البقرة ٢٤٠

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۲:۵۵ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

و کسانی که از شما در آستانه مرگ قرارمی‌گیرند و همسرانی از خود به‌جا می‌گذارند، باید برای همسران خود وصیت کنند که تا یک سال، آنها را (با پرداختن هزینه زندگی) بهره‌مند سازند؛ به شرط اینکه آنها (از خانه شوهر) بیرون نروند (و اقدام به ازدواج مجدد نکنند). و اگر بیرون روند، (حقی در هزینه ندارند؛ ولی) گناهی بر شما نیست نسبت به آنچه در باره خود، به طور شایسته انجام می‌دهند. و خداوند، توانا و حکیم است.

و كسانى از شما كه در آستانه مرگ قرار مى‌گيرند و همسرانى به جا مى‌گذارند، بايد در باره‌ى آنها وصيّت كنند كه تا يك سال مخارج آنها داده شود و از خانه بيرونشان نكنند، ولى اگر آنها خود خارج شوند، در باره‌ى تصميم مناسبى كه براى خود مى‌گيرند گناهى بر شما ن
و كسانى از شما كه مرگشان فرا مى‌رسد، و همسرانى بر جاى مى‌گذارند، [بايد] براى همسران خويش وصيّت كنند كه آنان را تا يك سال بهره‌مند سازند و [از خانه شوهر] بيرون نكنند. پس اگر بيرون بروند، در آنچه آنان به طور پسنديده در باره خود انجام دهند، گناهى بر شما نيست. و خداوند توانا و حكيم است.
مردانی که بمیرند و زنانشان زنده مانند باید وصیّت کنند که آن‌ها را تا یکسال نفقه دهند و از خانه شوهر بیرون نکنند، پس اگر زنها خود خارج شوند شما را گناهی نیست از آنچه آنها درباره خود در حدود شرع بگزینند، و خدا توانا و داناست.
و کسانی از شما که مرگشان نزدیک می شود، و همسرانی به جا می گذارند، باید برای همسرانشان وصیت کنند که آنان را تا یک سال بدون بیرون کردن از خانه از هزینه زندگی بهره مند سازند. پس اگر [به اختیار خود] بیرون رفتند، در آنچه نسبت به خود [از ازدواج یا انتخاب شغل] به طور شایسته و متعارف انجام دهند، بر شما [وارثان میّت به سبب نپرداختن هزینه زندگی آنان] گناهی نیست؛ و خدا توانای شکست ناپذیر و حکیم است.
مردانى از شما كه مى‌ميرند و زنانى برجاى مى‌گذارند بايد كه درباره زنان خود وصيت كنند كه هزينه آنها را به مدت يك سال بدهند و از خانه اخراجشان نكنند. پس اگر خود خارج شوند، در مورد تصميمى كه به نحو شايسته‌اى براى خود مى‌گيرند گناهى بر شما نيست. و خدا غالب و حكيم است.
و کسانی از شما که جان می‌سپارند و همسرانی برجای می‌گذارند باید برای همسرانشان وصیت کنند که آنان را تا یک سال بهره‌مند سازند و [از خانه شوهر] بیرون نکنند، ولی اگر [به دلخواه خویش‌] بیرون رفتند، در آنچه در حق خویش، به وجه پسندیده انجام دهند، بر شما گناهی نیست و خدا پیروزمند فرزانه است‌
و از شما كسانى كه بميرند و زنانى باز گذارند براى زنانشان سفارش كنند كه تا يك سال برخوردار شوند بدون بيرون‌كردن [از خانه‌]. پس اگر خود بيرون شوند، در آنچه به وجه شايسته و پسنديده براى خود كنند گناهى بر شما نيست. و خدا تواناى بى‌همتا و داناى با حكمت است.
و کسانی که از شما در آستانه‌ی مرگ قرار می‌گیرند و همسرانی را از خود به جای می‌گذارند، (فرمان خدا این است که) باید برای همسران خود وصیّت کنند که تا یک سال آنان را (با پرداخت هزینه‌ی زندگی) بهره‌مند سازند، به شرط این که آنان (خودشان از خانه‌ی شوهر) بیرون نروند، پس اگر بیرون روند هر کار پسندیده‌ای که نسبت به خود انجام دهند (از قبیل ازدواج مجدّد) گناهی بر شما نیست، و خداوند توانا و حکیم است.
و کسانی از شما که مرگشان در می‌رسد و همسرانی بر جای می‌گذارند، سفارشی است برای همسرانشان (که وارثان)، آنان را تا یک سال (در نیاز‌های زندگیشان) بهره‌مند سازند و (از خانه‌ی شوهرانشان) بیرونشان نکنند. پس اگر (زودتر) بیرون بروند، در آنچه آنان به شایستگی درباره‌ی خودشان انجام دهند، هرگز گناهی بر شما نیست. و خدا عزیز حکیم است.
و آنان که می‌میرند از شما و باز می‌گذارند زنانی وصیّتی است برای زنانشان بهره‌ای تا یک سال بی‌برون‌کردن پس اگر برون شدند نیست باکی بر شما در آنچه درباره خویش کرده‌اند به متعارف و خدا است عزّتمند حکیم‌


البقرة ٢٣٩ آیه ٢٤٠ البقرة ٢٤١
سوره : سوره البقرة
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٣٠
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«وَصِیَّةً»: توصیه، سفارش، مفعول مطلق یا مفعولٌ‌به فعل محذوفی است و تقدیر آن چنین است: یُوصُونَ وَصِیَّةً. یا این که: کَتَبَ اللهُ عَلَیْهِمْ وَصِیَّةً. «مَتَاعاً»: مفعولٌ‌به فعل محذوف (یُوصُونَ) یا (وَصِیَّةً) است که به معنی (تَوْصِیَةً) می‌باشد. «غَیْرَ إِخْرَاجٍ»: بدل (مَتَاعاً)، یا حال (ألَّذِینَ) یا (أَزْوَاجاً)، و یا منصوب به نزع خافض می‌تواند باشد. آیه ( حق واجبی است که گزیر و گریزی از آن نیست، و این آیه بیانگر حقی است که زن در استفاده و عدم استفاده از آن آزاد است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - حقیقت انسان، با مرگ نابود نمى شود.* (و الذین یُتوفّون منکم) «توفّى»، به معناى گرفتن کامل چیزى است که داده شده است; نه نابود کردنش.

۲ - مرگ، به اراده و اختیار انسان نیست.* (یتوفّون منکم) مجهول آوردن کلمه «یتوفّون» اشاره به اختیارى نبودن مرگ است.

۳ - لزوم وصیّت مردان براى پرداخت هزینه یکسال به همسران خویش (و الذین یتوفّون منکم و یذرون ازواجاً وصیةً لازواجهم متاعاً الى الحول)

۴ - حق سکونت در خانه شوهر و نیز بهره گیرى از اموال او به مدّت یکسال، از جمله حقوق زنان شوهر مُرده است. (وصیةً لازواجهم متاعاً الى الحول غیر اخراج) ظهور کلمه «غیر اخراج» در این است که نباید زن شوهر مرده را از خانه شوهر بیرون کرد و لازمه این معنا حق سکونت براى اوست.

۵ - زنان شوهر مرده نباید تا مدّت یکسال در غیر از خانه شوهر سکونت گزینند.* (متاعاً الى الحول غیر اخراج) برخى برآنند که کلمه «غیر اخراج»، بیان وظیفه زنان است ; بنابراینکه فاعل «اخراج»، ازواج باشد; یعنى زنان نباید خود را از خانه شوهر خارج سازند. قابل ذکر است که مراد از ترک اخراج و یا خروج، سکونت گزیدن است، نه محبوس شدن در منزل.

۶ - باقى ماندن زن در خانه شوهر، شرط پرداخت هزینه زندگى وى تا یکسال (متاعاً الى الحول غیر اخراج) بنابراینکه «غیر اخراج» علاوه بر بیان حق سکونت براى زن، قیدى باشد بر حکم سابق (لزوم پرداخت متاع.) یعنى آنگاه زن شوهر مرده مى تواند از مال شوهر بهره گیرد که از خانه وى خارج نشده باشد.

۷ - جواز خروج زن از خانه شوهر وفات یافته، پیش از اتمام سال (غیر اخراج فان خرجن فلا جناح علیکم)

۸ - جواز هر گونه اقدام مشروع و شایسته (ازدواج) از سوى زنان شوهر مرده پس از خروج از خانه وى (فان خرجن فلا جناح علیکم فى ما فعلن فى انفسهنّ من معروف) برخى برآنند که مراد از «من معروف» ازدواج است ; بر این اساس، جامعه ایمانى و یا ورثه میّت مى توانند از ازدواج زن به مدّت یکسال بر فرض سکونت در منزل شوهر متوفّى، ممانعت کنند.

۹ - جامعه اسلامى مسؤول نظارت بر رفتار زنان بیوه و بى سرپرست (فان خرجن فلا جناح علیکم ... من معروف) اگر چه آیه درباره زنان شوهر مُرده است; ولى بنابراینکه خطاب به جامعه ایمانى باشد، نه خصوص اولیاء، معلوم مى شود که تنها زن شوهر مرده مراد نیست; چون از نظر اجتماعى تفاوتى بین زن شوهر مرده و غیر او نخواهد بود; بلکه ملاک لزوم نظارت، بى سرپرست بودن زن است.

۱۰ - خداوند، «عزیز» و «حکیم» است. (و اللّه عزیز حکیم)

۱۱ - خداوند، قادر بر کیفر تخلف کنندگان از احکام الهى (و اللّه عزیز حکیم) آوردن صفت «عزیز» (به معناى قادرى پیروز و شکست ناپذیر) پس از بیان احکام، تهدیدى است نسبت به متخلّفان از احکام الهى.

۱۲ - تشریع احکام بر اساس حکمت الهى (و اللّه عزیز حکیم)

موضوعات مرتبط

  • احکام: ۳، ۴، ۵، ۶، ۷، ۸ تشریع احکام ۱۲ ; فلسفه احکام ۱۲
  • ازدواج: احکام ازدواج ۸
  • اسماء و صفات: حکیم ۱۰ ; عزیز ۱۰
  • انسان: اختیار انسان ۲ ; حقیقت انسان ۱
  • جامعه: مسؤولیّت جامعه ۹
  • خدا: تجاوز به حدود خدا ۱۱ ; حکمت خدا ۱۲ ; قدرت خدا ۱۱
  • زن: حقوق زن ۳، ۴، ۶، ۷، ۸ ; زن بیوه ۴، ۵، ۶، ۷، ۸، ۹
  • عدّه: عدّه وفات ۷
  • متخلّفان: کیفر متخلّفان ۱۱
  • مرگ: ۱
  • مطلّقه: متعه به مطلّقه ۴، ۶
  • نظارت همگانى: ۹
  • نفقه: احکام نفقه ۳، ۴، ۶
  • وصیّت: احکام وصیّت ۳ ; وصیّت به نفقه ۳
  • همسر: حقوق همسر ۴، ۵، ۶

منابع

برگرفته از «https://www.alketab.org/index.php?title=البقرة_٢٤٠&oldid=2100»