روایت:الکافی جلد ۸ ش ۵۷

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

بعض اصحابنا عن علي بن العباس عن الحسن بن عبد الرحمن عن ابي الحسن ع قال :

إِنَّ اَلْأَحْلاَمَ‏ لَمْ تَكُنْ فِيمَا مَضَى فِي أَوَّلِ اَلْخَلْقِ وَ إِنَّمَا حَدَثَتْ فَقُلْتُ وَ مَا اَلْعِلَّةُ فِي ذَلِكَ فَقَالَ إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ ذِكْرُهُ بَعَثَ رَسُولاً إِلَى أَهْلِ زَمَانِهِ فَدَعَاهُمْ إِلَى عِبَادَةِ اَللَّهِ وَ طَاعَتِهِ فَقَالُوا إِنْ فَعَلْنَا ذَلِكَ فَمَا لَنَا فَوَ اَللَّهِ مَا أَنْتَ بِأَكْثَرِنَا مَالاً وَ لاَ بِأَعَزِّنَا عَشِيرَةً فَقَالَ إِنْ أَطَعْتُمُونِي أَدْخَلَكُمُ اَللَّهُ‏ اَلْجَنَّةَ وَ إِنْ عَصَيْتُمُونِي أَدْخَلَكُمُ اَللَّهُ‏ اَلنَّارَ فَقَالُوا وَ مَا اَلْجَنَّةُ وَ اَلنَّارُ فَوَصَفَ لَهُمْ ذَلِكَ فَقَالُوا مَتَى نَصِيرُ إِلَى ذَلِكَ فَقَالَ إِذَا مِتُّمْ فَقَالُوا لَقَدْ رَأَيْنَا أَمْوَاتَنَا صَارُوا عِظَاماً وَ رُفَاتاً فَازْدَادُوا لَهُ تَكْذِيباً وَ بِهِ اِسْتِخْفَافاً فَأَحْدَثَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِيهِمُ اَلْأَحْلاَمَ‏ فَأَتَوْهُ فَأَخْبَرُوهُ بِمَا رَأَوْا وَ مَا أَنْكَرُوا مِنْ ذَلِكَ فَقَالَ إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَرَادَ أَنْ يَحْتَجَّ عَلَيْكُمْ بِهَذَا هَكَذَا تَكُونُ أَرْوَاحُكُمْ إِذَا مِتُّمْ وَ إِنْ بُلِيَتْ أَبْدَانُكُمْ تَصِيرُ اَلْأَرْوَاحُ إِلَى عِقَابٍ حَتَّى تُبْعَثَ اَلْأَبْدَانُ‏

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۱ ترجمه رسولى محلاتى, ۱۲۷

حسن بن عبد الرحمن از حضرت ابى الحسن (موسى بن جعفر) عليه السّلام روايت كرده كه فرمود: خوابها در آغاز خلقت نبود (و مردم خواب نميديدند) و بعدها پيدا شد، گويد: من عرضكردم: علت پيدايشش چه بود؟ فرمود: خداى عز ذكره پيامبرى را بسوى مردم زمانش فرستاد و او ايشان را بپرستش و فرمانبردارى خدا دعوت فرمود، مردم گفتند: اگر ما چنين كنيم پاداشمان چيست؟ زيرا كه بخدا سوگند نه تو مالت بيش از ما است و نه فاميلت عزيزتر از فاميل مايند؟ آن پيغمبر فرمود: اگر اطاعت مرا بكنيد خداوند شما را ببهشت ميبرد، و اگر نافرمانيم كنيد خداوند بدوزختان برد، گفتند: بهشت و جهنم چيست؟ آن پيغمبر براى آنها آن دو را توصيف كرد، گفتند: چه وقت ما بآنجا خواهيم رفت؟ فرمود: هر گاه بميريد، گفتند: ما مرده‏هامان را ديده‏ايم كه استخوان پوسيده و خاك ميشوند، و بدنبال اين سخن بر تكذيب و خوار شمردنشان از آن پيغمبر بزرگوار الهى افزوده گشت، پس خداى عز و جل خوابها را در ايشان پديد آورد، پس بنزد آن پيغمبر آمدند و آنچه را در خواب ديده بودند باو گزارش داده و تعجب خود را از اين جريان اظهار كردند. آن پيغمبر بايشان فرمود: همانا خداى عز و جل خواست تا بدين وسيله براى شما حجت آورد، ارواح شما نيز اين چنين است كه چون مرديد اگر چه بدنهاتان پوسيده شود ولى جانهاتان در عقاب بسر ميبرند تا دوباره بدنها زنده شود (يعنى همچنان كه در اين جهان در وقت خواب ديدن بدن از فعاليت افتاده و چون جسمى بى‏روح در رختخواب خفته ولى روح مشغول فعاليت است تا هنگامى كه دوباره بيدار شود، و اين مطابق همان حديثى است كه فرمود: «كما تنامون تموتون و كما تستيقظون تبعثون» همچنان كه بخواب رويد ميميريد، و همچنان كه بيدار شويد در قيامت زنده شويد).

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۱۲۴

از حسن بن عبد الرحمن به نقل از ابو الحسن عليه السّلام رسيده است كه فرمود: خواب ديدن و رؤيا در زمانهاى گذشته و آغاز آفرينش نبوده است و بعدا ايجاد شده است. عرض كردم: دليل آن چه بود؟ در پاسخ فرمود: خداوند سبحان پيامبرى را به مردم زمان خود فرستاد و او آنها را به عبادت و فرمانبرى از خدا فرا خواند. آنها گفتند: اگر چنين كنيم چه خواهيم داشت؟ بخدا سوگند كه نه تو از ما مال بيشترى دارى و نه تبارت ارجمندتر از مايند كه پيرو تو باشيم. او در پاسخ فرمود: اگر از من فرمان بريد خداوند به فردوس هدايتتان مى‏كند، و اگر از من نافرمانى كنيد خداوند شما را به آتش برد. آنها گفتند: فردوس و آتش كدام است؟ او بهشت و دوزخ را براى آنها توصيف كرد، آنها گفتند: كى ما به آن سو خواهيم رفت؟ فرمود: هر گاه مرديد، گفتند: ما مردگان خود را ديده‏ايم كه استخوان و پوسيده شده‏اند. و بدين ترتيب او را بيشتر تكذيب كردند و سبك شمردند و خداوند عزّ و جلّ در ميان آنها رؤيا و ديدن خواب را ايجاد كرد، و چون خواب ديدند نزد پيامبر آمدند و خواب و شگفتى خود را از آن به آگاهى پيامبر رساندند، و او در پاسخ فرمود: همانا خداوند عزّ و جلّ خواسته است با اين كار بر شما حجّت آورد و بفهماند چون مرديد ارواحتان اين چنين به سر خواهند برد، و هر گاه جسمتان پوسيده شد، جانها در كيفر باشند تا جسم‏شان برانگيخته شود.