الشورى ٢٥

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۷:۱۷ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

او کسی است که توبه را از بندگانش می‌پذیرد و بدیها را می‌بخشد، و آنچه را انجام می‌دهید می‌داند.

|و او كسى است كه توبه را از بندگان خود مى‌پذيرد و از بدى‌ها در مى‌گذرد و هر چه مى‌كنيد مى‌داند
و اوست كسى كه توبه را از بندگان خود مى‌پذيرد و از گناهان درمى‌گذرد و آنچه مى‌كنيد مى‌داند.
و اوست خدایی که توبه بندگانش را می‌پذیرد و گناهان را می‌بخشد و هر چه کنید می‌داند.
و اوست که توبه را از بندگانش می پذیرد و از گناهان درمی گذرد و آنچه را انجام می دهید، می داند.
و اوست كه توبه بندگانش را مى‌پذيرد و از گناهان عفوشان مى‌كند و هر چه مى‌كنيد مى‌داند.
و اوست که توبه بندگانش را می‌پذیرد و گناهان را می‌بخشد و می‌داند که چه می‌کنید
و اوست آن [خداى‌] كه توبه را از بندگان خود مى‌پذيرد و از بديها- گناهانشان- درمى‌گذرد و آنچه مى‌كنيد مى‌داند.
تنها خدا است که توبه را از بندگانش می‌پذیرد، و گناهان را می‌بخشد، و آنچه را انجام می‌دهید می‌داند.
و اوست کسی که توبه را از بندگان خود می‌پذیرد و از گناهان(شان) درمی‌گذرد و آنچه می‌کنید می‌داند.
و او است آنکه پذیرد توبه را از بندگان خویش و درگذرد از بدیها و داند آنچه را می‌کنید


الشورى ٢٤ آیه ٢٥ الشورى ٢٦
سوره : سوره الشورى
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٥
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«یَعْفُو»: در رسم‌الخطّ قرآنی، الف زائدی به دنبال دارد.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - خداوند، پذیراى توبه بندگان خویش (و هو الذى یقبل التوبة عن عباده)

۲ - پذیرش توبه گنه کاران و بخشش اعمال ناشایست آنان، تنها در اختیار خداوند است. (و هو الذى یقبل التوبة عن عباده) «هو» مبتدا و «الذى یقبل» خبر است. موصول آمدن خبر، حکایت از این حقیقت دارد که مضمون صله (یقبل التوبة) از صفات تغییرناپذیر مبتدا و از شؤون ثابت او است.

۳ - توبه، زمینه ساز آمرزش و بخشایش تمامى گناهان انسان از سوى خداوند (یقبل التوبة عن عباده و یعفواْ عن السیّئات) عطف «یعفواْ» بر «یقبل التوبة» گویاى زمینه ساز بودن توبه براى بخشایش گناهان است و «السیئات» - که جمع با الف و لام است - بیانگر این مى باشد که خداوند با توبه بندگان، تمامى گناهان آنان را مى بخشد.

۴ - خداوند، تشویق کننده کافران و مشرکان به رها کردن شرک و بازگشت به توحید و یکتاپرستى (و هو الذى یقبل التوبة عن عباده) با توجه به آیات پیشین، مى توان گفت که جمله «و هوالذى یقبل التوبة» دعوتى است از سوى خدا به عموم کافران و مشرکان مبنى بر دست برداشتن از عبادت غیرخدا و بازگشتن به یکتاپرستى.

۵ - تمامى گناهان، حتى گناه کفر، تکذیب پیامبر و تهمت و افترا بر او، قابل بخشایش خداوند است. (أم یقولون افترى ... یقبل التوبة عن عباده و یعفواْ عن السیّئات) از واژه «السیئات» - که جمع محلى به الف و لام است - و نیز از ارتباط این آیه با آیه قبل - که سخن از تهمت افتراى پیامبر(ص) بر خدا از سوى مشرکان بود - مطلب بالا استفاده مى شود.

۶ - لطف بى کران الهى نسبت به آدمیان، حتى انسان هاى گنه کار (یقبل التوبة عن عباده) از این که خداوند توبه همه گنه کاران را مى پذیرد، مطلب بالا استفاده مى شود.

۷ - امکان بخشودگى برخى از گناهان، حتى بدون توبه * (یقبل التوبة ... و یعفواْ عن السیّئات) برداشت یاد شده، بدین احتمال است که «یعفواْ...» جمله اى مستقل از جمله پیشین باشد و دو فراز آیه، اشاره به دو مطلب جداگانه داشته باشد: ۱- خداوند توبه گنه کاران را مى پذیرد; ۲- برخى از گناهان بدون توبه نیز مورد بخشش قرار مى گیرد.

۸ - خداوند، آگاه و دانا به تمامى افعال بندگان خویش (و هوالذى ... و یعلم ما تفعلون)

۹ - تظاهر به توبه، از دید خدا مخفى نخواهد ماند. (هو الذى یقبل التوبة ... و یعلم ما تفعلون)

۱۰ - توجه به آگاهى خدا از افعال بندگان، زمینه ساز توبه و روى آورى ایشان به درگاه او (هو الذى یقبل التوبة عن عباده ... و یعلم ما تفعلون)

موضوعات مرتبط

  • آمرزش: آمرزش قبل از توبه ۷; زمینه آمرزش ۳
  • انسان: عمل انسان ها ۸
  • توبه: آثار توبه ۳; تشویق به توبه ۴; تظاهر به توبه ۹; زمینه توبه ۱۰; قبول توبه ۱; منشأ قبول توبه ۲
  • توحید: تشویق به توحید عبادى ۴
  • خدا: اختیارات خدا ۲; تشویقهاى خدا ۴; توبه پذیرى خدا ۱; علم خدا ۹; علم غیب خدا ۸; وسعت لطف خدا ۶
  • ذکر: آثار ذکر علم خدا ۱۰
  • شرک: تشویق به ترک شرک ۴
  • کافران: تشویق کافران ۴
  • کفر: آمرزش کفر ۵
  • گناه: آمرزش گناه ۵، ۷; منشأ آمرزش گناه ۲
  • لطف خدا: مشمولان لطف خدا ۶
  • محمد(ص): آمرزش تکذیب محمد(ص) ۵; آمرزش تهمت به محمد(ص) ۵
  • مشرکان: تشویق مشرکان ۴

منابع