المرسلات ١١
از الکتاب
ترجمه
| المرسلات ١٠ | آیه ١١ | المرسلات ١٢ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«الرُّسُلُ»: پیغمبران. «أُقِّتَتْ»: تعیین وقت گردید. یعنی برای ادای گواهی بر ملّت خود جمع می‌گردند (نگا: مائده / زمر / ). اصل این واژه (وقت) است و از مصدر (توقیت).
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيات ۱ - ۱۵، سوره مراسلات
- مراد از قسم ((و المرسلات عرفا))، (( و الناشرات نشرا)) و سوگندهاى ديگر آغازسوره مباركه مرسلات براى تاءييد وقوع قيامت صفحه
- مقصود از وصف فرشتگان به ((فالملقيات ذكرا عذرا و نذرا))
- گفتارى پيرامون سوگند ياد كردن خداى تعالى در قرآن
- حوادث و نشانه هاى قيامت كه حاكى از تغاير نظام اخروى و نظام دنيوى در همه شؤ وناست
- (رواياتى در ذيل برخى آيات گذشته )
نکات آیه
۱ - قیامت، وقت تعیین شده براى حضور پیامبران جهت گواهى بر امت هاى خویش (و إذا الرسل أُقّتت) مقصود و مفاد این آیه - برابر نظر بیشتر مفسران - فرارسیدن زمان وعده الهى مبنى بر گواهى پیامبران بر امت هاى خویش در عرصه قیامت است; مانند «فلنسئلنّ الذین اُرسل إلیهم و لنسئلنّ المرسلین» (اعراف، آیه ۶).
۲ - گواهى پیامبران در عرصه قیامت بر امت هاى خویش، امرى قطعى و تخلف ناپذیر است. (و إذا الرسل أُقّتت)
۳ - «قال الصادق(ع): «أُقّتت» أى بعثت فى اوُقات مختلفة;(۱) امام صادق(ع) درباره «أُقّتت» فرمود: یعنى [آن گاه که رسولان] در اوقات مختلف مبعوث شوند».
موضوعات مرتبط
- امتها: گواهان اخروى امتها ۱، ۲
- انبیا: انبیا در قیامت ۱; حتمیت گواهى اخروى انبیا ۲; گواهى اخروى انبیا ۱; وقت بعثت انبیا ۳
- قیامت: ویژگیهاى قیامت ۱ پى نوشت ها : ۱. مجمع البیان، ج ۱۰، ص ۶۲۹; نورالثقلین، ج ۵، ص ۴۸۸، ح ۹.
