فَلَو
از الکتاب
ریشه کلمه
قاموس قرآن
لو داراى اقسامى است: 1- مفيد شرطيت است ميان دو جمله و دلالت بر امتناع جواب دارد به جهت امتناع شرط و شرطيت در ماضى است مثل [انبیاء:22].اگر در زمين و آسمانها خدايانى غير از خدا بود هر آينه فاسد مىشدند. فاسد نشدهاند زيرا غير از خدا، خدايانى نبوده است.و اغلب در جواب آن لام آيد چنانكه گذشت و گاهى بدون لام باشد مثل [واقعة:70]. 2- حرف مصدرى مثل «اَنْ» مصدريه و بيشتر بعد از كلمه «وَدَّ - يَوَدُّ» آيد مثل [قلم:9]. [بقره:96]. كه در هر دو به معنى ان مصدريه است يعنى دوست مىداند اينكه مداهنه كنى مداهنه كنند. 3- به معنى تَمَنّى (ايكاش) مثل [سباء:31]. اى كاش ببينى آنگاه كه ستمكاران نزد پروردگارشان نگاه داشته شدهاند.
کلمات نزدیک مکانی
لا وَ مِن أَ اللّه إِن کَان فَرَأَيْتُم مَا لَعَلّهُم نَحْن أَنْتُم هُو قُل لَنَا الّذِين لٰکِن کُل يَرْجِعُون تُبْصِرُون يُبِين الْأَلِيم الْمُحْسِنِين حَمِيم کُنْتُم مُلِيم تُکَذّبُون يَتَضَرّعُون شَاء لَو کَافّة أُجَاجا يَکَاد خَلَقْنَاکُم صَدَقُوا صَدِيق أَنّکُم أَن ذٰلِک أَجْر الْأَمْر الْأُولَى الْعَذَاب الْبَالِغَة يَرَوُا فِي عَزَم الْآيَات أَنّه أُلْقِي نَصَرَهُم تُصَدّقُون الدّين يُضِيع لَهُم کَانَت النّشْأَة تَشْکُرُون نَفَر جَعَلْنَاه إِلاّ إِذ رِزْقَکُم إِذَا فَضْل الضّرّاء لَهَدَاکُم الْحُجّة بَعْد هٰذَا لِيَنْفِرُوا تَذَکّرُون حَتّى شَافِعِين کَرّة تَجْعَلُون صَرّفْنَا الْحُوت عَلِمْتُم جَاءَهُم الْمُؤْمِنُون يَوْم فَلِلّه قَرْيَة لَکَان بَلَغَت نَشَاء أَجْمَعِين فَإِذَا عَلَيْه بَأْسُنَا آمَنَت آيَة تَخْرُصُون هَلُم بِالْبَأْسَاء الْمُدْحَضِين عَلَيْکُم مَهِين تَوَلّيْتُم
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
