گمنام

تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۲۵: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:


<span id='link216'><span>
<span id='link216'><span>
==بيان يكى از آداب معاشرت خطاب به مؤ منين ==
==بيان يكى از آداب معاشرت در مجالس ==
يَأَيهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا إِذَا قِيلَ لَكُمْ تَفَسحُوا فى الْمَجَلِسِ فَافْسحُوا يَفْسح اللَّهُ لَكُمْ ...
«'''يَا أَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا إِذَا قِيلَ لَكُمْ تَفَسّحُوا فى الْمَجَالِسِ فَافْسحُوا يَفْسَح اللَّهُ لَكُمْ ...'''»:
مصدر «'''تفسح '''» به معناى فراخى است . همچنين كلمه - فسح )). و كلمه «'''مجالس '''» جمع «'''مجلس '''» است كه به معناى مكان جلوس است . و منظور «'''از فراخى دادن در مجالس '''» اين است كه آدمى خود را جمع و جور كند تا جاى آن ديگرى فراخ شود، و «'''فسحت دادن خدا به چنين كس '''» به اين معنا است كه جاى او را در بهشت وسعت دهد.
 
اين آيه شريفه ادبى از آداب معاشرت را بيان مى كند، و از سياق آن برمى آيد كه قبل ازدستور وقتى اصحاب در مجلس رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله وسلم ) حاضر مى شدند،
مصدر «تفسّح»، به معناى فراخى است. همچنين كلمه «فسح». و كلمه «مجالس»، جمع «مجلس» است كه به معناى مكان جلوس است. و منظور از «فراخى دادن در مجالس»، اين است كه آدمى خود را جمع و جور كند تا جاى آن ديگرى فراخ شود، و «فسحت دادن خدا به چنين كس»، به اين معنا است كه جاى او را در بهشت وسعت دهد.
 
اين آيه شريفه، ادبى از آداب معاشرت را بيان مى كند، و از سياق آن بر مى آيد كه قبل از این دستور، وقتى اصحاب در مجلس رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» حاضر مى شدند،
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۳۲۷ </center>
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۳۲۷ </center>
به صورتى مى نشستند كه جا براى سايرين نمى گذاشتند، و واردين جايى براى نشستن نمى يافتند كه آيه شريفه ايشان را ادب آموخت . البته اين دستور اختصاص به مجلس رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله وسلم ) ندارد، هر چند آيه شريفه در آن مورد نازل شده ، ليكن دستور عمومى است .
به صورتى مى نشستند كه جا براى سايرين نمى گذاشتند، و واردين جايى براى نشستن نمى يافتند، كه آيه شريفه ايشان را ادب آموخت. البته اين دستور اختصاص به مجلس رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» ندارد، هرچند آيه شريفه در آن مورد نازل شده، ليكن دستور عمومى است.
و معناى آيه اين است كه : اى كسانى ايمان آورده ايد وقتى به شما گفته مى شود جمع و جور بنشينيد و جا بدهيد تا ديگران هم بتوانند بنشينند، وسعت بدهيد تا خدا هم در بهشت به شما وسعت دهد.
 
«'''و اذا قيل انشزوا فانشزوا'''» - اين جمله متضمن يك ادب ديگر است . كلمه «'''نشوز'''» - به طورى كه گفته اند - به معناى بلند شدن از سر چيزى و برگشتن از آن است ، و نشوز از مجلس به اين است آدمى از مجلس برخيزد تا ديگرى بنشيند، و بدين وسيله او را تواضع و احترام كرده باشد.
و معناى آيه اين است كه: اى كسانى ايمان آورده ايد! وقتى به شما گفته مى شود: «جمع و جور بنشينيد و جا بدهيد تا ديگران هم بتوانند بنشينند»، وسعت بدهيد، تا خدا هم در بهشت به شما وسعت دهد.
و معناى جمله اين است كه : اگر به شما پيشنهاد مى شود كه از جاى خود برخيزيد تا ديگرى كه افضل و عالم تر و باتقواتر از شما است بنشيند، بپذيريد و جاى خود را به او بدهيد.
 
«'''وَ إذَا قِيلَ انشُزُوا فَانشُزُوا'''» - اين جمله متضمن يك ادب ديگر است. كلمه «نشوز» - به طورى كه گفته اند - به معناى بلند شدن از سر چيزى و برگشتن از آن است، و «نشوز از مجلس» به اين است آدمى از مجلس برخيزد تا ديگرى بنشيند، و بدين وسيله او را تواضع و احترام كرده باشد.
 
و معناى جمله اين است كه: اگر به شما پيشنهاد مى شود كه از جاى خود برخيزيد تا ديگرى كه افضل و عالم تر و باتقواتر از شما است، بنشيند، بپذيريد و جاى خود را به او بدهيد.
<span id='link217'><span>
<span id='link217'><span>
==تجليل از علماء امت ==
==تجليل از علماء امت ==
«'''يرفع اللّه الذين امنوا منكم و الذين اوتوا العلم درجات '''» - در اين معنا هيچ ترديدى نيست كه لازمه ترفيع خدا درجه بنده اى از بندگانش ‍ را باعث زيادتر شدن قرب او خداى تعالى است ، و اين خود قرينه و شاهدى است عقلى بر اين كه مراد از اينهايى كه موهبت علمشان داده اند، علمايى از مؤ منين است . بنابر اين ، آيه شريفه دلالت مى كند بركه مؤ منين دو طايفه هستند، يكى آنهايى كه تنها مومنند، دوم آنهايى كه هم مومنند و هم عالم ، و طايفه دوم بر طايفه اول برترى دارند، همچنان كه در جاى ديگر فرموده : «'''هل يستوى الذين يعلمون و الذين لا يعلمون '''».
«'''يرفع اللّه الذين امنوا منكم و الذين اوتوا العلم درجات '''» - در اين معنا هيچ ترديدى نيست كه لازمه ترفيع خدا درجه بنده اى از بندگانش ‍ را باعث زيادتر شدن قرب او خداى تعالى است ، و اين خود قرينه و شاهدى است عقلى بر اين كه مراد از اينهايى كه موهبت علمشان داده اند، علمايى از مؤ منين است . بنابر اين ، آيه شريفه دلالت مى كند بركه مؤ منين دو طايفه هستند، يكى آنهايى كه تنها مومنند، دوم آنهايى كه هم مومنند و هم عالم ، و طايفه دوم بر طايفه اول برترى دارند، همچنان كه در جاى ديگر فرموده : «'''هل يستوى الذين يعلمون و الذين لا يعلمون '''».
۱۶٬۹۰۷

ویرایش