الأنبياء ٦٦
ترجمه
الأنبياء ٦٥ | آیه ٦٦ | الأنبياء ٦٧ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«مِن دُونِ اللهِ»: به جای خدا.
تفسیر
- آيات ۴۸ - ۷۷ سوره انبياء
- اشاره به وجه تسميه ((تورات (( به : فرقان ، ضياء و ذكر
- مقصود از اينكه قرآن ((ذكر مبارك (( است
- مقصود از اينكه فرمود: ما به ابراهيم رشد او را داديم
- گفتگوى ابراهيم (عليه السلام ) با قوم بت پرست خود
- ابراهيم (ع ) بتها را قطعه قطعه كرد مگر بزرگترين آنها را
- محاجه آن جناب (عليه السلام ) با قوم خود بعد از شكستن بتها:((قال بل فعله كبيرهم ...((
- تنبه مردم بعد از شنيدن كلام ابراهيم (ع )
- اشاره به اينكه ((برد(( و ((سلام (( شدن آتش براى ابراهيم (عليه السلام ) به امرتكوينى خداى تعالى خارج از محدوده اطلاعات ما از سلسله علل و اسباب است
- بيان اينكه در جمله :((و جعلنا هم ائمة يهدون بامرنا(( مراد از هدايت رساندن به مقصد ومراد از ((امر(( امر تكوينى است
- توضيح اينكه مراد از وحى در آيه : ((واوحينا اليهمفعل الخيرات ...(( وحى تسديد است نه وحى تشريع و مؤ يد بودن ائمه به تسديد وتاءييد الهى را افاده مى كند
- بحث روايتى
- چند روايت راجع به اينكه خداوند امامت را در ابراهيم (عليه السلام ) و ذريه او قرار داد
نکات آیه
۱- ابراهیم(ع) قومش را به خاطر عبادت غیر خداى یکتا، مورد سرزنش قرار داد. (قال أفتعبدون من دون اللّه ) همزه در «أفتعبدون» از نوع استفهام انکارى توبیخى است.
۲- قوم ابراهیم، چیزهایى را مورد پرستش قرار مى دادند که نه هیچ سودى به حال آنان داشت و نه زیانى. (قال أفتعبدون من دون اللّه ما لاینفعکم شیئًا و لایضرّکم)
۳- نفع و ضرر آدمى، در انحصار خداوند است. (أفتعبدون من دون اللّه ما لاینفعکم شیئًا و لایضرّکم ) بیان این حقیقت که معبودها هیچ سود و زیانى به حال انسان ها ندارند، مى تواند اشاره و تعریض به این نکته باشد که سود و زیان تنها در دست خدا است.
۴- حضرت ابراهیم(ع) براى اثبات توحید و بطلان شرک از شیوه آگاه کردن بت پرستان به ناتوانى بت ها و به اعتراف واداشتن آنان بر این حقیقت استفاده کرد. (فسلوهم إن کانوا ینطقون ... لقد علمت ما هؤلاء ینطقون . قال أفتعبدون من دون اللّه ما لاینفعکم شیئًا و لایضرّکم)
۵- آگاه کردن مردم به سودمندىِ دین دارى و یا زیان بى دینى، روشى پسندیده و مفید در تبلیغ دین و هدایت انسان ها (قال أفتعبدون من دون اللّه ما لاینفعکم شیئًا و لایضرّکم )
۶- جواز عبادت خدا، براى دستیابى به منافع آن و دفع ضرر ترک عبادت (أفتعبدون من دون اللّه ما لاینفعکم شیئًا و لایضرّکم ) ابراهیم(ع) براى اثبات بطلان شرک، بى حاصل بودن عبادت غیر خدا را دلیل آورد. از بیان این حقیقت مى توان استفاده کرد که عبادت هر معبودى، باید ثمره اى براى آدمى در بر داشته باشد و انسان مى تواند به انگیزه همین ثمره خدا را عبادت کند.
موضوعات مرتبط
- ابراهیم(ع): روش تبلیغ ابراهیم(ع) ۴; روش شرک ستیزى ابراهیم(ع) ۴; سرزنشهاى ابراهیم(ع) ۱; قصه ابراهیم(ع) ۱، ۴
- احکام :۶
- بتها: عجز ۴
- تبلیغ: روش تبلیغ ۵
- خدا: اختصاصات خدا ۳
- دن : اعلان زیان بى دینى ۵
- دیندارى: ; اعلان منافع دیندارى ۵
- زیان: منشأ زیان ۳
- سود: منشأ سود ۳
- عبادت: احکام عبادت خدا ۶; عبادت براى منافع دنیوى ۶
- قوم ابراهیم: تنبه بت پرستان قوم ابراهیم ۴; سرزنش قوم ابراهیم ۱; شرک قوم ابراهیم ۱; عجز بتهاى قوم ابراهیم ۲
- هدایت: روش هدایت ۵