التوبة ١٠٢
ترجمه
التوبة ١٠١ | آیه ١٠٢ | التوبة ١٠٣ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«آخَرُونَ»: دیگران. مراد گروه سومی غیر از دو گروه پیشین یعنی پیشگامان نخستین و منافقان داخل و خارج مدینه است.
تفسیر
- آيات ۱۰۶ - ۹۷، سوره توبه
- بيان آيات شريفه مربوط به وضع اعراب از لحاظ كفر و نفاق و ايمان
- معناى كلمه (( اعراب )) و بيان اينكه باديه نشينان به سبب دروى از تمدن و علم و ادب از معارف دينى دورتر بوده اند
- تقسيم مؤ منين به سه گروه : سابقون اولون از مهاجرين و انصار و تابعين آنان به احسان . و بيان مراد از هر كدام
- معناى اتباع به احسان در جمله : (( والذين اببعوهم باحسان )) كه وصف طبقه سوم از مؤمنين است
- حكم به فضيلت سابقون اولون از مهاجرين و انصار مقيد است به ايمان وعمل صالح
- معناى رضايت مؤ منين از خدا و رضايت خدا از مؤ منين و بيان اينكه رضايت خدا از اوصاف فعل او است نه از اوصاف ذاتش
- مقصود از عذاب كردن منافقين در دو نوبت (سنعذبهم مرتين ) چيست ؟
- امر به اخذ زكات از اموال مردم
- گيرنده زكات خداست و تصدق و اداء زكات نوعى توبه است چنانچه توبه هم صدقه اعمال است
- توضيح درباره معناى آيه : (( و قلاعملوا فسيرى الله عملكم و رسوله والمؤ منون )) و اينكه مخاطبين آن چه كسانى هستند ورؤ يت در آن به چه معنا است ؟
- رواياتى در ذيل آيه شريفه : (( و السابقون الاولون من المهاجرين و الانصار... ))
- سخن (( قرظى )) مبنى بر اينكه تمامى اصحاب پيامبر (ص ) آمرزيده اند و خوب و بدشان اهل بهشتند و نقد و رد آن سخن
- رواياتى در ذيل آيه : (( و آخرون اعترفوا بذنوبهم ... )) و اينكه در مورد چه كسانى نازل شده است
- چند روايت در ذيل آيه مربوط به زكات
- چند روايت در ذيل آيه شريفه : (( و آخرون مرجون لامرالله ))
- گفتارى پيرامون زكات و ساير صدقات (نظر اسلام درباره اجتماع و حقوق مالى آن و مزايا و ويژگيهاى نظام ماليه عمومى در اسلام )
نکات آیه
۱ - اعتراف برخى از گنهکاران و متخلفان از جنگ تبوک به زشتى عمل خویش (و ءاخرون اعترفوا بذنوبهم) با توجّه به اینکه فرازهاى پیشین، مربوط به جنگ تبوک و تخلف عده اى از شرکت در آن جنگ است مى توان گفت که این آیه نیز مربوط به برخى از همان متخلفان مى باشد.
۲ - اعتراف به گناه و انتقاد از خویش، وسیله جلبِ غفران و رحمت الهى و از ارکان توبه است. (و ءاخرون اعترفوا ... عسى اللّه یتوب علیهم إن اللّه غفور رحیم)
۳ - وجود عمل صالح در میان اعمال انسان، زمینه ساز توبه وى از خطاها* (اعترفوا بذنوبهم خلطوا عملاً صلحاً) ممکن است بیان «خلطوا عملاً صالحاً ...» بدین منظور باشد که وجود عمل صالح در روى آوردن آنان به توبه تأثیر داشته باشد.
۴ - خداوند، خواهان خارج نشدن انسان از حالت خوف و رجا (عسى اللّه یتوب علیهم) خداوند، به طور قطع نفرموده است که توبه آنان پذیرفته مى شود; بلکه فرموده: امید است که پذیرفته شود.
۵ - توجّه گنهکار به زشتى عمل خویش و اعتراف به آن و نیز ندامت از آن، به منزله توبه و زمینه بخشش گناه از سوى خدا (اعترفوا بذنوبهم ... عسى اللّه أن یتوب علیهم) از اینکه خداوند در مقابل «اعترفوا» وعده «عسى اللّه أن یتوب» را داده است و بعد از اعتراف، مسأله دیگرى را به عنوان توبه مطرح نکرده است، مى توان مطلب فوق را استفاده کرد.
۶ - خطاکار نادم و پشیمان، نیازمند روحیه امید براى خودسازى و تربیت (عسى اللّه یتوب علیهم إن اللّه غفور رحیم)
۷ - باز بودن آغوش اسلام، بر روى خطاکاران نادم و معترف (عسى اللّه یتوب علیهم إن اللّه غفور رحیم)
۸ - پذیرش توبه، تفضلى از جانب خدا بر بندگان است نه امرى لازم و ضرورى بر او. (عسى اللّه یتوب علیهم) احتمال مى رود که به کار رفتن واژه «عسى» به منظور افاده نکته فوق باشد; یعنى، توبه کننده هیچ گونه حقى بر خدا ندارد.
۹ - پذیرفته شدن توبه گنهکاران معترف و نادم، جلوه اى از غفران و رحمت الهى (عسى اللّه أن یتوب علیهم إن اللّه غفور رحیم)
۱۰ - خداوند، غفور (آمرزنده) و رحیم (مهربان) است. (إن اللّه غفور رحیم)
روایات و احادیث
۱۱ - راوى گوید امام باقر (ع) فرمود: «الذین خلطوا عملاً صالحاً و آخر سیّئاً»: فأولئک قوم مؤمنون یحدثون فى ایمانهم من الذّنوب التى یعیبها المؤمنون و یکرهونها فأولئک عسى اللّه أن یتوب علیهم;[۱] «آنان که عمل خوب و بد را در هم آمیختند» گروهى از مؤمنانند که در عین داشتن ایمان، مرتکب بعضى گناهان مى شوند که مؤمنان آنها را عیب مى دانند و ناخوش دارند اینانند که امید مى رود خداوند توبه آنان را بپذیرد».
۱۲ - «عن ابى جعفر (ع) فى قول اللّه: «... عسى اللّه أن یتوب علیهم» و العسى من اللّه واجب ... ;[۲] از امام باقر (ع) درباره قول خدا «عسى اللّه ...» روایت شده: «عسى» را که خدا مى فرماید واجب و حتمى است [و به معناى احتمال و امیدنیست]».
۱۳ - ابى بکر حضر مى گوید: «قال محمّد بن سعید: أسئل ابا عبداللّه (ع) فاعرض علیه کلامى و قل له: انى اتوَلّاکم و ابرء من عدوّکم و اقول بالقدر ... قال: فعرضت کلامه على ابى عبداللّه فحرّک یده ثمّ قال: «خلطوا عملاً صالحاً و آخر سیّئاً ...»;[۳] محمّد بن سعید گفت: از امام صادق (ع) سؤال کن و سخن مرا بر ایشان عرضه کن و بگو: من ولایت شما را پذیرفته و از دشمنان شما بیزارم ... و نیز قائل به «قدر» هستم. حضر مى گوید کلام او را بر امام عرضه کردم، حضرت دست خود را [به علامت انتقاد] حرکت داد و فرمود: عمل خوب و بد را در هم آمیختند ... ».
موضوعات مرتبط
- آمرزش: زمینه آمرزش ۲، ۵
- اسلام: اسلام و گناهکاران پشیمان ۷; توبه پذیرى اسلام ۷; جاذبه اسلام ۷
- اسماء و صفات: رحیم ۱۰; غفور ۱۰
- اقرار: آثار اقرار به گناه ۲، ۵; اقرار به عمل ناپسند ۱; اقرار به گناه ۱
- تربیت: امیدوارى در تربیت ۶
- ترس: ترس و امید ۴
- تزکیه: امیدوارى در تزکیه ۶
- توبه: ارکان توبه ۲; زمینه قبول توبه ۳; قبول توبه ۸; موارد توبه ۵
- خدا: خواسته هاى خدا ۴; زمینه رحمت خدا ۲; عسى در کلام خدا ۱۲; فضل خدا ۸; نشانه هاى آمرزش خدا ۹; نشانه هاى رحمت خدا ۹
- عمل صالح: آثار عمل صالح ۳; خلط عمل صالح و عمل ناپسند ۱۳
- غزوه تبوک: اقرار متخلفان غزوه تبوک ۱
- گناه: آثار پشیمانى از گناه ۵
- گناهکاران: اقرار گناهکاران ۱; اهمیّت امیدوارى گناهکاران ۶; قبول توبه گناهکاران ۹; نیازهاى معنوى گناهکاران پشیمان ۶
- مؤمنان: توبه مؤمنان ۱۱; مؤمنان گناهکار ۱۱