سوره البلد: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
(Edited by QRobot!) |
(QRobot edit) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
__TOC__ | |||
{{ سوره | نام =سوره البلد | محل نزول =محل نزول::مكه | ترتيب نزول = [[ترتيب نزول::35|٣٥]] | جزء = | کتابت = [[شماره کتابت::90|٩٠]] | آیه = [[تعداد آیات::20|٢٠]] | بعدی = سوره الشمس | قبلی = سوره الفجر | کلمه = [[تعداد کلمات::95|٩٥]] | حرف = }} | {{ سوره | نام =سوره البلد | محل نزول =محل نزول::مكه | ترتيب نزول = [[ترتيب نزول::35|٣٥]] | جزء = | کتابت = [[شماره کتابت::90|٩٠]] | آیه = [[تعداد آیات::20|٢٠]] | بعدی = سوره الشمس | قبلی = سوره الفجر | کلمه = [[تعداد کلمات::95|٩٥]] | حرف = }} | ||
{| width="75%" | {| width="75%" | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| | | | ||
{| | {| | ||
|- align="center" | |- align="center" | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۴: | ||
|} | |} | ||
|} | |} | ||
==متن سوره== | |||
{{قاب | متن = [[ البلد ١ | بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ لا أُقسِمُ بِهٰذَا البَلَدِ (١) ]] }} | |||
به این شهر [:مکه] سوگند نمی‌خورم. | |||
{{قاب | متن = [[ البلد ٢ | وَ أَنتَ حِلٌّ بِهٰذَا البَلَدِ (٢) ]] }} | |||
حال آنکه تو در این شهر جای داری، یا حرمتت در آن هتک شده. | |||
{{قاب | متن = [[ البلد ٣ | وَ والِدٍ وَ ما وَلَدَ (٣) ]] }} | |||
سوگند(م) به پدری (هم‌چون محمد) است. و (نیز) آن (فرزندانی) که تولید کرده. | |||
{{قاب | متن = [[ البلد ٤ | لَقَد خَلَقنَا الإِنسٰنَ فى كَبَدٍ (٤) ]] }} | |||
به‌راستی انسان را در (ژرفای) سختی(اش) به‌درستی آفریدیم؟ | |||
{{قاب | متن = [[ البلد ٥ | أَيَحسَبُ أَن لَن يَقدِرَ عَلَيهِ أَحَدٌ (٥) ]] }} | |||
آیا پندارد (که) هیچ کس هرگز بر او دست نتواند یافت؟ | |||
{{قاب | متن = [[ البلد ٦ | يَقولُ أَهلَكتُ مالًا لُبَدًا (٦) ]] }} | |||
گوید: «مالی انباشته را تباه کردم.» | |||
{{قاب | متن = [[ البلد ٧ | أَيَحسَبُ أَن لَم يَرَهُ أَحَدٌ (٧) ]] }} | |||
آیا پندارد که هیچ کس او را ندیده است؟ | |||
{{قاب | متن = [[ البلد ٨ | أَلَم نَجعَل لَهُ عَينَينِ (٨) ]] }} | |||
آیا برایش دو چشم ننهادیم، | |||
{{قاب | متن = [[ البلد ٩ | وَ لِسانًا وَ شَفَتَينِ (٩) ]] }} | |||
و زبانی و دو لب؟ | |||
{{قاب | متن = [[ البلد ١٠ | وَ هَدَينٰهُ النَّجدَينِ (١٠) ]] }} | |||
و هر دو راه (خیر و شرّ) را در بلندای نمایانشان بدو ننمودیم؟ | |||
{{قاب | متن = [[ البلد ١١ | فَلَا اقتَحَمَ العَقَبَةَ (١١) ]] }} | |||
پس هرگز نخواست از گردنه(ی عاقبت‌نگر) با کوشش و کاوش بالا رود. | |||
{{قاب | متن = [[ البلد ١٢ | وَ ما أَدرىٰكَ مَا العَقَبَةُ (١٢) ]] }} | |||
و چه شناساندت (که آن) گردنه چیست؟ | |||
{{قاب | متن = [[ البلد ١٣ | فَكُّ رَقَبَةٍ (١٣) ]] }} | |||
در بندی را (از گرفتاری و بندش) آزاد کردن، | |||
{{قاب | متن = [[ البلد ١٤ | أَو إِطعٰمٌ فى يَومٍ ذى مَسغَبَةٍ (١٤) ]] }} | |||
یا در روز گرسنگی‌ای سخت، طعامی دادن، | |||
{{قاب | متن = [[ البلد ١٥ | يَتيمًا ذا مَقرَبَةٍ (١٥) ]] }} | |||
یتیمی خویشاوند را، | |||
{{قاب | متن = [[ البلد ١٦ | أَو مِسكينًا ذا مَترَبَةٍ (١٦) ]] }} | |||
یا بینوایی خاک‌نشین را. | |||
{{قاب | متن = [[ البلد ١٧ | ثُمَّ كانَ مِنَ الَّذينَ إمَنوا وَ تَواصَوا بِالصَّبرِ وَ تَواصَوا بِالمَرحَمَةِ (١٧) ]] }} | |||
سپس از (زمره‌ی) کسانی بوده که گرویده‌اند و یکدیگر را به شکیبایی و مرحمت سفارش کرده‌اند. | |||
{{قاب | متن = [[ البلد ١٨ | أُولٰئِكَ أَصحٰبُ المَيمَنَةِ (١٨) ]] }} | |||
اینانند راستان و برکت‌یافتگان. | |||
{{قاب | متن = [[ البلد ١٩ | وَ الَّذينَ كَفَروا بِـٔايٰتِنا هُم أَصحٰبُ المَشـَٔمَةِ (١٩) ]] }} | |||
و کسانی که به انکار (و انگار) نشانه‌های ما پرداخته‌اند، آنانند (ناخجستگان:) شوم‌زدگان. | |||
{{قاب | متن = [[ البلد ٢٠ | عَلَيهِم نارٌ مُؤصَدَةٌ (٢٠) ]] }} | |||
بر (سر و سامان)شان آتشی سرپوشیده - هم‌چون طبقه‌ای - احاطه دارد. | |||
==محتوای سوره== | ==محتوای سوره== | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۲:۳۸
| سوره الفجر | سوره البلد | سوره الشمس | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
در حال بارگیری... |
|
متن سوره
به این شهر [:مکه] سوگند نمی‌خورم.
حال آنکه تو در این شهر جای داری، یا حرمتت در آن هتک شده.
سوگند(م) به پدری (هم‌چون محمد) است. و (نیز) آن (فرزندانی) که تولید کرده.
به‌راستی انسان را در (ژرفای) سختی(اش) به‌درستی آفریدیم؟
آیا پندارد (که) هیچ کس هرگز بر او دست نتواند یافت؟
گوید: «مالی انباشته را تباه کردم.»
آیا پندارد که هیچ کس او را ندیده است؟
آیا برایش دو چشم ننهادیم،
و زبانی و دو لب؟
و هر دو راه (خیر و شرّ) را در بلندای نمایانشان بدو ننمودیم؟
پس هرگز نخواست از گردنه(ی عاقبت‌نگر) با کوشش و کاوش بالا رود.
و چه شناساندت (که آن) گردنه چیست؟
در بندی را (از گرفتاری و بندش) آزاد کردن،
یا در روز گرسنگی‌ای سخت، طعامی دادن،
یتیمی خویشاوند را،
یا بینوایی خاک‌نشین را.
سپس از (زمره‌ی) کسانی بوده که گرویده‌اند و یکدیگر را به شکیبایی و مرحمت سفارش کرده‌اند.
اینانند راستان و برکت‌یافتگان.
و کسانی که به انکار (و انگار) نشانه‌های ما پرداخته‌اند، آنانند (ناخجستگان:) شوم‌زدگان.
بر (سر و سامان)شان آتشی سرپوشیده - هم‌چون طبقه‌ای - احاطه دارد.
