الْأَيْکَة
از الکتاب
«ایکه» به معناى «درخت» است و «اصحاب الایکه» همان قوم حضرت «شعیب» هستند که در سرزمینى پر آب و مشجر، در میان «حجاز» و «شام» زندگى مى کردند.
ریشه کلمه
- ايکه (۴ بار)
کلمات نزدیک مکانی
وَ أَصْحَاب إِن کَذّب لُوط قَوْم کُل الْمُرْسَلِين أُولٰئِک إِذ فَانْتَقَمْنَا لَظَالِمِين کَان الرّسُل الْأَحْزَاب مِنْهُم قَال الرّحِيم تُبّع إِخْوَان لَهُم الْعَزِيز إِنّهُمَا إِلاّ فَحَق لَهُو لِلْمُؤْمِنِين شُعَيْب لَبِإِمَام أَ رَبّک فِرْعَوْن لَآيَة لا مُبِين ذٰلِک ثَمُود عَاد تَتّقُون فِي الْأَوْتَاد وَعِيد
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
