سوره التكوير
| سوره عبس | سوره التكوير | سوره الإنفطار | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
در حال بارگیری... |
|
متن سوره
آنگاه که خورشید در هم پیچیده گردد.
و آنگاه که ستارگان درخشان تیره شوند.
و آنگاه که کوه‌ها به شدت حرکت داده شوند.
و آنگاه که شتران ماده (به هنگام زادن) وانهاده شوند.
و آنگاه که وحشیان - بدون برگشت- گرد آورده شوند.
و آنگاه که دریاها به شدت به جوش آورده شوند.
و آنگاه که نفوس، به هم در پیوسته شوند.
و آنگاه که دختران (زنده) به گور شده پرسیده شوند،
(که) به کدامین گناه کشته شدند؟
و آنگاه که نامه‌ها (ی وحیانی و اعمال مکلفان) باز و آشکار گردند.
و آنگاه که پوست آسمان - هم‌چون شتران- برکنده شود (و به حالت نخستین برگردد).
و آنگاه که آتش پرهیجان جهنم به شدت برافروخته گردد.
و آنگاه که بهشتِ زینت‌یافته پیش آورده شود.
هر نفسی بداند چه پیش آورده.
پس سوگند نمی‌خورم به اختران بسی باز گردنده.
روان‌شده‌ی پنهان‌شونده.
سوگند به شب چون پس و پیش آید.
و سوگند به صبح چون تنفس کند.
که (قرآن) بی‌گمان سخن فرستاده‌ی بزرگواری است.
نیرومندی (که) نزد صاحب عرش فرماندهی بامکنت و مکانت است.
(در) آنجا (هم) مطاع (و هم) امین است.
و (این) مصاحب و همنشین شما مجنون نیست.
و همانا او خدا را در افقی روشنگر (با دیده‌ی بصیرت) دید.
و او بر غیب بخیل نیست.
و قرآن سخن شیطانی سنگ‌باران شده نیست.
پس به کجا می‌روید؟
این قرآن به جز یادواره‌ای برای عالمیان نیست.
(بلکه) برای هر کس از شما که بخواهد (در سایه‌ی وحی) مستقیم گردد.
و تا خدا، پروردگار جهانیان، نخواهد، (شما نیز) نخواهید خواست.
