الأنعام ١٣٨

از الکتاب
کپی متن آیه
وَ قَالُوا هٰذِهِ‌ أَنْعَامٌ‌ وَ حَرْثٌ‌ حِجْرٌ لاَ يَطْعَمُهَا إِلاَّ مَنْ‌ نَشَاءُ بِزَعْمِهِمْ‌ وَ أَنْعَامٌ‌ حُرِّمَتْ‌ ظُهُورُهَا وَ أَنْعَامٌ‌ لاَ يَذْکُرُونَ‌ اسْمَ‌ اللَّهِ‌ عَلَيْهَا افْتِرَاءً عَلَيْهِ‌ سَيَجْزِيهِمْ‌ بِمَا کَانُوا يَفْتَرُونَ‌

ترجمه

و گفتند: «این قسمت از چهارپایان و زراعت (که مخصوص بتهاست، برای همه) ممنوع است؛ و جز کسانی که ما بخواهیم -به گمان آنها- نباید از آن بخورند! و (اینها) چهارپایانی است که سوارشدن بر آنها (بر ما) حرام شده است!» و (نیز) چهارپایانی (بود) که (هنگام ذبح،) نام خدا را بر آن نمی‌بردند، و به خدا دروغ می‌بستند؛ (و می‌گفتند: «این احکام، همه از ناحیه اوست.») بزودی (خدا) کیفر افتراهای آنها را می‌دهد!

ترتیل:
ترجمه:
الأنعام ١٣٧ آیه ١٣٨ الأنعام ١٣٩
سوره : سوره الأنعام
نزول : ١٠ هجرت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٣٠
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«حِجْرٌ»: ممنوع. قدغن. حرام. مصدری است به معنی اسم مفعول، یعنی محجور، مانند (ذِبْح) که به معنی مَذبوح است (نگا: صافّات / . مفرد و مثنّی و جمع و مذکّر و مؤنّث در آن یکسان است. «بِزَعْمِهِمْ»: به گمان ایشان. یعنی چنین می‌انگارند که خدا بدیشان اجازه داده است چنین کنند (نگا: اعراف / و یونس / ). «إفْتِرَآءً عَلَیْهِ»: مراد این است که این نوع تقسیم‌بندی بی‌اساس و ناروا است و دروغ‌گفتن بر زبان خدا است. (إِفْتِرآءً) حال و به معنی (مُفْتِرینَ) و یا مفعولٌ‌له است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر


نکات آیه

۱- ممنوعیت خوردن برخى از چهارپایان و محصولات زراعى به اعتقاد واهى مشرکان عصر جاهلیت (و قالوا هذه أنعم و حرث حجر لایطعمها إلا من نشاء بزعمهم) «حجر» به معناى منع و ممنوعیت است و مراد از ممنوعیت «أنعام» و «حرث»، به قرینه «لایطعمها»، ممنوعیت خوردن از آنهاست.

۲- اعتقاد بى اساس مشرکان به ممنوعیت خوردن از چهارپایان و کشتى (محصول زراعى) که براى خدا و بتها قرار مى دادند. (و جعلو الله ... و قالوا هذه أنعم و حرث حجر لایطعمها إلا من نشاء بزعمهم) «هذه» اشاره به سهامى است که مشرکان براى خدا و بتها قرار مى دادند و در آیه ۱۳۶- بیان گردیده است.

۳- مشرکان عصر جاهلى خوردن از حیوان و یا کشت وقف شده براى خدا و شریکان موهوم او را براى هر کس که مى خواستند مجاز مى شمردند. (و قالوا هذه أنعم و حرث حجر لایطعمها إلا من نشاء)

۴- مشرکان عصر جاهلیت سوار شدن بر برخى از چهارپایان را حرام مى دانستند. (و أنعم حرمت ظهورها)

۵- تعمد مشرکان عصر جاهلى به نبردن نام خدا بر بعضى از چهارپایان به هنگام ذبح (و أنعم لایذکرون اسم الله علیها)

۶- مشرکان عصر جاهلى قوانین و سنتهاى ساختگى و پندارى خود را به خداوند نسبت مى دادند. (و قالوا هذه أنعم ... افتراء علیه)

۷- وعده الهى به کیفر مشرکان به سبب افتراهاى آنان به خدا (ممنوعیت خوردن برخى از چهارپایان و محصولات، سوار نشدن بر برخى از چهارپایان، نبردن نام خدا به هنگام ذبح) (سیجزیهم بما کانوا یفترون)

۸- افترا بر خداوند از گناهان بزرگ و موجب کیفر اوست. (سیجزیهم بما کانوا یفترون)

۹- جعل قانون و منتسب کردن آن به خداوند از گناهان بزرگ است. (و قالوا ... سیجزیهم بما کانوا یفترون)

موضوعات مرتبط

  • افترا: کیفر افترا به خدا ۷، ۸; گناه افترا به خدا ۸، ۹
  • بدعت: گناه بدعت ۹
  • جاهلیت: افترا به خدا در جاهلیت ۶، ۷; رسوم جاهلیت ۱، ۴، ۵
  • حیوانات: حرام در جاهلیت ۱، ۲، ۷; حیوانات موقوفه در جاهلیت ۳; ذبح حیوانات در جاهلیت ۵
  • خدا: نام خدا ۵، ۷; وعید خدا ۷
  • ذبح: ترک بسمله در ذبح ۵، ۷
  • زراعت: موقوفه در جاهلیت ۳
  • سوارکارى: حرام در جاهلیت ۴، ۷
  • عقیده: باطل ۲
  • غلات: حرام در جاهلیت ۱، ۲، ۷
  • کیفر: موجبات کیفر ۸
  • گناه: ان کبیره ۸، ۹
  • محرمات: در جاهلیت ۱، ۲، ۳، ۴، ۷
  • مشرکان: افتراهاى مشرکان ۷; بدعت گذارى مشرکان ۶; عقیده مشرکان ۲; کیفر مشرکان مفترى ۷; مشرکان دوران جاهلیت ۳، ۴، ۵; مشرکان و سهم المال بتها ۲، ۳; مشرکان و سهم المال خدا ۲، ۳
  • وقف: در جاهلیت ۳

منابع