روایت:الکافی جلد ۸ ش ۴۳۱

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

علي بن محمد عن علي بن العباس عن الحسن بن عبد الرحمن عن عاصم بن حميد عن ابي حمزه عن ابي جعفر ع قال :

قُلْتُ لَهُ إِنَّ بَعْضَ‏ أَصْحَابِنَا يَفْتَرُونَ وَ يَقْذِفُونَ مَنْ خَالَفَهُمْ فَقَالَ لِي اَلْكَفُّ عَنْهُمْ أَجْمَلُ ثُمَّ قَالَ وَ اَللَّهِ يَا أَبَا حَمْزَةَ إِنَّ اَلنَّاسَ كُلَّهُمْ أَوْلاَدُ بَغَايَا مَا خَلاَ شِيعَتَنَا قُلْتُ كَيْفَ لِي بِالْمَخْرَجِ مِنْ هَذَا فَقَالَ لِي يَا أَبَا حَمْزَةَ كِتَابُ اَللَّهِ‏ اَلْمُنْزَلُ يَدُلُّ عَلَيْهِ إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى جَعَلَ لَنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ‏ سِهَاماً ثَلاَثَةً فِي جَمِيعِ اَلْفَيْ‏ءِ ثُمَّ قَالَ عَزَّ وَ جَلَ‏ وَ اِعْلَمُوا أَنَّمََا غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْ‏ءٍ فَأَنَّ لِلََّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ‏ وَ لِذِي اَلْقُرْبى‏ََ وَ اَلْيَتََامى‏ََ وَ اَلْمَسََاكِينِ وَ اِبْنِ اَلسَّبِيلِ‏ فَنَحْنُ أَصْحَابُ اَلْخُمُسِ‏ وَ اَلْفَيْ‏ءِ وَ قَدْ حَرَّمْنَاهُ عَلَى جَمِيعِ اَلنَّاسِ مَا خَلاَ شِيعَتَنَا وَ اَللَّهِ يَا أَبَا حَمْزَةَ مَا مِنْ أَرْضٍ تُفْتَحُ وَ لاَ خُمُسٍ يُخْمَسُ فَيُضْرَبُ عَلَى شَيْ‏ءٍ مِنْهُ‏ إِلاَّ كَانَ حَرَاماً عَلَى مَنْ يُصِيبُهُ فَرْجاً كَانَ أَوْ مَالاً وَ لَوْ قَدْ ظَهَرَ اَلْحَقُّ لَقَدْ بِيعَ اَلرَّجُلُ‏ اَلْكَرِيمَةُ عَلَيْهِ نَفْسُهُ فِيمَنْ لاَ يَزِيدُ حَتَّى إِنَّ اَلرَّجُلَ مِنْهُمْ لَيَفْتَدِي بِجَمِيعِ مَالِهِ وَ يَطْلُبُ اَلنَّجَاةَ لِنَفْسِهِ فَلاَ يَصِلُ إِلَى شَيْ‏ءٍ مِنْ ذَلِكَ وَ قَدْ أَخْرَجُونَا وَ شِيعَتَنَا مِنْ حَقِّنَا ذَلِكَ بِلاَ عُذْرٍ وَ لاَ حَقٍّ وَ لاَ حُجَّةٍ قُلْتُ قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنََا إِلاََّ إِحْدَى اَلْحُسْنَيَيْنِ‏ قَالَ إِمَّا مَوْتٌ فِي طَاعَةِ اَللَّهِ أَوْ إِدْرَاكُ ظُهُورِ إِمَامٍ‏ وَ نَحْنُ نَتَرَبَّصُ بِهِمْ مَعَ مَا نَحْنُ فِيهِ مِنَ اَلشِّدَّةِ أَنْ يُصِيبَهُمُ‏ اَللََّهُ بِعَذََابٍ مِنْ عِنْدِهِ‏ قَالَ هُوَ اَلْمَسْخُ أَوْ بِأَيْدِينَا وَ هُوَ اَلْقَتْلُ قَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ‏ لِنَبِيِّهِ ص‏ قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنَّا مَعَكُمْ مُتَرَبِّصُونَ‏ وَ اَلتَّرَبُّصُ اِنْتِظَارُ وُقُوعِ اَلْبَلاَءِ بِأَعْدَائِهِمْ‏

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۲ ترجمه رسولى محلاتى, ۱۰۹

ابو حمزه گويد: بامام باقر عليه السّلام عرضكردم: برخى از هم مذهبان ما بمخالفين افتراء بندند و آنها را بحرامزادگى نسبت دهند؟ فرمود: خوددارى كردن از اينها بهتر است، سپس فرمود: بخدا سوگند اى ابا حمزه مردم همگى اولاد «بغى» هستند جز شيعيان ما، من عرضكردم: چه دليلى بر اين مطلب براى من هست؟ فرمود كتاب خدا بر آن دلالت دارد، زيرا خداى تبارك و تعالى براى ما سه سهم از همه غنائم مقرر فرموده و خداى عز و جل چنين فرموده: «بداند كه هر چه را بغنيمت گيريد پنج يك آن از خدا و پيغمبر و خويشان او و يتيمان و تنگدستان و در راه ماندگان است» (سوره انفال آيه ۴۱) پس مائيم صاحبان خمس و غنيمت، و ما آن را بر تمام مردم جز شيعيانمان حرام كرده‏ايم، بخدا اى ابا حمزه هيچ سرزمينى فتح نشود و هيچ خمسى از آن بيرون نرود و بر چيزى از آن دست نزنند جز آنكه بدست آن كس كه رسيده حرام باشد چه زن باشد و چه مال، و اگر حق ظاهر گردد (و دولت حقه پيروز شود) مردى را كه نزد خود عزيز است در معرض فروش درآورند (يا فروش آن را بمزايده گذارند) در ميان كسانى كه چيزى در بهاى او نيفزايد، تا آنجا كه مردى از ايشان (يعنى مخالفين) حاضر است هر چه دارد بدهد و راه نجاتى براى خود بيابد ولى بدان نرسد، و اينها بودند كه ما و شيعيانمان را از حق (مسلم) خود بيرون كردند بدون عذر و بناحق و بدون دليل و برهان. عرضكردم: (تفسير اين آيه چيست) گفتار خداى عز و جل: «بگو مگر براى ما جز يكى از دو سرانجام نيك را انتظار ميبرند ...» (سوره توبه آيه ۵۲) فرمود: (آن دو سرانجام نيك) يا مرگ در راه‏ اطاعت خدا است و يا درك ظهور امام، «ولى ما در باره آنها انتظار ميبريم» با اين وضع سخت و ناهنجارى كه داريم «كه خداوند از نزد خود عذابى بدانها برساند» فرمود: كه آن عذاب مسخ است «يا بدست ما» (آنها را عذاب كند) كه آن كشتن آنها است. خداى عز و جل به پيغمبرش فرمود: «بگو منتظر باشيد كه ما نيز با شما از منتظران هستيم» و مقصود انتظار وقوع بلا بدشمنان آنها است‏

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۳۳۵

ابو حمزه مى‏گويد: به امام باقر عليه السّلام عرض كردم: برخى از هم كيشان ما به دگرانديشان دروغ مى‏بندند و آنها را به حرامزادگى نسبت مى‏دهند. امام باقر عليه السّلام فرمود:دست شستن از اين كار نيكوتر است، و سپس فرمود: اى ابا حمزه! بخدا سوگند همه مردم زاده فحشايند جز شيعه ما. عرض كردم: چه دليلى بر اين مطلب براى من هست؟ حضرت فرمود: دليل آن كتاب خداست، چه، خدا عزّ و جلّ از همه غنايم سه سهم را براى ما مقرر كرده است و مى‏فرمايد: وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْ‏ءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبى‏ وَ الْيَتامى‏ وَ الْمَساكِينِ وَ ابْنِ السَّبِيلِ ... «۱»، پس ماييم صاحبان خمس و غنيمت كه بر تمام مردم، جز شيعيانمان حرامش كرده‏ايم. اى ابا حمزه! سرزمينى گشوده نشود و خمسى از آن بيرون نرود و بر چيزى از آن دست نزنند مگر آنكه به دست آن كس كه رسيده حرام باشد خواه زن باشد يا مال، و اگر حقّ ظاهر گردد مردى را كه نزد خود عزيز است در معرض فروش درآورند در ميان كسانى كه چيزى بر بهاى او نيفزايند تا جايى كه مردى از ايشان [مخالفان‏] حاضر است هر چه دارد بدهد و راه نجاتى براى خويش بيابد ولى بدان نرسد، و اينها بودند كه ما و شيعيان ما را از حقّ خود محروم كردند آن هم بدون آنكه عذرى داشته باشند و نه حقّى و نه حجّتى. عرض كردم: منظور از اين فرموده پروردگار: ... هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنا إِلَّا إِحْدَى الْحُسْنَيَيْنِ ... «۲» چيست؟ امام عليه السّلام فرمود: يا مرگ در راه اطاعت از خدا و يا درك ظهور امام، ولى ما در باره آنها با همين سختى‏ __________________________________________________

(۱) «بدانيد كه هر چه به غنيمت گيريد پنج يك آن از خدا و پيامبر و خويشان او و تنگدستان و در راه ماندگان است» (سوره انفال/ آيه ۴۱).
(۲) «بگو مگر براى ما جز يكى از دو سرانجام نيك را انتظار مى‏بريد؟» (سوره توبه/ آيه ۵۲).

و دشوارى كه داريم انتظار مى‏كشيم كه: أَنْ يُصِيبَكُمُ اللَّهُ بِعَذابٍ مِنْ عِنْدِهِ، و امام فرمود: آن عذاب همان مسخ است، أَوْ بِأَيْدِينا «۱» كه همان كشتن ايشان است. خداى عزّ و جلّ به پيامبرش فرمود: فَتَرَبَّصُوا إِنَّا مَعَكُمْ مُتَرَبِّصُونَ «۲» و مفهوم تربّص انتظار پيش آمدن بلاست براى دشمنان ايشان.