روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۶۴

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

ابن محبوب عن جميل بن صالح عن بريد بن معاويه عن ابي جعفر ع قال :

وَجَدْنَا فِي‏ كِتَابِ‏ عَلِيٍّ ع‏ أَنَ‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ قَالَ وَ هُوَ عَلَى مِنْبَرِهِ وَ اَلَّذِي‏ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ مَا أُعْطِيَ مُؤْمِنٌ قَطُّ خَيْرَ اَلدُّنْيَا وَ اَلْآخِرَةِ إِلاَّ بِحُسْنِ ظَنِّهِ بِاللَّهِ‏ وَ رَجَائِهِ لَهُ وَ حُسْنِ خُلُقِهِ وَ اَلْكَفِّ عَنِ اِغْتِيَابِ اَلْمُؤْمِنِينَ وَ اَلَّذِي لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ لاَ يُعَذِّبُ اَللَّهُ مُؤْمِناً بَعْدَ اَلتَّوْبَةِ وَ اَلاِسْتِغْفَارِ إِلاَّ بِسُوءِ ظَنِّهِ بِاللَّهِ وَ تَقْصِيرِهِ مِنْ رَجَائِهِ وَ سُوءِ خُلُقِهِ وَ اِغْتِيَابِهِ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ اَلَّذِي لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ لاَ يَحْسُنُ ظَنُّ عَبْدٍ مُؤْمِنٍ بِاللَّهِ إِلاَّ كَانَ اَللَّهُ عِنْدَ ظَنِّ عَبْدِهِ اَلْمُؤْمِنِ لِأَنَّ اَللَّهَ كَرِيمٌ بِيَدِهِ اَلْخَيْرَاتُ يَسْتَحْيِي أَنْ يَكُونَ عَبْدُهُ اَلْمُؤْمِنُ قَدْ أَحْسَنَ بِهِ اَلظَّنَّ ثُمَّ يُخْلِفَ ظَنَّهُ وَ رَجَاءَهُ فَأَحْسِنُوا بِاللَّهِ اَلظَّنَّ وَ اِرْغَبُوا إِلَيْهِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۲۲۱

از امام باقر (ع) كه فرمود: در كتاب على يافتيم كه رسول خدا (ص) بر منبر خود فرموده است: سوگند بدان كه نيست شايسته پرستشى جز او، به هيچ مؤمنى هرگز خير دنيا و آخرت داده نشده جز به وسيله حسن ظن او به خدا و اميدوارى او و خوش خلقى او و خوددارى از بدگوئى و غيبت مؤمنان و سوگند بدان كه جز او شايسته پرستشى نيست خدا هيچ مؤمنى را پس از توبه و استغفار عذاب نكند جز به خاطر بدگمانى او به خدا و تقصير در اميدوارى و بدخلقى و غيبت از مؤمنين، سوگند بدان كه نيست شايسته پرستشى جز او، هيچ بنده مؤمنى خوشگمانى به خدا نكند جز آنكه خدا به اندازه آن با او رفتار كند، زيرا كريم است و هر چيزى به دست او است و شرم دارد كه بنده مؤمنش گمان خوبى به او ببرد و او گمان و اميد او را بر نياورد، به خدا خوشگمانى كنيد و به او رغبت نمائيد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۱۵

امام باقر عليه السّلام فرمود: در كتاب على عليه السّلام ديديم كه رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله بالاى منبر خويش فرموده: سوگند بخدائى كه جز او شايسته پرستشى نيست، بهيچ مؤمنى هرگز خير دنيا و آخرت داده نشد، جز بسبب خوشبينيش بخدا واميداريش باو و حسن خلقش و باز ايستادن از غيبت مؤمنين و بخدائى كه جز او شايان پرستشى نيست، خدا هيچ مؤمنى را بعد از توبه و استغفار عذاب نكند، مگر بسبب بدگمانيش بخدا و كوتاهى كردن نسبت باميدوارى باو و بدخلقيش و غيبت نمودنش مؤمنين را، و بخدائى كه جز او شايان پرستشى نيست، گمان هيچ بنده‏ئى نسبت بخدا نيكو نشود، جز اينكه خدا همراه گمان بنده مؤمن خود باشد (هر گونه باو گمان برد، خدا با او رفتار كند) زيرا خدا كريم است و همه خيرات بدست اوست، او حيا ميكند از اينكه بنده مؤمنش بدو گمان نيك برد و او خلاف گمان و اميد بنده رفتار كند، پس بخدا خوشبين باشيد و بسويش رغبت كنيد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۲۰۳

ابن‏محبوب، از جميل بن صالح، از بريد بن معاويه، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «در كتاب على عليه السلام يافتيم كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود- در حالى كه آن حضرت، بر بالاى منبر خويش بود- كه: سوگند ياد مى‏كنم به آن كسى كه به غير از او خدايى نيست، كه هرگز به هيچ مؤمنى خير دنيا و آخرت عطا نشده، مگر به گمان نيكى كه به خدا داشته باشد، و به اميدش از آن جناب، و خوش‏خلقى كه داشته، و به باز ايستادن از غيبت مؤمنان. و سوگند ياد مى‏كنم به آن كسى كه به غير از او خدايى نيست، كه خدا هيچ مؤمنى را بعد از توبه و طلبِ آمرزشِ گناهان عذاب نمى‏كند، مگر به بدگمانى او به خدا، و تقصير كردنش در اميد داشتن به خدا، و به بدخلقى كه داشته باشد، و به غيبت كردنِ مؤمنان. و سوگند ياد مى‏كنم به آن كسى كه به غير از او خدايى نيست، كه گمانِ هيچ بنده مؤمنى به خدا نيكو نباشد، مگر آنكه خدا در نزدِ گمانِ بنده‏اى مؤمن خود باشد، و بر وفق گمانش با او عمل نمايد؛ زيرا كه خدا كريم است و همه خوبى‏ها به دستِ قدرتِ او است، و شرم مى‏كند كه بنده مؤمنِ او چنان باشد كه گمانِ نيك به او برده باشد؛ پس گمان و اميد او را خلاف كند، و به خلافِ آنها با او عمل نمايد؛ پس گمانِ خود را به خدا نيكو كنيد، و به سوى او رغبت نماييد».

آیات مرتبط (بر اساس موضوع)

1. آل عمران ٤٣
2. الأحزاب ٣٥
3. الأعراف ١٦١
4. الأعراف ٩٤
5. الأعراف ٩٦
6. الأنبياء ٩٠
7. البقرة ٤٦
8. البقرة ٥٨
9. الحديد ١٦
10. الحشر ٢١
11. النساء ٧٧
12. مريم ٥٨
13. هود ٢٣

احادیث مرتبط (بر اساس موضوع)

1. الکافی جلد ۲ ش ۱۶۴ (روایت شده از: حضرت محمد صلی الله علیه و آله)