الروم ٤٨

اللَّهُ‌ الَّذِي‌ يُرْسِلُ‌ الرِّيَاحَ‌ فَتُثِيرُ سَحَاباً فَيَبْسُطُهُ‌ فِي‌ السَّمَاءِ کَيْفَ‌ يَشَاءُ وَ يَجْعَلُهُ‌ کِسَفاً فَتَرَى‌ الْوَدْقَ‌ يَخْرُجُ‌ مِنْ‌ خِلاَلِهِ‌ فَإِذَا أَصَابَ‌ بِهِ‌ مَنْ‌ يَشَاءُ مِنْ‌ عِبَادِهِ‌ إِذَا هُمْ‌ يَسْتَبْشِرُونَ‌

ترجمه

خداوند همان کسی است که بادها را می‌فرستد تا ابرهایی را به حرکت در آورند، سپس آنها را در پهنه آسمان آن گونه که بخواهد می‌گستراند و متراکم می‌سازد؛ در این هنگام دانه‌های باران را می‌بینی که از لا به لای آن خارج می‌شود، هنگامی که این (باران حیاتبخش) را به هر کس از بندگانش که بخواهد می‌رساند، ناگهان خوشحال می‌شوند...

|خداست كه بادها را مى‌فرستد، تا ابرى را حركت دهند، سپس آن را در آسمان آن‌گونه كه بخواهد مى‌گسترد و آن را قطعه‌هايى روى هم قرار مى‌دهد، سپس باران را مى‌بينى كه از لابه‌لاى آن بيرون مى‌آيد، و چون آن را به هر كس از بندگانش كه خواهد برساند، به ناگاه آنان

خدا همان كسى است كه بادها را مى‌فرستد و ابرى برمى‌انگيزد و آن را در آسمان -هر گونه بخواهد- مى‌گستراند و انبوهش مى‌گرداند، پس مى‌بينى باران از لابلاى آن بيرون مى‌آيد. و چون آن را به هر كس از بندگانش كه بخواهد، رسانيد، بناگاه آنان شادمانى مى‌كنند.

خدا آن کسی است که بادها را می‌فرستد که ابر را در فضا برانگیزد پس به هر گونه که مشیّتش تعلق گیرد در اطراف آسمان متصل و منبسط کند و باز متفرق گرداند، آن گاه باران را بنگری که قطره قطره از درونش بیرون ریزد، و چون آن را به (کشتزار و صحرای) هر قومی از بندگانش که بخواهد فرو بارد به یک لحظه آن قوم مسرور و شادمان گردند.

خداست که بادها را می فرستد تا ابری را برمی انگیزد، پس آن را در آسمان آن گونه که بخواهد می گستراند و به صورت بخش بخش و پاره های مختلف در می آورد، پس باران را می بینی که از لابه لای آن بیرون می آید و چون آن را به هرکس از بندگانش که بخواهد می رساند، آن گاه شادمان و خوشحال می شوند.

خداست كه بادها را مى‌فرستد تا ابرها را برانگيزد و چنان كه خواهد بر آسمان بگسترد، و آن را پاره‌پاره كند و بينى كه باران از خلال ابرها بيرون مى‌آيد. و چون باران را به هر كه خواهد از بندگانش برساند شادمان شوند،

خداوند کسی است که بادها را می‌فرستد که ابرها را بر می‌انگیزد، و آن را در آسمان هرگونه که بخواهد می‌گستراند، و آن را پاره‌پاره می‌کند، و باران درشت قطره را بینی که از لابلای آن می‌تراود، و چون آن را به هر یک از بندگانش که بخواهد برساند، آنگاه است که شادی می‌کنند

خداست آن كه بادها را مى‌فرستد كه ابر را بر مى‌انگيزانند پس آن را در آسمان آنگونه كه خواهد بگستراند و پاره پاره‌اش گرداند، پس باران را بينى كه از خلال آن بيرون مى‌آيد، و چون آن

خدا کسی است که بادها را وزان می‌سازد و بادها ابرها را برمی‌انگیزند. سپس خدا آن گونه که بخواهد ابرها را در (پهنه‌ی) آسمان می‌گستراند و آنها را به صورت توده‌هائی بالای یکدیگر انباشته و متراکم می‌دارد و (پس از تلقیح، ای انسان) تو می‌بینی که از لابلای آنها بارانها فرو می‌بارد، و هنگامی که آن (باران حیات‌بخش) را بر کسانی از بندگانش می‌باراند، آنان خوشحال و مسرور می‌گردند.

خداست که بادها را می‌فرستد، پس ابری بر می‌انگیزد، پس آن را در آسمان - هر گونه بخواهد - می‌گستراند و انبوهش می‌گرداند. پس می‌بینی دانه‌های باران از لابه‌لای آن بیرون می‌آید. پس چون آن را به هر کس از بندگانش که بخواهد، رسانید، به ناگاه آنان (از آن رحمت) نوید می‌طلبند؛

خدا است آنکه می‌فرستد بادها را پس برانگیزد ابری پس پهن سازدش در آسمان هر گونه خواهد و بگرداندش پاره‌هائی و بینی باران را برون آید از شکافهایش تا گاهی که رساندش به هر که خواهد از بندگان خویش ناگاه ایشانند شادمانی‌کنان‌

الروم ٤٧	آیه ٤٨	الروم ٤٩
سوره : سوره الروم نزول : اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٢٩ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«تُثِیرُ»: به حرکت در می‌آورد و برمی‌انگیزد. «سَحَاباً»: ابرها. اسم جنس جمعی است. «کِسَفاً»: جمع کِسْفَة، بر وزن و معنی قِطْعَة. تکّه‌ها و توده‌های ابر بالای یکدیگر. توده‌های متراکم و انباشته (نگا: اعراف / ، نور / ). «یَسْتَبْشِرُونَ»: شاد می‌گردند. خوشحال می‌شوند.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

وَ هُوَ الَّذِي‌ يُرْسِلُ‌ الرِّيَاحَ‌... (۵) وَ أَنْزَلْنَا مِنَ‌ الْمُعْصِرَاتِ‌... (۰)

تفسیر

• آيات ۴۸ - ۵۳، سوره روم
• استدلال بر توحيد و معاد با يادآورى انزال باران و ديگرافعال خداى تعالى
• خدايى كه زمين موات را (با فرستادن باران ) زنده مى كند مردگان را نيز زنده خواهد كرد

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - جریان بادها و پراکنده شدن ابرها در آسمان به وسیله آن، تنها، با مشیّت خداوند است. (اللّه الذى یرسل الریاح فتثیر سحابًا ... کیف یشاء) مصدر ثلاثى «تثیر»، «ثور» و به معناى «به حرکت درآوردن و پراکندن» است. فعل مضارع «یرسل» مى تواند اشاره به استمرار و همیشگى جریان باد داشته باشد.

۲ - خداوند، تعیین کننده چگونگى و پراکندن و انسجام ابرها است. (فتثیر سحابًا فیبسطه فى السماء کیف یشاء و یجعله کسفًا)

۳ - پیدایش ابرهاى باران زا، در نظام طبیعت، براساس قوانین و مقررات خاصى است. (یرسل الریاح فتثیر سحابًا ... و یجعله کسفًا فترى الودق یخرج من خلله) «فاء» در «تثیر» و نیز «یبسط» تفریع بر فعل هاى سابق خود هستند و حکایت از تأثیر و تأثّر عوامل طبیعى بر هم دارد تا این که پس از آن تحولات، باران ببارد و این، نشان از نظام دار بودن آن دارد.

۴ - قطعه قطعه شدن ابرها پس از گستردگى آب ها در فضا، زمینه ساز ریزش دانه هاى باران است. (و یجعله کسفًا فترى الودق یخرج من خلله) «کسفة» مفرد «کسف» به معناى «قطعه اى از ابر و پنبه و امثال آن» است که حالت پوشانندگى داشته باشند (مفردات راغب). لازم به ذکر است که «ودق» در آیه، به معناى باران است.

۵ - مراحل مختلف تشکیل ابر و نزول باران، نشانه قانون مندى جهان هستى است. (یرسل الریاح فتثیر سحابًا فیبسطه ... و یجعله کسفًا ... یخرج من خلله) کاربرد فعل هاى مضارع «یرسل»، «تثیر»، «یبسط»، «یجعل» و «یخرج»، نشان دهنده روندى دائمى است و چنین امرى، حاکى از نظام دارى آن است.

۶ - بادهاى متعددى در پیدایش ابرهاى باران زا نقش دارند. (یرسل الریاح فتثیر سحابًا) جمع آورده شدن «ریاح» ممکن است به خاطر اشاره به واقعیّتى خارجى باشد و آن، این است که در تشکیل ابرها، بادهاى متعددى از جناح هاى گرم و سرد نقش دارند.

۷ - هوا، در زمان تشکیل ابر، ناپایدار است. (یرسل الریاح فتثیر سحابًا) کاربرد کلمه «تثیر» - که به معناى به حرکت درآوردن و پراکندن است - نشان مى دهد که در حال تشکیل ابر، هوا پایدار نیست.

۸ - عوامل طبیعى، مجارى تحقق اراده خداوند است. (اللّه الذى یرسل الریاح ... کیف یشاء و یجعله کسفًا) از این که بادها، در تشکیل پراکندگى و جابه جایى ابرها نقش دارند و خداوند، آنها را به خود نسبت مى دهد، نکته یاد شده به دست مى آید.

۹ - وزش بادها و تحولات جوّى و به دنبال آن، بارش باران، از آیه هاى خداوند است. (اللّه الذى یرسل الریاح فتثیر سحابًا ... و یجعله کسفًا فترى الودق یخرج من خلله)

۱۰ - باران، از فواید مهم جریان باد است. (اللّه الذى یرسل الریاح فتثیر سحابًا ... و یجعله کسفًا فترى الودق یخرج من خلله)

۱۱ - نزول قطره اى باران - و نه ریزش سیل آساى آن - براساس نظام پدید آمده از ناحیه خداوند است.    اللّه الذى یرسل الریاح فتثیر سحابًا فیبسطه فى السماء کیف یشاء و یجعله کسفًا فترى الودق یخرج من خلله

۱۲ - با وجود تأثیر بادها در ایجاد ابرهاى باران زا، انتخاب نقطه اى براى بارش باران، به دست خداوند است. (یرسل الریاح فتثیر سحابًا ... فترى الودق یخرج من خلله فإذا أصاب به من یشاء)

۱۳ - توجّه دادن به تحولات عالم طبیعت، جهت نمایاندن تدبیر خداوند بر عالم هستى، از روش هاى هدایتى قرآن کریم (اللّه الذى یرسل الریاح فتثیر سحابًا ... کیف یشاء ... أصاب به من یشاء)

۱۴ - نزول باران در مناطق مختلف، به خواست و مشیت خداوند است. (فإذا أصاب به من یشاء من عباده)

۱۵ - بارش باران موجب شادمانى برخورداران از آن مى شود. (فإذا أصاب به من یشاء من عباده إذا هم یستبشرون)

موضوعات مرتبط

• آسمان: ابرها در آسمان ۱
• آفرینش: تدبیر آفرینش ۱۳; قانونمندى آفرینش ۵; نظام آفرینش ۳
• آیات خدا: آیات آفاقى ۹
• ابر: پراکندگى ابر ها ۴; تشکیل ابر ها ۷; عوامل تشکیل ابر ها ۶، ۱۲; قانونمندى تشکیل ابر ها ۳; مراحل تشکیل ابر ها ۵; منشأ تراکم ابر ها ۲; منشأ پراکندگى ابر ها ۱، ۲
• باد: فواید باد ۱، ۶، ۱۰; منشأ باد ۱; نقش باد ها ۱۲; وزش باد ها ۹
• باران: بارش باران ۵، ۹; بارش قطره اى باران ۱۱; زمینه بارش باران ۴; عوامل بارش باران ۱۰; قانونمندى بارش باران ۱; مکان بارش باران ۱۲; منشأ باران ۱۴; نقش باران ۱۵
• خدا: افعال خدا ۲، ۱۱، ۱۲; تدبیر خدا ۱۳; مجارى اراده خدا ۸; مشیت خدا ۱، ۱۴
• سرور: عوامل سرور ۱۵
• عوامل طبیعى: نقش عوامل طبیعى ۸
• هدایت: ارائه نمونه عینى در هدایت ۱۳; روش هدایت ۱۳
• هوا: ناپدیدارى هوا ۷