۱۶٬۹۰۷
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۳: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←معناى اين كه فرمود آلهه مشركان، دعايشان را نمى شنوند
| خط ۱۷۸: | خط ۱۷۸: | ||
اين آيه، مطلب قبل را توضيح و شرح مى دهد، و اين معنا را كه آلهۀ مشركان، حتى يك قطمير را هم مالك نيستند، تصديق مى نمايد، و مى فرمايد شاهدش اين است كه: اگر شما، آن ها را بخوانيد، دعاى شما را نمى شنوند. براى اين كه خدايان شما، مشتى سنگ و چوب و جمادند، كه نه شعورى دارند و نه حسى، و ارباب آن ها هم، مانند ملائكه و قدّيسين از بشر، سرگرم كار خود هستند، و اطلاعى از خدايى خود ندارند. علاوه بر اين، از ناحيه خود، مالك حس شنوايى نيستند، و اگر مى شنوند، اين حس را خدا به آنان داده. | اين آيه، مطلب قبل را توضيح و شرح مى دهد، و اين معنا را كه آلهۀ مشركان، حتى يك قطمير را هم مالك نيستند، تصديق مى نمايد، و مى فرمايد شاهدش اين است كه: اگر شما، آن ها را بخوانيد، دعاى شما را نمى شنوند. براى اين كه خدايان شما، مشتى سنگ و چوب و جمادند، كه نه شعورى دارند و نه حسى، و ارباب آن ها هم، مانند ملائكه و قدّيسين از بشر، سرگرم كار خود هستند، و اطلاعى از خدايى خود ندارند. علاوه بر اين، از ناحيه خود، مالك حس شنوايى نيستند، و اگر مى شنوند، اين حس را خدا به آنان داده. | ||
و اين هم معلوم است كه در آيه قبلى كه مى فرمود: «لَهُ المُلكُ»، مى خواست | و اين هم معلوم است كه در آيه قبلى كه مى فرمود: «لَهُ المُلكُ»، مى خواست مُلك حقيقى و استقلال در آن را منحصر در خداى تعالى كند و جملۀ «وَ الّذِينَ يَدعُونَ...» می خواست مُلک حقیقی و استقلال | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۴۰ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۴۰ </center> | ||
در آن را به طور مطلق از آلهه نفى كند، و لازمۀ آن اثبات و اين نفى، آن است كه آلهه، هرچند كه چون فراعنه و نمرودها گوش هم داشته باشند، باز از خود، نه گوش دارند و نه استقلال در شنوايى. | |||
«'''وَ لَو سَمِعُوا مَا استَجَابُوا لَكُم'''» - يعنى: و اگر هم بشنوند، خواستۀ شما را بر نمى آورند. چون قدرتى بر استجابت خواسته شما ندارند، نه قولا و نه فعلا. | «'''وَ لَو سَمِعُوا مَا استَجَابُوا لَكُم'''» - يعنى: و اگر هم بشنوند، خواستۀ شما را بر نمى آورند. چون قدرتى بر استجابت خواسته شما ندارند، نه قولا و نه فعلا. | ||
