الْوَدْق
«وَدْق» (بر وزن شرق) به عقیده بسیارى از مفسران، به معناى دانه هاى باران است که از خلال ابرها بیرون مى آید، ولى به گفته «راغب» در «مفردات» معناى دیگرى نیز دارد، و آن ذرات بسیار کوچکى از آب است که به صورت غبار به هنگام نزول باران در فضا پراکنده مى شود، اما معناى اول، در اینجا مناسب تر است; زیرا آنچه بیشتر، نشانه عظمت پروردگار است همان دانه هاى حیاتبخش باران مى باشد، نه آن ذرات غبار مانند آب.
ریشه کلمه
- ودق (۲ بار)
قاموس قرآن
(بروزن فلس) باران. [نور:43]. [روم:48]. مىبينى كه باران از خلال ابر خارج مىشود. در نهج البلاغه خطبه 113 آمده: «وَاَنْزِلْ عَلَيْنا سَماءً مُخْضِلَةً مِدْراراً هاطِلَةً يُدافِعُ الْوَدْقُ مِنْهَا الْوَدْقَ». يعنى: خدايا بارانى پرآب پر بركت، دانه درشت به ما نازل فرما كه قطرات آن در باريدن مزاحم و مدافع يكديگر باشند. اين لفظ فقط دوبار در قران مجيد آمده است .
