روایت:الکافی جلد ۱ ش ۶۴۶
آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة
و قال قال ابو جعفر ع :
| الکافی جلد ۱ ش ۶۴۵ | حدیث | الکافی جلد ۱ ش ۶۴۷ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۲۷۹
امام باقر (ع) فرمود: آنچه را از قشون شياطين و همسران آنها ببينيد كه خدايشان بر اهل ضلالت بر انگيخته بيشتر است از فرشتههائى كه خدا براى خليفه خود كه مبعوث او است براى عدل و صواب ملاحظه كنيد (آنچه از جنود شياطين كه خدا برانگيخته با جان خود اهل شقاوت را زيارت كنند بيشترند از فرشتههائى كه خليفه خدا مبعوث براى عدل و صواب را زيارت كنند- تصحيح مجلسى ره)، گفته شد: اى ابا جعفر چگونه چيزى بيش از ملائكه باشد؟ فرمود: چنانچه خداى عز و جل خواسته، سائل گفت: يا ابا جعفر اگر من اين حديث را به برخى از شيعه باز گويم محققاً منكر آن شوند، امام فرمود: چطور منكر آن شوند؟ گفت: مىگويند: ملائكه از شياطين بيشترند، فرمود: راست گفتى، آنچه گويم خوب بفهم: به راستى روز و شبى نگذرد جز آنكه همه جن و شياطين ائمه ضلالت را زيارت كنند و به شماره آنان از ملائكه امام حق را زيارت كنند تا چون شب قدر شود و همه فرشتهها به آستان ولى امر فرود آيند خدا بيافريند- يا فرمود: فراهم آورد- از شياطين به شماره آنها و ديدن كنند از سرپرست گمراهى و براى او جادوگرى و دروغ بياورند تا آنجا كه شايد صبح كند و بگويد: من چنان و چنين ديدم و اگر خود او از ولى امر و حجت بر حق در اين باره بپرسد در جوابش فرمايد: من شيطانى را ديدم كه به تو چنين و چنان گزارش داد تا به خوبى جريان او را برايش شرح دهد و ضلالت و گمراهى كه در وى اندر است براى او روشن كند و به حق خدا هر كه شب قدر را باور دارد مىداند كه آن مخصوص ما است براى فرموده رسول خدا (ص) به على (ع) در بستر مرگ خويش (خطاب به مسلمانان): اين است (يعنى على ع) ولىّ و سرپرست شما بعد از من از او اطاعت كنيد تا هدايت شويد ولى كسى كه ايمان ندارد بدان حقيقتى كه در شب قدر است منكر است و هر كه به شب قدر معتقد است و با ما هم رأى نيست اگر بخواهد راست گفته باشد راهى ندارد جز اينكه اعتراف كند شب قدر از آن ما است و اگر بدان اعتراف نكند دروغگو است، خداى عز و جل محققاً بزرگوارتر است از اينكه دستورها را با روح و فرشتهها براى يك كافر فاسقى فرو فرستد، بنا بر اين اگر بگويد: آن امر الهى به خليفهاى نازل مىشود كه وى بدو مىگرود. اين گفتارشان پشيزى ارزش ندارد و بىاساس است، و اگر بگويند: شب قدر هست و چيزى نازل نمىشود به كسى، پس نمىشود كه چيزى نازل شود به ناچيز، و اگر بگويند- و محققاً خواهند گفت- كه: اين داستان شب قدر چيزى نيست، محققاً به وادى گمراهى دورى پرت شدند.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۳۷۱
امام محمد تقى عليه السلام فرمود: آنچه از لشكريان و همسران [و ارواح] شياطين را كه خداى عز و جل براى شقاوت بر گمراهان گماشته مىبينيد، بيشتر از فرشتگانى باشند كه خليفه خدايند و آنها را براى عدالت و صواب فرستاده است عرض شد: اى ابا جعفر! چگونه مىشود چيزى از ملائكه بيشتر باشد؟ فرمود: چنانچه خداى عز و جل خواسته است، گفته شد: اى ابا جعفر! چگونه مىشود چيزى از ملائكه بيشتر باشد؟ فرمود: چنانچه خداى عز و جل خواسته است، مرد سائل گفت: اى ابا جعفر! من اگر اين حديث را ببعضى از شيعيان گويم، انكار ميكنند، فرمود: چگونه انكار ميكنند؟ عرضكرد ميگويند: فرشتگان عليه السلام از شياطين بيشترند. فرمود: راست گفتى ولى آنچه ميگويم خوب بفهم: در هر روز و هر شب تمام جن و شياطين، پيشوايان گمراهى را زيارت ميكنند و بشماره ايشان فرشتگان هم پيشواى هدايت را زيارت مىكنند، تا آنكه شب قدر فرا رسد و فرشتگان در آن شب بسوى ولى امر (امام زمان) فرود آيند، خداى عز و جل- بشماره آنها از شياطين خلق كند- يا فرمود: آماده كند- سپس ايشان رئيس گمراهى را زيارت كنند و برايش دروغ پردازى كنند، تا چون صبح شود، او هم بگويد چنين و چنان ديدم، اگر او از صاحب الامر در اين باره بپرسد، باو ميفرمايد كه: شيطانى را ديدى كه بتو چنين و چنان خبر داد تا آنجا كه آن موضوع را بخوبى برايش شرح دهد و او را از گمراهيش آگاه سازد. بخدا سوگند كسى كه شب قدر را باور دارد ميداند كه آن شب مخصوص ماست، زيرا چون وفات پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله رسيد، در باره على عليه السلام (بامتش) فرمود: ولى و سرپرست شما پس از من اين على است، اگر از او اطاعت كنيد، بهدايت رسيد، اما كسى كه بشب قدر ايمان ندارد، منكر است (امامت ما را و اختصاص شب قدر را بما) و كسى كه بشب قدر ايمان دارد و با ما هم رأى نيست (آن را مختص ما نميداند) در راستگوئى راهى ندارد، جز اينكه بگويد: آن شب مختص بماست، و هر كه نگويد دروغگوست، زيرا خداى- عز و جل- بزرگتر از آنست كه آن امر بزرگ را توسط جبرئيل و فرشتگان بسوى كافر فاسقى فرو فرستد و اگر بگويد: بخليفه گمراهى [بخليفه پيشواى او] نازل مىكند، گفتارشان ياوه و بىارزش است و اگر بگويد: بهيچ كس نازل نميشود، ممكن نيست كه چيزى بسوى هيچ چيز نازل شود و اگر بگويند- و خواهند گفت- شب قدر حقيقت ندارد، بگمراهى دورى افتادهاند.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۸۰۳
و راوى گفت كه: امام محمد باقر عليه السلام فرمود كه: «هر آينه مىبينيد كسانى را كه خداى عزّوجلّ ايشان را مبعوث گردانيده براى بدبختى بر اهل ضلالت از لشكرهاى شياطين و ارواح ايشان، كه بيشترند از آنچه مىبينيد، با خليفه خدا كه خدا او را مبعوث گردانيده از براى عدل و داد و صواب، كه ظلم و خطا از او سر نزند از فرشتگان». به آن حضرت عرض شد كه: يا ابا جعفر، چگونه چيزى بيشتر از فرشتگان مىباشد؟ فرمود: «چنانچه خداى عزّوجلّ خواسته». سائل عرض كرد كه: يا اباجعفر، اگر من، بعضى از شيعيان را به اين حديث، حديث كنم، هر آينه آن را انكار مىنمايند. حضرت فرمود كه: «چگونه اين را انكار مىكنند؟» عرض كرد كه: مىگويند كه: فرشتگان، از شياطين بيشترند. حضرت فرمود: «راست گفتى. بفهم از من آنچه را كه مىگويم. به درستى كه هيچ روز و شبى نيست، مگر آنكه همه جنّيان و شياطين، پيشوايان ضلالت را زيارت و ديدن مىكنند و به شماره ايشان از فرشتگان پيشواى هدايت را زيارت مىكنند، تا آنكه چون شب قدر بيايد، پس فرشتگان يا بعضى از ايشان در آن شب به سوى ولىّ امر (كه امام است)، فرود آيند، خدا خلق كند، يا آنكه آن حضرت فرمود كه: خداى عزّوجلّ مقدّر گرداند از شياطين، به شماره فرشتگان، بعد از آن ولىّ ضلالت را زيارت كنند و انواع دروغ به نزد او آورند، و او را به آنها رهنمايى كنند تا آنكه شايد كه اين صاحب ضلالت، صبح مىكند و مىگويد كه: چنين و چنين ديدم. پس اگر از ولىّ امر از آنچه شياطين به نزد او آوردهاند، سؤال كند، هر آينه به او مىگويد كه: تو شيطانى را ديدهاى كه تو را به چنين و چنين خبر داده، تا آنكه بيان كند براى او بيانىكه كافى باشد و او را اعلام كند به آن گمراهى كه ولّى ضلالت به آن قرار و استقرار دارد. و به خدا سوگند، كه هر كه به شب قدر، تصديق كند، بايد كه بداند، يا مىداند كه آن شب، از براى ما و مخصوص ما است؛ به جهت فرموده رسول خدا صلى الله عليه و آله به على عليه السلام در هنگامى كه وفاتش نزديك شد. كه: اين ولىّ و صاحب اختيار شما است بعد از من. پس اگر او را اطاعت كنيد، راه راست يابيد، وليكن هر كه به آنچه در شب قدر است ايمان نياورد، انكار خواهد كرد، و هر كه ايمان آورد به شب قدر، از كسانى كه بر غير اعتقاد ما هستند، جايز نيست كه در ايمان تصديق او كنند، مگر آنكه اعتقاد كند كه آن شب از براى ما است و هر كه به آن قائل نباشد، دروغگوست. به درستى كه خداى عزوجل از اين بزرگتر است كه امر را به ارواح و فرشتگان، به سوى كافر فاسقى فرود آورد. پس اگر بگويد به سوى خليفه فرود مىآيد، آنچه خليفه بر آن استقرار دارد از امور رياست، همين گفته ايشان چيزى نيست كه جواب داشته باشد (و لهذا حضرت نفى شيئيت از آن فرموده، جواب از آن نفرمود). پس اگر بگويند كه: چنان نيست كه به سوى كسى فرود آيد، پس ممكن نيست كه چيزى فرود آيد به سوى هيچ، كه چيزى نباشد. و اگر از رهگذر بىفكرى اين را بگويند، زود باشد كه قائل و معترف شوند كه: اينكه گفتهاند هيچ نيست، پس به حقيقت كه گمراه شدهاند؛ گمراهى دورى».
