روایت:الکافی جلد ۸ ش ۵۶

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن جميل بن دراج عن زراره عن احدهما ع قال :

إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَلَقَ اَلْأَرْضَ ثُمَّ أَرْسَلَ‏ عَلَيْهَا اَلْمَاءَ اَلْمَالِحَ أَرْبَعِينَ صَبَاحاً وَ اَلْمَاءَ اَلْعَذْبَ أَرْبَعِينَ صَبَاحاً حَتَّى إِذَا اِلْتَقَتْ وَ اِخْتَلَطَتْ أَخَذَ بِيَدِهِ‏ قَبْضَةً فَعَرَكَهَا عَرْكاً شَدِيداً جَمِيعاً ثُمَّ فَرَّقَهَا فِرْقَتَيْنِ فَخَرَجَ مِنْ كُلِّ وَاحِدَةٍ مِنْهُمَا عُنُقٌ مِثْلُ عُنُقِ اَلذَّرِّ فَأَخَذَ عُنُقٌ إِلَى‏ اَلْجَنَّةِ وَ عُنُقٌ إِلَى‏ اَلنَّارِ

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۱ ترجمه رسولى محلاتى, ۱۲۷

زرارة از يكى از دو امام بزرگوار- امام باقر و يا صادق عليهما السّلام- روايت كرده كه فرمود: همانا خداى عز و جل زمين را آفريد، سپس تا چهل روز آب شور، و چهل روز آب شيرين بر آن روان كرد، تا چون اين دو آب با هم برخورد كرد و بهم آميخت خداوند بدست قدرت خويش مشتى از آن برگرفت و همه را بسختى درهم ماليد آنگاه آن را دو قسمت كرد و از هر قسمت گروهى مانند گله مورچه بيرون آمدند، پس گروهى راه بهشت را در پيش گرفتند و گروهى راه دوزخ را.

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۱۲۴

زراره از امام باقر عليه السّلام يا صادق عليه السّلام نقل مى‏كند كه فرمود: همانا خداوند عزّ و جلّ زمين را آفريد و تا چهل پگاه آب شور بر آن فرو فرستاد و تا چهل پگاه آب شيرين، و همين كه اين دو با يك ديگر درآميختند خداوند مشتى از آن را برگرفت و هر دو را سخت مالش داد و سپس به دو گروه تقسيمشان كرد، و از هر كدام از آن انبوهى برآمدند. همچون انبوه ذرّه‏ها، و گروهى راه بهشت را در پيش گرفتند و دسته‏اى راه دوزخ را.