روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۵۵۹

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه و عده من اصحابنا عن سهل بن زياد جميعا عن الحسن بن محبوب عن علي بن رياب عن ابي حمزه عن علي بن الحسين ع قال كان امير المومنين ع يقول :

إِنَّمَا اَلدَّهْرُ ثَلاَثَةُ أَيَّامٍ أَنْتَ فِيمَا بَيْنَهُنَّ مَضَى أَمْسِ بِمَا فِيهِ فَلاَ يَرْجِعُ أَبَداً فَإِنْ كُنْتَ عَمِلْتَ فِيهِ خَيْراً لَمْ تَحْزَنْ لِذَهَابِهِ وَ فَرِحْتَ بِمَا اِسْتَقْبَلْتَهُ مِنْهُ وَ إِنْ كُنْتَ قَدْ فَرَّطْتَ فِيهِ فَحَسْرَتُكَ شَدِيدَةٌ لِذَهَابِهِ وَ تَفْرِيطِكَ فِيهِ وَ أَنْتَ فِي يَوْمِكَ اَلَّذِي أَصْبَحْتَ فِيهِ مِنْ غَدٍ فِي غِرَّةٍ وَ لاَ تَدْرِي لَعَلَّكَ لاَ تَبْلُغُهُ وَ إِنْ بَلَغْتَهُ لَعَلَّ حَظَّكَ فِيهِ فِي اَلتَّفْرِيطِ مِثْلُ حَظِّكَ فِي اَلْأَمْسِ اَلْمَاضِي عَنْكَ فَيَوْمٌ مِنَ اَلثَّلاَثَةِ قَدْ مَضَى أَنْتَ فِيهِ مُفَرِّطٌ وَ يَوْمٌ تَنْتَظِرُهُ لَسْتَ أَنْتَ مِنْهُ عَلَى يَقِينٍ مِنْ تَرْكِ اَلتَّفْرِيطِ وَ إِنَّمَا هُوَ يَوْمُكَ اَلَّذِي أَصْبَحْتَ فِيهِ وَ قَدْ يَنْبَغِي لَكَ أَنْ عَقَلْتَ وَ فَكَّرْتَ فِيمَا فَرَّطْتَ‏ فِي اَلْأَمْسِ اَلْمَاضِي مِمَّا فَاتَكَ فِيهِ مِنْ حَسَنَاتٍ أَلاَّ تَكُونَ اِكْتَسَبْتَهَا وَ مِنْ سَيِّئَاتٍ أَلاَّ تَكُونَ أَقْصَرْتَ عَنْهَا وَ أَنْتَ مَعَ هَذَا مَعَ اِسْتِقْبَالِ‏ غَدٍ عَلَى غَيْرِ ثِقَةٍ مِنْ أَنْ تَبْلُغَهُ وَ عَلَى غَيْرِ يَقِينٍ مِنِ اِكْتِسَابِ حَسَنَةٍ أَوْ مُرْتَدَعٍ‏ عَنْ سَيِّئَةٍ مُحْبِطَةٍ فَأَنْتَ مِنْ يَوْمِكَ اَلَّذِي تَسْتَقْبِلُ عَلَى مِثْلِ يَوْمِكَ‏ اَلَّذِي اِسْتَدْبَرْتَ فَاعْمَلْ عَمَلَ رَجُلٍ لَيْسَ يَأْمُلُ مِنَ اَلْأَيَّامِ إِلاَّ يَوْمَهُ اَلَّذِي أَصْبَحَ فِيهِ وَ لَيْلَتَهُ فَاعْمَلْ‏ أَوْ دَعْ وَ اَللَّهُ اَلْمُعِينُ عَلَى ذَلِكَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۵۵۷

از على بن الحسين (ع) كه امير المؤمنين (ع) پيوسته مى‏فرمود: همانا روزگار سه روز است و تو در ميانه آنهائى: ديروزى كه با هر آنچه در آن بوده است گذشته و هرگز بر نمى‏گردد و اگر تو در آن كار خوب كردى براى رفتنش غمى ندارى و با آنچه به وى با آن روبرو شدى شادى و اگر در آن تقصير روا داشتى افسوس سختى بر رفتن آن دارى و بر تقصيرى كه در كردى و تو در آن روزى كه هستى در باره فردا در خطر و ترديدى، نمى‏دانى چه‏ بشود؟ شايد بدان نرسيدى و اگر هم برسى شايد بهره‏ات در آن خسارت باشد چون بهره‏ات در ديروز گذشته. يكى از اين سه روز گذشته و تو در آن تقصير كردى و روز آينده هم منتظر آنى و يقين ندارى كه ترك تقصير در آن كنى و همانا توئى با اين روزى كه در آنى و تو را سزد، اگر خردمندى كنى و در تقصير گذشته بينديشى كه چه حسناتى از دستت رفته كه در آن كوتاهى نكنى و چه گناهانى مرتكب شدى كه در آن كوتاهى كنى و با اينكه رو به فردا هستى اطمينانى ندارى كه بدان برسى، و يقين ندارى كه در آن كسب حسنه‏اى كنى يا از گناهى تباه كن خود را نگهدارى و تو در باره روزى كه بدان رو دارى چون روزى باشى كه بدان پشت كردى و از آن گذشتى و بايد چونان مردى كار كنى كه از همه روزها اميدى ندارد جز به همان روزى كه در آن است و شبش كار كن يا دست از كار بكش و خدا كمك كار است بر اين (وضع تو).

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۱۸۹

على بن الحسين عليهما السلام فرمود: پيوسته امير المؤمنين عليه السلام ميفرمود: همانا روزگار سه روز است كه تو در ميانه آنهائى: ديروز كه گذشت با هر آنچه در آن بود، و هرگز برنگردد، پس اگر كار نيكى در آن انجام داده‏اى از رفتنش اندوهى ندارى و بدان چه بدان با وى روبرو شدى (يعنى بكار نيكى كه در آن انجام دادى) خوشحال و شاد هستى، و اگر تو در آن تقصير روا داشته‏اى افسوس سختى برفتن آن و بتقصيرى كه در آن كرده‏اى دارى. و تو در روزى كه هستى در باره فردايت غافلى و ندانى چه شود؟ شايد بدان نرسى و اگر هم برسى شايد بهره‏ات از لحاظ تقصير و كوتاهى كردن مانند بهره ديروز گذشته‏ات باشد. پس يكى از آن سه روز كه گذشته است و تو در آن كوتاهى كردى، و يكى روز آينده است كه انتظار آمدنش را دارى و يقين ندارى كه در آن كوتاهى نكنى، و همانا توئى و آن روزى كه در آن هستى، و تو را سزاوار است اگر تعقل كنى و در كوتاهى كردن گذشته‏ات بينديشى كه چه حسناتى از دستت رفته تا (اكنون در اين روز) بدست آرى، و چه گناهى كرده‏اى كه در آن كوتاهى كنى (و مرتكب آن نشوى) و تو با اين حال رو بفردائى هستى كه اطمينان ندارى كه بدان برسى، و يقين ندارى كه در آن كار نيكى بدست آورى (و انجام دهى) يا چيزى تو را از گناهى تباه‏كننده (كه نيكيها را تباه سازد) باز دارد، پس تو نسبت بروزى كه در جلو دارى مانند روزى هستى كه پشت سر گذارده‏اى، پس كار كن مانند آن مرديكه از همه روزها اميدى ندارى جز بهمان روزى كه در آنست و شبش، پس كار كن يا (اگر نخواهى) واگذار و خدا بر كار تو كمك كند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۶۳

على بن ابراهيم روايت كرده است، از پدرش و چند نفر از اصحاب ما، از سهل بن زياد و هر دو، از حسين بن محبوب، از على بن رئاب، از ابو حمزه، از حضرت على بن الحسين عليهما السلام كه فرمود: «اميرالمؤمنين عليه السلام مى‏فرمود: جز اين نيست كه دنيا و روزگار، سه روز است كه تو در ميانه آنهايى. ديروز كه گذشت با آنچه در آن بود، و هرگز برنخواهد گشت؛ پس اگر خوبى را در آن عمل كرده‏اى، براى رفتن آن اندوه ندارى، و شاد باشى به آنچه آن را استقبال كرده‏اى از آن، و اگر چنانى كه در آن كوتاهى و تقصير كرده‏اى، حسرتت سخت است از براى رفتن آن، و كوتاهى كه در آن كرده‏اى. و تو در روز خود كه در آن صبح مى‏كنى در فردا، در غفلت و بى‏خبرى، و نمى‏دانى شايد كه به آن نرسى، و اگر به آن برسى، شايد كه بهره‏ات در آن در كوتاهى، مانند بهره‏ات در ديروز گذشته از تو باشد؛ پس يك روز، از سه روز، گذشته، كه تو در آن مقصّرى و كوتاهى كرده‏اى، و يك روز را انتظار مى‏برى و تو از آن بر يقين نيستى از ترك تقصير و كوتاهى. و جز اين نيست كه همه روزگار، همان روز تو است كه صبح كرده‏اى در آن، و سزاوار است تو را كه عاقل شوى و فكر كنى در آنچه تقصير كرده‏اى در ديروز گذشته، از آنچه تو را فوت شده در آن از ثواب‏هاى چند، كه چرا چنان نبودى كه آنها را كسب كرده باشى، و از گناهانى چند، كه چرا چنان نبودى كه از آنها باز ايستاده باشى، و تو با اين حال، با رو آوردن فردا، اعتمادى ندارى كه به آن برسى، و بر يقين نيستى از كسب كردن حسنه، يا باز ايستادن از گناهى كه عمل را فرو مى‏ريزد؛ پس تو نسبت به آن روزى كه رو به آن مى‏روى بر طريقه و روش، مثل آن روزى كه پشت به آن كرده يا پس، عمل كن، مانند عمل كردن مردى كه اميدوارى ندارد از روزها، مگر آن روز را كه صبح كرده در آن، و شب همان روز؛ پس عمل خير را به جا آور يا وا گذار، و خداى عز و جل يارى‏كننده است بر آن».