايع آسمانى توضيحى راجع به «قدير» بودن خداى تعالى فلسفه

مى‌فرمايد: خداوند حساب همه‌ى خلق را يك‌باره مى‌رسد، همان گونه كه همه مردم را دفعةً رزق مى‌دهد. «3» 1- بدون كسب وتلاش، بهره‌اى نيست. «لَهُمْ نَصِيبٌ مِمَّا كَسَبُوا»

گفتند: چرا بر يكى از بزرگان و توانگران نازل نشده و پاسخ به گفتار مشرکان مکه رزق دنيا به مشيّت خداوند است و اختيار آن، به دست انسان تقسيم معشيت و بيان علل

شَيْ‌ءٍ» 5- آفرينش زمين و كوه و نبات براى انسان است. «لَكُمْ» 6- خداوند، معيشت و رزق همه موجودات را، حتّى آنها كه شما توان تأمين آن را نداريد به عهده دارد «وَ

باقى ماند و قريش توانستند در مكّه اقامت نمايند و بمسافرت خودشان براى تحصيل رزق ادامه دهند و مأمون باشند از شرّ اشرار و غارت گران عربستان كه گفته‌اند متعرّض

function. آيات ۱۳ - ۲۰ سوره مؤمن اقامه دو حجت بر توحيد، با بيان اين كه انزال رزق، فقط از ناحيه خداست معناى اين كه خداى تعالى، «رَفِيعُ الدّرَجَات» است وجه

آله پرسيدم، فرمود: نعم ظاهره اسلام و تسويه قامت تو بر وجه اعتدال و افضال رزق؛ اما باطنه ستر اعمال سيئه و رسوا ننمودن. يابن عباس، حق تعالى فرمايد: سه چيز

رَزَقْناهُمْ» 3- اسباب ظاهرى و بشرى كه به آن دل بسته‌ايد، خود خبرى از راه رزق و نعمت يا رفع بلا ندارند. «يَجْعَلُونَ لِما لا يَعْلَمُونَ نَصِيباً» 4- حتّى

آل‌عمران / . Tabber requires Javascript to function. آيات ۲ - ۸ سوره فاطر عطاء رزق و منع از آن، فقط با اراده خداى تعالى است استدلال بر يگانگى خدا در ربوبيت،

فقير ميفرمايد كه ذكر شد بعضى از اشخاص را هم گاهى غنى ميكند گاهى فقير بتوسعه رزق و تضييق آن و مربوط بمحبّت و عداوت با او نيست بلكه براى حكم و مصالح ديگرى است

Javascript to function. آيات ۳۳ - ۴۷ سوره «يس» توضيح آيات مربوط به تدبير امر رزق مردم توضيح آیه: «وَ مَا عَمِلَتهُ أيدِيهِم...» اشاره به موضوع تزویج بعضی از

گفتند: چرا بر يكى از بزرگان و توانگران نازل نشده و پاسخ به گفتار مشرکان مکه رزق دنيا به مشيّت خداوند است و اختيار آن، به دست انسان تقسيم معشيت و بيان علل

گفتند: چرا بر يكى از بزرگان و توانگران نازل نشده و پاسخ به گفتار مشرکان مکه رزق دنيا به مشيّت خداوند است و اختيار آن، به دست انسان تقسيم معشيت و بيان علل

گفتند: چرا بر يكى از بزرگان و توانگران نازل نشده و پاسخ به گفتار مشرکان مکه رزق دنيا به مشيّت خداوند است و اختيار آن، به دست انسان تقسيم معشيت و بيان علل

باقى ماند و قريش توانستند در مكّه اقامت نمايند و بمسافرت خودشان براى تحصيل رزق ادامه دهند و مأمون باشند از شرّ اشرار و غارت گران عربستان كه گفته‌اند متعرّض

Javascript to function. آيات ۳۳ - ۴۷ سوره «يس» توضيح آيات مربوط به تدبير امر رزق مردم توضيح آیه: «وَ مَا عَمِلَتهُ أيدِيهِم...» اشاره به موضوع تزویج بعضی از

Javascript to function. آيات ۳۳ - ۴۷ سوره «يس» توضيح آيات مربوط به تدبير امر رزق مردم توضيح آیه: «وَ مَا عَمِلَتهُ أيدِيهِم...» اشاره به موضوع تزویج بعضی از

Javascript to function. آيات ۳۳ - ۴۷ سوره «يس» توضيح آيات مربوط به تدبير امر رزق مردم توضيح آیه: «وَ مَا عَمِلَتهُ أيدِيهِم...» اشاره به موضوع تزویج بعضی از

دستمزدى تقاضا نمودى كه پرداخت آن موجب عدم ايمان آنها شده نه چنين است مزد الهى و رزق او در دنيا و آخرت بهتر است چون توسعه و دوام دارد و او بهترين روزى دهندگان

function. آيات ۲۷ - ۵۰ سوره شورى سنت الهى در روزى دادن، بر طبق حال مردم شباهت رزق مادى با معارف حقه و شرايع آسمانى توضيحى راجع به «قدير» بودن خداى تعالى فلسفه

در آنچه ما روزى شما كرديم، از بردگانتان شريكانى را مى‌پذيريد، تا آنان در رزق، مساوى (و شريك) شما باشند؟ و آيا همان‌طور كه از يكديگر مى‌ترسيد از بردگانتان

امنيّت و آرامش اجتماعى است. «آمِناً يُجْبى‌ إِلَيْهِ ثَمَراتُ» 7- امنيّت و رزق، دو نعمت تضمين شده‌ى حرم الهى (مكّه) است. «آمِناً يُجْبى‌ إِلَيْهِ ثَمَراتُ

واقعى تنها اوست زيرا خالق و مقتدر است، غيب و شهود را مى‌داند و قبض و بسط رزق بدست اوست. در حديث مى‌خوانيم: هر كس عزّت دنيا و آخرت مى‌خواهد مطيع خداى عزيز

شده‌ «1» كه به برخى از آنها اشاره مى‌كنيم: «الحرص لا يزيد فى الرزق» حرص، رزق را زياد نمى‌كند. من كثر حرصه ... ذل قدره‌كسى كه حرصش بيشتر باشد، خوار و ذليل

مكّه كه در بلدى بودند امن و مورد اطمينان از هجوم دشمن باحترام كعبه با وسعت رزق چون از طائف و غيره انواع فواكه و اطعمه بآن جا حمل ميشد و مرفّه البال زندگانى

مكّه كه در بلدى بودند امن و مورد اطمينان از هجوم دشمن باحترام كعبه با وسعت رزق چون از طائف و غيره انواع فواكه و اطعمه بآن جا حمل ميشد و مرفّه البال زندگانى

.. (۰) Tabber requires Javascript to function. آيات ۲ - ۸ سوره فاطر عطاء رزق و منع از آن، فقط با اراده خداى تعالى است استدلال بر يگانگى خدا در ربوبيت،

.. (۴) Tabber requires Javascript to function. آيات ۲ - ۸ سوره فاطر عطاء رزق و منع از آن، فقط با اراده خداى تعالى است استدلال بر يگانگى خدا در ربوبيت،

ترجمه: Tabber requires Javascript to function. آيات ۲ - ۸ سوره فاطر عطاء رزق و منع از آن، فقط با اراده خداى تعالى است استدلال بر يگانگى خدا در ربوبيت،

باقى ماند و قريش توانستند در مكّه اقامت نمايند و بمسافرت خودشان براى تحصيل رزق ادامه دهند و مأمون باشند از شرّ اشرار و غارت گران عربستان كه گفته‌اند متعرّض

فقير ميفرمايد كه ذكر شد بعضى از اشخاص را هم گاهى غنى ميكند گاهى فقير بتوسعه رزق و تضييق آن و مربوط بمحبّت و عداوت با او نيست بلكه براى حكم و مصالح ديگرى است

سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ» «4» و دوزخيان از بهشتيان استمداد مى‌كنند كه از آن چه خداوند رزق شما كرده به ما نيز برسانيد. به هر حال نداها از هر سو بلند است. مراد از گمراه

الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِكَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَرِيمٌ «4» وَ الَّذِينَ سَعَوْا فِي آياتِنا مُعاجِزِينَ أُولئِكَ لَهُمْ

الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِكَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَرِيمٌ «4» وَ الَّذِينَ سَعَوْا فِي آياتِنا مُعاجِزِينَ أُولئِكَ لَهُمْ

گفتند: چرا بر يكى از بزرگان و توانگران نازل نشده و پاسخ به گفتار مشرکان مکه رزق دنيا به مشيّت خداوند است و اختيار آن، به دست انسان تقسيم معشيت و بيان علل

function. آيات ۱۳ - ۲۰ سوره مؤمن اقامه دو حجت بر توحيد، با بيان اين كه انزال رزق، فقط از ناحيه خداست معناى اين كه خداى تعالى، «رَفِيعُ الدّرَجَات» است وجه

سختى. چنانكه مى‌فرمايد: وَ مَنْ قُدِرَ عَلَيْهِ رِزْقُهُ‌ ... «1» كسى كه رزق و روزى بر او تنگ و سخت شود ... دو معناى اول در مورد «لَيْلَةِ الْقَدْرِ» مناسب

ادب نسبت به مردم (ادب فردى و ادب اجتماعى ) عدم تكلف و استفاده از طيبات و رزق حلال از آداب انبياء (ع ) بوده است ادب آدم و حوا در دعاى خود: ((ربنا اننا ظلمنا

دستمزدى تقاضا نمودى كه پرداخت آن موجب عدم ايمان آنها شده نه چنين است مزد الهى و رزق او در دنيا و آخرت بهتر است چون توسعه و دوام دارد و او بهترين روزى دهندگان

مُبِينٌ (49) فَالَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَرِيمٌ (50) وَ الَّذِينَ سَعَوْا فِي آياتِنا مُعاجِزِينَ أُولئِكَ أَصْحابُ

function. آيات ۲۷ - ۵۰ سوره شورى سنت الهى در روزى دادن، بر طبق حال مردم شباهت رزق مادى با معارف حقه و شرايع آسمانى توضيحى راجع به «قدير» بودن خداى تعالى فلسفه

function. آيات ۲۷ - ۵۰ سوره شورى سنت الهى در روزى دادن، بر طبق حال مردم شباهت رزق مادى با معارف حقه و شرايع آسمانى توضيحى راجع به «قدير» بودن خداى تعالى فلسفه

function. آيات ۲۷ - ۵۰ سوره شورى سنت الهى در روزى دادن، بر طبق حال مردم شباهت رزق مادى با معارف حقه و شرايع آسمانى توضيحى راجع به «قدير» بودن خداى تعالى فلسفه

function. آيات ۲۷ - ۵۰ سوره شورى سنت الهى در روزى دادن، بر طبق حال مردم شباهت رزق مادى با معارف حقه و شرايع آسمانى توضيحى راجع به «قدير» بودن خداى تعالى فلسفه

دستمزدى تقاضا نمودى كه پرداخت آن موجب عدم ايمان آنها شده نه چنين است مزد الهى و رزق او در دنيا و آخرت بهتر است چون توسعه و دوام دارد و او بهترين روزى دهندگان

اعطاك الله و فضلك و رزقك و احسن اليك و هداك» «3» آنچه از عطاها، برترى‌ها، رزق‌ها، احسان‌ها و هدايت‌هاى اوست بازگو كن. پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمودند:

function. آيات ۲۷ - ۵۰ سوره شورى سنت الهى در روزى دادن، بر طبق حال مردم شباهت رزق مادى با معارف حقه و شرايع آسمانى توضيحى راجع به «قدير» بودن خداى تعالى فلسفه

function. آيات ۲۷ - ۵۰ سوره شورى سنت الهى در روزى دادن، بر طبق حال مردم شباهت رزق مادى با معارف حقه و شرايع آسمانى توضيحى راجع به «قدير» بودن خداى تعالى فلسفه

زياد كنيم. مِنْ عَطاءِ رَبِّكَ‌: از عطاى پروردگار تو مانند جلد 7 - صفحه 350 رزق و نعمت در دنيا به مؤمن و كافر، و اما در آخرت عطاى سبحانى مخصوص متقين است.

رحمت الهى بر دو قسم است: يكى رحمت رحمانيه كه عبارت است از اعطاء و حيات و رزق، عام است نسبت به موجودات آنچه موجب نيل سعادت بشر باشد از ارسال رسل و انزال

function. آيات ۲۷ - ۵۰ سوره شورى سنت الهى در روزى دادن، بر طبق حال مردم شباهت رزق مادى با معارف حقه و شرايع آسمانى توضيحى راجع به «قدير» بودن خداى تعالى فلسفه

صالحان است. كسى كه راه ابراهيم را كه براى نسل بشر، مركز امن، رهبر معصوم، رزق فراوان، توفيق اسلام و تسليم، قبول توبه و سعادت از خدا طلب مى‌كند، رها كرده

مُبِينٌ (49) فَالَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَرِيمٌ (50) وَ الَّذِينَ سَعَوْا فِي آياتِنا مُعاجِزِينَ أُولئِكَ أَصْحابُ

فقير ميفرمايد كه ذكر شد بعضى از اشخاص را هم گاهى غنى ميكند گاهى فقير بتوسعه رزق و تضييق آن و مربوط بمحبّت و عداوت با او نيست بلكه براى حكم و مصالح ديگرى است

Javascript to function. آيات ۳۳ - ۴۷ سوره «يس» توضيح آيات مربوط به تدبير امر رزق مردم توضيح آیه: «وَ مَا عَمِلَتهُ أيدِيهِم...» اشاره به موضوع تزویج بعضی از

شدن مشركين براى پرهيز از روبرو شدن با دعوت پيامبر (ص ) خداوند متعال ضامن رزق همه جنبندگان است روزى دادن از افعال مختص خدا و حقى است كه برخورد واجب كرده

اعطاك الله و فضلك و رزقك و احسن اليك و هداك» «3» آنچه از عطاها، برترى‌ها، رزق‌ها، احسان‌ها و هدايت‌هاى اوست بازگو كن. پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمودند:

اعطاك الله و فضلك و رزقك و احسن اليك و هداك» «3» آنچه از عطاها، برترى‌ها، رزق‌ها، احسان‌ها و هدايت‌هاى اوست بازگو كن. پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمودند:

مكروهات‌ دنيا فقر ‌است‌ و ايسر مكروهات‌ آخرت‌ عذاب‌ قبر ‌است‌ و موجب‌ وسعت‌ رزق‌ و كثرت‌ مال‌ و حفظ ‌از‌ خطرات‌ نفساني‌ و وساوس‌ شيطاني‌ و رفع‌ احتياج‌ ‌او‌

شدن مشركين براى پرهيز از روبرو شدن با دعوت پيامبر (ص ) خداوند متعال ضامن رزق همه جنبندگان است روزى دادن از افعال مختص خدا و حقى است كه برخورد واجب كرده

مقصود از آن اين است كه: رزق حقيقى، همانا رزق آخرت است، وليكن ناقضين عهد به خاطر تمايل به ظاهر زندگى دنيا و زينت هاى آن، از زندگى و رزق آخرت غافل گشته، به دنيا

function. آيات ۲۷ - ۵۰ سوره شورى سنت الهى در روزى دادن، بر طبق حال مردم شباهت رزق مادى با معارف حقه و شرايع آسمانى توضيحى راجع به «قدير» بودن خداى تعالى فلسفه

function. آيات ۲۷ - ۵۰ سوره شورى سنت الهى در روزى دادن، بر طبق حال مردم شباهت رزق مادى با معارف حقه و شرايع آسمانى توضيحى راجع به «قدير» بودن خداى تعالى فلسفه

حسنه قبل از بجا آوردن آن: 1- ايجاد از عدم 2- خلقت در احسن تقويم 3- تربيت 4- رزق 5- بعثت رسل 6- انزال كتب 7- تبيين حسنات و سيئات 8- توفيق 9- اخلاص 10- قبول

function. آيات ۲۷ - ۵۰ سوره شورى سنت الهى در روزى دادن، بر طبق حال مردم شباهت رزق مادى با معارف حقه و شرايع آسمانى توضيحى راجع به «قدير» بودن خداى تعالى فلسفه

1- نيكو گرداند روى را. 2- نيكو نمايد خلق را. 3- خوش بو سازد. 4- وسعت دهد رزق را. 5- ادا كند دين را. 6- برطرف نمايد غصه را. 7- جلا دهد چشم را. 3- فرمود:

مى‌فرمايد: شهدا را مرده ندانيد، آنان زنده و شادمانند و به يكديگر نويد مى‌دهند و از رزق الهى كاميابند. بنابراين، زنده‌هاى سنگدل و لجوج، مرده‌اند، و شهيدان كه از دنيا

فیه» محذوف است. ۵ - روز هنگام، زمان مناسب جهت تلاش و تکاپو براى به دست آوردن رزق و روزى (و النهار مبصرًا) در جمله «و النهار مبصراً» - به قرینه آیات مشابه مانند

عمر گفت: راست گفتى. «1» وَ كُلُّ شَيْ‌ءٍ عِنْدَهُ بِمِقْدارٍ: و هر چيزى از رزق و اجل يا آنچه ذكر شد تماما در پيشگاه حضرت سبحانى به مقدار و اندازه باشد بر

function. آيات ۲۷ - ۵۰ سوره شورى سنت الهى در روزى دادن، بر طبق حال مردم شباهت رزق مادى با معارف حقه و شرايع آسمانى توضيحى راجع به «قدير» بودن خداى تعالى فلسفه

فروشى و تضييع حقوق ديگران براى مؤ منين ، خير بشمار نمىرود. بلكه بهره خدايى و رزق حلال (بقية اللّه ) براى مؤ منان بهتر است استناد قوم شعيب (ع ) به : آزادى فكر

مينمايد و كسيكه براى نفع دنيوى كار كند و طالب محصول آن باشد خداوند آنچه را رزق مقسوم او قرار داده باو ميرساند ولى در آخرت نصيب و بهره‌اى براى او نيست چون

اعطاك الله و فضلك و رزقك و احسن اليك و هداك» «3» آنچه از عطاها، برترى‌ها، رزق‌ها، احسان‌ها و هدايت‌هاى اوست بازگو كن. پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمودند:

اعطاك الله و فضلك و رزقك و احسن اليك و هداك» «3» آنچه از عطاها، برترى‌ها، رزق‌ها، احسان‌ها و هدايت‌هاى اوست بازگو كن. پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمودند:

اعطاك الله و فضلك و رزقك و احسن اليك و هداك» «3» آنچه از عطاها، برترى‌ها، رزق‌ها، احسان‌ها و هدايت‌هاى اوست بازگو كن. پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمودند:

function. آيات ۱۳ - ۲۰ سوره مؤمن اقامه دو حجت بر توحيد، با بيان اين كه انزال رزق، فقط از ناحيه خداست معناى اين كه خداى تعالى، «رَفِيعُ الدّرَجَات» است وجه

در خرید غذا، به مقدار تغذیه و ارتزاق آنان اکتفا کند. (فلیأتکم برزق منه) «رزق» طعامى است که با آن تغذیه کنند (مفردات راغب). «من» در «منه» براى ابتدا یا

هستى . (۸۷) شعيب گفت : اى قوم من ! هرگاه من دليل آشكارى از پروردگارم داشته و رزق خوبى به من داده باشد (آيا مى توانم بر خلاف فرمان او رفتار كنم ؟) من هرگز نمى

او را دوست داشتند و احترام مينمودند و تمجيد ميكردند و عمر طولانى با وسعت رزق و توفيق طاعت و نام نيك و اعقاب صالحه كه تمام انبياء بنى اسرائيل و حضرت ختمى

مگر مبتلا سازم جسدش را. پس اگر شد كفاره ذنوب او، فبها، و والا مضيق گردانم رزق او را. اگر كفاره گناهان او شد، فبها، و الا سخت و شديد گردانم موت را بر او،

این آیه همانند واژه «الأمر» در آیه قبل مى تواند نظر به کتاب، حکومت، نبوت، رزق پاکیزه و فضیلت اجتماعى داشته باشد. در این صورت تعبیر «جعلناک على شریعة من

مى‌فرمايد: ما زمين را براى شما رام قرار داديم، پس از پشت آن بالا رويد و از رزق آن بخوريد. «هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِي مَناكِبِها

function. آيات ۱۳ - ۲۰ سوره مؤمن اقامه دو حجت بر توحيد، با بيان اين كه انزال رزق، فقط از ناحيه خداست معناى اين كه خداى تعالى، «رَفِيعُ الدّرَجَات» است وجه

function. آيات ۲۷ - ۵۰ سوره شورى سنت الهى در روزى دادن، بر طبق حال مردم شباهت رزق مادى با معارف حقه و شرايع آسمانى توضيحى راجع به «قدير» بودن خداى تعالى فلسفه

سختى. چنانكه مى‌فرمايد: وَ مَنْ قُدِرَ عَلَيْهِ رِزْقُهُ‌ ... «1» كسى كه رزق و روزى بر او تنگ و سخت شود ... دو معناى اول در مورد «لَيْلَةِ الْقَدْرِ» مناسب

مينمايد و كسيكه براى نفع دنيوى كار كند و طالب محصول آن باشد خداوند آنچه را رزق مقسوم او قرار داده باو ميرساند ولى در آخرت نصيب و بهره‌اى براى او نيست چون

مينمايد و كسيكه براى نفع دنيوى كار كند و طالب محصول آن باشد خداوند آنچه را رزق مقسوم او قرار داده باو ميرساند ولى در آخرت نصيب و بهره‌اى براى او نيست چون

آدرس: الكافي، جلد ۴، كِتَابُ الْحَج احمد بن محمد عن رزق الله بن ابي العلا عن سليمان بن عمر السراج عن بعض اصحابنا قال :

جلد ۱۰، كِتَابُ الْحُدُود محمد بن يحيي عن محمد بن احمد بن يحيي عن جعفر بن رزق الله قال :

محنت براى توسّل در دفع آن آيا اين قوم جهول ندانستند و نديدند كه خداوند وسعت رزق ميدهد بهر كس بخواهد و تنگ ميكند روزى هر كس را كه بخواهد و تمام امور باختيار

صفحه 605 29. فرزندان و نوه‌ها: «مِنْ أَزْواجِكُمْ بَنِينَ وَ حَفَدَةً» 30. رزق: «رَزَقَكُمْ مِنَ الطَّيِّباتِ» 31. گوش: «جَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ» 32. چشم:

مورد ستايش‌اند كه داراى پشتكار، گذشت و اهل‌بخشش باشند.) 7- اگر بدانيم كه رزق از طرف خداست، انفاق براى ما آسان مى‌شود. «مِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ»

لِلطَّيِّباتِ أُولئِكَ مُبَرَّؤُنَ مِمَّا يَقُولُونَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَرِيمٌ «26» يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَدْخُلُوا بُيُوتاً غَيْرَ

شدن مشركين براى پرهيز از روبرو شدن با دعوت پيامبر (ص ) خداوند متعال ضامن رزق همه جنبندگان است روزى دادن از افعال مختص خدا و حقى است كه برخورد واجب كرده

شام رفت و خانه‌هاى اهل ذمّه را ديد كه مزين و منقّش بود و ايشان در نهايت سعه رزق و مترف به انواع نعم و مشغول لهو و لعب و الحان [بودند.] گفت: «لا ابالى من ورائهم

نماند. مراد اهل مكه‌اند كه حق تعالى ايشان را سكان حرم خود گردانيد و ابواب رزق بر ايشان گشاد و به نعمت وجود شريف حضرت رسالت صلّى اللّه عليه و آله و سلّم

باقى ماند و قريش توانستند در مكّه اقامت نمايند و بمسافرت خودشان براى تحصيل رزق ادامه دهند و مأمون باشند از شرّ اشرار و غارت گران عربستان كه گفته‌اند متعرّض

كه در دنبال نمازهاى واجب و مستحب خود سوره ق را قرائت نمايد خداوند توسعه در رزق باو عطا ميفرمايد و نامه عملش را بدست راستش ميدهد و حسابش را سهل و آسان خواهد

مكّه ما را آواره خواهند كرد، و خداوند فرمود: همان قدرتى كه مكّه را محل امن و رزق فراوان براى شما قرار داد، بعد از ايمان نيز مى‌تواند نعمت‌هايش را براى شما

ادب نسبت به مردم (ادب فردى و ادب اجتماعى ) عدم تكلف و استفاده از طيبات و رزق حلال از آداب انبياء (ع ) بوده است ادب آدم و حوا در دعاى خود: ((ربنا اننا ظلمنا

فروشى و تضييع حقوق ديگران براى مؤ منين ، خير بشمار نمىرود. بلكه بهره خدايى و رزق حلال (بقية اللّه ) براى مؤ منان بهتر است استناد قوم شعيب (ع ) به : آزادى فكر

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة محمد بن يحيي عن الحسين بن رزق الله ابو عبد الله قال حدثني موسي بن محمد بن القاسم بن حمزه بن موسي بن جعفر قال حدثتني

الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِكَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَرِيمٌ «4» وَ الَّذِينَ سَعَوْا فِي آياتِنا مُعاجِزِينَ أُولئِكَ لَهُمْ

بوده با آنكه دلالتش بر حرمت بنظر حقير اولى از حلّيت است براى آنكه مقابل با رزق حسن قرار داده شده با آنكه قمّى ره سكرا را بسركه تفسير فرموده و در مجمع نقل

فروشى و تضييع حقوق ديگران براى مؤ منين ، خير بشمار نمىرود. بلكه بهره خدايى و رزق حلال (بقية اللّه ) براى مؤ منان بهتر است استناد قوم شعيب (ع ) به : آزادى فكر

«أولَئِكَ لَهُم رِزقٌ مَعلُوم» اشاره دارد به اين كه در بهشت، رزق ايشان كه بندگان مُخلَص خدايند، غير از رزق ديگران است و هيچ شباهتى بر رزق ديگران ندارد. اگرچه

اللّه عزّوجلّ فیها ما یکون من السنة إلى السنة من حیاة أو موت أو خیر أو شرّ أو رزق فما قدّره فى تلک اللیلة فهو من المحتوم; از امام رضا(ع) روایت شده است: خداوند

باشند، زود باشد كه بهره‌ور سازيم ايشان را در دنيا به فراخى زندگانى و وسعت رزق. ثُمَّ يَمَسُّهُمْ مِنَّا عَذابٌ أَلِيمٌ‌: پس برسد ايشان را از جانب ما عذابى

جمله : (( كما بداءكم تعودون ...(( با آياتقبل از آن معناى اخراج زينت در طيبات رزق (در ذيل آيه :قل من حرم زينة الله ...) چرا خداوند به ضروريات زندگى از قبيل

function. آيات ۲۷ - ۵۰ سوره شورى سنت الهى در روزى دادن، بر طبق حال مردم شباهت رزق مادى با معارف حقه و شرايع آسمانى توضيحى راجع به «قدير» بودن خداى تعالى فلسفه

و مشقت بسيار مينداز و از عبادت و اطاعت خدا باز مدار همانا قسمت بندگان از رزق اگر بوده باشد بمقدار حبّه خردل يا ارزنى و جاى گرفته باشد در جوف سنگ بزرگ سختى

فروشى و تضييع حقوق ديگران براى مؤ منين ، خير بشمار نمىرود. بلكه بهره خدايى و رزق حلال (بقية اللّه ) براى مؤ منان بهتر است استناد قوم شعيب (ع ) به : آزادى فكر

فروشى و تضييع حقوق ديگران براى مؤ منين ، خير بشمار نمىرود. بلكه بهره خدايى و رزق حلال (بقية اللّه ) براى مؤ منان بهتر است استناد قوم شعيب (ع ) به : آزادى فكر

خضر، به اسرار باطنى نيز آگاه شد. «1». بسا شكست كز آن كارها درست شود كليد رزق گدا پاى لنگ و دست شل است (صائب) «2». تفسير نورالثقلين. جلد 5 - صفحه 211 1-

نقص‌ ‌است‌ و منافي‌ ‌با‌ وجوب‌ وجود ‌است‌ و ‌بر‌ افعال‌ الهي‌ ‌از‌ خلق‌ و رزق‌ و عطاء و منع‌ و عفو و مغفرت‌ و رضا و سخط و ثواب‌ و عقاب‌ و ‌غير‌ اينها، زيرا

اشكروا له (( يعنى حال كه رزق شما نزد خدا است ، و غرض شما هم از عبادت رزق است ، پس ‍ رزق را از خدا بخواهيد، چون اوست كه مالك رزق شماست ، پس غير او را نپرستيد،

اويند، بنابراين آنها كه نعمت خدا و رزق او را كفران نموده ، از باب كفرانگرى نعمت و فضل اويند، بنا بر اين آنها كه نعمت خدا و رزق او را كفران نموده ، از باب كفرانگرى

نموده كه كسيكه يقين كامل ندارد باسباب ظاهريه توسل پيدا مى‌كند براى توسعه رزق و تهيه وسائل عيش و سعى مى‌كند در جمع مال و امساك و خالى از حقيقت متابعت عادات

function. آيات ۲۷ - ۵۰ سوره شورى سنت الهى در روزى دادن، بر طبق حال مردم شباهت رزق مادى با معارف حقه و شرايع آسمانى توضيحى راجع به «قدير» بودن خداى تعالى فلسفه

كسب اخلاص‌ 1. توجّه به علم و قدرت خداوند. اگر بدانيم تمام عزّت‌ها، قدرت‌ها، رزق و روزى‌ها به دست اوست، هرگز براى كسب عزّت، قدرت و روزى به سراغ غير او نمى‌رويم

فروشى و تضييع حقوق ديگران براى مؤ منين ، خير بشمار نمىرود. بلكه بهره خدايى و رزق حلال (بقية اللّه ) براى مؤ منان بهتر است استناد قوم شعيب (ع ) به : آزادى فكر

است، و اين حجت، از جهت رزق اقامه شده. مى فرمايد: رزق دادن به بندگان، يكى از شؤون ربوبيت و الوهيت است، و چون همه مى دانند كه رزق از ناحيه خداست، نه از ناحيه

بسيار(( است و منظور از حمل رزق، ذخيره كردن آن است ، همان طور كه انسانها و بعضى از حيوانات مانند مورچه و موش و زنبور عسل رزق خود را ذخيره مى كنند. در اين

لِمَن يَشَاءُ وَ يَقدِرُ» - بسط دادن رزق، به معناى توسعه آن است، و «قدر رزق»، به معناى تضييق آن مى باشد. و كلمۀ «رزق»، به معناى هر چيزى است كه بقاء روزى

اللَّهُ لَكُم مِّن رِّزْقٍ فَجَعَلْتُم مِّنْهُ حَرَاماً وَ حَلَلاً ... وجه اينكه از دادن روزى به «انزال » روزى تعبير شده ، با اينكه رزق آدميان در زمين است

جنبندگان را شامل است . ۲ - رزق به معنى عطاء و بخشش مستمر است ، و از آنجا كه روزى الهى عطاى مستمر او به موجودات است به آن رزق گفته مى شود. اين نكته نيز لازم

آدمى باشد، چه حيوان ، چه نبات و چه غير آن دو، براى اينكه آنها نيز درخواست رزق دارند، همانطور كه عقلاء دارند. و اين داب و روش خداى سبحان است در كلام مجيد

بوده با آنكه دلالتش بر حرمت بنظر حقير اولى از حلّيت است براى آنكه مقابل با رزق حسن قرار داده شده با آنكه قمّى ره سكرا را بسركه تفسير فرموده و در مجمع نقل

با صدقه مداوا كنيد، و بلا را با دعا دفع نمائيد، و نزول رزق را بوسيله صدقه بطلبيد، زيرا كه صدقه رزق را از ميان دو فكّ هفتصد شيطان كه همگى مانع وصول آنند رها

بَيْنَهُمَا زَوْجٌ فَقَالَ لِي‏ عَبْدُ اَللَّهِ‏ هَذَا زَوْجٌ وَ هَذَا مِمَّا رَزَقَ اَللَّهُ مِنَ اَلرَّأْيِ وَ مَتَى مَا طَلَّقَهَا وَاحِدَةً فَبَانَتْ مِنْهُ

انشاء مى كند. چون قبلا متذكر شد كه «شكر» او را در برابر خلقت انواع نباتات و رزق ها، از حبوبات و ميوه ها براى آنان نكردند. با اين كه اين كار را از راه تزويج

فرمود: در شب قدر هر چيزى از خير يا شرّ، يا طاعت يا معصيت، يا مولود يا اجل يا رزق كه در آن سال تا سال آينده و شب قدر بعد تحقّق مى‏يابد مقدّر مى‏شود، پس هر چيز

آنچه قارون ادعا مى كرد و ايشان تصديقش مى كردند، باطل بوده ، و وسعت و تنگى رزق به مشيت خدا است ، نه به قوت و جمعيت و داشتن نبوغ فكرى در اداره زندگى معمولا

مى شود. هم اهل دنيا را و هم اهل آخرت را. و همچنين كلمۀ «رزق»، هر دو قسم رزق را شامل مى شود. هم رزق دنيايى را و هم آخرتى را. ولى آيه دوم، اجمال اين آيه را

خدا (صلى اللّه عليه و آله و سلم)، در ذيل جمله مورد بحث فرموده: «خداوند از رزق مردم يكى را محو و يكى را زياد مى كند، و همچنين از اجل ها و عمرها، يكى را محو

احتمال داده اند كه منظور از اين جمله، اين باشد كه: در رزق مردم باايمان و صالح، منّت و اذيت نيست و دهندۀ رزق، عمل خود را با منّت نهادن مكدر نمى كند. ممكن است

مى بخشد، بعلاوه تا با آب مغفرت الهى شستشو نشوند شايسته «رزق كريم » و مقام كريم نخواهند بود. «رزق كريم » به معنى هر روزى ارزشمندى است ، و گسترده گى مفهوم

عليه السّلام فرمود: اگر خداوند تبارك و تعالى رزق را بر عهده گرفته است پس دلمشغولى تو براى چيست؟! و اگر رزق مقسوم است، پس حرص براى چيست؟! و اگر حساب حقّ

الميزان جلد ۱۴ صفحه ۳۳۴ و مراد از جمله ((رزق ربك خير و ابقى (( به قرينه مقابله با زهره حيات دنيا عبارت است از رزق حيات آخرت كه معلوم است هم بهتر است و هم

و أمير المؤمنين عليه السّلام در همين وصيّت فرمود: فرزند عزيزم، رزق دو رزق است، يكى آن رزق كه تو آن را ميجوئى، و ديگر رزقى كه آن تو را ميجويد، چنانچه اگر

ديگرى را بميراند، يكى را عافيت دهد، آن ديگرى را مريض كند، به يكى توسعه در رزق دهد، و ديگرى را تهيدست نمايد، و همچنين ساير تصرفات ديگر. و از آن جمله اگر

ادب جامع ديگرى كه خداوند انبياى خود را به آن مودب نموده استفاده از طيبات و رزق حلال است ، و در اين باره فرموده : «يا ايها الرسل كلوا من الطيبات و اعملوا

أَكَلَ وَ شَرِبَ فَلاَ يُفْطِرْ مِنْ أَجْلِ أَنَّهُ نَسِيَ فَإِنَّمَا هُوَ رِزْقٌ رَزَقَهُ اَللَّهُ فَلْيُتِمَّ صِيَامَهُ

اخْتِلَفِ الَّيْلِ وَ النهَارِ وَ مَا أَنزَلَ اللَّهُ مِنَ السمَاءِ مِن رِّزْقٍ فَأَحْيَا بِهِ الاَرْض بَعْدَ مَوْتهَا وَ تَصرِيفِ الرِّيَح ءَايَتٌ لِّقَوْمٍ

15، ص 238. جلد 9 - صفحه 328 آثار گناه‌ قساوت دل، سلب نعمت، ردّ دعا، تغيير رزق، محروم شدن از بعضى عبادات نظير نماز شب، بلاى ناگهانى، قطع باران، ويرانى خانه،

بَيْنَهُمَا زَوْجٌ فَقَالَ لِي‏ عَبْدُ اَللَّهِ‏ هَذَا زَوْجٌ هَذَا مِمَّا رَزَقَ اَللَّهُ مِنَ اَلرَّأْيِ‏

دست زيرين است- كه صدقه را ميستاند- و خداى‏عزّ و جلّ كسى را به علّت اندوختني رزق كافي براى عيال سرزنش نميكند.

فِيهَا مِائَةَ دِينَارٍ فَقُلْتُ لَهُ فِي اَلطَّوَافِ جُعِلْتُ فِدَاكَ قَدْ رَزَقَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِيهَا مِائَةَ دِينَارٍ فَقَالَ أَثْبِتْهَا فِي

اَلطَّعَامِ وَ لاَ تَلْغَطُوا فَإِنَّهُ نِعْمَةٌ مِنْ نِعَمِ اَللَّهِ وَ رِزْقٌ مِنْ رِزْقِهِ يَجِبُ عَلَيْكُمْ فِيهِ شُكْرُهُ وَ ذِكْرُهُ وَ حَمْدُهُ

آيه شريفه رزق است. و معناى ((ابتغاء فضل (( طلب رزق است. و در اينكه انسان داراى قواى فعال خلق شده كه او را وادار مى كند به اينكه در جستجوى رزق باشد، و حوائج

كه يقين به مرگ دارد، چرا شاد است، يقين به حساب دارد، چرا غافل است، يقين به رزق دارد، چرا خود را به زحمت بيش از اندازه مى‌اندازد و يقين به دگرگونى دنيا دارد،

عِنْدِي سَوَاءٌ فَقُلْتُ سَمِعْتَ فِي هَذَا شَيْئاً فَقَالَ لاَ هَذَا مِمَّا رَزَقَ اَللَّهُ مِنَ اَلرَّأْيِ قَالَ‏ اِبْنُ سَمَاعَةَ وَ لَيْسَ نَأْخُذُ بِقَوْلِ‏

باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «به درستى كه بنده گناه مى‏كند، و [رزق و] روزى از او دور مى‏شود و از آن محروم مى‏گردد».

إِلاَّ عَظُمَ عَنْهُ وَ إِنْ كَانَ فِي اَلْمَالِ قَلَّ فَإِنَّ اَلْمَالَ رِزْقٌ حَائِلٌ وَ ظِلٌّ زَائِلٌ وَ لَهُ فِي‏ خَدِيجَةَ رَغْبَةٌ وَ لَهَا فِيهِ

اينكه رزق بندگان به عهده خدا است ، «و كاين من دابه لا تحمل رزقها الله يرزقها و اياكم - و چه بسيار جنبده كه خودش ‍ متحمل رزقش نيست بلكه خدا است كه رزق آنها

كه خداى سبحان او را و نياكان او را آفريده، و نظام كون را طورى قرار داده كه رزق و بقاء او را تأمين كند. فأتوا بسورة من مثله: امر در «فأتوا: پس بياوريد»، امر

بدارد و هنوز نمرده است منتظر باشد، و خورشيد فرا نيايد و نه فرو رود، مگر آنكه رزق و ايمان براى او برآيد. و در نسخه‏اى به جاى «ايمان» «نور» آمده است.

ميشود بطوريكه تمام وقائع سال از خير و شر و طاعت و معصيت و ولادت و وفات و رزق و آفات مشهود نظر مبارك ميگردد پس جدا ميشود حق از باطل و خير از شر و ايمان

من و بر پدر و مادر من كه آن نعمت اسلام است و حيات و قدرت و ذكاوت و انزال رزق و غير آن. شكر ولد بر نعمت والدين به جهت تناهى آن نعمت است به او و مستفيد شدن

براى پناه بردن به خدا، باطن دو كف را به سوى قبله كنى، و در دعاى براى طلب رزق، دو كف بگشائى و باطن آنها را به سوى آسمان بدارى، و اما در تبتّل و توجه به

دنيا بدر نبرم و خواهم عذابش كنم تا هر حسنه‏اى دارد، به او بپردازم يا به وسعت رزق و يا تندرستى و يا آسودگى از دنيايش، و اگر بقيه ماند، مرگ را بر او آسان كنم

دارى بامادرت در دنيا بمانى ؟ عرض كرد: آيا با رزق و خوراك و عمر يا بدون خوراك و رزق و مدت ؟ فرمود بلكه با رزق و مدت بيست سال كه در آن مدت ازدواج بكنى و فرزند

الطيِّبُونَ لِلطيِّبَتِ أُولَئك مُبرَّءُونَ مِمَّا يَقُولُونَ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كرِيمٌ(۲۶) ترجمه : ۲۶ - زنان خبيث و ناپاك از آن مردان خبيث و ناپاكند! و

ناتوانست، هر چيزى را زكاتيست، و زكات بدن روزه است، جهاد زن، نيكو شوهردارى كردنست، رزق را بوسيله صدقه از آسمان كرم و رزاقيّت خدا فرود آوريد، كسى كه يقين داشته باشد

كرده و بر پروردگار خود توكل مى كنند (۵۹) و چه بسيار جنبده اى كه نمى تواند رزق خود را تامين كند خدا آنها را و شما را روزى مى دهد و او شنواى دانا است (۶۰)

الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لهَُّمْ دَرَجَتٌ عِندَ رَبِّهِمْ وَ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كرِيمٌ(۴) ترجمه : ۲ - مؤ منان تنها كسانى هستند كه هر وقت نام خدا برده شود

تَعْمَلُونَ(۳۹) إِلّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ(۴۰) أُولَئك لهَُمْ رِزْقٌ مَّعْلُومٌ(۴۱) فَوَاكِهُ وَ هُم مُّكْرَمُونَ(۴۲) فى جَنَّاتِ النَّعِيمِ(۴۳)

آيه كه مى فرمايد: «أُولَئِكَ لَهُم رِزقٌ مَعلُوم»، معنايش اين است كه: رزقى دارند كه نزد خدّام بهشت معلوم است، و آن رزق را از براى اولياى خدا حاضر مى كنند،

لِسبَإٍ فى مَسكَنِهِمْ ءَايَةٌ جَنَّتَانِ عَن يَمِينٍ وَ شِمَالٍ كلُوا مِن رِّزْقِ رَبِّكُمْ وَ اشكُرُوا لَهُ بَلْدَةٌ طيِّبَةٌ وَ رَبُّ غَفُورٌ(۱۵) فَأَعْرَضوا

((مدين (( شد درخواست سومش رزق بود، كه در اينجا شعيب او را دعوت كرد كه مزد آب كشيدنش را به او بدهد، و علاوه بر اين خداوند رزق ده سال او را تاءمين كرد، و

به او مستند شود، به غير او نسبت دهند. مثلا كسى ديگر را در خلقت و تدبير و رزق، شريك او بدانند. و به رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» وعده تأييد مى

كه مقام ، آن را افاده ميكند و بنابر تقدير دوم معنا چنين مى شود: (بخوريد از رزق طيب ، نه از خبيث هاى آن ) و اين معنا با معنائى كه مقام آن را افاده مى كند

إِلَهَ إِلّا هُوَ فَأَنّى تُؤْفَكُونَ»: يعنى: اين است آن خدايى كه امر حيات و رزق شما را تدبير مى كند. شب را مايه سكونت شما، و روز را وسيله سعى و كوشش شما قرار

ارتباطى نيست . بعضى ها هم گفته اند: مراد از حساب ، حساب رزق است نه حساب اعمال ، و منظور اين است كه حساب رزق آنان بر تو نيست ، خداوند روزيشان داده و حساب روزيشان

(عليه السلام ) كرد، و از پروردگارش ‍ درخواست نمود: كه به اهل مكه امنيت و رزق ارزانى بدارد، و خداوند دعايش را مستجاب كرد، چون خدا بزرگتر از آنست كه در كلام

اين خود رحمتى است از او(( و اين اشاره است به اينكه تكوين مانند سكون و طلب رزق و تشريع كه عبارت است از هدايت خلق به سوى شكر خالق ، همه و همه آثار رحمت او

از او ميثاق گرفت به اينكه پروردگار او است ، و مقدرات او را از قبيل اجل ، رزق و مصيبت تعيين نموده ، آنگاه فرزندان او را كه به شكل ذره هايى بودند از صلب

نسبتى است كه ميان دو دسته آيات راجع بمرگ ، و نيز دو دسته آيات راجعه بخلقت و رزق ، و تاءثير، و حكم ، و ملك ، و امثال آنست ، كه در اسلوب قرآن بسيار زياد ديده

واجب كرده كه خلق را هدايت كند و رزق دهد و بميراند و زنده كند، ولى بر خود واجب نكرده كه هر گنهكارى را بيامرزد. درباره رزق فرموده : «فو رب السّماء و الارض

اثنَتا عَشرَةَ عَينًا قَد عَلِمَ كُلُّ أُناسٍ مَشرَبَهُم كُلوا وَ اشرَبوا مِن رِزقِ اللَّهِ وَ لا تَعثَوا فِى الأَرضِ مُفسِدينَ (٦٠)

به چيزهاى ديگر هم نسبت مى دهد، همچنين از طرفى علم و قدرت و حيات و مشيت و رزق و زيبائى را به خداوند نسبت مى دهد و از طرفى همين ها را به غير خدا منسوب مى

تقدير و تدبير خودم و به دانش نافذم در باره آنها ميان صورت و جسم و رنگ و عمر و رزق و طاعت و معصيت آنان اختلاف انداختم و از آنها شقى و سعيد و بينا و كور و كوتاه

خلقت كوه ها، تدريجى بوده. و همچنين، نظير اين اشكال در خلقت شهرها و نهرها و رزق ها وارد است. چون آن ها نيز، به تدريج درست شده، نه در يك روز. و در روضه كافى،

دار قرار داد، كه قسمت بيرونى اش، سر به آسمان كشيده و نيز در زمين آنچه قوت و رزق هست، در چهار فصل پديد آورده، قوت و رزقى كه كفاف همه روزى خواران را بدهد (۱۰)

نماز»، به معناى ادامه برآوردن آن و محافظت از ترك نشدن آن است. و «انفاق از رزق در سرّ و علانيه»، به معناى اين است كه: از مال خود به فقراء مى دهند، و چون

فرمود: به همان جورى كه رزقشان را مى دهد، و با آن كثرتى كه در عدد آن هاست، رزق هيچ جنبنده اى را فراموش نمى كند. شخصى پرسيد: چطور به حساب آنان مى رسد، با

اى از سوى خداوند بزرگ . و براى تاءكيد بر جاودانگى اين مواهب مى افزايد اين رزق و روزى ماست عطائى است كه هرگز پايان نمى گيرد و فنائى براى آن متصور نيست (ان

الكِتَابَ بِالحَقِّ وَ المِيزَانَ ...». و همچنين چند نوبت در سوره، سخن از رزق به ميان آورده، چون «وحى»، خود رزقى است براى انبياء. بنابراين، مسأله «وحى»،

امور سكنه زمين از انسان و حيوان است ، كه چه تدابيرى در حركت آنها براى طلب رزق ، و در سكونشان جهت آسايش بكار برده و بهمين منظور زمين را گسترده كرد، كه اگر

اسرائيل را در منزلگاهى كه همه آثار منزلى را داشت سكنى داديم ، و از انواع رزق طيب و پاك روزى داديم ، ولى (به جاى اينكه متوجه آيتهاى ما شوند) اختلاف كردند،

عَشرَةَ عَيْناً قَدْ عَلِمَ كلُّ أُنَاسٍ مَّشرَبَهُمْ كلُوا وَ اشرَبُوا مِن رِّزْقِ اللَّهِ وَ لا تَعْثَوْا فى الاَرْضِ مُفْسِدِينَ(۶۰) وَ إِذْ قُلْتُمْ يَا

بندگان خود را موكل بر بعضى از امور مى نمايد، و او خود بر همه امور از قبيل رزق ، زنده كردن ، ميراندن ، حفظ، دعوت بندگان و هدايت آنان و امثال آن وكيل است

موصوف است ، (يعنى آنچه روزيتان كرديم كه اين صفت دارد طيب است ) چون معنا ندارد رزق را به خود نسبت دهد، و آنگاه آن را دو قسم كند طيب و غير طيب ، آرى خدا غير طيب

با تو دشمنى ورزد سخت‏ترين عذاب خود را برافروزم و اگر چه در دنيا به او وسعت رزق دهم، و چون آواز منادى حق به پايان رسد آن امام نوزاد در حالى كه دو دست بر زمين

بر درخت نيست مگر اينكه بر آن نوشته شده است : « بسم الله الرحمن الرحيم اين رزق فلان ابن فلان است » آنگاه استدلال فرمود به آيه « و ما تسقط من ورقة الا يعلمها

خدايان متعدد: خداى باران ، خداى نور، خداى ظلمت ، خداى جنگ و صلح ، و خداى رزق و روزى قائل بودند و اين همان عقيده ارباب انواع ميباشد كه در يونان قديم نيز

بار بدان توجه مى كند و با آن لحظه ها، زنده مى كند، مى ميراند، خلق مى كند، رزق مى دهد، عزيز مى كند، ذليل مى سازد، و هرچه مى خواهد مى كند. مؤلّف: روايات در

يك سال را يعنى از آن شب تا شب قدر سال آينده را تقدير مى كند. زندگى، مرگ، رزق، سعادت، شقاوت و چيزهايى ديگر از اين قبيل را مقدر مى سازد. آيه سورۀ «دخان»

باشند، حدى كه نه موجب فقر گردد نه طغيان . از همه اينها گذشته وسعت و تنگى رزق در افراد انسان (بجز موارد استثنائى يعنى از كار افتادگان و معلولين ) بستگى

گامى برنداريد و تلاشى نكنيد بهرهاى از روزيهاى زمين نخواهيد داشت ! تعبير به «رزق » نيز تعبير بسيار جامعى است كه تمام مواد غذائى زمين را اعم از حيوانى و گياهى

مجذوب تماشاى آن مى شوند، و در جائى كه هيچ دسترسى از ناحيه هيچكس به آن نيست رزق و روزيش ‍ را كه براى پرورش و رشد سريع سخت به آن نيازمند است به طور مداوم به

حيات و علم و قدرت و سمع و بصر است و نيز هر صفتى از صفات فعل مانند صفت خلقت و رزق و احياء و اماته و مغفرت و رحمت و همچنين آيات داله بر خدا بدان جهت كه آيتند،

كافى نيست بلكه بايد به مقتضاى و تعمل صالحا آثار آن در عمل نيز هويدا گردد. رزق كريم معنى گسترده اى دارد كه تمام مواهب معنوى و مادى را در بر مى گيرد، و تفسير

كه در آن قدرتى بسيار است ) ميباشد و آيه : «وفى السماء رزقكم وما توعدون »، (رزق شما و آنچه كه وعده اش را بشما داده اند در آسمان است ) كه انشاءاللّه توضيح

فامتعه قليلا ثم اضطره الى عذاب النار و بئس المصير». چون در اين آيه، نخست رزق را براى اهل مكه مسألت مى دارد و سپس همين مسألت خود را به مؤمنين ايشان اختصاص

ثواب را يك انعام الهى مى شمرند! جمعى از مفسران «فضل » را در اينجا به معنى رزق و روزى دنيا تفسير كرده اند چرا كه در بعضى از آيات ديگر قرآن نيز به همين معنى

مثلا قبض ارواح را بوسيله ملك الموت و زنده كردن مردگان را بوسيله صاحب صور و رزق را بوسيله ميكائيل و وحى را بوسيله جبرئيل روح الامين انجام مى دهد، تجلى را

اينكه خداى سبحان واهب ، و افاضه كننده تمامى عالم هستى ، از حياة ، و موت ، و رزق ، و يا نعمت ، و يا غير آنست ، و اينها امورى مختلف هستند، كه ارتباطشان با خداى

چنانكه در سوره حج ذيل آيه ۵۰ در مورد مؤ منان صالح مى خوانيم : لهم مغفرة و رزق كريم : ((براى آنها آمرزش و روزى كريم (پر ارزش و پر بركت ) است و به طورى كه

كنيد خداوند جاى شما را در بهشت وسعت مى بخشد، و در اين جهان به قلب و جان و رزق و روزى شما نيز وسعت مى دهد (يفسح الله لكم ). «تفسحوا» از ماده «فسح » (بر وزن

أَزْوَجاً مِّنهُمْ زَهْرَةَ الحَْيَوةِ الدُّنْيَا لِنَفْتِنهُمْ فِيهِ وَ رِزْقُ رَبِّك خَيرٌ وَ أَبْقَى (۱۳۱) وَ أْمُرْ أَهْلَك بِالصلَوةِ وَ اصطبرْ عَلَيهَا

گيرد؛ و كلمۀ «ظنّ» در اين آيه، به معناى يقين است؛ و «قدر» به معناى تنگ گرفتن رزق است؛ مگر نشنيدى كلام خدا را كه فرمود: «وَ أمّا إذَا مَا ابتَليهُ فَقَدَرَ

اعمالشان سنجيده مى شود، و بر طبق آن جزاء داده مى شوند. و جزاء حسن، خود نوعى رزق است. آنگاه رشته سخن به ثواب و عقابى كه روز قيامت دارند، كشيده شده است. در

اسباب رسيدن به چيزى و راه هاى رسيدن به آن را نيز ابواب مى گويند، مانند «ابواب رزق» كه مقصود از آن انواع معاملات است. و بعيد نيست از آيات متفرقه در قرآن كه در

دنيا زهد بورزند و به آنچه در نزد خداى تعالى است دل بسته و علاقه مند باشند، و رزق حلال و پاك خدا را بدست آورند، و منظورشان از كسب ، ترجمه تفسير الميزان جلد

همه ذكر نمود، علاوه بر اين ، لفظ «اكل - خوردن » را هم برداشت و بجايش كلمه رزق را بكار برد، و بلا فاصله گفت : و تو بهترين روزى دهندگانى . دليل اينكه گفتيم

منه سكرا و رزقا حسنا» نيز اشاره به اين اغماض دارد، (چون شراب را در مقابل رزق نيكو قرار داده )، و گويا مردم با اينكه صراحتا بفرمايد شراب حرمتى بزرگ دارد،

«وقر» (بر وزن جبر) به معنى سنگينى است كه در گوش پديد مى آيد و وقر (بر وزن رزق ) به معنى بار سنگين است . ۵ - تفسير جمله «ما يستمعون » به در معنى اين جمله