الْأَوْتَاد
«أَوْتادِ» جمع «وتد» (بر وزن صمد) به معناى میخ است; کوه ها در آیات قرآن «اَوْتاد» (میخ هاى) زمین معرفى شده اند، شاید به دلیل این که کوه ها از زیر به هم پنجه افکنده اند و همچون زرهى تمام سطح زمین را پوشانده که هم فشارهاى داخلى را از درون خنثى کنند و هم نیروى فوق العاده جاذبه ماه و جزر و مدّ را از بیرون و به این ترتیب تزلزل واضطراب و زلزله هاى مداوم را از بین ببرند و کره زمین را در آرامش براى زندگى انسان ها نگه دارند.
ریشه کلمه
- وتد (۳ بار)
قاموس قرآن
ميخ. جمع آن اوتاد است. [نباء:6-7]. آيا زمين را براى زندگى آماده نكرديم؟ آيا كوهها را ميخهايى براى زمين قرار نداديم؟ رجوع شود به «جبل» فصل «كوههاميخ زميناند». * [ص:12] كلمه «ذُوالْاَوْتادِ» در سوره فجر آيه 10 نيز در وصف فرعون آمده است گويند: او چون مىخواست كسى را شكنجه دهد او را به چهار ميخ مىكشيد و سبب تسميه ذوالاوتاد همين است ولى ظاهرا مراد از آن لشكريان و ساز وبرگ آنها و وسائل حكومت است كه همچون ميخها پادشاهى و حكومت او را محكم كرده بودند شاعر گويد: وَلَقَدْ غَنَوْافيها بِاَنْعَم عيشَةٍ فى ظِلَّ مُلْكٍ ثابِتِ الْاَوْتادِ در آن شهر باگواراترين زندگى بى نياز بودند در سايه حكومتى كه پايه هايش محكم بود.
