ص ٣٧
| کپی متن آیه |
|---|
| وَ الشَّيَاطِينَ کُلَ بَنَّاءٍ وَ غَوَّاصٍ |
ترجمه
| ص ٣٦ | آیه ٣٧ | ص ٣٨ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«الشَّیَاطِینَ»: دیوها (نگا: انبیاء / ). عطف بر «الرِّیحَ» است. «کُلَّ»: بدل از (الشَّیَاطِینَ) است. «بَنَّآءٍ»: معمار. استاد. «غَوَّاصٍ»: ملوان. کسی که به دریا فرو رود.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
تفسیر نور (محسن قرائتی)
وَ الشَّياطِينَ كُلَّ بَنَّاءٍ وَ غَوَّاصٍ «37» وَ آخَرِينَ مُقَرَّنِينَ فِي الْأَصْفادِ «38»
جلد 8 - صفحه 109
و جن‌هاى سركش را (مسخّر او ساختيم) هر بنّا و غوّاصى از آنها را. و گروه ديگرى از جن‌ها كه در غل و زنجير (و تحت سلطه‌ى او) بودند.
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
وَ الشَّياطِينَ كُلَّ بَنَّاءٍ وَ غَوَّاصٍ (37)
وَ الشَّياطِينَ كُلَّ بَنَّاءٍ: و مسخر ساختيم شياطين را براى او هر بنا كننده كه بر وفق خواهش او عمارتها سازند از شهرهاى عظيمه و قلعه‌هاى رفيعه از جمله آن بيت المقدس است. وَ غَوَّاصٍ: و هر غوص نماينده در دريا كه انواع جواهر
«1» تنزيه الانبياء، ص 97- 98.
«2» منهج الصادقين (چ سوم- اسلاميه) ج 8 ص 57.
جلد 11 - صفحه 199
بيرون مى‌آوردند. اول كسى كه جواهر از دريا بيرون آورد حضرت سليمان بود.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
وَ وَهَبْنا لِداوُدَ سُلَيْمانَ نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ (30) إِذْ عُرِضَ عَلَيْهِ بِالْعَشِيِّ الصَّافِناتُ الْجِيادُ (31) فَقالَ إِنِّي أَحْبَبْتُ حُبَّ الْخَيْرِ عَنْ ذِكْرِ رَبِّي حَتَّى تَوارَتْ بِالْحِجابِ (32) رُدُّوها عَلَيَّ فَطَفِقَ مَسْحاً بِالسُّوقِ وَ الْأَعْناقِ (33) وَ لَقَدْ فَتَنَّا سُلَيْمانَ وَ أَلْقَيْنا عَلى كُرْسِيِّهِ جَسَداً ثُمَّ أَنابَ (34)
قالَ رَبِّ اغْفِرْ لِي وَ هَبْ لِي مُلْكاً لا يَنْبَغِي لِأَحَدٍ مِنْ بَعْدِي إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ (35) فَسَخَّرْنا لَهُ الرِّيحَ تَجْرِي بِأَمْرِهِ رُخاءً حَيْثُ أَصابَ (36) وَ الشَّياطِينَ كُلَّ بَنَّاءٍ وَ غَوَّاصٍ (37) وَ آخَرِينَ مُقَرَّنِينَ فِي الْأَصْفادِ (38) هذا عَطاؤُنا فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِكْ بِغَيْرِ حِسابٍ (39)
وَ إِنَّ لَهُ عِنْدَنا لَزُلْفى وَ حُسْنَ مَآبٍ (40)
ترجمه
و بخشيديم بداود سليمان را خوب بنده‌ئى بود همانا او بود بازگشت كننده
هنگاميكه نمايش داده شد باو در آخر روز اسبهائى كه يكدست را از زمين بلند نگاه ميداشتند و تندرو بودند
پس گفت همانا من بازماندم براى دوستى اسبان خوب از ذكر پروردگارم تا پنهان شد آفتاب به پرده شب
برگردانيد آنها
جلد 4 صفحه 468
را نزد من پس شروع كرد بدست كشيدن بر ساقها و گردنهاشان
و بتحقيق آزموديم سليمان را و انداختيم بر تختش بدنى را پس بازگشت بما نمود
گفت پروردگارا بيامرز مر او ببخش بمن سلطنتى كه سزاوار نباشد براى كسى بعد از من همانا تو بسيار بخشنده‌اى
پس مسخّر كرديم براى او باد را كه روان ميشد بفرمان او بآرامى هر جا كه ميخواست
و از ديوان هر سازنده بنا و فرو رونده در دريا را
و دسته ديگرى كه بهم بسته شده بودند در زنجيرها
اينست بخشش ما پس ببخش يا نگاه دار بدون شمار
و همانا براى او نزد ما هر آينه تقرّب و خوبى بازگشت است.
تفسير
خداوند متعال بحضرت داود پسرى موهبت فرمود كه او حضرت سليمان است بنده خوب خدا و بسيار رجوع كننده بود باو در امر دين و دعا و ذكر و يكى از خوبيهايش اين بود روز كه عازم جهاد بود و اسبان عربى تندرو خوب را كه وقت ايستادن يكدست را بلند كرده و بسرسم بر زمين ميگذاردند بر او عرضه داشتند بعد از نماز ظهر و مشغول بتماشاى آنها شد تا پوشيده شد قرص آفتاب بحجابى از اجسام مانند كوه و غيره و وقت فضيلت نماز عصر گذشت چنانچه بنظر حقير رسيده يا پوشيده شد آفتاب بتاريكى شب و وقت نماز عصر فوت شد چنانچه فرموده‌اند بسيار متأثر و ملول شد از اين پيش‌آمد و گفت مرا محبّت اين اسبها بازداشت از ياد پروردگارم برويد آنها را بياوريد نزد من پس آوردند و حضرت بساقها و يالهاى آنها دست كشيد براى تنظيف و تبرّك و همه را در راه خداوند صدقه داد چنانچه ظاهر است ولى از روايات مختلفه و اقوال مفسّرين معانى ديگرى مستفاد ميشود كه چون متعارض و مخالف با ظاهر قرآن و اعتبار بود حقير ذكر ننمودم و بنابراين ضمير توارت راجع بشمس است بدلالت عشى و قرينه مقام و محتمل است راجع باسبان باشد براى مستور شدن آنها از نظر حضرت بدور شدن و تاريكى هوا و در هر حال خداوند او را در معرض امتحان در آورد بآنكه باو پسرى مرحمت فرمود و اجنّه و شياطين براى آنكه مبادا او بماند و جاى پدر خود را بگيرد در صدد قتل او برآمدند و حضرت سليمان ترسيد و آن طفل را با بر سپرد كه نگهدارى كند و روزى جسد مرده او را روى تخت خود ديد و دانست كه حذر جلوگيرى از قدر نميكند و نبايد مانند او پيغمبرى از اجنّه و شياطين
جلد 4 صفحه 469
بترسد و از شرّ آنها بخدا پناه نبرد و با بر متوسّل شود چنانچه از امام صادق عليه السّلام و بعضى از مفسّرين نقل شده و در اينجا هم اقوال و روايات مختلفه ديگرى است كه بعضى بى‌اعتبار و بعضى منافى با اعتبار است لذا حقير ذكر ننمودم در هر حال آنحضرت از اين مقدار ترك توكّل و رضاى بقضاى الهى نادم و پشيمان شد و مشغول بتضرع و زارى و توبه و انا به بدرگاه خدا گرديد و بعد از طلب مغفرت از خداوند خواست كه باو سلطنتى ببخشد كه سزاوار نباشد براى احدى بعد از او يعنى كسى لايق آنمقام نباشد بعد از او و به بيان ديگر از خدا خواست او را لايق مقامى گرداند كه فوق مقامات آتيه باشد چنانچه بنظر حقير رسيده يا از خدا خواست باو سلطنت حقه الهيه مرحمت كند كه سزاوار نباشد براى احدى بعد از او كه آن سلطنت را نسبت بقهر و غلبه و جور و اجبار خلق دهد و خداوند هم‌چنان سلطنتى باو عنايت فرمود بر جن و انس و حشمت و جلاليكه همه در زمان او و بعد از او دانستند كه سلطنت حقّه الهيّه است و شباهتى بسلطنت سلاطين جور ندارد چنانچه از امام كاظم عليه السّلام در جواب كسيكه سؤال نمود از معناى اين آيه و آنكه آيا ممكن است پيغمبر بخيل باشد نقل شده است خلاصه آنچه بنظر حقير رسيده در جواب از اين اشكال و شايد روايت هم ناظر بآن باشد آنستكه بخل در صورتى است كه شخص نخواهد كسى بمقام و رتبه او برسد نه آنكه بخواهد خودش بمقامى برسد كه فوق همه باشد و خواهش حضرت سليمان اين بود نه آن و اينكه گفته‌اند پيغمبر نبايد خواهش دنيوى كند جوابش آنستكه اولا خوب است انسان هر چه ميخواهد از خدا بخواهد چه در دنيا چه در آخرت ثانيا اين در صورتى است كه دنيا را براى خودش بخواهد نه براى آخرت و حضرت سليمان كه پادشاهى ميخواست مسلّما براى عدل و داد و نشر دين حق و امر بمعروف و نهى از منكر بود كه بدون سلطنت و نفوذ و قوّه و قدرت ميسور نميشود و خداوند دعاى او را مستجاب فرمود و باد را بفرمان او قرار داد كه جارى ميشد بامر او بملايمت و آرامى هر جا و هر وقت ميخواست و اگر ميخواست تند برود ميرفت چنانچه در سوره انبيا فرموده و لسليمان الرّبح عاصفة و شياطين را هم مسخّر او فرمود كه يكدسته از آنها در خشكى براى او عمارات رفيعه بنا مينمودند و يكدسته در دريا غوص نموده مرواريد و جواهر براى او
جلد 4 صفحه 470
بيرون مى‌آوردند و بعضى از آنها را هم اسير نموده در زنجير و غلهاى آهنين بهم بسته بود كه مردم از شرّ آنها مأمون باشند و آنها كفّار و متمرّدين بودند و شمه‌اى از اين معانى در سوره سبا ذكر شد و بعد از اين سلطنت و قدرت بى‌سابقه و لاحقه خداوند باو فرموده كه اين عطا و موهبت الهيه است ميخواهى ببخش ميخواهى نگهدار با تو است اختيار ما از تو حساب آنرا نخواهيم كشيد و عوضى از تو نميخواهيم يا هر چه ميخواهى صرف كن بدون حساب كه تمامى ندارد در كافى از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه خداوند به پيغمبر ما عطا فرمود زيادتر از آنچه بحضرت سليمان عطا فرموده بود و باو اختيار داده بود كه بهر كس هر چه بخواهد بدهد و بهر كس نخواهد ندهد و با پيغمبر خاتم هم اينمعامله را فرمود كه دستور داد بمسلمانان كه آنچه پيغمبر بشما داد بگيريد آنرا و آنچه بازداشت شما را از آن بپذيريد و جياد ظاهرا جمع جواد بمعناى اسب خوب تندرو است و بعضى آنرا جمع جوديا جيّد دانسته‌اند و شيطان هر بد ذات خبيث سركش را گويند و بر جن و انس و ستور اطلاق ميشود مانند ديو در فارسى كه ظاهرا آنرا در اينمعنى استعمال مينمايند و احببت گفته‌اند بمعناى آثرت است يعنى اختيار نمودم و متعدّى بعلى ميشود ولى چون اينجا نائب مناب انبت گشته متعدى بعن شده و بنظر حقير متضمّن معناى رجوع است يعنى من اختيار نمودم حبّ خير را با آنكه رجوع كننده بودم از ذكر پروردگارم و محتمل است بمعناى تقاعدت باشد و حبّ الخير مفعول‌له آن و انبت يعنى قائم مقام نمودم
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
وَ الشَّياطِينَ كُلَّ بَنّاءٍ وَ غَوّاص‌ٍ (37)
و شياطين در تحت فرمان او بودند يك دسته براي ساختمان قصر و عمارات و يك دسته براي غواصي در دريا، و اخراج جواهرات.
در اينجا تعبير به شياطين فرموده و در سوره سبأ تعبير به جن شده و طائفه جن دو قسمت هستند مؤمنين جن و متمردين نظير انسان مؤمن و كافر و همين نحوي که مؤمنين انس بسيار قليل هستند و كفّار و مشركين و ضالين و منافقين و مرتدين بسيار هستند همين نحو جن مؤمنين آنها قليل هستند و متمردين كثير و متمردين آنها را شياطين مي‌گويند و از مجموع آيتين استفاده ميشود که مؤمنين جن و شياطين هر
جلد 15 - صفحه 246
دو طايفه در تحت فرمان بودند غاية الامر مؤمنين آنها از روي ميل و شوق و رغبت انجام ميدادند و شياطين از روي كره و اجبار و اگر احيانا مخالفت ميكردند و تمرد مينمودند در اينکه سوره ميفرمايد:
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 37)- دومین موهبت خداوند به سلیمان (ع) مسأله تسخیر موجودات سرکش و قرار دادن آن در اختیار او برای انجام کارهای مثبت بود.
چنانکه می‌گوید: «و شیاطین را (مسخر او ساختیم) و هر بنّا و غوّاصی از آنها را» سر بر فرمان او نهادیم (وَ الشَّیاطِینَ کُلَّ بَنَّاءٍ وَ غَوَّاصٍ). تا گروهی در خشکی هر بنایی می‌خواهد برای او بسازند و گروهی در دریا به غواصی مشغول باشند.
و به این ترتیب شیاطین که طبیعتشان تمرد و سرکشی است آن چنان مسخر او شدند که در مسیر سازندگی و استخراج منابع گرانبها قرار گرفتند.
نکات آیه
۱ - شیاطین جنى، تحت تسخیر و فرمان سلیمان(ع) از جانب خداوند (فسخّرنا له ... و الشیطین) «شیاطین» (جمع «شیطان») مجازاً درباره اشخاصى که داراى مهارت و زبردستى بالایى باشند، به کار مى رود. تعبیر «کلّ بنّاء و غوّاص» مى تواند مؤید همین معنا باشد. گفتنى است که با توجه به آیه ۱۷ سوره «نمل» (و حشر لسلیمان جنوده من الجنّ...)، مقصود از «شیاطین» موجوداتى از جنس «جن» مى باشد.
۲ - شیاطین جنى، به فرمان سلیمان(ع) به ساختمان سازى و غواصى مى پرداختند. (و الشیطین کلّ بنّاء و غوّاص)
۳ - وجود تخصص ساختمان سازى و غواصى در میان شیاطین جنى (و الشیطین کلّ بنّاء و غوّاص) آمدن صیغه هاى «بنّاء» و «غوّاص» بر وزن صیغه مبالغه - که بر حرفه و صنعت بودن بنّایى و غوّاصى دلالت مى کند - گویاى این نکته است که این دو کار، به صورت فن و تخصص میان شیاطین رواج داشت.
۴ - تسخیر شیاطین جنى و به کارگیرى آنها، از خصوصیات حکومت ممتاز سلیمان(ع) (هب لى ملکًا ... فسخّرنا له ... الشیطین کلّ بنّاء و غوّاص)
۵ - شیاطین جنى، در خدمت آبادانى قلمرو حکومت سلیمان(ع) بودند. (و الشیطین کلّ بنّاء و غوّاص)
۶ - صنعت ساختمان سازى و استخراج منابع و ذخایر دریایى، در خدمت حکومت سلیمان(ع) بود. (و الشیطین کلّ بنّاء و غوّاص)
۷ - دریا، یکى از منابع ثروت و قدرت (و الشیطین کلّ بنّاء و غوّاص) برداشت یاد شده به خاطر این نکته است که خداوند، در پاسخ به درخواست سلیمان(ع) مبنى بر داشتن حکومت مقتدر، مسأله به خدمت درآوردن شیاطین براى غواصى و استخراج منابع و ذخایر آن را مطرح ساخت.
۸ - شیاطین جنى، موجوداتى قابل تسخیر براى بشر (فسخّرنا له ... و الشیطین کلّ بنّاء و غوّاص)
۹ - شیاطین، مقهور اراده خداوند هستند. (فسخّرنا له ... و الشیطین کلّ بنّاء و غوّاص)
موضوعات مرتبط
- آبادانى: آبادانى در دوران سلیمان(ع) ۵
- ثروت: منابع ثروت ۷
- جن: تسخیر جن ۸; ساختمان سازى جن ۲، ۳; شیاطین جن ۲، ۳، ۴، ۵، ۸; غواصى جن ۲، ۳; مهارت جن ۳; نقش جن ۵
- خدا: افعال خدا ۱; حاکمیت اراده خدا ۹
- دریا: فواید دریا ۷
- ساختمان سازى: ساختمان سازى در دوران سلیمان(ع) ۶
- سلیمان(ع): اوامر سلیمان(ع) ۲; تسخیر جن براى سلیمان(ع) ۴; جن در حکومت سلیمان(ع) ۵; قصه سلیمان(ع) ۱، ۲، ۴، ۵; منشأ تسخیر جن براى سلیمان(ع) ۱; ویژگیهاى حکومت سلیمان(ع) ۴، ۶
- شیاطین: مقهوریت شیاطین ۹
- صنعت: تاریخ صنعت ۶
- غواصى: غواصى در دوران سلیمان(ع) ۶
- قدرت: منابع قدرت ۷
منابع
