روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۱۳۴

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الْعِشْرَة

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن علي بن الحكم عن معاويه بن وهب قال :

قُلْتُ لَهُ كَيْفَ يَنْبَغِي لَنَا أَنْ نَصْنَعَ فِيمَا بَيْنَنَا وَ بَيْنَ قَوْمِنَا وَ بَيْنَ خُلَطَائِنَا مِنَ اَلنَّاسِ مِمَّنْ لَيْسُوا عَلَى أَمْرِنَا قَالَ تَنْظُرُونَ إِلَى أَئِمَّتِكُمُ اَلَّذِينَ تَقْتَدُونَ بِهِمْ فَتَصْنَعُونَ مَا يَصْنَعُونَ فَوَ اَللَّهِ إِنَّهُمْ لَيَعُودُونَ مَرْضَاهُمْ وَ يَشْهَدُونَ جَنَائِزَهُمْ وَ يُقِيمُونَ اَلشَّهَادَةَ لَهُمْ وَ عَلَيْهِمْ وَ يُؤَدُّونَ اَلْأَمَانَةَ إِلَيْهِمْ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۴۸۵

از معاوية بن وهب گويد: به امام صادق (ع) گفتم: چگونه سزاوار است كه ما با قوم خود و مردمى كه با آنها معاشرت داريم و هم مذهبِ ما نيستند عمل كنيم؟ فرمود: به امامانِ خود كه از آنها پيروى مى‏كنيد نگاه كنيد و آن كار را كه آنها را مى‏كنند، بخدا سوگند كه امامان شما بيمارانِ آنها را عيادت مى‏كنند و به جنازه‏هاى آنها حاضر مى‏شوند و بر سود و زيانِ آنها گواهى مى‏دهند و امانتِ آنها را به آنها مى‏پردازند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۴۴۸

معاوية بن وهب گويد: بحضرت عرضكردم: چگونه شايسته است براى ما كه با قوم خود (يعنى شيعيان) و مردمانى كه با ما آميزش دارند و شيعه نيستند رفتار كنيم؟ فرمود: نگاه كنيد به پيشوايان خود آنان كه از آنها پيروى كنيد و هر طور آنها رفتار كنند شما نيز همان طور رفتار كنيد، بخدا سوگند آنها عيادت بيمارانشان را ميكنند، و بر سر جنازه‏هاشان حاضر گردند و بسود و زيان آنها گواهى دهند و امانتهاى آنها را بآنها رد كنند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۶۹۳

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از على بن حكم، از معاوية بن وهب روايت كرده است كه گفت: به آن حضرت عرض كردم كه: چگونه ما را سزاوار است كه بكنيم در آنچه ميان ما است و ميان قوم ما، و ميان شركاى ما و كسانى كه به هم آميخته‏ايم از مردمان، از آنان كه بر امر ما نيستند، و مذهب و طريقه ما را ندارند؟ و به چه وضع با ايشان رفتار بايد بكنيم؟ فرمود كه: «نظر مى‏كنيد به سوى پيشوايان خويش كه به ايشان اقتدا مى‏نماييد؛ پس آنچه ايشان مى‏كنند، شما نيز مى‏كنيد. به خدا سوگند كه ايشان، بيماران ايشان را عيادت مى‏كنند، و به جنازه‏هاى ايشان حاضر مى‏شوند، و شهادت را ادا مى‏نمايند؛ خواه به ايشان نفع داشته باشد، و خواه ضرر، و امانت را به ايشان مى‏رسانند».