الشعراء ٢٠٥
ترجمه
الشعراء ٢٠٤ | آیه ٢٠٥ | الشعراء ٢٠٦ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«اَفَرَأَیْتَ»: به من بگو. بیان کن (نگا: مریم / ، فرقان / ). «سِنِینَ»: سالها.
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
- آيات ۱۹۲ - ۲۲۷، سوره شعراء
- معناى ((انزال )) و ((تنزيل )) و موارد استعمال آن دو در آيات قرآن كريم
- توضيح و تفصيل معناى جمله : ((نزل به الروح الامين على قلبك ))
- بيان مراد از قلب ، و چگونگى دريافت وحى بوسيله قلب
- وجوه متعدد و بى پايه اى كه راجع به انزال وحى بر قلب پيامبر(صلى اللّه عليه و آلهوسلم ) گفته شده است
- اشاره به سخيف ترين قول در كيفيت نزول وحى توسط فرشته بر پيامبر صلى اللّهعليه و آله
- معناى اينكه فرمود قرآن در كتب انبياى گذشته آمده بود (انه لفى ذبر الاولين )
- تفسير ((ولو نزلناه على بعض الاءعجمين فقراه عليهم ما كانوا به مؤ منين )) و معناى((اعجمين ))
- معناى آيه شريفه : ((كذلك سلكناه فى قلوب المجرمين :اينچنين قرآن را در دلهاى مجرمانعبور مى دهيم )).
- هلاكت هر قومى بعد از اتمام حجت با آنان بوده است
- ظالم نبودن خدا به چه معنا است ؟
- پاسخ خداى تعالى به اين افتراى مشركين كه مى گفتند محمد (صلى اللّه عليه و آلهوسلم ) جنى دارد كه قرآن را برايش مى آورد
- زندگى خاكى ملازم با تكليف است و عصمت انبياء عليهم السلام با مكلف بودن ايشانمنافات ندارد
- اشاره به اينكه در دعوت دينى استثنا و تبعيض راه ندارد (و انذر عشيرتك الاقربين )
- توضيح اينكه شياطين بر هر افاك اثيم نازل مى شوند
- جواب به تهمت ديگرى كه مشركان بر پيامبر صلى اللّه عليه و آله وسلم مى زدند و اورا شاعر و كلام وحى را شعر مى خواندند
- روايات متعدد درباره آنچه كه پيامبر اكرم صلى اللّه عليه و آله بعد ازنزول آيه : ((و انذر عشيرتك الاقربين )) انجام داد
- نگرانى پيامبر صلى اللّه عليه و آله از سرنوشت امت پس از خود
- روايات متعدد درباره آنچه كه پيامبر گرامى صلى اللّه عليه و آله بعد ازنزول آيه : ((و انذر عشيرتك الاقربين )) انجام داد
- پيمان برادرى و يارى بستن على عليه السّلام بارسول الله صلى اللّه عليه و آله وسلم بعد از انذار عشيرة اقربين
- دو روايت در ذيل ((و تقلبك فى الساجدين )) در خطاب بر پيامبر اكرم صلى اللّه عليهو آله است
- روايتى درباره شعر و شعرا و نزول آيه : ((و الشعراء يتبعهم الغاوون ...))
نکات آیه
۱ - دلجویى خدا از پیامبر(ص) در قبال عنادورزى هاى دشمنان (أفرءیت إن متّعنهم سنین) خطاب در «أفرأیت ... ما أغنى عنهم ما کانوا یمتّعون» ظاهراً متوجه پیامبر(ص) است. آیه نیز در مقام دلجویى از آن حضرت و بالتبع از مؤمنان مى باشد; یعنى، هر چند که ما کافران را على رغم سرکشى هایشان، مهلت مى دهیم و آنها را چند صباحى از متاع دنیا برخوردار مى کنیم; ولى پس از رسیدن عذاب حتمى، آن روزگار بهرهورى - هرچند سالیانى چند به درازا بکشد - سودى به حالشان نخواهد داشت.
۲ - جبهه مخالف پیامبر(ص)، متشکل از گروهى مرفه و برخوردار از نعمت (أفرءیت إن متّعنهم سنین)
۳ - تمتع و بهرهورى انسان از نعمت هاى دنیوى، به اراده الهى است. (إن متّعنهم سنین) برداشت یاد شده با توجه به اسناد فعل «متّعنا» به ضمیر «نا» استفاده مى شود.
موضوعات مرتبط
- اسلام: تاریخ صدر اسلام ۲
- امکانات مادى: منشأ امکانات مادى ۳
- خدا: آثار اراده خدا ۳
- محمد(ص): دشمنى با محمد(ص) ۱; دلجویى از محمد(ص) ۱; رفاه دشمنان محمد(ص) ۲