فصلت ٢٢

وَ مَا کُنْتُمْ‌ تَسْتَتِرُونَ‌ أَنْ‌ يَشْهَدَ عَلَيْکُمْ‌ سَمْعُکُمْ‌ وَ لاَ أَبْصَارُکُمْ‌ وَ لاَ جُلُودُکُمْ‌ وَ لٰکِنْ‌ ظَنَنْتُمْ‌ أَنَ‌ اللَّهَ‌ لاَ يَعْلَمُ‌ کَثِيراً مِمَّا تَعْمَلُونَ‌

ترجمه

شما اگر گناهانتان را مخفی می‌کردید نه بخاطر این بود که از شهادت گوش و چشمها و پوستهای تنتان بیم داشتید، بلکه شما گمان می‌کردید که خداوند بسیاری از اعمالی را که انجام می‌دهید نمی‌داند!

|شما كه [گناهانتان را] پنهان مى‌كرديد به خاطر اين نبود كه از شهادت گوش و چشم و پوست تن خود بيم داشتيد، بلكه خيال مى‌كرديد كه خدا از بسيارى از كارهايى كه مى‌كنيد آگاه نمى‌شود

و [شما] از اينكه مبادا گوش و ديدگان و پوستتان بر ضدّ شما گواهى دهند [گناهانتان را] پوشيده نمى‌داشتيد ليكن گمان داشتيد كه خدا بسيارى از آنچه را كه مى‌كنيد نمى‌داند.

و شما که (اعمال زشت خود را) پنهان می‌داشتید برای این نبود که گوش و چشمهای شما و پوست بدنهایتان امروز شهادت ندهند (زیرا تصور نمی‌کردید که اعضای شما هم شاهد اعمال شما هستند) و لیکن (گناه را پنهان می‌کردید) به گمانتان که اکثر اعمال زشتی که (از خلق) پنهان می‌کنید از خدا هم پنهان است و بر آن آگاه نیست.

و شما [هنگام ارتکاب گناه در دنیا] از اینکه مبادا گوش و چشم و پوستتان بر ضد شما گواهی دهند، پنهان نمی شدید، بلکه گمان کردید که خدا بسیاری از آنچه را که [در خلوت] مرتکب می شدید، نمی داند!!

از اينكه گوش و چشمها و پوستهايتان به زيان شما شهادت دهند چيزى نهان نمى‌داشتيد، بلكه مى‌پنداشتيد كه خدا بر بسيارى از كارهايى كه مى‌كنيد آگاه نيست.

و شما پرده‌پوشی نمی‌کردید از اینکه مبادا گوشهایتان و چشمهایتان و پوستهایتان بر شما گواهی دهند، [بلکه از این روی بود که‌] گمان می‌کردید که خداوند بسیاری از کار و کردارتان را نمی‌داند

و شما [هنگام گناهكارى در دنيا] از اينكه گوش و ديدگان و پوستهاتان بر ضد شما گواهى دهند نمى‌توانستيد پنهان شويد و ليكن [به سبب پنهانى گناه‌كردن‌] پنداشتيد كه خدا بسيارى از آنچه مى‌كنيد نمى‌داند.

شما اگر گناهانتان را پنهان می‌کردید نه از این جهت بود که از شهادت گوشها و چشمها و پوستهایتان بر ضدّ خودتان بیم داشته باشید (چرا که اصلاً باور نمی‌کردید روزی اینها به سخن درآیند و بر ضدّ کسی گواهی دهند). بلکه گمان می‌بردید خدا بسیاری از اعمالی را که (مخفیانه) انجام می‌دهید نمی‌داند.

و (شما) از اینکه مبادا گوش‌هاتان و دیدگانتان و پوست‌هایتان بر ضدّ شما گواهی دهند تاب و توان پوششی (از آن‌ها) نمی‌داشتید. لیکن گمان داشتید که خدا بسیاری از آنچه را عمل می‌کنید نمی‌داند.

و نبودید نهان دارید که گواهی دهد بر شما گوشتان و نه دیدگانتان و نه پوستهایتان و لیکن پنداشتید که خدا نمی‌داند بسیاری را از آنچه می‌کنید

فصلت ٢١	آیه ٢٢	فصلت ٢٣
سوره : سوره فصلت نزول : اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٢٤ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«أَن یَشْهَدَ»: از ترس این که شهادت دهد. از این که گواهی دهد. مفعول‌له است. در اصل: مَخَافَةَ أَن یَشْهَدَ. مِنْ أَن یَشْهَدَ. عَنْ أَن یَشْهَدَ.

تفسیر

• آيات ۱۳ - ۲۵ سوره فصّلت
• انذار به عذاب دنيوى ، عذابى مثل صاعقه عاد و ثمود كه پيامبران به سويشان رفتندو...
• وجه اينكه از هود و صالح عليه السلام با صيغهجمل الرسل ياد كرد
• آنچه گريبانگير عاد و ثمود به سبب كفرشان شد
• مراد از حشر دشمنان خدا به سوى آتش
• توضيح راجع به شهادت اعضاء و پوست بدن آدمى عليه او در قيامت ، و وجوهى كه دراين باره گفته شده است
• اعتراض گناهكاران در قيامت به پوست بدنشان !
• پاسخ اعضاء و پوست بدن در جواب گنكاران
• اقوال مفرسين در تفسير قالوا انطقناالله الذى ...
• بحث اجمالى قرآن قسمتى از آيات قرآنى كه دلالت دارند بر اينكه تمامى موجودات داراىعلم هستند
• بحث اجمالى فلسفى درباره علم داشتن موجودات مادى و غير مجرد
• تفسير آيه : و ما كنتم تستترون ... و بيان اينكهاعمال بندگان از آفريدگار پوشيده نبوده ، خدا بر هرچيزى شهيد ورقيب است
• توبيخ مجرمين در قيامت از جانب خداوند
• معناى اينكه قرين هاى سوء براى مشركين ما بين ايديهم و ما خلفهم را زيبا جلوه دادند
• رواياتى راجع به حسن ظنّ به خدا، و مراد از گواهى دادن پوست بدن در قيامت

• آيه ۱۹ - ۲۳
• آيه و ترجمه
• تفسير:
• نكته ها:
• ۱ - حسن ظن و سوء ظن به خدا
• ۲ - گواهان در دادگاه قيامت :
• ۲ - پيامبران و اوصياء
• ۳ - زبان و دست و پا و چشم و گوش نيز گواهى مى دهند
• ۴ - پوستهاى تن نيز گواهى مى دهند
• ۵ - فرشتگان
• ۶ - زمين
• ۷ - زمان نيز از شهود است

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - کفرپیشگان و گنه کاران، غافل از آگاهى و نظارت اعضا و جوارح بر اعمالشان (و ما کنتم تستترون أن یشهد علیکم سمعکم و لا أبصرکم و لا جلودکم) «أن یشهد» به تقدیر «مخافة» (براى ترس) است. بنابراین مفاد «ما کنتم...» این است که شما براى ترس از شهادت گوش، چشم و پوستتان خود را مخفى نمى کردید; زیرا غافل بودید و نمى دانستید که آنها شاهد بر اعمال شما هستند.

۲ - غفلت انسان از شهادت اعضا و جوارح، عامل جرأت وى بر گناه و معصیت (و ما کنتم تستترون أن یشهد علیکم سمعکم و لا أبصرکم و لا جلودکم)

۳ - اعضا و جوارح آدمى، ناظر و مراقب عملکرد او هستند. (و ما کنتم تستترون أن یشهد علیکم سمعکم و لا أبصرکم و لا جلودکم)

۴ - شناخت و درک ناقص کافران و مشرکان، از گستره علم الهى (ظننتم أنّ اللّه لایعلم کثیرًا ممّا تعملون)

۵ - توجه و باور آدمیان به آگاهى خداوند از تمامى اعمال آنان، بازدارنده آنها از گناه و معصیت (و لکن ظننتم أنّ اللّه لایعلم کثیرًا ممّا تعملون)

۶ - اعتقاد انسان ها، به نظارت اعضا و جوارح بر اعمال و رفتار آنان، بازدارنده ایشان از گناه و معصیت (و ما کنتم تستترون أن یشهد علیکم سمعکم و لا أبصرکم و لا جلودکم)

موضوعات مرتبط

• بدن: گواهى اعضاى بدن ۱; نقش اعضاى بدن ۳
• خدا: وسعت علم خدا ۴
• ذکر: آثار ذکر علم خدا ۵
• عقیده: آثار عقیده به نظارت اعضاى بدن ۶
• عمل: ناظران عمل ۱، ۳
• غفلت: آثار غفلت ۲; غفلت از گواهى اعضاى بدن ۲; غفلت از ناظران عمل ۲
• کافران: خداشناسى ناقص کافران ۴; غفلت کافران ۱
• گناه: زمینه گناه ۲; موانع گناه ۵، ۶
• گناهکاران: غفلت گناهکاران ۱
• مشرکان: خداشناسى ناقص مشرکان ۴