روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۴۶۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن علي بن الحكم عن ابي ايوب عن محمد بن مسلم عن احدهما ع قال سمعته يقول :

إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَلَقَ خَلْقاً لِلْإِيمَانِ‏ لاَ زَوَالَ لَهُ وَ خَلَقَ خَلْقاً لِلْكُفْرِ لاَ زَوَالَ لَهُ وَ خَلَقَ خَلْقاً بَيْنَ ذَلِكَ وَ اِسْتَوْدَعَ بَعْضَهُمُ اَلْإِيمَانَ فَإِنْ يَشَأْ أَنْ يُتِمَّهُ لَهُمْ أَتَمَّهُ وَ إِنْ يَشَأْ أَنْ يَسْلُبَهُمْ إِيَّاهُ سَلَبَهُمْ وَ كَانَ فُلاَنٌ مِنْهُمْ‏ مُعَاراً

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۴۷۹

از محمد بن مسلم كه از امام باقر و يا امام صادق (ع) شنيدم مى‏فرمود: راستى خدا عز و جل خلقى را براى ايمان ثابت آفريده كه زوالى ندارد و خلقى را هم براى كفر ثابت آفريده كه زوالى ندارد و خلقى را هم ميان اين دو آفريده و به برخى ايمانى سپرده اگر خواهد براى آنها به پايان رساند مى‏رساند و اگر خواهد آن را از آنها بگيرد مى‏گيرد و فلانى از آنها بود كه ايمانش عاريت بود.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۱۴۵

محمد بن مسلم از يكى از دو امام باقر و يا امام صادق عليهما السّلام حديث كند و گويد: شنيدم كه ميفرمود: همانا خداى عز و جل خلقى را براى ايمان ثابت آفريده كه ايمانشان زوال ندارد، و خلقى را براى كفر آفريده كه كفرشان زوال ندارد، و خلقى را ميانه اين دو آفريده، و ببرخى از ايشان ايمان را بعاريت داده، كه اگر بخواهد براى آنها بپايان رساند ميرساند، و اگر بخواهد از ايشان بگيرد ميگيرد، و فلان كس از آنها بود كه ايمانش عاريت بود.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۱۹۷

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از على بن حكم، از ابو ايّوب، از محمد بن مسلم، از امام محمد باقر عليه السلام يا امام جعفر صادق عليهما السلام روايت كرده است كه گفت:شنيدم از آن حضرت كه مى‏فرمود: «به درستى كه خداى عز و جل خلقى را از براى ايمان آفريده، كه آن را زوال و برطرف شدن نيست، و خلقى را از براى كفر آفريده، كه آن را زوالى نيست، و خلقى را در ميان اين و آن آفريده، و ايمان را به بعضى از ايشان سپرده؛ پس اگر خواسته باشد كه آن را از براى ايشان تمام كند، آن را تمام مى‏كند، و اگر خواسته باشد كه آن را از ايشان بربايد، از ايشان مى‏ربايد. و فلانى «۳»، از ايشان بود كه ايمان به عاريه به او داده شده بود». __________________________________________________ (۳). و گفته‏اند كه: مراد از آن، ابو الخطّاب است؛ يعنى حسين بن مقلاص. و حديث آينده، بر آن دلالت مى‏كند؛ چه احاديث ايشان عليه السلام، مبيّن يكديگرند. (مترجم)