تفسیر:المیزان جلد۱۸ بخش۱۹: تفاوت میان نسخه‌ها

«'''تِلكَ آيَاتُ اللّهِ نَتلُوهَا عَلَيك'''» - اين جمله، اشاره است به آيات قرآنى كه بر آن جناب تلاوت شده، و ممكن هم هست اشاره باشد به آيت هاى وجوديى كه در سه آيه قبل بدان اشاره شده بود. اين سؤال پيش مى آيد كه: پس چرا فرمود «نَتلُوهَا». در پاسخ مى گوييم: به اين عنايت كه دالّ و مدلول با هم متحدند. پس بنابراين احتمال، در اين جمله، در عين حال كه فرموده: «نَتلُوهَا»، نظرى به آيت بودن قرآن ندارد.

«'''فَبِأىّ حَدِيثٍ بَعدَ اللّهِ وَ آيَاتِهِ يُؤمِنُون'''» - بعضى از مفسران گفته اند: اين جمله از قبيل اين سخن است كه كسى بگويد: «من از زيد و كرمش در شگفتم»، با اين كه از زيد در شگفت نيست، بلكه از كَرَم و سخاوت او در شگفت است. و معناى جمله، بر حسب نظر دقيق، اين است كه كَرَم زيد مرا به شگفت آورده، و زيد از حيث كرمش مرا به شگفت درآورده. در نتيجه معناى جمله مورد بحث هم، اين مى شود كه بعد از آيات خدا - يعنى آيات قرآنش - ديگر به چه سخنى ايمان مى آورند. يعنى وقتى به اين سخن ايمان نياورند، ديگر بعد از آن به چه سخنى ايمان خواهند آورد.