هود ٣٠
ترجمه
| هود ٢٩ | آیه ٣٠ | هود ٣١ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«مَن یَنصُرُنِی مِنَ اللهِ؟»: چه کسی مرا از عقاب خدا مصون و محفوظ می‌کند؟
تفسیر
- آيات ۳۵ - ۲۵، سوره هود
- نوح (ع ) نذير مبين بوده و رسالتش بازداشتن مردم از عبادت غير خدا و انذارشان از عذاببوده است
- انگيزه بت پرستى قوم نوح (ع ) و محاجه آن جناب با آنان در سطح فهمشان
- خروج از اسلام ، خروج از نظام آفرينش است و عذاب و هلاكت در پى دارد
- دليلاول توانگران و اشراف قوم نوح (ع ) كه در رد دعوت آن حضرتاستدلال كردند به اينكه او نيز چون آنان بشر است
- استدلال دوم قوم نوح (ع ) در رد دعوت آن جناب به اينكه افراد پا برهنه و مستمند و پستبه تو ايمان آورده اند!
- سومين سخن نوح (ع ) خطاب به نوح و پيروانش : ما شما را دروغگو مى پنداريم
- پاسخ حضرت نوح (ع ) به استدلال كفار
- جواب نوح (ع ) به استدلال اول قوم خود گفتند: ((ما نراك الا بشرا مثلنا))
- نفى اجبار و اكراه در دين ، در شريعت نوح كه كهن ترين شرايع است تشريع شده بود
- جواب نوح (ع ) به اين سخن قوم خود كه مؤ منين با او را پست و ضعيف توصيف كردند،به اينكه او آنان را خود نمى راند و حساب همه با خدا است
- پاسخ نوح (ع ) به اين حجت اشراف قوم خود كه به نوح (ع ) و پيروانش گفتند ما درشما برترى و فضلى بر خود نمى بينم
- پندارهاى جاهلانه عوام الناس درباره انبياء (ع ) و توقعات نابجايشان از آنان
- (پيرامون قدرت انبياء و اولياء به اذن خدا، و عدماستقلال ممكنات از واجب الوجود، نه در ذات و نه در آثار)
- ديدگاه اشراف قوم نوح (ع ) درباره تقيسيم جامعه به دو طبقه بالا و پايين و مبارزه نوح(ع ) با اين اعتقاد باطل
- ملاك فضيلت ، پاكى نفس و صفاى باطن است نه امتيازات و برتريهاى مادى و ظاهرى
- سخن آخر قوم نوح (ع ) به آن جناب : ((اگر از راستگويان هستى ، عذابى را كه وعده مىدهى بياور!))
- جواب نوح (ع ): من اختيار ندارم ، آوردن عذاب به دست خدا است و بسته به مشيت او مىباشد
- معناى ((غى )) و فرق بين اغوا و اضلال و معناى اراده و اشاره به تفاوت بين اراده ما واراده خدا
- بيان جواز انتساب اغواى مجازاتى به خداى تعالى و اشاره به اينكه غذاباستيصال قوم نوح (ع ) مسبوق به اغواى خداوند بوده است
- وجوه ديگرى كه در معناى جمله : ((ان كان اللّه يريدان يغويكم )) گفته شده است
- مشابهت و همانندى احتجاجات نوح (ع ) با قوم خود، با احتجاجات پيغمبر گرامى اسلام (ص) با مشركين زمان خود
- بحث روايتى
- (دو روايت در ذيل آيه : ((لا ينفعكم نصحى ...)) و ((ام يقولون افتريه ...)))
نکات آیه
۱- خداوند ، حامى و پشتیبان موحدان و مؤمنان به رسالت پیامبران است. (من ینصرنى من الله إن طردتهم)
۲- طرد مؤمنان (نپذیرفتن آنان به جرگه و مجمع اهل ایمان) گناه و درپى دارنده عذاب الهى است. (من ینصرنى من الله إن طردتهم) «من الله» به معناى «من عذاب الله» است.
۳- همگان ، حتى پیامبران الهى ، در صورت طرد مؤمنان و ارتکاب گناه ، مستحق کیفر و مجازات الهى اند. (من ینصرنى من الله إن طردتهم)
۴- همگان ، ناتوان از دفع کیفرهاى خداوند و عاجز از یارى کردن گرفتاران به عذاب الهى اند. (من ینصرنى من الله) استفهام در جمله «من ینصرنى ...» استفهام انکارى است. «نصر» به معناى یارى کردن است و چون در آیه با حرف «من» متعدى شده، معناى نجات و خلاص در آن تضمین شده است. بنابراین معناى «من ینصرنى ...» چنین مى شود: هیچ کس نمى تواند مرا از عقاب الهى نجات دهد اگر آنان را طرد کنم.
۵- نوح(ع) ، اشراف و سران قومش را ، به خاطر توجه نکردن به پیامدهاى طرد مؤمنان توبیخ کرد. (أفلاتذکّرون) استفهام در «أفلاتذکّرون» استفهام توبیخى است.
۶- استحقاق عذاب الهى به خاطر طرد مؤمنان ، حقیقتى که همگان به دریافت و فهم آن توانایند. (من ینصرنى من الله إن طردتهم أفلاتذکّرون)
۷- ناتوانى همه موجودات از دفع عذاب الهى ، حقیقتى که همگان به درک و فهم آن توانایند. (من ینصرنى من الله ... أفلاتذکّرون)
موضوعات مرتبط
- انبیا: انبیا و کیفر ۳; حامى پیروان انبیا ۱
- انسان: عجز انسان ها۴
- خدا: حمایتهاى خدا ۱; عذابهاى خدا ۷; کیفرهاى خدا ۴
- عذاب: ادراک موجبات عذاب ۶; امداد به اهل عذاب ۴; عجز از دفع عذاب ۴، ۷; موجبات عذاب ۲
- قوم نوح: سرزنش اشراف قوم نوح ۵
- کیفر: موجبات کیفر ۳
- گناه: کیفر گناه ۳; موارد گناه ۲
- مؤمنان: آثار طرد مؤمنان ۲، ۵; اهمیت شخصیت مؤمنان ۲، ۳; کیفر طرد مؤمنان ۳، ۶; گناه طرد مؤمنان ۲
- موجودات: عجز موجودات ۷
- موحدان: حامى موحدان ۱
- نوح(ع): سرزنشهاى نوح(ع) ۵
