الأعراف ١٠٦
| کپی متن آیه |
|---|
| قَالَ إِنْ کُنْتَ جِئْتَ بِآيَةٍ فَأْتِ بِهَا إِنْ کُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ |
ترجمه
| الأعراف ١٠٥ | آیه ١٠٦ | الأعراف ١٠٧ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
تفسیر
- آيات ۱۰۳ - ۱۲۶، سوره اعراف
- بيان آيات مربوط به بعثت موسى عليه السلام به سوى فرعون
- گفتگوى موسى (عليه السلام ) با فرعون
- تبديل عصاى موسى (ع ) به اژدها و بيضاء گشتن دست آن حضرت
- احضار ساحران ، عكس العمل فرعون و فرعونيان در برابر موسى عليه السلام
- معارضه ساحران با موسى (ع ) و تسليم شدنشان در برابر آن حضرت
- فرعون بعد از ايمان آوردن ساحران آنان را به توطئه و تبانى قبلى با موسى (ع ) متهمو آنان را تهديد مى كند
- پاسخ سحره به تهديدات فرعون : انّا ربنا منقلبون ...
- بحث روايتى (روايات عجيبه در مورد داستان حضرت موسى و فرعون و بيان ضعف آنها)
تفسیر نور (محسن قرائتی)
قالَ إِنْ كُنْتَ جِئْتَ بِآيَةٍ فَأْتِ بِها إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ «106»
(فرعون) گفت: اگر از راستگويانى و (مى‌توانى معجزه‌اى بياورى يا) معجزه‌اى آورده‌اى، آن را به ميان بياور.
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
قالَ إِنْ كُنْتَ جِئْتَ بِآيَةٍ فَأْتِ بِها إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (106)
قالَ إِنْ كُنْتَ جِئْتَ بِآيَةٍ: گفت فرعون به موسى عليه السّلام اگر تو مى‌باشى آورنده حجتى و معجزه‌اى از جانب پروردگار خود، فَأْتِ بِها: پس بياور آن را و به من بنما، إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ: اگر هستى تو از راستگويان در ادعا، آيتى كه مبين و مصدق قول تو باشد به من بنما.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
سوره الأعراف «7»: آيات 104 تا 106
وَ قالَ مُوسى يا فِرْعَوْنُ إِنِّي رَسُولٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ (104) حَقِيقٌ عَلى أَنْ لا أَقُولَ عَلَى اللَّهِ إِلاَّ الْحَقَّ قَدْ جِئْتُكُمْ بِبَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ فَأَرْسِلْ مَعِيَ بَنِي إِسْرائِيلَ (105) قالَ إِنْ كُنْتَ جِئْتَ بِآيَةٍ فَأْتِ بِها إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (106)
ترجمه
گفت موسى اى فرعون همانا من پيغمبرى هستم از پروردگار جهانيان
سزاوارم براى آنكه نگويم از جانب خدا مگر حق بتحقيق آمدم نزد شما با معجزه از پروردگارتان پس بفرست با من بنى اسرائيل را
گفت اگر هستى تو كه آورده معجزه را
جلد 2 صفحه 458
پس بياور آنرا اگر هستى از راستگويان.
تفسير
حضرت موسى (ع) پس از چندى اقامت در مصر ببارگاه فرعون راه يافت و دعوى خود را اظهار فرمود و مدّعى شد كه تمام اقوال من از جانب خدا حق و صدق است و سزاوار براى قول حق كه از جانب خدا باشد آنستكه من قائل آن باشم نه غير من و باين جهت حقيق على بتخفيف يا فرموده با آنكه اگر حقيق علىّ بتشديد ميفرمود معنى واضح‌تر بود ولى لطف كلام و مبالغه در سزاوارى آنحضرت بحق گوئى فوت ميشد و كسانيكه متوجه باين نكته نشده‌اند گفته‌اند اصل كلام علىّ بتشديد بوده ولى براى امن از اشتباه و ملازمه بين سزاوارى كلام حق بشخص و سزاوارى شخص بكلام حق معنى قلب شده است و بعضى گفته‌اند حقيق متضمن معنى حريص است يا على بمعنى باء استعمال شده است يعنى سزاوارم بآنكه نگويم جز حق در هر حال مراد واضح است و علىّ بتشديد نيز قرائت شده است و آنحضرت مدّعى معجزه شد كه خداوند باو كرامت فرموده بود و تقاضا فرمود كه طائفه بنى اسرائيل را كه فرعونيان به بندگى گرفته و باعمال شاقّه وادار نموده بودند اجازه دهد كه با آنحضرت بوطن مالوف آباء خودشان يعنى بيت المقدس مراجعت نمايند و فرعون طلب معجزه نمود.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
قالَ إِن كُنت‌َ جِئت‌َ بِآيَةٍ فَأت‌ِ بِها إِن كُنت‌َ مِنَ الصّادِقِين‌َ (106)
فرعون گفت بحضرت موسي که اگر تو با بيّنه و دليل آمده‌اي پس آيت و برهان خود را اقامه كن اگر هستي از راستگويان.
قالَ إِن كُنت‌َ جِئت‌َ بِآيَةٍ آية نشانه است و آن فعلي است از افعال الهي که از تحت قدرت بشر خارج است و از اينکه جهت تعبير بمعجزه ميكنند که ديگران عاجز هستند، و در مفهوم معجزه و فرق بين آن و كرامت اينست که اگر مقرون بدعوي باشد معجزه است و اگر نباشد كراماتش نامند مثل كراماتي که از ذراري ائمه (ع) و اصحاب آنها و از علماء اعلام و از قبور مطهره آنها صادر شده، و تعبير معجزه بآية براي اينست که اگر كسي پيغامي براي كسي بدهد بكسي بايد يك نشاني که ميان آنها هست باو بدهد که معلوم باشد اينکه از جانب او آمده سر خود نيامده فَأت‌ِ بِها چه نشاني داري إِن كُنت‌َ مِنَ الصّادِقِين‌َ پس بياور آن نشاني را نكتة- باصطلاح معروف است شاهد نطلبيده مجروح است انبياء در مقابل امة بعد از مطالبه آنها بايد اقامه معجزه كنند زيرا بسا اشخاصي که بمجرد دعوي نبوت
جلد 7 - صفحه 410
قطع بصدق پيدا ميكنند از خصوصياتي که در طرف مشاهده كردند مثل حضرت امير المؤمنين عليه السّلام و عليا عليّه خديجه که بمجرد دعوي حضرت رسالت پذيرفتند و احتياج باقامه معجزه نداشتند بلكه بسياري بواسطه اخلاق حميده آن حضرت ايمان آوردند و در انبياء بوده چنين افرادي مثل لوط نسبت بابراهيم و هارون نسبت بموسي و امثال اينها
برگزیده تفسیر نمونه
(آیه 106)- فرعون با شنیدن این جمله که «من دلیل روشنی با خود دارم»، بلافاصله «گفت: اگر راست می‌گویی و نشانه‌ای از طرف خداوند با خود داری آن را بیاور» (قالَ إِنْ کُنْتَ جِئْتَ بِآیَةٍ فَأْتِ بِها إِنْ کُنْتَ مِنَ الصَّادِقِینَ).
نکات آیه
۱- فرعون، ناباور به صداقت موسى(ع) در ادعاى رسالت و برخورداریش از معجزه و آیتى از جانب خدا (قال إن کنت جئت بئایة فأت بها إن کنت من الصدقین) متعلق «الصدقین» اصل رسالت و نیز داشتن «بینة» است. یعنى: إن کنت من الصادقین فى دعوى الرسالة و دعوى البینة.
۲- فرعون از موسى خواست چنانچه قادر به ارائه معجزه است، آن را ارائه کند. (قال إن کنت جئت بئایة فأت بها) روشن است که در جمله هاى شرطیه نباید شرط و جزا از نظر مفهوم همانند باشد و نمى توان گفت: اگر آورده اى بیاور. بنابراین جمله «إن کنت جئت بایة» (اگر آیت و معجزه اى آورده اى) به این معناست: اگر قادر به ارائه معجزه هستى.
۳- معجزه، نشان صداقت انبیا در ادعاى رسالتشان (إن کنت جئت بئایة فأت بها إن کنت من الصدقین)
موضوعات مرتبط
- انبیا: دلایل حقانیت انبیا ۳ ; معجزه انبیا ۳
- فرعون: خواسته هاى فرعون ۲ ; عقیده فرعون ۱ ; فرعون و موسى(ع) ۲
- معجزه: آثار معجزه ۳
- موسى(ع): صداقت موسى(ع) ۱ ; قصه موسى(ع) ۲ ; معجزه موسى(ع) ۱، ۲ ; موسى(ع) و فرعون ۱
منابع
