الأنبياء ٩٧

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۵:۵۱ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

و وعده حقّ [= قیامت‌] نزدیک می‌شود؛ در آن هنگام چشمهای کافران از وحشت از حرکت بازمی‌ماند؛ (می‌گویند:) ای وای بر ما که از این (جریان) در غفلت بودیم؛ بلکه ما ستمکار بودیم!

|و آن وعده‌ى راستين [قيامت‌] نزديك مى‌شود و به ناگاه چشمان كسانى كه كافر شدند خيره مى‌شود [و مى‌گويند:] اى واى بر ما كه از اين روز غافل بوديم! بلكه ما ستمگر بوده‌ايم
و وعده حق نزديك گردد، ناگهان ديدگان كسانى كه كفر ورزيده‌اند خيره مى‌شود [و مى‌گويند:] «اى واى بر ما كه از اين [روز] در غفلت بوديم، بلكه ما ستمگر بوديم.»
و وعده (ثواب و عقاب) حق بسیار نزدیک شود و ناگهان چشم کافران از حیرت بی‌حرکت فرو ماند (و فریاد کنند) ای وای بر ما که از این روز غافل بودیم بلکه سخت به راه ستمکاری شتافتیم.
و آن وعده حق [که قیامت است] نزدیک شود، پس ناگهان چشم های کافران خیره شود [و گویند:] وای بر ما! که ما از این روز در بی خبری سنگینی قرار داشتیم، بلکه ما ستمکار بودیم.
و آن وعده راستين نزديك گردد و چشمان كافران همچنان خيره ماند: واى بر ما، ما از اين حال غافل بوديم. نه، كه ستمكار مى‌بوديم.
و وعده راست و درست نزدیک شود، آنگاه دیدگان کافران خیره گردد [و گویند] وای بر ما که از این حقیقت غافل بودیم، بلکه ستمگر بودیم‌
و آن وعده راست- رستاخيز- نزديك شود، پس ناگهان ديدگان كسانى كه كافر شدند خيره ماند [و گويند:] واى بر ما، براستى ما از اين [حال‌] در غفلت بوديم، بلكه ما ستمكار بوديم.
(در این هنگام) وعده‌ی راستین (خدا که روز قیامت است) نزدیک می‌شود، و به ناگاه (آن چنان وحشتی سراسر وجود) کافران (را فرا می‌گیرد که) چشمهایشان از حرکت باز می‌ایستد (و خیره خیره بدان صحنه نگاه می‌کنند و فریادشان بلند می‌شود که) ای وای برما! ما از این (روز) غافل بودیم (و رویاروئی با خدا و حساب و کتاب را باور نمی‌کردیم و) بلکه به خود ستم کردیم (چرا که کفر و عناد ورزیدیم و خویشتن را برای همیشه بدبخت نمودیم).
و وعده‌ی حق نزدیک شد. پس ناگهان دیدگان کسانی که کفر ورزیده‌اند در آن (هنگامه) خیره است (و می‌گویند:) «ای وای بر ما! از این (روز) بی‌گمان در (ژرفای) غفلت بوده‌ایم، بلکه ما ستمگران بوده‌ایم.»
و نزدیک شد وعده حقّ که ناگهان باز است دیده آنان که کفر ورزیدند ای وای بر ما همانا بودیم در غفلتی از این بلکه بودیم ما ستمگران‌


الأنبياء ٩٦ آیه ٩٧ الأنبياء ٩٨
سوره : سوره الأنبياء
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٢١
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«الْوَعْدُ»: مصدر است و به معنی موعود بوده و مراد رستاخیز و قیامت است. «شَاخِصَةٌ»: خیره شده. مات برده. «شَاخِصَةٌ أَبْصَارُ ...»: چشمها باز و خیره و مات ایستاده و پلکها از شدّت خوف به هم زده نشود. (شاخِصَةٌ) خبر مقدّم (أَبْصَارُ) است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱- تحقق وعده راستین خداوند به برپایى قیامت، نزدیک است. (و اقترب الوعد الحقّ )

۲- هجوم یأجوج و مأجوج، از علایم نزدیکى برپایى قیامت است. (حتّى إذا فتحت یأجوج ... و اقترب الوعد الحقّ) ماجراى یأجوج و مأجوج مربوط به دوره آخرالزمان است. بنابراین ذکر مسأله برپایى قیامت پس از این ماجرا، بیانگر این است که این ماجرا از علایم برپایى قیامت است.

۳- قیامت، وعده راستین و تخلف ناپذیر الهى (و اقترب الوعد الحقّ )

۴- خیرگى و بهت زدگى کافران هنگام برپایى قیامت (و اقترب الوعد الحقّ فإذا هى شخصة أبصر الذین کفروا) «شخوص» به معناى دوختن چشم به یک شىء، بدون تحرک است غالباً چنین حالتى براى افراد مبهوت پیش مى آید.

۵- قیامت، واقعه اى غافل گیرانه و ناگهانى است. (و اقترب الوعد الحقّ فإذا هى شخصة) برداشت یاد شده از «إذا»ى فجائیه، به دست مى آید.

۶- قیامت، حادثه اى وحشت زا و دهشت آفرین براى کافران (و اقترب الوعد الحقّ فإذا هى شخصة أبصر الذین کفروا) خیره شدن دیدگان کافران و بهت زدگى آنان، ناشى از حوادث هولناک و دهشت آفرین قیامت است.

۷- نمود حالت ترس و وحشت انسان در دیدگان وى در قیامت (فإذا هى شخصة أبصر الذین کفروا)

۸- اظهار حسرت کافران در قیامت، به خاطر غفلت عمیق و پیوسته خویش از روز قیامت (یویلنا قد کنّا فى غفلة من هذا ) مظروف قبرداشت یاد شده از آمدن «فى» - که براى ظرفیت است - استفاده مى شود. بدین صورت که غفلت، ظرف و انسانِ غافل،رار گرفته است و این حکایت از غوطه ور شدن و فرورفتن در عمق غفلت دارد.

۹- ستم پیشگى، عامل اصلى دورى از حق، گرایش به کفر و بدبختى در جهان آخرت است. (یویلنا قد کنّا فى غفلة من هذا بل کنّا ظلمین) برداشت یاد شده مبتنى بر این است که «بل» در «بل کنّا...» اضراب ابطالى باشد; یعنى، حقیقت این نیست که در آغاز گفتیم که ما در غفلت به سر مى بردیم; بلکه حقیقت این است که ما از ظالمان و ستم پیشگان بودیم.

۱۰- ظلم و غفلت در دنیا، موجب حسرت و ندامت انسان در قیامت (یویلنا قد کنّا فى غفلة من هذا بل کنّا ظلمین) برداشت یاد شده، مبتنى بر این است که «بل» در «بل کنّا...» براى اضراب انتقالى باشد; یعنى، سخنان کافران در قیامت دو چیز است: ۱- اعتراف به غافل بودن خود; ۲- اعتراف به ستمگربودن خویش.

۱۱- اعتراف کافران در قیامت، به ظلم و ستم پیشگى خویش در دنیا (بل کنّا ظلمین )

۱۲- کفر و سرپیچى از عبودیت حق، مصداق بارز ظلم است. (أبصر الذین کفروا ... بل کنّا ظلمین) توصیف کردن کافران به ظالم بودن خود به جاى کافر بودن، بیانگر یکى بودن این دو وصف است و هر کافرى در حقیقت ظالم است.

موضوعات مرتبط

  • اقرار : اقرار به ظلم ۱۱
  • ترس: نشانه هاى ترس ۷
  • چشم: خیرگى چشم در قیامت ۴; نقش چشم ۷
  • حسرت: عوامل حسرت اخروى ۱۰
  • حق: آثار حق ناپذیرى ۱۲; عوامل حق ناپذیرى ۹
  • خدا: حتمیت وعده هاى خدا ۳; وعده هاى خدا ۱
  • شقاوت: عوامل شقاوت اخروى ۹
  • ظلم: آثار ظلم ۹، ۱۰; موارد ظلم ۱۲
  • غفلت: آثار غفلت ۱۰; آثار غفلت از قیامت ۸
  • قیامت: ترسناکى قیامت ۶; ترس در قیامت ۷; حتمیت قیامت ۳; خرگ چشم در قامت ۴;ناگهانى بودن قیامت ۵; نزدیکى قیامت ۱; نشانه هاى قیامت ۲; وعده قیامت ۱; ویژگیهاى قیامت ۵
  • کافران: اقرار اخروى کافران ۱۱; ترس اخروى کافران ۶; حسرت اخروى کافران ۸; خیرگى چشم کافران ۴; غفلت کافران ۸; کافران در قیامت ۴، ۶، ۸، ۱۱
  • کفر: آثار کفر ۱۲; عوامل کفر ۹
  • مأجوج: خروج مأجوج ۲
  • یأجوج: خروج یأجوج ۲

منابع