البقرة ١٤١

تِلْکَ‌ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ‌ لَهَا مَا کَسَبَتْ‌ وَ لَکُمْ‌ مَا کَسَبْتُمْ‌ وَ لاَ تُسْأَلُونَ‌ عَمَّا کَانُوا يَعْمَلُونَ‌

ترجمه

(به هر حال) آنها امتی بودند که درگذشتند. آنچه کردند، برای خودشان است؛ و آنچه هم شما کرده‌اید، برای خودتان است؛ و شما مسئول اعمال آنها نیستید.

[به هر حال‌] آنها امّتى بودند كه گذشتند براى آنهاست آنچه كردند و براى شماست آنچه كرديد، و شما را از آنچه آنها مى‌كردند نپرسند

آن جماعت را روزگار سپرى شد؛ براى ايشان است آنچه به دست آورده‌اند؛ و براى شماست آنچه به دست آورده‌ايد؛ و از آنچه آنان مى‌كرده‌اند، شما بازخواست نخواهيد شد.

آن گروه پیشین همه درگذشتند، هر چه کردند برای خود کردند و شما نیز هر چه کنید به سود خویش کنید و شما مسئول کار آنان نخواهید بود.

آنان گروهی بودند که درگذشتند؛ آنچه [طاعت و معصیت] به دست آوردند مربوط به خود آنان است و آنچه شما به دست آوردید مربوط به خود شماست؛ و شما در برابر آنچه آنان انجام می دادند، مسؤول نیستید.

آنان امّتهايى بوده‌اند كه اكنون درگذشته‌اند. آنچه آنها كردند از آنِ آنهاست و آنچه شما مى‌كنيد از آنِ شماست و شما را از اعمال آنها نمى پرسند.

این امتی است که در گذشته است، از اوست آنچه کرده است و از شماست آنچه کرده‌اید، و با شما چون و چرا نکنند که آنان چه کرده‌اند

آنها گروهى بودند كه درگذشتند آنان راست آنچه كردند و شما راست آنچه كرده باشيد، و شما را از آنچه آنها مى‌كردند نپرسند.

(به هر حال) آنان قومی بودند که مردند و سر خود گرفتند. آنچه به چنگ آوردند متعلّق به خودشان است، و آنچه شما فراچنگ آورده‌اید از آن شما است، و درباره‌ی آنچه می‌کرده‌اند از شما پرسیده نمی‌شود (و هیچ کس مسؤول اعمال دیگری نیست و کسی را به گناه دیگری نمی‌گیرند).

آن گروه را بی‌گمان روزگاران سپری شد؛ تنها برای ایشان است آنچه به دست آوردند و تنها برای شماست آنچه به دست آوردید؛ و از آنچه آنان می‌کرده‌اند، شما بازخواست نمی‌شوید.

این است ملّتی که گذشت ایشان را است دسترنجشان و شما را است دسترنج شما و پرسش نشوید از آنچه بودند می‌کردند

البقرة ١٤٠	آیه ١٤١	البقرة ١٤٢
سوره : سوره البقرة نزول : اطلاعات آماری تعداد کلمات : ١٧ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«خَلَتْ»: رفته است. سرخود گرفته است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

انْظُرْ کَيْفَ‌ يَفْتَرُونَ‌ عَلَى‌... (۰)

تفسیر

• آيات ۱۳۵ ۱۴۱ بقره
• دين حق يكى و آن هم اسلام بوده
• علت دسته بندى هاى دينى و پيدايش انحرافات مذهبى
• وجه اختلاف تعابير در آيه شريفه
• مراد از ((اسباط))
• سه چيز كه مى تواند علت بگومگوهاى بين دو نفر باشد و تطبيق آن بر مسئله مورد بحث
• رد يهود و نصارى از سه جهت
• بحث روايتى (شامل رواياتى در ذيل آيات گذشته )

• آيه ۱۳۸ - ۱۴۱
• آيه و ترجمه
• تفسير:
• رنگهاى غير خدائى را بشوئيد!

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - ابراهیم، اسماعیل، اسحاق و یعقوب(ع)، امتى پرستشگر خدا و تسلیم در برابر او (تلک أمة قد خلت) مشار الیه «تلک» پیامبران یاد شده در آیه قبل است. به کارگیرى «تلک» براى اشاره به مذکر و لحاظ خبر (أمة) مى باشد.

۲ - همه انسانها حتى پیامبران بزرگ در دنیا باقى نمانده و به سراى دیگر خواهند رفت. (تلک أمة قد خلت) براى روشن شدن برداشت فوق به آیه ۱۳۴ ذیل برداشت شماره ۲ مراجعه شود.

۳ - پاداش اخروى اعمال نیک ابراهیم، اسماعیل، اسحاق و یعقوب(ع) اختصاص به خود ایشان دارد و دیگران از آن بهره اى نخواهند برد. (تلک أمة قد خلت لها ما کسبت) تقدیم «لها» بر «کسبت» گویاى حصر است. بنابراین «لها ما کسبت»; یعنى، دستاورد آنان تنها از آنِ ایشان و به سود خودشان است.

۴ - بهره مند شدن یهود از پاداش فضیلتها و اعمال شایسته پیامبرانى چون: ابراهیم، اسحاق و ... از باورهاى ناصواب یهود (لها ما کسبت و لکم ما کسبتم) از اینکه خداوند در خطاب به یهودیان این حقیقت را یادآور مى شود که دستاورد پیامبران نصیب دیگران نخواهد شد، مى توان به برداشت فوق دست یافت.

۵ - هر فرد و امتى از پاداش اعمال نیک خویش بهره مند خواهد شد. (لها ما کسبت و لکم ما کسبتم)

۶ - نتیجه عمل هر کس و هر جامعه اى از آنِ خود اوست و باید به او بازگردانده شود. (لها ما کسبت و لکم ما کسبتم)

۷ - هر جامعه و امتى داراى حیات، مرگ و شخصیتى مستقل (تلک أمة قد خلت)

۸ - انسانها مسؤول اعمال گذشتگان خویش نبوده و به سبب آنها مؤاخذه نخواهند شد. (و لاتسئلون عما کانوا یعملون)

۹ - مؤاخذه یهود به خاطر رفتار ناصواب نیاکانى از آنان، از پندارهاى باطل ایشان* (و لاتسئلون عما کانوا یعملون) مخاطب قرار دادن یهودیان و یادآور شدن این حقیقت که شما مسؤول اعمال گذشتگان نیستید، مى تواند اشاره به برداشت فوق باشد.

۱۰ - خویشاوندى با پیامبران و از نسل ایشان بودن، در قیامت کارساز نبوده و موجب رهایى از پیامدهاى اعمال نخواهد شد. (تلک أمة قد خلت لها ما کسبت و لکم ما کسبتم) بیان این معنا - که پاداش عمل پیامبران براى دیگران سودمند نخواهد بود - در خطاب به کسانى که از نسل پیامبرانى چون: ابراهیم، اسحاق و یعقوب هستند، گویاى برداشت فوق است.

۱۱ - عدل الهى در رسیدگى به اعمال انسانها و پاداش دهى به آنان (لها ما کسبت و لکم ما کسبتم)

موضوعات مرتبط

• ابراهیم(ع): انقیاد ابراهیم(ع) ۱; پاداش اخروى ابراهیم(ع) ۳; عبادت ابراهیم(ع) ۱
• اسحاق(ع): انقیاد اسحاق(ع) ۱; پاداش اخروى اسحاق(ع) ۳;عبادت اسحاق(ع) ۱
• اسماعیل(ع): انقیاد اسماعیل(ع) ۱; پاداش اخروى اسماعیل(ع) ۳; عبادت اسماعیل(ع) ۱
• امتها: امتهاى عابد ۱; پاداش امتها ۵; حیات امتها ۷; شخصیت امتها ۷; مرگ امتها ۷
• انبیا: خویشاوندى با انبیا ۱۰; مرگ انبیا ۲; نسل انبیا ۱۰
• انسان: مرگ انسان ها ۲
• پاداش: اختصاصى بودن پاداش ۳، ۵، ۶; عدالت در پاداش ۱۱
• تسلیم: اهمیّت تسلیم به خدا ۱
• جامعه: حیات جوامع ۷; شخصیت جوامع ۷; مرگ جوامع ۷
• خدا: پاداشهاى خدا ۱۱; حسابرسى خدا ۱۱; عدالت خدا ۱۱
• عقیده: عقیده باطل ۴، ۹
• عمل: آثار عمل ۱۰; انتفاع از عمل دیگران ۳، ۴; پاداش عمل ۶
• عمل صالح: پاداش عمل صالح ۳، ۵
• فرزند: محدوده مسؤولیت فرزند ۸
• قیامت: خویشاوندى در قیامت ۱۰
• مجازات: شخصى بودن مجازات ۸; نظام جزایى ۶، ۱۱
• مرگ: حتمیت مرگ ۲
• نجات: عوامل نجات اخروى ۱۰
• نیاکان: عمل نیاکان ۸
• یعقوب(ع): انقیاد یعقوب(ع) ۱; پاداش اخروى یعقوب(ع) ۳; عبادت یعقوب(ع) ۱
• یهود: عقیده یهود ۴، ۹; عمل نیاکان یهود ۹