صَاحِبُکُم
از الکتاب
ریشه کلمه
قاموس قرآن
رفاقت. ملازمت. صاحب يعنى رفيق ملازم. راغب گويد آن در عرف زياد باشد. [يوسف:39]، [جنّ:3]. مراد از صاحبه زن است [نجم:2] و منظور از صاحب رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و سلم است [انبياء:43]. بتها به خويشتن يارى نتوانند و از طرف ما هم يارى كرده نمىشوند. اصحاب: جمع صاحب است به معنى رفيقان ملازم [بقره:82]، [بقره:81]. اين كلمه 77 بار در قرآن مجيد آمده، يكبار نيز [ذاريات:59] به كار رفته و بيشتر به جنّت و نار و جحيم اضافه شده است و گاهى آمده: اصحاب البست، اصحاب مدين، اصحاب كهف، اصحاب اليمين، اصحاب القبور، اصحاب الفيل و غيره.
کلمات نزدیک مکانی
وَ مَا بِمَجْنُون ضَل لَقَد أَمِين هَوَى رَآه ثَم غَوَى إِذَا بِالْأُفُق مَکِين النّجْم مُطَاع يَنْطِق الْمُبِين الْعَرْش عَن الْهَوَى
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
