الروم ١٠

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۶:۳۵ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

سپس سرانجام کسانی که اعمال بد مرتکب شدند به جایی رسید که آیات خدا را تکذیب کردند و آن را به مسخره گرفتند!

|آن‌گاه عاقبت كسانى كه زشتكارى كردند، اين شد كه آيات خدا را تكذيب كردند و آنها را به ريشخند مى‌گرفتند
آنگاه فرجام كسانى كه بدى كردند [بسى‌] بدتر بود، [چرا] كه آيات خدا را تكذيب كردند و آنها را به ريشخند مى‌گرفتند.
آخر سرانجام کار آنان که بسیار به اعمال زشت و کردار بد پرداختند این شد که آیات خدا را تکذیب و تمسخر کردند (زیرا معصیت، دل را تاریک کند و چون بسیار شود به ظلمت کفر انجامد).
آن گاه بدترین سرانجام، سرانجام کسانی بود که مرتکب زشتی شدند به سبب اینکه آیات خدا را تکذیب کردند و همواره آنها را به مسخره می گرفتند.
سپس عاقبت آن كسان كه مرتكب كارهاى بد شدند ناگوارتر بود. زيرا اينان آيات خدا را دروغ انگاشتند و آنها را به مسخره گرفتند.
سپس سرانجام کسانی که بد عملی کرده بودند، بدتر شد چرا که آیات الهی را انکار و به آنها استهزاء می‌کردند
سپس سرانجام كسانى كه كارهاى بد كردند اين شد كه آيات خدا را دروغ انگاشتند و بدانها استهزا مى‌كردند.
سپس عاقبت کار کسانی که مرتکب کارهای بسیار زشت می‌شدند، بدانجا کشید که آیات خدا را هم تکذیب می‌کردند و آنها را به باد تمسخر می‌گرفتند.
سپس فرجام کسانی که بد را بدترین کردند، این بود که با آیات خدا (همان‌ها و خدا را) تکذیب کردند، در حالی‌که آنها را همواره به مسخره می‌گرفته‌اند.
پس شد فرجام آنان که بدی کردند آنکه دروغ پنداشتند آیتهای خدا را و بودند بدانها مسخره‌کنان‌


الروم ٩ آیه ١٠ الروم ١١
سوره : سوره الروم
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٤
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«السُّوأی»: مونث (أَسْوَأ) است که اسم تفضیل است. یعنی کارهای بسیار زشت و پلشت. این واژه مفعول به (أَسَآءُوا) است. اگر (السُّوأی) را اسم (کانَ) بدانیم، معنی آیه چنین می‌شود: عاقبت کار کسانی که اعمال بد انجام می‌دادند، بدترین سرنوشت شد، و این هم بدان علّت بود که آیات خدا را تکذیب و آنها را تمسخر می‌کردند.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - فرجام حتمى بدکاران، تکذیب و تمسخر آیات خداوند است. (ثمّ کان عقبة الذین أسئوا السوأى أن کذّبوا بأیت اللّه و کانوا) برداشت فوق مبتنى بر این است که «عاقبة» خبر مقدم «کان»، و «السوأى» مفعول مطلقِ «أسائوا» و «أن کذّبوا» اسم مؤخر فعل «کان» باشد. بنابراین، جمله، چنین مى شود: «ثمّ کان التکذیبُ عاقبةَ الذین أساؤوا». لازم به ذکر است که آورده شدن جمله با فعل ماضى «کان»، دلالت بر حتمیّت آن مى کند.

۲ - تکذیب پیامبران الهى و بیّنات آنان عملى زشت و داراى فرجامى ناگوار است.    و جاءتهم رسلهم بالبیّنت فما کان اللّه لیظلمهم ... ثمّ کان عقبة الذین أسئوا السوأى أن کذّبوا بأیت اللّه

۳ - تکذیب و استهزاى آیات الهى، بدترین فرجام را دارد. (ثمّ کان عقبة الذین أسئوا السوأى) بنابر این که «عاقبة» خبر مقدم «کان» و «السوأى» اسم آن و «أن کذّبوا» مفعولٌ له فعل «أسائوا» باشد، نکته بالا فهمیده مى شود.

۴ - تکذیب و استهزاى مدام آیات الهى، فرجامى شوم (عذاب) در پى دارد. (ثمّ کان عقبة الذین أسئوا السوأى) برداشت فوق بنابر اسم بودن «السوأى» براى «کان» و تعلیل بودن «أن کذّبوا» براى «السوأى» است.

موضوعات مرتبط

  • آیات خدا: استهزاى آیات خدا ۱; تکذیب آیات خدا ۱; فرجام استهزاى آیات خدا۳; فرجام تکذیب آیات خدا ۳; کیفر استهزاى آیات خدا ۴; کیفر تکذیب آیات خدا ۴
  • انبیا: فرجام تکذیب انبیا ۲
  • بدکاران: استهزاگرى بدکاران ۱; تکذیبگرى بدکاران ۱; فرجام بدکاران ۱
  • عمل: عمل ناپسند ۲
  • فرجام: فرجام شوم ۲، ۳

منابع

برگرفته از «https://www.alketab.org/index.php?title=الروم_١٠&oldid=14272»