نتایج جستجو

گرفته باشد، اطلاق مى شود; همان گونه که «یمین» و «یسار» به معناى طرف چپ و راست بدن است، سپس به هر چیزى که در این ناحیه قرار گیرد یمین و یسار گفته مى شود. در

غَيَّرَهُ» بَشَر جمع بشره است به معنى پوست بدن است يعنى چه ميدانى سقر چيست؟ نه مى‏گذارد و نه دست مى‏كشد تغيير دهنده پوستهاى بدن است. لوح محفوظ [بروج:22و21]. لوح

بلكه آنها از خلقت تازه در شك و اشتباه‏اند. * [بقره:187]. همانطور كه لباس بدن انسان را مى‏پوشاند همين طور زن مرد را و مرد زن را از اعمال منافى عفت از قبيل

الحديد فى النار فهو محمى» راغب گويد: آن حرارتى است كه از فلزات سرخ كرده و از بدن برخيزد. * [توبه:35] روزى كه به آنهادر آتش جهنّم حرارت داده شود و با آنها پيشانى

باد سوزانى است که گویى در تمام روزنه هاى پوست بدن انسان نفوذ مى کند; زیرا عرب به سوراخهاى بسیار ریز پوست بدن، «مَسْأَم»، مى گوید و سموم نیز به همین مناسبت

از مادّه «جرح» در اصل به معناى جراحت و اثرى است که بر اثر بیمارى و آسیب به بدن انسان مى رسد. و از آنجا که ارتکاب گناه گویى روح را مجروح مى سازد، مادّه «اجتراح»

مهم هر چیز است، و در اینجا ممکن است اشاره به ارکان بدن باشد. یعنى فرعون به طور کامل و با تمام ارکان بدن به موسى(علیه السلام) پشت کرد. بعضى نیز گفته اند که

مهم هر چیز است، و در اینجا ممکن است اشاره به ارکان بدن باشد. یعنى فرعون به طور کامل و با تمام ارکان بدن به موسى(علیه السلام) پشت کرد. بعضى نیز گفته اند که

بهشتى ۴; سفیدى بدن همسران بهشتى ۴; صفات همسران بهشتى ۴; ویژگیهاى همسران بهشتى ۴ حورالعین: جذابیت حورالعین ۴; چشمهاى حورالعین ۴; سفیدى بدن حورالعین ۴; صفات

كمالات و استعدادهايش انسان و نسبت به جسد و ظاهر بدن و شكل ظاهرش بشر مى‏گويند. در مفردات گويد: بشره ظاهر پوست بدن و ادمه باطن آنست و به انسان از آن جهت بشر گفته‏اند

آیات شامل این کلمه «قَرْح» به معناى جراحتى است که در بدن بر اثربرخورد بایک عامل خارجى پیدامى شود. قرح‌ (۳ بار) (بروزن فلس) زخم. «قَرَحَهُ قَرْحاً: جَرَحَهُ

آیات شامل این کلمه موهایى که بر بدن چهارپایان مى روید گاهى کمى نرم تر است که آن را پشم مى گوئیم و عرب آن را «صُوف» مى نامد (و جمع آن أصواف است). صوف‌ (۱

که داراى دهان، دست و پا مى باشد. انسان: حشر انسان ها ۷ بدن: تکلم اخروى اعضاى بدن ۵; شعور اعضاى بدن ۴ پا: گواهى اخروى پا ۳ خدا: قدرت خدا ۵ دست: گواهى اخروى

كمالات و استعدادهايش انسان و نسبت به جسد و ظاهر بدن و شكل ظاهرش بشر مى‏گويند. در مفردات گويد: بشره ظاهر پوست بدن و ادمه باطن آنست و به انسان از آن جهت بشر گفته‏اند

مراحلى است که انسان از هنگامى که به صورت نطفه است، تا مرحله اى که تمام اعضاى بدن او آشکار مى گردد، طى مى کند و همچنین مراحلى را که «آدم» بعد از آفرینش از خاک

آیات شامل این کلمه موهایى که بر بدن چهار پایان مى روید بعضى کاملاً خشن است، مانند موهاى بز که عرب آن را «شَعْر» مى گوید (و جمع آن أشعار است) و گاهى کمى

وزن شرّ و بر وزن حُرّ) در اصل، به معناى بیمارى جَرَب است که عارض بر پوست بدن انسان مى شود. و کسى است که به سراغ تو مى آید و سؤال و تقاضا مى کند و اى بسا

غذاهاى هضم شده درون معده است که به مجرد رسیدن به روده ها، مادّه حیاتى آن جذب بدن مى گردد، و تفاله هاى آن به خارج فرستاده مى شود، در آن حال که این غذاى هضم

قول مورچه مثل سخن گفتن انسان نيست ولى به آن قول اطلاق شده و در كلام اعضاء بدن كه روز قيامت با انسان مى‏گويند [فصلت:21]. يعنى خدائی كه هر چيز را گويا كرده

زخم وارد مى کند، و یا حیوانى که براى صاحب خود کسب مى نماید. و اگر به اعضاى بدن جوارح گفته مى شود، به خاطر آن است که انسان به وسیله آنها کارى انجام مى دهد