۱۷٬۰۰۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۸ بخش۳۵: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←اوصاف و ویژگی های یاران پيامبر«ص»
| خط ۸۹: | خط ۸۹: | ||
«'''تَرَاهُم رُكّعاٌ سُجّداٌ'''» - كلمه «رُكّع» و همچنين كلمه «سُجّد»، جمع «راكع» و «ساجد» است. و مراد از اين كه فرمود: مؤمنان را، «راكع» و «ساجد» مى بينى، اين است كه مؤمنان نماز مى خوانند. و كلمه «تَرَاهُم» استمرار را مى رساند. و حاصل معناى جمله اين است كه: مؤمنان، مستمر در خواندن نمازند. و جمله مورد بحث، خبر دوم است براى مبتداى گذشته، يعنى كلمه «وَ الّذِينَ مَعَهُ». | «'''تَرَاهُم رُكّعاٌ سُجّداٌ'''» - كلمه «رُكّع» و همچنين كلمه «سُجّد»، جمع «راكع» و «ساجد» است. و مراد از اين كه فرمود: مؤمنان را، «راكع» و «ساجد» مى بينى، اين است كه مؤمنان نماز مى خوانند. و كلمه «تَرَاهُم» استمرار را مى رساند. و حاصل معناى جمله اين است كه: مؤمنان، مستمر در خواندن نمازند. و جمله مورد بحث، خبر دوم است براى مبتداى گذشته، يعنى كلمه «وَ الّذِينَ مَعَهُ». | ||
«'''يَبتَغُونَ فَضلاً مِنَ اللّه وَ رِضوَاناً'''» - كلمه «إبتغاء» | «'''يَبتَغُونَ فَضلاً مِنَ اللّه وَ رِضوَاناً'''» - كلمه «إبتغاء» - كه مصدر «يَبتَغُونَ» است - به معناى طلب است. و كلمه «فضل»، به معناى عطيه است، كه در اين جا منظور از آن، «ثواب» است. و كلمه «رضوان»، به معناى خشنودى است، همچنان كه كلمه «رضا»، به اين معنا است. ولى كلمه «رضوان» در رساندن اين معنا، بليغ تر است . | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۴۴۷ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۴۴۷ </center> | ||
در جمله مورد بحث، دو احتمال هست: يكى اين كه بيانى باشد براى نتيجه اى كه از ركوع و سجود خود در نظر دارند، كه در اين صورت، مناسب تر آن است كه جمله، حال از ضمير مفعول، يعنى ضمير «هُم»، در جمله «تَرَاهُم» باشد. ديگر اين كه بيانى باشد براى نتيجه زندگى مؤمنان به طور كلى، همچنان كه ظاهرش هم همين است. آن وقت در اين صورت، اين جمله نيز خبر سومى مى شود براى «وَ الّذِينَ مَعَهُ». | در جمله مورد بحث، دو احتمال هست: | ||
يكى اين كه بيانى باشد براى نتيجه اى كه از ركوع و سجود خود در نظر دارند، كه در اين صورت، مناسب تر آن است كه جمله، حال از ضمير مفعول، يعنى ضمير «هُم»، در جمله «تَرَاهُم» باشد. | |||
ديگر اين كه بيانى باشد براى نتيجه زندگى مؤمنان به طور كلى، همچنان كه ظاهرش هم همين است. آن وقت در اين صورت، اين جمله نيز خبر سومى مى شود براى «وَ الّذِينَ مَعَهُ». | |||
<span id='link306'><span> | <span id='link306'><span> | ||
«''' | «'''سِيمَاهُم فِى وُجُوهِهِم مِن أثَرِ السُّجُود'''» - كلمه «سيما»، به معناى علامت است. و جمله «سِيمَاهُم فِى وُجُوهِهِم»، روى هم مبتدا و خبر، و جمله «مِن أثَرِ السُّجُود»، حال ضميرى است كه در باطن خبر است و به سيما بر مى گردد. و يا بيان است براى سيما، و معنايش اين است كه: سجده آنان براى خدا، به عنوان تذلّل و تخشّع براى او است و اين سجده، در چهره آنان اثرى گذاشته، و آن اثر، سيماى خشوع براى خداست، كه هر كس ايشان را ببيند، با آن سيما ايشان را مى شناسد. | ||
و قريب به اين معنا روايتى است از امام صادق | و قريب به اين معنا روايتى است از امام صادق «عليه السلام» كه فرموده: «منظور شب زنده دارى به نماز است». و روايت را صدوق در كتاب فقيه، و مفيد در روضه الواعظين، بدون ذكر سند، از عبداللّه بن سنان، از آن جناب نقل كرده اند. | ||
بعضى از | بعضى از مفسران گفته اند: مراد از «سيما»، اثر خاكى است كه در پيشانى دارند. چون مؤمنان همواره بر خاك سجده مى كنند، نه بر فرش و جامه. | ||
بعضى ديگر گفته اند: مراد، سيماى مؤ منين در روز قيامت است كه محل سجده آنان در آن روز مانند چراغ مى درخشد و نور مى دهد. | بعضى ديگر گفته اند: مراد، سيماى مؤ منين در روز قيامت است كه محل سجده آنان در آن روز مانند چراغ مى درخشد و نور مى دهد. | ||
