الروم ١٩
ترجمه
الروم ١٨ | آیه ١٩ | الروم ٢٠ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«یُخْرِجُ»: بیرون میآورد. مراد از بیرون آوردن، آفریدن است. «یُخْرِجُ الْحَیَّ مِن ...»: موجودات مرده دائماً جزو اندام موجودات زنده میشوند، و چرخه حیات و ممات و تبدیل بیجان به جاندار و برعکس ادامه دارد (نگا: آلعمران / ، انعام / ).
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
وَ هُوَ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّيَاحَ... (۶) يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنْ کُنْتُمْ... (۵) ذٰلِکَ بِأَنَ اللَّهَ هُوَ الْحَقُ... (۶) وَ أَنَ السَّاعَةَ آتِيَةٌ لاَ رَيْبَ... (۰) وَ آيَةٌ لَهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ... (۱۰)
تفسیر
- آيات ۱ - ۱۹، سوره روم
- اشاره به مضامين و غرض سوره مباركه روم
- وجوهى كه در معناى آيه : ((يومئذ يفرح المؤ منون بنصر الله ...)) و ارتباط آن باقبل (غلبت الروم ...) گفته شده است
- اشاره اى در مورد وجه اينكه خداوند خلف وعده نمى كند (لا يخلف الله وعده )
- چند وجه در بيان مفاد آيه : ((يعلمون ظاهرا من الحيوة الدنيا...))
- توضيح مراد از اينكه فرمود: خداوند جهان را جز به ((حق )) و((اجل مسمى )) نيافريد
- دو وجه در معناى آيه : ((ثم كان عاقبة الذين اساؤ ا السوآى ان كذبوا بآيات الله ...))
- نكاتى كه از آيه : ((فسبحان حين تمسون و حين تصبحون وله الحمد...)) استفاده مى شود
- بحث روايتى (نقد رواياتى كه در ذيل آيه : ((غلبت الروم ...)) و شرطبندى با مشركينبر سر غلبه روم نقل شده )
- شرطبندى ابوبكر با مشركين بعد از نزول آيه تحريم قمار بوده است .
نکات آیه
۱ - پدید آورنده موجود زنده از مرده و میراننده موجود زنده، خداوند است. (یخرج الحىّ من المیّت و یخرج المیّت من الحىّ)
۲ - پدید آمدن موجود زنده از موجود بى جان و موجود مرده از زنده، مستمر و همیشگى است. (یخرج الحىّ من المیّت و یخرج المیّت من الحىّ) جمله هاى فعلى «یخرج الحىّ ... و یخرج المیّت ...» با فعل مضارع آمده است و مى تواند بر استمرار و دوام دلالت کند.
۳ - حیات بخشى خداوند به مرده و زمین، از دلایل لزوم تسبیح خداوند است. (فسبحن اللّه ... یخرج الحىّ من المیّت ... و یحىِ الأرض بعد موتها) «یخرج الحىّ» مى تواند تعلیل براى «فسبحان اللّه» باشد.
۴ - حیات، از میان موجودات بى جان و مرده، پدید آمده است . (یخرج الحىّ من المیّت و یخرج المیّت من الحىّ) تقدیم «یخرج الحىّ من المیّت» بر «و یخرج المیّت ...» مى تواند اشاره به این نکته داشته باشد که ابتدا، موجودات بى جان آفریده شدند و از میان آنها جان داران پدید آمدند.
۵ - نظام حیات و مرگ در جهان هستى، دلیلى آشکار بر امکان معاد و احیاى مجدد انسان ها است. (یخرج الحىّ من المیّت ... و کذلک تخرجون)
۶ - حیات بخشى به زمین هاى موات و مرده، نمودى از پدید آوردن جان داران از دل طبیعت مرده و بى جان است. (و یخرج الحىّ من المیّت ... و یحىِ الأرض بعد موتها) «و یحىِ الأرض» مى تواند به منزله ذکر خاص بعد از عام، و در نتیجه «و یخرج المیّت من الحىّ» نمودى از آن باشد.
۷ - توجّه به تحولات نظام طبیعت، راهى براى شناخت و عمق بخشیدن به باورهاى دینى است. یخرج الحىّ من المیّت و یخرج المیّت من الحىّ و یحىِ الأرض بعد موتهاو کذلک تخرجون
۸ - حیات مجدد انسان ها در عالم آخرت، به دست خداوند بوده و خارج از اختیار انسان ها است. (و کذلک تخرجون) مجهول آورده شدن فعل «تخرجون» مى تواند اشاره به اختیارى نبودن بعث اخروى انسان ها داشته باشد و فعل هاى «یخرج الحىّ من...» و «و یخرج المیّت...» قرینه است بر این که فاعل فعل محذوف «تخرجون» خداوند است.
۹ - استفاده از رخدادهاى محسوس و قابل فهم براى همه، جهت تبیین دقیق معارف ظریف دینى، از روش هاى قرآن کریم است. (یخرج الحىّ من المیّت ... و کذلک تخرجون)
۱۰ - پدید آوردن موجود جان دار از موجود بى جان و موجود بى جان از جان دار، نشانه قدرت مندى خداوند بر احیاى مجدّد انسان ها است. (یخرج الحىّ من المیّت ... و کذلک تخرجون)
موضوعات مرتبط
- آفرینش: حیات در آفرینش ۵
- تبلیغ: ارائه نمونه عینى در تبلیغ ۹
- تسبیح: دلایل تسبیح ۳
- حیات: منشأ حیات ۴
- خدا: افعال خدا ۱، ۸; حیات بخشى خدا ۳; نشانه هاى قدرت خدا ۱۰
- دین: روش تبیین دین ۹; زمینه تعمیق دین ۷
- زمین: احیاى زمین ۳; احیاى زمین موات ۶
- زنده: پیدایش زنده از مرده ۱، ۲، ۶، ۱۰
- طبیعت: آثار توجه به تحولات طبیعت ۷
- مردگان: احیاى مردگان ۳، ۵، ۸، ۱۰
- مرده: پیدایش مرده از زنده ۱، ۲، ۱۰
- معاد: دلایل معاد ۵; منشأ معاد ۸، ۱۰
- موجودات: مرگ موجودات ۵