القدر ١

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۸:۳۹ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

ما آن [= قرآن‌] را در شب قدر نازل کردیم!

همانا ما آن [قرآن‌] را در شب قدر نازل كرديم
ما [قرآن را] در شب قدر نازل كرديم.
ما این قرآن عظیم الشأن را در شب قدر نازل کردیم.
ما قرآن را در شب قدر نازل کردیم.
ما در شب قدرش نازل كرديم.
ما آن [قرآن‌] را در شب قدر نازل کرده‌ایم‌
همانا آن
ما قرآن را در شب با ارزش «لیلةالقدر» فرو فرستاده‌ایم.
ما بی‌گمان این (قرآن) را در شب قدر نازل کردیم.
همانا فرستادیمش در شب قدر


سوره القدر آیه ١ القدر ٢
سوره : سوره القدر
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٥
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«أَنزَلْنَاهُ»: ضمیر (هُ) به قرآن برمی‌گردد. اشاره به آغاز نزول قرآن است (نگا: بقره / و آل‌عمران / نساء / یوسف / . ذکر ضمیر به جای اسم ظاهر، به خاطر شهرت و جلالت فوق‌العاده قرآن، و جایگزین بودن آن در همه اذهان است (نگا: انعام / و ابراهیم / ص / ). «لَیْلَةِ الْقَدْرِ»: شب بزرگوار و ارزشمند (نگا: دخان / . شب ارزشیابی و تعیین سرنوشت (نگا: دخان / این شب، بزرگوار و ارزشمند است، چون قرآن در آن نازل شده است و سراسر نور و رحمت و خیر و برکت و سلامت و سعادت و از هر جهت بی‌نظیر است. شب قرآن و جشن سالانه این کتاب بزرگ آسمانی و سرنوشت ساز بشریّت است، و به عقیده برخی شب تقدیر و تعیین است و در آن مجدّدا مقدّرات و سرنوشت انسانها مقدّر و معیّن می‌گردد و خداوند دستور اجرای احکام خود را به دست فرشتگان می‌سپارد. لیلة القدر در رمضان است (نگا: بقره / . امّا در کدام شب؟ روشن نیست و در حدود چهل قول مختلف پیرامون آن بیان شده است (نگا: تفهیم‌القرآن). لیکن از هفدهم رمضان تا آخر آن، به ویژه شبهای طاق، رأی بسیاری از علماء است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - خداوند، نازل کننده قرآن (إنّا أنزلنه) جمع آمدن ضمیر متکلم، بیانگر عظمت است و مراد از ضمیر مفعولى «أنزلناه» قرآن است. اشتهار نزول قرآن از جانب خداوند، کلام را از تصریح به نام آن بى نیاز ساخته است.

۲ - وجود وسایط در نزول قرآن، از جانب خداوند (إنّا أنزلنه) ضمیر جمع در «أنزلناه»، مى تواند ناظر به نقش وسایط در نزول قرآن باشد.

۳ - قرآن، در شب قدر نازل شده است. (إنّا أنزلنه فى لیلة القدر)

۴ - نزول قرآن در شب قدر، به صورت کامل بوده است.* (إنّا أنزلنه فى لیلة القدر) نزول بسیارى از آیات قرآن، به مناسبت هاى گوناگونى بوده است که در طول زندگانى رسول اکرم(ص)، پیش آمده بود. در نتیجه آیه شریفه، ناظر به نزول آن در مرحله اى دیگر خواهد بود که معارف و رهنمودهاى قرآن، به صورت کامل از جانب خداوند در شب قدر نازل شده بود. گفتنى است که تفاوت تعبیر «إنزال» و «تنزیل»، مى تواند بیانگر این دو مرحله از نزول قرآن باشد. در این احتمال، «إنزال» ناظر به نزول دفعى در شب قدر و «تنزیل» ناظر به نزول تدریجى آن در طول زندگانى پیامبر(ص) خواهد بود.

۵ - مشخصات امور جهان در شب قدر، تعیین مى شود. (لیلة القدر) «قدر» در معانى گوناگونى به کار رفته است; از جمله «تقدیر» (مصباح); «تدبیرامور» (قاموس); «تقسیم ارزاق»، «شرف» و «عظمت» (تاج العروس) و ... . برداشت یاد شده ناظر به معناى اول و دوم است. مطلق بودن کلمه «قدر»، آن را شایسته تطبیق بر تمام مقدّرات ساخته و «من کلّ أمر» (در ذیل سوره) گواه تعمیم است.

۶ - شب قدر، شبى با عظمت در پیشگاه خداوند (إنّا أنزلنه فى لیلة القدر)

۷ - قرآن، کتابى با عظمت و گنجینه معارفى هماهنگ با مقدّرات جهان (إنّا أنزلنه فى لیلة القدر) نزول قرآن در شب قدر، اسناد نازل کردن آن به خداوند و آوردن ضمیر بدون مرجع آن - که خود حاکى از شهرت مرجع ضمیر است - نشانه هاى عظمت قرآن است. تناسب ظرف و مظروف نیز، بیانگر هماهنگى نزول قرآن با ویژگى هاى شب قدر است.

روایات و احادیث

۸ - «قال الصادق(ع) نزل القرآن فى لیلة القدر إلى البیت المعمور جملة ثمّ نزل من البیت المعمور على رسول اللّه(ص) فى طول عشرین سنة;[۱] امام صادق(ع) فرمود: قرآن در شب قدر به صورت کامل و یک جا، به بیت المعمور نازل گشت و سپس از بیت المعمور به رسول خدا(ص) در طول بیست سال [به صورت تدریجى] نازل شد».

۹ - «عن الرضا(ع) لیلة القدر یقدّر اللّه عزّوجلّ فیها ما یکون من السنة إلى السنة من حیاة أو موت أو خیر أو شرّ أو رزق فما قدّره فى تلک اللیلة فهو من المحتوم;[۲] از امام رضا(ع) روایت شده است: خداوند در شب قدر، آنچه را که از این سال تا سال بعد پیش خواهد آمد مقدر مى فرماید; از زندگى یا مرگ; از خوب یا بد، یا روزى. پس آنچه را خداوند در این شب مقدر فرمود، آن حتمى خواهد بود».

۱۰ - «عن اسحاق بن عمار عن أبى عبداللّه(ع) قال: سمعته یقول و ناس یسألونه و یقولون إنّ الأرزاق تقسم لیلة النصف من شعبان فقال: لا و اللّه ما ذلک إلاّ فى لیلة تسع عشرة من شهر رمضان و احدى و عشرین و ثلاث و عشرین فإنّ فى لیلة تسع عشرة یلتقى الجمعان و فى لیلة احدى و عشرین یفرق کلّ أمر حکیم و فى لیلة ثلاث و عشرین یمضى ما أراد اللّه جلّ جلاله ذلک و هى لیلة القدر التى قال اللّه: «خیر من ألف شهر»;[۳] اسحاق بن عمار گوید: شنیدم که امام صادق(ع)، در جواب مردمى که از او سؤال مى نمودند و مى گفتند: ارزاق در شب نیمه شعبان تقسیم مى شود، فرمود: سوگند به خداوند، چنین نیست، آن تقسیم انجام نمى گیرد مگر در شب نوزدهم ماه رمضان، شب بیست ویکم و شب بیست و سوم; زیرا در شب نوزدهم دو مجموعه [از چیزهایى که باید مقدم افتد یا مؤخر افتد ]فراهم مى گردد و در شب بیست و یکم، هر امرى که محکم و به هم پیوسته باشد، جدا و تنظیم مى شود و شب بیست و سوم آنچه خداوند جلّ جلاله اراده فرموده، تنفیذ و اجرا مى گردد و آن شب قدر است که خداوند [درباره آن ]فرموده: خیر من ألف شهر».

۱۱ - «عن زرارة عن أبى جعفر(ع) قال: سألته عن لیلة القدر قال: هى احدى و عشرین أو ثلاث و عشرین;[۴] زراره گوید: از امام باقر(ع) از شب قدر سؤال کردم، حضرت فرمود: شب قدر شب بیست و یکم یا شب بیست و سوم است».

۱۲ - «عن ابن عمر قال: قال رسول اللّه(ص): التمسوا لیلة القدر لیلة سبع و عشرین;[۵] از ابن عمر روایت شده که رسول خدا(ص) فرمود: شب قدر را در شب بیست و هفتم بخواهید».

موضوعات مرتبط

  • آفرینش: وقت تقدیر آفرینش ۵
  • خدا: افعال خدا ۱; حتمیت مقدرات خدا ۹
  • روزى: تقدیر روزى ۹; وقت تقسیم روزى ۱۰
  • زندگى: تقدیر زندگى ۹
  • شب قدر: تقدیر در شب قدر ۵، ۹; فضیلت شب قدر ۶; نقش شب قدر ۳; وقت شب قدر ۱۰، ۱۱، ۱۲
  • قرآن: ابزار نزول قرآن ۲; تعالیم قرآن ۷; عظمت قرآن ۷; منشأ قرآن ۱، ۲; نزول تدریجى قرآن ۸; نزول دفعى قرآن ۴، ۸; نزول قرآن ۱; نزول قرآن به بیت المعمور ۸; وقت نزول قرآن ۳; ویژگیهاى نزول قرآن ۴، ۸; هماهنگى قرآن با آفرینش ۷
  • ماه رمضان: شب بیست و سوم ماه رمضان ۱۱; شب بیست و هفتم ماه رمضان ۱۲; شب بیست و یکم ماه رمضان ۱۱; ویژگیهاى شب بیست و سوم ماه رمضان ۱۰; ویژگیهاى شب بیست و یکم ماه رمضان ۱۰; ویژگیهاى شب نوزدهم ماه رمضان ۱۰
  • محمد(ص): نزول قرآن بر محمد(ص) ۸
  • مرگ: تقدیر مرگ ۹

منابع

  1. بحارالأنوار، ج ۸۲، ص ۵۲، ح ۴۳; همان، ج ۹۴، ص ۱۱، ح ۱۴.
  2. عیون اخبارالرضا، ج ۱، ص ۱۸۲، ب ۱۳، ح ۱; نورالثقلین، ج ۵، ص ۶۳۰، ح ۸۲.
  3. بحارالأنوار، ج ۹۵، ص ۱۴۴، ح ۳; کافى، ج ۴، ص ۱۵۸، ح ۸.
  4. امالى شیخ طوسى، ج ۲، ص ۳۰۱; بحارالأنوار، ج ۹۴، ص ۴، ح ۴.
  5. الدرالمنثور، ج ۸، ص ۵۷۸.