آل عمران ٥٦

فَأَمَّا الَّذِينَ‌ کَفَرُوا فَأُعَذِّبُهُمْ‌ عَذَاباً شَدِيداً فِي‌ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ وَ مَا لَهُمْ‌ مِنْ‌ نَاصِرِينَ‌

ترجمه

امّا آنها که کافر شدند، (و پس از شناختن حق، آن را انکار کردند،) در دنیا و آخرت، آنان را مجازات دردناکی خواهم کرد؛ و برای آنها، یاورانی نیست.

اما كسانى كه كافر شدند، آنها را در دنيا و آخرت به عذابى سخت دچار مى‌سازم و هيچ ياورى نخواهند داشت

اما كسانى كه كفر ورزيدند، در دنيا و آخرت به سختى عذابشان كنم و ياورانى نخواهند داشت.

پس آن گروهی را که کافر شدند به عذابی سخت در دنیا و آخرت معذّب گردانم، و (برای نجاتشان) هیچ کس به آنها مدد و یاری نخواهد کرد.

اما کسانی که کافر شدند، آنان را در دنیا و آخرت به عذابی سخت شکنجه می کنم و برای آنان هیچ یاوری نخواهد بود؛

اما آنان را كه كافر شدند، در دنيا و آخرت به سختى عذاب خواهم كرد و آنها را مددكارانى نيست.

آنگاه کافران را در دنیا و آخرت به عذابی شدید دچار می‌کنم، و یاورانی ندارند

اما كسانى را كه كافر شدند در اين جهان و آن جهان عذابى سخت خواهم كرد و يارى‌كنندگانى ندارند.

امّا کافران را در دنیا (با مسلّط کردن ملّتها بر آنان) و در آخرت (با جاودانگی در آتش دوزخ) به عذاب سختی گرفتار و مجازات خواهم کرد، و هیچ گونه یاورانی نخواهند داشت (که ایشان را از عذاب خدا برهانند).

«پس اما کسانی که کفر ورزیدند، در دنیا و آخرت به سختی عذابشان کنم، و هیچ‌(گونه) یاورانی ندارند.»

پس آنان که کفر ورزیدند عذابشان کنم عذابی سخت در دنیا و آخرت و نیستشان یارانی‌

آل عمران ٥٥	آیه ٥٦	آل عمران ٥٧
سوره : سوره آل عمران نزول : اطلاعات آماری تعداد کلمات : ١٥ تعداد حروف :

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

لَهُمْ‌ عَذَابٌ‌ فِي‌ الْحَيَاةِ... (۴)

تفسیر

• آيات ۶۰ - ۴۲، سوره آل عمران
  
• منظور از اصطفا (برگزيدن ) و تطهير مريم سلام اللّه عليها
  
• وجه اينكه قضاياى مربوط به مريم عليها السلام از اخبار غيبى شمرده شده است
  
• وجه تعبير به ((ملائكه )) در جمله ((اذ قالت الملائكة ...))
  
• گفتار معصومين در تفسير ((كلمه ))
  
• معناى ((كلمه خدا)) و مراد از ((كلمه )) در جمله : ((يبشرك بكلمة منه ...))
  
• وجه تسميه عيسى به مريم (عليهما السلام ) به ((مسيح ))
  
• يهود و كلمه ((مسيح ))
  
• معناى كلمه ((عيسى ))
  
• اقوالى كه درباره سخن گفتن عيسى (ع )با مردم در سن كهولت ، گفته شده است
  
• مراد از ((تورات )) ((انجيل )) در قرآن كريم
  
• بعثت حضرت عيسى (ع ) عموميت داشته ، هر چند رسالت او به سوى بنىاسرائيل بوده است
  
• معجزات عيسى (ع ) مستند به اذن خدا بوده است و عيسى (ع ) در صدور آن آيات استقلالىنداشته است
  
• معجزات حضرت عيسى (ع ) در خارج ، از آن جناب صادر مى شده است
  
• جمله ((مصدقا لما بين يدى من التورية ...)) براى اينكه عيسى (ع ) تورات موجود درزندگى خودرا قبول داشته است دلالت نمى كند
  
• عملى كه عيسى (ع ) براى باز شناختن مؤ منين به خود وتشكل دادن به آنها انجام داد
  
• قيد ((الى اللّه )) در آيه به چه جهتى آمده است ؟
  
• مراد از ايمان در جمله ((قال الحواريون نحن انصار اللّه آمنا باللّه ...)) ايمان بعد ازايمان است
  
• راه عبادت كوتاهترين راه به سوى خداى سبحان است
  
• معناى ((توفى )) و تفاوت مورد استعمال اين كلمه با كلمه ((موت ))
  
• توّفى حضرت عيسى به معناى گرفتن آن حضرت از دست يهود است
  
• منظور از ((رفع عيسى به سوى خدا)) و ((تطهير او از كافران ))
  
• مراد از تفوق پيروان عيسى (ع ) بر كافران تا روز قيامت
  
• مقصود از تفّوق حجت تفوق از نظر مقبوليت نيست
  
• تبعيت از نياكان سبب مى شود كه مراد عموم يهود و مطلق نصارا باشد
  
• وعده نيكو به پيروان حقيقى (قولى و عملى ) عيسى (ع )
  
• دو حجت و دليل بر نفى الوهيت عيسى (ع ) در تمثيل او به آدم (ع )
  
• جمله ((الحق من ربك )) از بديع ترين بيانات قرآنى است
  
• بحث روايتى (در ذيل آيات كريمه گذشته )
  
• رواياتى درباره برترين زنان عالم : (فاطمه (س ) مريم ، خديجه و آسيه )
  
• اثبات سيادت اثبات عالى ترين مراتب اصطفاء است
  
• اخبار غيب حضرت عيسى (ع ) معجزه قابلقبول براى مردم بود
  
• روايتى درباره آنچه در شريعت عيسى (ع ) آمده بود
  
• روايت درباره به دار آويختن حضرت عيسى (ع )
  
• روايتى در مورد كيفيت بالا بردن عيسى (ع ) به آسمان
  
• روايتى از امام رضا (ع ) درباره قضيه حضرت عيسى (ع )
  
• بحث روايتى ديگر در معناى محدث
  
• فرق ميان نبى ، رسول و محدث
  
• على (ع ) محدث بود
  
• مطالبى پيرامون ((وحى )) و واژه ((محدث ))
  
• تشخيص القائات رحمانى از شيطانى مستند به تاءييد الهى است و خارج از معيارهاىمعمولى تشخيص است
  
• توضيح اينكه : ((محدث صوت فرشته را مى شنود ولى فرشته را نمى بيند))
  

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - کافران (یهودیان)، مشمول عذاب سخت خداوند در دنیا و آخرت (فاما الذین کفروا فاعذّبهم عذاباً شدیداً فى الدنیا و الاخرة)

۲ - کفر، موجب عذاب دنیا و آخرت (فاما الذین کفروا فاعذّبهم ... فى الدنیا و الاخرة)

۳ - عدم تبعیّت یهود از حضرت عیسى (ع)، موجب عذاب سخت آنان در دنیا و آخرت (فاما الذین کفروا فاعذّبهم عذاباً شدیداً فى الدنیا و الاخرة) مصداق مورد نظر از جمله «فامّا الذین کفروا»، کافران به حضرت عیسى (ع) است.

۴ - برترى پیروان عیسى (ع) بر یهودیان، موجب عذاب سخت دنیوى یهودیان (و جاعل الذین اتبعوک ... فاما الذین کفروا) بنابراینکه جمله «فاما الذین ... »، به قرینه ذکر عذاب دنیوى، نتیجه جمله «جاعل الّذین ... » باشد; یعنى عذاب دنیوى یهود نتیجه تفوّق نصارا بر ایشان است.

۵ - کافران (یهودیان)، هیچ یار و یاورى در برابر عذاب الهى در دنیا و آخرت ندارند. (فاّما الذین کفروا ... و ما لهم من ناصرین)

۶ - وجود یاوران (شفیعان) در قیامت (ما لهم من ناصرین) حصر مستفاد از تقدیم «لهم» بر «ناصرین» گویاى این معناست که تنها کافران از یاور محروم هستند بنابراین وجود یاور و شفیع در قیامت فرض شده است.

موضوعات مرتبط

• شفاعت: ۶
• عذاب: اهل عذاب ۱، ۴ ; عذاب دنیوى ۲، ۳، ۴، ۵ ; موجبات عذاب ۲، ۳، ۴
• عصیان: آثار عصیان ۳
• عیسى (ع): ۳ پیروان عیسى (ع) ۴
• قیامت: ۶
• کافران: کیفر کافران ۱، ۵
• کفر: آثار کفر ۲
• یهود: ۳ کیفر یهود ۱، ۳، ۴، ۵