۱۶٬۳۴۰
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۱۱: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←وجه اينكه در تعليل معذب ساختن مجرمين فرمود: ما هر چيز را به «
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
<span id='link98'><span> | <span id='link98'><span> | ||
و «قدر» هر چيز عبارت است از: مقدار و حدّ و هندسه اى كه از آن تجاوز نمى كند. نه از جهت زيادى و نه از جهت كمّى، و نه از هيچ جهت ديگر. خداى تعالى در اين باره مى فرمايد: «وَ إن مِن شَئٍ إلّا عِندَنَا خَزَائِنَهَ وَ مَا نُنَزّلُهُ إلّا بِقَدَرٍ مَعلُوم». پس براى هر چيزى در خلقتش حدّى است محدود، كه از آن تجاوز نمى كند، و در هستی اش صراطى است كشيده شده كه از آن تخطّى نمى كند، و تنها در آن راه سلوك مى نمايد. | |||
و | و آيه مورد بحث، در مقام تعليل عذاب مجرمان در قيامت است كه دو آيه قبل از آن سخن مى گفت. گويا شخصى پرسيده: چرا كيفر مجرمان، ضلالت و سعير در قيامت و چشيدن مسّ سقر شد؟ در پاسخ فرموده: براى اين که ما هر چيزى را به «قَدَر» خلق كرده ايم، و حاصلش اين است كه: | ||
و آيه مورد | |||
براى هر چيزى قدرى است، و يكى از قدرها كه در انسان معيّن شده، اين است كه خداى سبحان، او را نوعى كثير الافراد خلق كرده، طورى خلق كرده كه با ازدواج و تناسل، افرادش زياد شود، و نيز مجبور باشد در زندگى دنيائی اش، اجتماعى زندگى كند و از زندگى دنياى ناپايدارش براى آخرت پايدارش، زاد و توشه جمع كند. و نيز يكى ديگر از قدرها اين است كه: در هر عصرى رسولى سوى ايشان بفرستد، و به سوى سعادت دنيا و آخرت دعوتشان كند. هر كس دعوت آن رسول را بپذيرد رستگار گردد و سعادتمند شود، و داخل بهشت و در جوار پروردگارش قرار گيرد، و هر كس آن را رد كند و مرتكب جرم شود، در ضلالت و آتش قرار گيرد. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۱۴۱ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۱۴۱ </center> | ||
و اين اشتباه است كه بعضى پنداشته اند كه : به اين نحو جواب دادن مصادره به مطلوب (و عين ادعا را دليل قرار دادن ) است ، كه در قواعد استدلال ممنوع است ، بيان اين مصادره چنين است كه سوال از اين كه چرا خداوند ايشان را خاطر جرائمشان با آتش كيفر مى دهد؟ كه در حقيقت سوال از علت چنين تقدير است ، در معنا اين است كه سوال شده باشد: چرا خداوند مجازات با آتش را براى مجرمين تقدير كرد؟ و معناى جواب عين همين سوال است ، چون مى فرمايد: خدا آتش را براى مجازات مجرمين مقدر كرده . | و اين اشتباه است كه بعضى پنداشته اند كه : به اين نحو جواب دادن مصادره به مطلوب (و عين ادعا را دليل قرار دادن ) است ، كه در قواعد استدلال ممنوع است ، بيان اين مصادره چنين است كه سوال از اين كه چرا خداوند ايشان را خاطر جرائمشان با آتش كيفر مى دهد؟ كه در حقيقت سوال از علت چنين تقدير است ، در معنا اين است كه سوال شده باشد: چرا خداوند مجازات با آتش را براى مجرمين تقدير كرد؟ و معناى جواب عين همين سوال است ، چون مى فرمايد: خدا آتش را براى مجازات مجرمين مقدر كرده . | ||
