سوره النجم

سوره الطور	سوره النجم	سوره القمر
شماره کتابت : ٥٣ جزء : نزول ترتيب نزول : ٢٣ محل نزول : مكه اطلاعات آماری تعداد آیات : ٦٢ تعداد کلمات : ٤١٥ تعداد حروف :

در حال بارگیری... آبَاؤُکُم آلاَء أَبْقَى أَبْکَى أَجِنّة أَحْسَنُوا أَحْيَا أَدْنَى أَزِفَت أَسَاءُوا أَسْمَاء أَضْحَک أَطْغَى أَظْلَم أَعْطَى أَعْلَم أَغْنَى أَقْنَى أَمَات أَنّه أَنْزَل أَنْشَأَکُم أَنْفُسَکُم أَهْلَک أَهْوَى أَوْحَى أَکْدَى أُخْرَى أُمّهَاتِکُم إِبْرَاهِيم إِذا إِنّهُم اتّقَى اعْبُدُوا الثّالِثَة الدّنْيَا الذّکَر الزّوْجَيْن السّدْرَة السّمَاوَات الشّعْرَى الظّن اللاّت اللّمَم اللّه النّجْم النّذُر النّشْأَة الْآخِرَة الْآزِفَة الْأَرْض الْأَعْلَى الْأَنْفُس الْأَوْفَى الْأُخْرَى الْأُنْثَى الْأُولَى الْإِثْم الْبَصَر الْجَزَاء الْحَدِيث الْحَق الْحَيَاة الْعُزّى الْعِلْم الْغَيْب الْفَوَاحِش الْفُؤَاد الْقُوَى الْمَأْوَى الْمَغْفِرَة الْمَلاَئِکَة الْمُؤْتَفِکَة الْمُنْتَهَى الْهَوَى الْهُدَى الْکُبْرَى اهْتَدَى بُطُون بِالْآخِرَة بِالْأُفُق بِالْحُسْنَى بِمَن تَبْکُون تَتَمَارَى تَزِر تَسْمِيَة تَضْحَکُون تَعْجَبُون تَمَنّى تَهْوَى تَوَلّى تُزَکّوا تُغْنِي تُمْنَى تِلْک ثَمُود جَاءَهُم جَنّة خَلَق دَنَا ذُو ذِکْرِنَا رَآه رَأَى رَب رَبّه رَبّهِم رَبّک زَاغ سَامِدُون سَبِيلِه سَعَى سَعْيَه سَمّيْتُمُوهَا سَوْف سُلْطَان سِدْرَة شَدِيد شَفَاعَتُهُم شَيْئا صَاحِبُکُم صُحُف ضَل ضِيزَى طَغَى عَادا عَبْدِه عَلَيْه عَلّمَه عَمِلُوا عِلْم عِنْدَه عِنْدَهَا غَشّى غَوَى فَأَعْرِض فَأَوْحَى فَاسْتَوَى فَاسْجُدُوا فَبِأَي فَتَدَلّى فَتُمَارُونَه فَرَأَيْت فَرَأَيْتُم فَغَشّاهَا فَلِلّه فَمِن فَهُو فَکَان قَاب قَلِيلا قَوْسَيْن قَوْم قِسْمَة لَيُسَمّون لِلّه لِلْإِنْسَان لِيَجْزِي مَبْلَغُهُم مَلَک مَنَاة مُوسَى مِرّة نَذِير نَزْلَة نُطْفَة نُوح هَوَى وَازِرَة وَاسِع وَحْي وَفّى وِزْر يَأْذَن يَتّبِعُون يَجْتَنِبُون يَجْزِي يَرَى يَرْضَى يَشَاء يَغْشَى يَنْطِق يُؤْمِنُون يُجْزَاه يُرَى يُرِد يُغْنِي يُنَبّأ يُوحَى کَاشِفَة کَبَائِر کَذَب کَم

لیست آیات ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩ ١٠ ١١ ١٢ ١٣ ١٤ ١٥ ١٦ ١٧ ١٨ ١٩ ٢٠ ٢١ ٢٢ ٢٣ ٢٤ ٢٥ ٢٦ ٢٧ ٢٨ ٢٩ ٣٠ ٣١ ٣٢ ٣٣ ٣٤ ٣٥ ٣٦ ٣٧ ٣٨ ٣٩ ٤٠ ٤١ ٤٢ ٤٣ ٤٤ ٤٥ ٤٦ ٤٧ ٤٨ ٤٩ ٥٠ ٥١ ٥٢ ٥٣ ٥٤ ٥٥ ٥٦ ٥٧ ٥٨ ٥٩ ٦٠ ٦١ ٦٢

متن سوره

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ وَ النَّجمِ إِذا هَوىٰ (١)

سوگند به اختر فروزان‌[:قرآن و آورنده‌اش] آن هنگام که فرود آمد؛

ما ضَلَّ صاحِبُكُم وَ ما غَوىٰ (٢)

(که) همنشین شما نه گمراه شده و نه در نادانی بر عقیده‌ی فاسدی است؛

وَ ما يَنطِقُ عَنِ الهَوىٰ (٣)

و از سر هوا(ی نفس، یا هوای عقل یا هوای مشورت) هرگز سخنی نمی‌گوید.

إِن هُوَ إِلّا وَحىٌ يوحىٰ (٤)

گفتارش (و کردار و رفتارش) بجز وحی‌ای که (به او) وحی می‌شود نیست.

عَلَّمَهُ شَديدُ القُوىٰ (٥)

آن را (خدای) شدیدالقُوا به او آموخت.

ذو مِرَّةٍ فَاستَوىٰ (٦)

او خود مرور کرده‌ای مستحکم (و) نیرومند است‌. پس (مسلّط بر جهان) ایستاد.

وَ هُوَ بِالأُفُقِ الأَعلىٰ (٧)

حال آنکه او در افق اعلی است.

ثُمَّ دَنا فَتَدَلّىٰ (٨)

سپس به خدا نزدیک شد؛ پس به او درآویخت و نزدیکتر شد.

فَكانَ قابَ قَوسَينِ أَو أَدنىٰ (٩)

پس (فاصله‌اش) به قدر (اتصال) دو (انتهای) کمان یا نزدیکتر از آن بود.

فَأَوحىٰ إِلىٰ عَبدِهِ ما أَوحىٰ (١٠)

پس (همان خدای شدیدالقوا) به بنده‌اش آنچه را باید وحی فرماید وحی فرمود.

ما كَذَبَ الفُؤادُ ما رَأىٰ (١١)

آنچه را دل لبریز از شعله‌ی نور(ش) دید انکار(ش) نکرد.

أَفَتُمٰرونَهُ عَلىٰ ما يَرىٰ (١٢)

آیا پس در آنچه می‌بیند با او جدال می‌کنید؟

وَ لَقَد رَإهُ نَزلَةً أُخرىٰ (١٣)

و همواره در حال فرود آمدنی دیگر هم، او را (با دل فروزانش) دید.

عِندَ سِدرَةِ المُنتَهىٰ (١٤)

نزد سدرةالمنتهی [:آخرین مکان و مکانت عالم امکان].

عِندَها جَنَّةُ المَأوىٰ (١٥)

(که) بهشت جاودان نزد آن است.

إِذ يَغشَى السِّدرَةَ ما يَغشىٰ (١٦)

چون «سدره» را آنچه می‌پوشد، می‌پوشدش.

ما زاغَ البَصَرُ وَ ما طَغىٰ (١٧)

دیده(اش) منحرف نگشت و از حدّ در نگذشت.

لَقَد رَأىٰ مِن إيٰتِ رَبِّهِ الكُبرىٰ (١٨)

بی‌گمان (برخی) از آیات بزرگ پروردگار خود را همچنان بدید.

أَفَرَءَيتُمُ اللّٰتَ وَ العُزّىٰ (١٩)

پس آیا شما (هم) لات و عزّی را دیدید؟

وَ مَنوٰةَ الثّالِثَةَ الأُخرىٰ (٢٠)

و (هم) منات‌، (آن) سومین دیگر را.

أَلَكُمُ الذَّكَرُ وَ لَهُ الأُنثىٰ (٢١)

آیا (به خیالتان) برای شما پسر است و برای او دختر؟

تِلكَ إِذًا قِسمَةٌ ضيزىٰ (٢٢)

این قسمت و بخشی است بسی ستم‌کارانه (و نابرابر).

إِن هِىَ إِلّا أَسماءٌ سَمَّيتُموها أَنتُم وَ إباؤُكُم ما أَنزَلَ اللَّهُ بِها مِن سُلطٰنٍ إِن يَتَّبِعونَ إِلَّا الظَّنَّ وَ ما تَهوَى الأَنفُسُ وَ لَقَد جاءَهُم مِن رَبِّهِمُ الهُدىٰ (٢٣)

(این بتان) جز نام‌هایی (تهی) بیش نیستند که شما و پدرانتان برایشان (این گونه) نامگذاری کرده‌اید (و) خدا بر (حقّانیت) آنها هیچ دلیل چیره‌گری نفرستاده است‌. (آنان) جز گمان و آنچه را که دلخواهشان است پیروی نمی‌کنند، به‌راستی (و) درستی از جانب پرودگارشان برایشان هدایت آمده‌.

أَم لِلإِنسٰنِ ما تَمَنّىٰ (٢٤)

برای انسان است آنچه را آرزو کرد؟

فَلِلَّهِ الإخِرَةُ وَ الأولىٰ (٢٥)

پس آن سرا و این سرا تنها از آنِ خداست.

وَ كَم مِن مَلَكٍ فِى السَّمٰوٰتِ لا تُغنى شَفٰعَتُهُم شَيـًٔا إِلّا مِن بَعدِ أَن يَأذَنَ اللَّهُ لِمَن يَشاءُ وَ يَرضىٰ (٢٦)

و چه بسیار فرشتگانی که در آسمان‌هایند حال آنکه شفاعتشان به کاری نیاید، مگر پس از آنکه خدا برای هر که خواهد و خشنود باشد اجازه دهد.

إِنَّ الَّذينَ لا يُؤمِنونَ بِالإخِرَةِ لَيُسَمّونَ المَلٰئِكَةَ تَسمِيَةَ الأُنثىٰ (٢٧)

کسانی که به آخرت ایمان نمی‌آورند، بی‌گمان، هم‌آنان، فرشتگان را در نامگذاری به نام مؤنث نام می‌نهند.

وَ ما لَهُم بِهِ مِن عِلمٍ إِن يَتَّبِعونَ إِلَّا الظَّنَّ وَ إِنَّ الظَّنَّ لا يُغنى مِنَ الحَقِّ شَيـًٔا (٢٨)

و ایشان را به این (کار) هیچ (بینش و) دانشی نیست. جز گمان را پیروی نمی‌کنند، و گمان از حقیقت سود و بهره‌ای ندهد.

فَأَعرِض عَن مَن تَوَلّىٰ عَن ذِكرِنا وَ لَم يُرِد إِلَّا الحَيوٰةَ الدُّنيا (٢٩)

پس، از هر کس که از یاد ما روی برتافته و جز زندگی دنیا را نخواسته، روی برتاب.

ذٰلِكَ مَبلَغُهُم مِنَ العِلمِ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبيلِهِ وَ هُوَ أَعلَمُ بِمَنِ اهتَدىٰ (٣٠)

این همان رسایی (نارسای) دانش آنان است. همواره پروردگار تو، خود به (حال) کسی که از راه او منحرف شده داناتر و او به کسی که راه یافته (نیز) آگاه‌تر است.

وَ لِلَّهِ ما فِى السَّمٰوٰتِ وَ ما فِى الأَرضِ لِيَجزِىَ الَّذينَ أَسٰـٔوا بِما عَمِلوا وَ يَجزِىَ الَّذينَ أَحسَنوا بِالحُسنَى (٣١)

و هر چه در آسمان‌ها و هر چه در زمین است تنها از خداست، تا کسانی را که بد کرده‌اند، به آنچه انجام داده‌اند کیفر دهد و آنان را که نیکی کرده‌اند، به نیک‌تر (از آن) پاداش دهد.

الَّذينَ يَجتَنِبونَ كَبٰئِرَ الإِثمِ وَ الفَوٰحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ إِنَّ رَبَّكَ وٰسِعُ المَغفِرَةِ هُوَ أَعلَمُ بِكُم إِذ أَنشَأَكُم مِنَ الأَرضِ وَ إِذ أَنتُم أَجِنَّةٌ فى بُطونِ أُمَّهٰتِكُم فَلا تُزَكّوا أَنفُسَكُم هُوَ أَعلَمُ بِمَنِ اتَّقىٰ (٣٢)

آنان که از گناهان بزرگ و بزرگتر [:تجاوزگر] - جز لغزش‌های کوچک - خودداری می‌ورزند، پروردگارت (نسبت به آنها) پوششی فزاینده دارد. چون شما را از زمین پدید آورد، و چون در شکم‌های مادرانتان (در زهدان‌هاشان) نهفته بودید، به (حال) شما داناتر است، پس خودهاتان را پاک مشمارید. او به (حال) کسی که پرهیزگاری کرده داناتر است.

أَفَرَءَيتَ الَّذى تَوَلّىٰ (٣٣)

آیا پس آن کس را که (از حق) روی برتافته دیدی‌؟

وَ أَعطىٰ قَليلًا وَ أَكدىٰ (٣٤)

اندکی بخشید و (از مابقی) بخل ورزید.

أَعِندَهُ عِلمُ الغَيبِ فَهُوَ يَرىٰ (٣٥)

آیا نزدش علم غیب است؛ پس (هم)او (آن را) می‌بیند؟

أَم لَم يُنَبَّأ بِما فى صُحُفِ موسىٰ (٣٦)

یا بدانچه در صحیفه‌های موسی است خبر نیافته است‌؟

وَ إِبرٰهيمَ الَّذى وَفّىٰ (٣٧)

و (نیز در صحیفه‌های) ابراهیم که به خوبی (در انجام رسالتش) وفا کرد.

أَلّا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزرَ أُخرىٰ (٣٨)

که هیچ بردارنده‌ی باری، بار (گناه) دیگری را بر نمی‌دارد.

وَ أَن لَيسَ لِلإِنسٰنِ إِلّا ما سَعىٰ (٣٩)

و اینکه برای انسان جز حاصل تلاش خودش نیست.

وَ أَنَّ سَعيَهُ سَوفَ يُرىٰ (٤٠)

و همواره (نتیجه‌ی) کوشش او به زودی (در برزخ) دیده خواهد شد.

ثُمَّ يُجزىٰهُ الجَزاءَ الأَوفىٰ (٤١)

سپس - هر چه تمام‌تر- بدان (در قیامت) پاداش داده شود.

وَ أَنَّ إِلىٰ رَبِّكَ المُنتَهىٰ (٤٢)

و اینکه به‌راستی فرجام (کار) سوی پروردگار تو است.

وَ أَنَّهُ هُوَ أَضحَكَ وَ أَبكىٰ (٤٣)

و اینکه به‌راستی اوست که خنداند و گریاند.

وَ أَنَّهُ هُوَ أَماتَ وَ أَحيا (٤٤)

و اینکه به‌راستی (هم)او میرانْد و زنده کرد.

وَ أَنَّهُ خَلَقَ الزَّوجَينِ الذَّكَرَ وَ الأُنثىٰ (٤٥)

و هم اوست که به درستی دو نوع آفرید: نر و ماده.

مِن نُطفَةٍ إِذا تُمنىٰ (٤٦)

از نطفه‌ای آن هنگام که (ضمن منی) می‌جهد.

وَ أَنَّ عَلَيهِ النَّشأَةَ الأُخرىٰ (٤٧)

و هم پدید آوردن (عالم) دیگر به‌راستی تنها بر (عهده‌ی) اوست.

وَ أَنَّهُ هُوَ أَغنىٰ وَ أَقنىٰ (٤٨)

و هم اوست که (شما را) بی‌نیاز کرد و کفایت بخشید.

وَ أَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعرىٰ (٤٩)

و هم اوست که پروردگار (ستاره‌ی) «شعری‌» است.

وَ أَنَّهُ أَهلَكَ عادًا الأولىٰ (٥٠)

و هم اوست که عادیان نخستین را هلاک کرد.

وَ ثَمودَا۟ فَما أَبقىٰ (٥١)

و ثمودیان را (نیز هلاک کرد،) پس (کسی از آنان را) باقی نگذاشت.

وَ قَومَ نوحٍ مِن قَبلُ إِنَّهُم كانوا هُم أَظلَمَ وَ أَطغىٰ (٥٢)

و پیشتر (از همه‌ی آنان) قوم نوح را، (که) بی‌گمان آنان ستمگرترین (ستمگران) و سرکش‌ترین (سرکشان) بودند

وَ المُؤتَفِكَةَ أَهوىٰ (٥٣)

و دروغ‌پردازان را فرو افکند.

فَغَشّىٰها ما غَشّىٰ (٥٤)

پس پوشاند بر آنان (از باران گوگردی) آنچه پوشاند.

فَبِأَىِّ إلاءِ رَبِّكَ تَتَمارىٰ (٥٥)

پس به کدام یک از نعمت‌های پروردگارت تردید داری‌؟

هٰذا نَذيرٌ مِنَ النُّذُرِ الأولىٰ (٥٦)

این (پیامبر نیز) بیم‌دهنده‌ای از (جمله‌ی) بیم‌‌دهندگان نخستین است.

أَزِفَتِ الإزِفَةُ (٥٧)

نزدیک‌شونده [:رستاخیز] نزدیک شد.

لَيسَ لَها مِن دونِ اللَّهِ كاشِفَةٌ (٥٨)

جز خدا کسی آشکارکننده‌ی آن (از نهان) نیست.

أَفَمِن هٰذَا الحَديثِ تَعجَبونَ (٥٩)

آیا پس از این سخن عجب دارید؟

وَ تَضحَكونَ وَ لا تَبكونَ (٦٠)

و می‌خندید و نمی‌گریید؟

وَ أَنتُم سٰمِدونَ (٦١)

و شما در لهو، متکبر و سر به هوایید.

فَاسجُدوا لِلَّهِ وَ اعبُدوا (٦٢)

پس برای خدا سجده کنید و هم‌او را بپرستید.

محتوای سوره

• تفسیر آیات