الأنعام ١٣٨

وَ قَالُوا هٰذِهِ‌ أَنْعَامٌ‌ وَ حَرْثٌ‌ حِجْرٌ لاَ يَطْعَمُهَا إِلاَّ مَنْ‌ نَشَاءُ بِزَعْمِهِمْ‌ وَ أَنْعَامٌ‌ حُرِّمَتْ‌ ظُهُورُهَا وَ أَنْعَامٌ‌ لاَ يَذْکُرُونَ‌ اسْمَ‌ اللَّهِ‌ عَلَيْهَا افْتِرَاءً عَلَيْهِ‌ سَيَجْزِيهِمْ‌ بِمَا کَانُوا يَفْتَرُونَ‌

ترجمه

و گفتند: «این قسمت از چهارپایان و زراعت (که مخصوص بتهاست، برای همه) ممنوع است؛ و جز کسانی که ما بخواهیم -به گمان آنها- نباید از آن بخورند! و (اینها) چهارپایانی است که سوارشدن بر آنها (بر ما) حرام شده است!» و (نیز) چهارپایانی (بود) که (هنگام ذبح،) نام خدا را بر آن نمی‌بردند، و به خدا دروغ می‌بستند؛ (و می‌گفتند: «این احکام، همه از ناحیه اوست.») بزودی (خدا) کیفر افتراهای آنها را می‌دهد!

و به پندار خويش گفتند: اين‌ها چهارپايان و زراعت‌هايى ممنوع هستند و جز كسى كه ما بخواهيم از آن نمى‌خورد، و چهارپايانى هستند كه سوارى آنها حرام شده و [حال‌] چهارپايانى را نيز بدون ذكر نام خدا ذبح مى‌كنند [و اين احكام را] بر خدا مى‌بندند. به زودى خدا آ

و به زعم خودشان گفتند: «اينها دامها و كشتزار[هاى‌] ممنوع است، كه جز كسى كه ما بخواهيم نبايد از آن بخورد، و دامهايى است كه [سوار شدن بر] پشت آنها حرام شده است. و دامهايى [داشتند] كه [هنگام ذبح‌] نام خدا را بر آن‌[ها] نمى‌بردند به صرف افترا بر [خدا] به زودى [خدا] آنان را به خاطر آنچه افترا مى‌بستند جزا مى‌دهد.

و به پندار (جاهلانه) خویش گفتند: اینها چهار پایان و زراعتهایی است که بر همه ممنوع (و مخصوص بتان) است، نباید از آن بخورد مگر آن کس که ما بخواهیم، و چهارپایانی است که سواری آنها حرام است، و چهارپایانی را نیز بدون ذکر نام خدا ذبح می‌کنند. چون در این احکام به خدا دروغ بستند خدا به زودی آنها را مجازات خواهد کرد.

و به گمان بی اساس خود گفتند: این چهار پایان و زراعتی که [سهم خدا و بتان است، خوردنش] ممنوع است، فقط کسی که ما بخواهیم باید از آنها بخورد، و [اینها] چهارپایانی است که سوار شدن بر آنان حرام است، و [نیز آنان را] چهارپایانی [بود] که [هنگام ذبح] نام خدا را بر آنها نمی بردند، در حالی که [این سنت ها و قوانین را به دروغ] به خدا نسبت می دادند؛ به زودی خدا آنان را در برابر آنچه دروغ می بستند، مجازات خواهد کرد.

از روى پندار گفتند: اينها چارپايان و كشتزاران ممنوع است. هيچ كس جز آنكه ما بخواهيم، نبايد از آنها بخورد. و اينها چارپايانى است كه سوارشدنشان حرام است و اينها چارپايانى است كه نام خدا را بر آنها ياد نكنند به خدا افترا مى‌بندند و به زودى به كيفر افترايى كه مى‌بسته‌اند جزايشان را خواهد داد.

و به پندار خویش گفتند این چارپایان و زراعت حرام است، و جز کسی که ما بخواهیم هیچ کس نباید از آن بخورد، و چارپایانی که سواری آنها حرام شده است، و چارپایانی است که نام خدا را [هنگام ذبح‌] بر آنها نمی‌برند، [این احکام را] از روی افتراء به خداوند قائل شدند، [خداوند] به زودی به خاطر افترایی که بستند جزای‌شان را خواهد داد

و به پندار خويش گفتند: اينها چهارپايان و كشتزارى است ممنوع، كه آن را نخورد مگر كسى كه ما بخواهيم- مردان خدمتكار خدايان- و چهارپايانى كه [سوارشدن بر] پشت آنها حرام شده است و چهارپايانى كه [هنگام كشتن‌] نام خدا را بر آن ياد نمى‌كنند اينها همه دروغى است كه بر خدا بستند، [و خداوند] بزودى آنها را به سزاى اين دروغها كه مى‌بافتند كيفر مى‌دهد.

و (از جمله‌ی خرافات ایشان این است که) می‌گویند: این (قسمت از) چهارپایان و کشت و زرع ممنوع است (و مخصوص بتها می‌باشد) و جز کسانی (از خدمتکاران اصنامی) که ما بخواهیم از آن نمی‌خورند، و این (قاعده‌ی ناروا ساخته‌ی آنان و ناشی از) گمان ایشان است (نه ناشی از فرمان یزدان، و همچنین می‌گفتند: اینها) حیواناتی هستند که سوار شدن بر آنها حرام است و (کسی نباید سوار آنها شود. و اینها) حیواناتی هستند که به هنگام ذبح نام خدا را بر آنها نمی‌رانند (بلکه نام بتان را بر آنها می‌رانند و این را دستور خدا می‌دانند و) بر خدا دروغ می‌بندند. هرچه زودتر کیفر افتراهای آنان را خواهیم داد.

و گفتند: «این‌ها دام‌ها و کشتزارهایی است ممنوع (و) جز کسی که ما بخواهیم» - به گمانشان‌- «آنها را نمی‌خورد»و دام‌هایی است که (سوار شدن بر) پشت آنها حرام شده است و دام‌هایی که (هنگام ذبح) از روی افترا بر خدا نام خدا را بر آنها نمی‌برند. به زودی خدا آنان را به خاطر آنچه افترا می‌بسته‌اند کیفر می‌دهد.

و گفتند این است دامها و کشتی بازداشت شده نچشدش جز آنکه خواهیم پندار ایشان و دامهائی که حرام است پشتهای آنها و دامهائی که نبرند نام خدا را بر آنها به دروغ‌بستن بر او بزودی کیفرشان دهد بدانچه بودند دروغ می‌بستند

الأنعام ١٣٧	آیه ١٣٨	الأنعام ١٣٩
سوره : سوره الأنعام نزول : اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٣٠ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«حِجْرٌ»: ممنوع. قدغن. حرام. مصدری است به معنی اسم مفعول، یعنی محجور، مانند (ذِبْح) که به معنی مَذبوح است (نگا: صافّات / . مفرد و مثنّی و جمع و مذکّر و مؤنّث در آن یکسان است. «بِزَعْمِهِمْ»: به گمان ایشان. یعنی چنین می‌انگارند که خدا بدیشان اجازه داده است چنین کنند (نگا: اعراف / و یونس / ). «إفْتِرَآءً عَلَیْهِ»: مراد این است که این نوع تقسیم‌بندی بی‌اساس و ناروا است و دروغ‌گفتن بر زبان خدا است. (إِفْتِرآءً) حال و به معنی (مُفْتِرینَ) و یا مفعولٌ‌له است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

مَا جَعَلَ‌ اللَّهُ‌ مِنْ‌ بَحِيرَةٍ وَ... (۲)

قُلْ‌ أَ رَأَيْتُمْ‌ مَا أَنْزَلَ‌... (۴)

تفسیر

• آيات ۱۵۰ - ۱۳۶، سوره انعام
• بيان آيات شريفه ، كه متضمن احتجاج عليه مشركين در مورد قربانى كردن فرزندانشان در برابر بت ها، و بعض احكام در مورد خوردنى ها، مى باشد.
• مراد از نهى از اسراف در: (( و لا تسرفوا انه لا يحب المسرفين )) .
• خداوند متعال به مشيت تكوينى خود از هيچكس ايمان نخواسته است .
• رواياتى در مورد حق فقراء و مساكين در محصول زراعت .
• معناى : (( ثمانيه ازواج من الظاءن اثنين ... )) .
• در قيامت از جاهل سؤ ال مى شود: چرا علم نياموختى تا بدان عمل كنى ؟.

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱- ممنوعیت خوردن برخى از چهارپایان و محصولات زراعى به اعتقاد واهى مشرکان عصر جاهلیت (و قالوا هذه أنعم و حرث حجر لایطعمها إلا من نشاء بزعمهم) «حجر» به معناى منع و ممنوعیت است و مراد از ممنوعیت «أنعام» و «حرث»، به قرینه «لایطعمها»، ممنوعیت خوردن از آنهاست.

۲- اعتقاد بى اساس مشرکان به ممنوعیت خوردن از چهارپایان و کشتى (محصول زراعى) که براى خدا و بتها قرار مى دادند. (و جعلو الله ... و قالوا هذه أنعم و حرث حجر لایطعمها إلا من نشاء بزعمهم) «هذه» اشاره به سهامى است که مشرکان براى خدا و بتها قرار مى دادند و در آیه ۱۳۶- بیان گردیده است.

۳- مشرکان عصر جاهلى خوردن از حیوان و یا کشت وقف شده براى خدا و شریکان موهوم او را براى هر کس که مى خواستند مجاز مى شمردند. (و قالوا هذه أنعم و حرث حجر لایطعمها إلا من نشاء)

۴- مشرکان عصر جاهلیت سوار شدن بر برخى از چهارپایان را حرام مى دانستند. (و أنعم حرمت ظهورها)

۵- تعمد مشرکان عصر جاهلى به نبردن نام خدا بر بعضى از چهارپایان به هنگام ذبح (و أنعم لایذکرون اسم الله علیها)

۶- مشرکان عصر جاهلى قوانین و سنتهاى ساختگى و پندارى خود را به خداوند نسبت مى دادند. (و قالوا هذه أنعم ... افتراء علیه)

۷- وعده الهى به کیفر مشرکان به سبب افتراهاى آنان به خدا (ممنوعیت خوردن برخى از چهارپایان و محصولات، سوار نشدن بر برخى از چهارپایان، نبردن نام خدا به هنگام ذبح) (سیجزیهم بما کانوا یفترون)

۸- افترا بر خداوند از گناهان بزرگ و موجب کیفر اوست. (سیجزیهم بما کانوا یفترون)

۹- جعل قانون و منتسب کردن آن به خداوند از گناهان بزرگ است. (و قالوا ... سیجزیهم بما کانوا یفترون)

موضوعات مرتبط

• افترا: کیفر افترا به خدا ۷، ۸; گناه افترا به خدا ۸، ۹
• بدعت: گناه بدعت ۹
• جاهلیت: افترا به خدا در جاهلیت ۶، ۷; رسوم جاهلیت ۱، ۴، ۵
• حیوانات: حرام در جاهلیت ۱، ۲، ۷; حیوانات موقوفه در جاهلیت ۳; ذبح حیوانات در جاهلیت ۵
• خدا: نام خدا ۵، ۷; وعید خدا ۷
• ذبح: ترک بسمله در ذبح ۵، ۷
• زراعت: موقوفه در جاهلیت ۳
• سوارکارى: حرام در جاهلیت ۴، ۷
• عقیده: باطل ۲
• غلات: حرام در جاهلیت ۱، ۲، ۷
• کیفر: موجبات کیفر ۸
• گناه: ان کبیره ۸، ۹
• محرمات: در جاهلیت ۱، ۲، ۳، ۴، ۷
• مشرکان: افتراهاى مشرکان ۷; بدعت گذارى مشرکان ۶; عقیده مشرکان ۲; کیفر مشرکان مفترى ۷; مشرکان دوران جاهلیت ۳، ۴، ۵; مشرکان و سهم المال بتها ۲، ۳; مشرکان و سهم المال خدا ۲، ۳
• وقف: در جاهلیت ۳