روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۴۶۴
آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر
محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن الحسين بن سعيد عن فضاله بن ايوب و القاسم بن محمد الجوهري عن كليب بن معاويه الاسدي عن ابي عبد الله ع قال :
الکافی جلد ۲ ش ۱۴۶۳ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۱۴۶۵ | |||||||||||||
|
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۴۷۹
از كليب بن معاويه اسدى از امام صادق (ع) فرمود: راستى بنده بامداد كند مؤمن و شام كند كافر و بامداد كند كافر و شب كند مؤمن، و مردمى باشند كه ايمان را به عاريت دارند و سپس از آنها برگرفته شود و آنها را «مُعارين» نامند. سپس فرمود: فلانى از آنها است.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۱۴۶
حضرت صادق عليه السّلام فرمود: همانا بنده بامداد كند در حالى كه مؤمن است و شام كند در حالى كه كافر است، و (بالعكس گاهى شود كه) صبح كند كافر و شام كند مؤمن، (و در اين ميان) مردمى هستند كه ايمانشان عاريت است و سپس از آنها گرفته شود و آنها را معارين (يعنى عاريت دادهشدگان) نامند، سپس فرمود: فلانى از آنها است.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۱۹۷
محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از حسين بن سعيد، از فضالة بن ايّوب و قاسم بن محمد جوهرى، از كليب بن معاويه اسدى، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «به درستى كه بندهاى هست كه صبح مىكند و مؤمن است، و شام مىكند و كافر است، و صبح مىكند و كافر است، و شام مىكند و مؤمن است، و گروهى هستند كه ايمان به عاريه به ايشان داده مىشود؛ پس آن ايمان از ايشان ربوده مىشود، و ايشان، معارين ناميده مىشوند» (يعنى عاريهدادهشدگان). بعد از آن، فرمود كه: «فلان، از ايشان است».