تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۴: تفاوت میان نسخه‌ها

«'''يَأَيهَا الرُّسلُ كلُوا مِنَ الطيِّبَاتِ وَ اعْمَلُوا صالِحاً إِنى بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ'''»:

خطابى است به عموم پيامبران ، به اين كه از طيبات بخورند و گويا مراد از خوردن از طعام هاى پاكيزه ارتزاق و تصرف در آن باشد، حال چه به خوردن باشد و يا به هر تصرف ديگر. و استعمال كلمه «خوردن» در انحاى تصرفات استعمالى است شايع.

سياق آيات شهادت مى دهند به اين كه جمله «'''كلوا من الطيّبات '''» در مقام منت نهادن بر انبياء است، در نتيجه جمله بعدى هم كه مى فرمايد «و اعملوا صالحا» در اين مقام است كه بفرمايد در مقابل اين منت و شكرگزارى از آن، عمل صالح انجام دهند، و در اينكه با جمله «'''انى بما تعملون عليم'''» تعليلش كرد، تحذيرى است به ايشان از مخالفت امر، و تحريكى است به اينكه ملازم تقوا باشند.

در مجمع البيان گفته: كلمه «تقطع» و كلمه «تقطيع» هر دو به معناى پاره پاره شدن است و كلمه «زبر» - به ضم زاء، و باء - جمع «زبور» و به معناى كتاب ها است آيه مورد بحث متفرع بر مطالب قبل است، و معنايش اين است كه: خداوند رسولان خود را يكى پس از ديگرى به سوى ايشان فرستاد و همه آنها امتى واحد و داراى ربى واحدند ايشان را به سوى تقوا دعوت كردند، و ليكن بشر به امر ايشان عمل نكرد، در نتيجه امر آنان بين ايشان پاره پاره شد و آن را به صورت كتاب هايى در آورده ، هر جمعيتى كتابى را به خود اختصاص دادند، و هر حزبى به آنچه داشتند، دلخوش گشتند.

در قرائت ابن عامر «زبرا» - به ضمه زاء و فتحه باء - آمده كه جمع «'''زبره '''» و به معناى فرقه است. بنابراين قرائت، معنايش اين مى شود كه: در امر انبياء متفرق شده، جمعيت هاى گوناگون شدند، و هر حزبى به آنچه داشت دلخوش گشت. و اين قرائت راجح تر است.

در مفردات مى گويد: «'''غمره'''» آب زياد است كه بستر آن پيدا نباشد، و اين چنين آبى مثل شده براى جهالتى كه صاحبش را فرا گرفته باشد. در اين آيه تهديدى است به عذاب. قبلا هم اشاره شد كه يكى از سنت هاى خداى تعالى مجازات به عذاب بعد از تكذيب رسالت است ، و اگر كلمه «حين» را نكره آورده براى اشاره به اين است كه عذاب موعود ناگهانى و بى خبر مى رسد.