نَبَأ
«نبأ» به گفته «راغب» در «مفردات»، به معناى خبرى است که «مهم» و داراى «فایده» باشد و انسان نسبت به آن «علم» یا «ظن غالب» پیدا کند، و این امور سه گانه در معناى «نبأ» شرط است.
ریشه کلمه
- نب‌ء (۸۰ بار)
قاموس قرآن
(بروزن فرس) خبريكه داراى فايده بزرگ و مفيد علم يا ظن است و بخبر نباء نگويند مگر آنكه اين سه امر را داشته باشد و خبريكه آنرا نباءگويند حقش آن است كه از كذب عارى باشد مثل خبر متواتر و خبر خدا و رسول(راغب). در اقرب الموارد آنرا مطلق خبر گفته و از كليات ابوالبقاء نقل مىكند كه: نَبَاءو اَنْباء در قرآن بكار نرفته مگر در چيزهاييكه داراى اهميت وشأن عظيم اند. در صحاح و قاموس و مصباح مثل اقرب الموارد مطلق خبر گفتهاند. درمجمع فرموده: اِنباء و اِعلام و اِخبار به يك معنى اند و نباء به معنى خبر است. به نظر نگارنده: در همه و يا اكثر آيات قرآن قول راغب و ابوالبقاء جارى است گرچه «خبر» نيز گاهى حائز همان اهميّت است مثل [زلزله:4]. [مائده:27]. [هود:49]. فعل آن در قرآن كريم از باب افعال و تفعيل و استفعال آمده است مثل [تحريم:3]. كهاولى از افعال و دومى از تفعيل است و نحو [يونس:53]. از تو مىپرسند كه آيا قرآن حق است؟ بگو آرى به پروردگارم سوگندكه آن حق است.
