هود ٤٧
ترجمه
| هود ٤٦ | آیه ٤٧ | هود ٤٨ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«أَعُوذُ بِکَ»: به تو پناه می‌آورم و خویشتن را در پناه تو می‌دارم. «إِلاّ»: مرکب از (إِنْ) و (لا) است.
تفسیر
- آيات ۴۹ - ۳۶، سوره هود
- قطع اميد از ايمان آوردن قوم نوح (ع )
- مراد از خطاب خداوند به نوح (ع ): كشتى را پيش چشمان ما و به وحى ما بساز و...
- مسخره كردن قوم نوح (ع )، كشتى ساختن او را و جواب آن حضرت به آنان
- معناى جمله : ((و فار التنور)) و اقوال مختلفى كه در معناى تنور و فوران آن گفته اند
- معناى جمله : ((بسم اللّه مجريها و مرسيها)) و احتمالاتى كه درباره مفردات اين جمله ومعناى آن ذكر شده است
- گفتگوى نوح (ع ) كه از كفر درونى پسرش اطلاع نداشت ، با او
- اتمام عذاب ، و امر تكوينى خداى تعالى به سكون و آرامش زمين و آسمان (يا ارض ابلعىماءك و...)
- نكات ادبى و بلاغت شگفتى كه در آيه : ((وقيل يا ارض ابلعى ماءك و يا سماء اقلعى ...)) ديده مى شود
- دلسوزى نوح (ع ) براى پسرش در قالب استفسار از خداى تعالى و ادبى كه آنحضرت در سخن گفتن درباره پسرش ، در برابر احكم الحاكمين به كار برده است
- مراد از اينكه پسر نوح (ع ) از اهل آن حضرت نبوده است (انه ليس من اهلك )
- چند قول ديگر پيرامون مراد از جمله : ((انه عمل غير صالح ))
- منظور از اينكه پسر نوح (ع )، عملى غير صالح است (انهعمل غير صالح )
- نمونه هايى از نهى از عملى كه واقع نشده است
- بيان اينكه اين كلام نوح (ع ) كه به خدا عرض كرد: ((و الا تغفر لى و ترحمنى اكن منالخاسرين )) اظهار شكر است
- خطاب و امر به هبوط به نوح (ع ) و همراهانش ، دومين امر به هبوط به بشر، بعد از امربه هبوط آدم (ع ) بوده است
- مراد از جمله : ((و على امم ممن معك )) در خطاب خداوند به نوح (ع )
- بحث روايتى (رواياتى در مورد داستان نوح و قوم او، درذيل آيات شريفه گذشته )
- داستان حضرت نوح (ع ) از زبان مبارك امام صادق (ع )
- روايتى در ارتباط با فوران تنور از امير المؤ منين (ع )
- دو روايت از امام باقر (عليه السلام ) درباره حضرت نوح (ع ) و شريعت او
- رواياتى درباره پسر نوح (ع ) و تفسير اينكه به نوح (ع ) فرمود: او ازاهل تو نيست و عمل غير صالح است
- ۱ - اجمالى از اصل داستان
- ۲ - داستان نوح (عليه السلام ) در قرآن انحراف تدريجى بشر از فطرت انسانى وپيدايش اختلاف طبقاتى بعد از حضرت آدم (ع ) و بعثت و رسالت حضرت نوح (ع
- دين و شريعت نوح (ع )
- زحمات طاقت فرسايى كه آن حضرت در كار دعوتمتحمل شد
- مدت زيستن نوح (ع ) در ميان قوم خود
- كشتى ساختن آن حضرت
- نزول عذاب و آمدن طوفان
- پايان ماجرا و پياده شدن نوح و همراهانش از كشتى
- داستان پسر غرق شده نوح (ع )
- ۳- خصايص نوح (ع ): اولين پيامبر اولوالعزم ، پدر دومنسل حاضر بشر و...
- ۴- داستان آن حضرت در تورات فعلى
- موارد مخالفت و تفاوت داستان نوح (ع ) در تورات با آنچه در قرآن آمده است
- ۵- داستان طوفان نوح (ع ) در تواريخ و اسطوره هاى سايرملل
- ۶- آيا نبوت نوح (ع ) جهانى و براى همه بشر بوده است ؟
- شرحى در مورد نبوت و بعثت انبياء و جواب به بعضاهل سنت كه منكر عموميت رسالت نوح (ع ) هستند
- انسان در مسير كمالى خود (به طبع ثانوى ) ناچار از حيات اجتماعى و تعاونى است
- ضرورت وجود قانون در حيات اجتماعى بشر
- علاوه بر بهره مندى او از عقل و تفكر، هدايت تشريعى انسان از راه وحى و نبوت ، براىرسيدن به كمال و سعادت ضرورى و لازم است
- عمل نكردن بشر به تعاليم وحى ، نمى توانددليل بر لغو بودن ارسال رسل و انزال كتب باشد
- شريعت نوح (ع ) كه نخستين شريعت الهى بوده ، لزوما جهانى و همگانى بوده است
- آيا طوفان نوح همه كره زمين را دربرگرفت ؟ سخن صاحب المنار در اين باره
- بيان نادرستى سخن صاحب المنار و اشاره به اينكه آيات قرآنى ظاهر در اين است كهطوفان نوح همه زمين را فرا گرفته بوده است
- ۱- زمين هاى رسوبى
- ۲- عامل پيدايش قشرها و طبقات زمين ، همان طبقات رسوبى بوده اند
- ۳- توسعه و گسترش درياها به علت سرازير شدن سيلابها به طرف آنها
- ۴- در عهد طوفان چه عواملى باعث زياد شدن آبها و شدتعمل آنها شدند؟
- ۵- نتيجه بحث و انطباق مباحث گذشته از زمين شناسى با وقوع طوفان نوح
- ۸- عمر طولانى نوح (ع )
- ۹- كوه جودى كجا است ؟
- و چرا حيوانات هم دچار طوفان شده اند؟
- ۱- گرايش و اطمينان انسان به حس و تمايل او به تشبيه وتمثيل غير محسوس به محسوس
- ۲ - توجه به خدا از راه عبادت ، بر مبناى اصل كلى و فطرى خضوع ضعيف در برابرقوى
- در قرآن كريم ، نهى از پرستش اصنام و آلهه ، مترتب بر اثبات ضعف و ناتوانى آنهااست
- ۳ - وثنيت از كجا سرچشمه گرفته و به چه صورت آغاز شد؟
- ۴- چرا براى ارباب انواع و خدايان ديگر مجسمه ساختند ولى براى خداى تعالى مجسمهنساختند؟
- ۵- وثنيت صائبه
- ۶- وثنيت برهميه
- ۷- وثنيت بودايى ، شخصيت و تعاليم بودا
- ۸- وثنيت عرب
- ۹- دفاع اسلام از توحيد و مبارزه اش با وثنيت
- ۱۰- بناى سيره رسول خدا (ص ) بر توحيد و نفى شركاء
- ۱- تناسخ در نظر وثنى مذهبان
- ۲ - سرايت شرك در عبادت از وثنى ها به ساير اديان
- ۳- اسلام گرايش به وثنيت و شرك را چگونه اصلاح كرد؟
- ۴- پاسخ به يك شبهه در مورد توسل به معصومين و اولياءاللّه (عليهم السلام ) و اظهارمحبت به ايشان
- فرق بين شرك و استشفاع
تفسیر نور (محسن قرائتی)
قالَ رَبِّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَسْئَلَكَ ما لَيْسَ لِي بِهِ عِلْمٌ وَ إِلَّا تَغْفِرْ لِي وَ تَرْحَمْنِي أَكُنْ مِنَ الْخاسِرِينَ «47»
(نوح) گفت: پروردگارا! به تو پناه مى‌برم از اينكه چيزى را كه به (خير و شرّ) آن آگاهى ندارم، از تو درخواست كنم و اگر تو (اين خواسته را) بر من نبخشايى و بر من ترحّم ننمايى، از زيانكاران خواهم بود.
«1». لذا سلمان از اهل بيت پيامبر مى‌شود، امّا بر ابولهب عموى پيامبر، نفرين نثار مى‌شود.
جلد 4 - صفحه 67
پیام ها
1- پيامبران بى‌درنگ تسليم خداوند هستند. فَلا تَسْئَلْنِ ... قالَ رَبِّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ
2- در دعاها از كلمه‌ى «رَبِّ» غفلت نكنيم. رَبِّ إِنِّي أَعُوذُ ...
3- استعاذه و پناه‌بردن به خداوند، بهترين راه بيمه‌ى انسان در گرفتارى‌هاست.
«رَبِّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ»
4- در برابر مواعظ الهى، ادب و تواضع كنيم. إِنِّي أَعِظُكَ ... رَبِّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ
5- هركجا علم به مصلحت نداريم، درخواست نكنيم. «إِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَسْئَلَكَ ما لَيْسَ لِي بِهِ عِلْمٌ»
6- هر گونه سؤال بيجا و كلام بيجا، نياز به توبه دارد. «وَ إِلَّا تَغْفِرْ لِي» (اگر پيامبران از تقاضاى بيجا به خداوند پناه مى‌برند، پس تكليف ما كه دائماً براى خداوند تعيين تكليف مى‌كنيم چگونه است؟)
7- اوّل آمرزش و سپس دريافت رحمت. «وَ إِلَّا تَغْفِرْ لِي وَ تَرْحَمْنِي»
8- خسارت واقعى، بخشيده نشدن است. وَ إِلَّا تَغْفِرْ لِي ... أَكُنْ مِنَ الْخاسِرِينَ
9- انسان‌ها حتّى انبيا، بدون لطف خداوند به مقصد نمى‌رسند و آن كس كه از مغفرت الهى محروم شد، خاسر و زيانكار است. «أَكُنْ مِنَ الْخاسِرِينَ»
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
قالَ رَبِّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَسْئَلَكَ ما لَيْسَ لِي بِهِ عِلْمٌ وَ إِلاَّ تَغْفِرْ لِي وَ تَرْحَمْنِي أَكُنْ مِنَ الْخاسِرِينَ (47)
قالَ رَبِّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ: نوح عرض كرد: اى پروردگار من، بتحقيق پناه مى‌برم به تو. أَنْ أَسْئَلَكَ ما لَيْسَ لِي بِهِ عِلْمٌ: اينكه سؤال كنم تو را آن چيزى را كه نيست براى من علم به آن، يعنى به جواز طلب آن. حاصل آنكه تذلل و خضوع است در درگاه سبحانى براى اينكه موفق دارد او را و نگاه دارد از زلّات نفسانى.
وَ إِلَّا تَغْفِرْ لِي وَ تَرْحَمْنِي: و اگر نيامرزى مرا و نبخشائى مرا، أَكُنْ مِنَ الْخاسِرِينَ: باشم از زيانكاران در نقص ثواب كه از من ترك اولى سانح شده، و اين بر سبيل تخشع و استكانت است به درگاه الهى، اگرچه گناهى از او صادر نشده بود.
تبصره: وجوب عصمت انبياء را ادله متعدده است از جمله: عصمت لطف است مر انبياء را در تبليغ كه لطفى است مخصوص به ايشان، زيرا لطف آنست كه مكلّف را مقرب باشد به اداى تكليف؛ و عصمت نيز مقرب انبياء باشد به اداى تكليف مخصوص كه تبليغ است. پس به تقرير شكل اول گوئيم كه:
عصمت، لطف؛ و هر لطف، واجب؛ نتيجه دهد پس: عصمت انبياء واجب باشد.
بنابراين، اين نوع آيات در باره انبياء مأوّل است به ترك اولى، و نهى چنانچه تحريمى باشد، تنزيهى هم وارد است. و توبه تذليل است در درگاه سبحانى كه موجب لطف الهى است هر چند گناهى نباشد. و نكته تعبير به اين
جلد 6 - صفحه 79
عبارات آنكه: چون به سبب وفور كمالات و علوّ درجات آنها و كثرت نعم حق تعالى بر ايشان، مكروهات بلكه مباحات بلكه متوجه شدن آنان به غير جناب مقدس الهى چون عظيم است، لذا اين عبارات را بر اعمال ايشان اطلاق فرموده و خود در مقام تذلل و خشوع امثال اين كلمات را استعمال نمايند.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
قالَ رَبِّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَسْئَلَكَ ما لَيْسَ لِي بِهِ عِلْمٌ وَ إِلاَّ تَغْفِرْ لِي وَ تَرْحَمْنِي أَكُنْ مِنَ الْخاسِرِينَ (47) قِيلَ يا نُوحُ اهْبِطْ بِسَلامٍ مِنَّا وَ بَرَكاتٍ عَلَيْكَ وَ عَلى أُمَمٍ مِمَّنْ مَعَكَ وَ أُمَمٌ سَنُمَتِّعُهُمْ ثُمَّ يَمَسُّهُمْ مِنَّا عَذابٌ أَلِيمٌ (48) تِلْكَ مِنْ أَنْباءِ الْغَيْبِ نُوحِيها إِلَيْكَ ما كُنْتَ تَعْلَمُها أَنْتَ وَ لا قَوْمُكَ مِنْ قَبْلِ هذا فَاصْبِرْ إِنَّ الْعاقِبَةَ لِلْمُتَّقِينَ (49)
ترجمه
گفت اى پروردگار من همانا من پناه ميبرم بتو كه سؤال كنم از تو چيزى را كه نيست براى من بآن دانشى و اگر نيامرزى مرا و رحم نكنى بر من ميباشم از زيانكاران
گفته شد اى نوح فرود آى بسلامتى از قبل ما و بركتهائى بر تو و بر گروه چندى از كسانيكه با تواند و گروهى چندند كه بر خوردار كنيمشان پس برسد آنها را از ما عذابى دردناك
اين از خبرهاى نهان است كه وحى ميكنيم آنرا بسوى تو نبودى كه بدانى آنرا تو و نه قومت پيش از اين پس صبر كن همانا انجام نيك براى پرهيزكاران است.
تفسير
پس از صدور ترك اولى از حضرت نوح و عتاب الهى بشرح مذكور در آيه سابقه آنحضرت با كمال خضوع و خشوع و تذلّل از خداوند مسئلت نمود كه در آتيه او را حفظ فرمايد از سؤال بيجا و هر امر نامناسبى با مقام نبوّت و محبّت خدا و منحصر نمود راه فوز و فلاح و نجات از هر خطر و خسران را بمغفرت و رحمت الهى خلاصه آنكه توبه نمود از ترك اولى به آدابيكه موجب قبول و مرحمت شود و خداوند پس از استقرار كشتى و بر طرف شدن طوفان امر فرمود او و كسانيرا كه با او بودند به نزول از كشتى و مژده داد آنها را بسلامتى از آفات و ايمنى از بليّات و زيادتى بركات و وفور خيرات از قبل خود چون ايشان براى خرابى زمين از زندگانى آتيه خود مأمون نبودند و فرمود اين نعم ممتدّ است براى تو و فرقى كه با تو هستند در كشتى چون امّت بمعناى جماعت است و آنها جماعتهائى بودند يا فرقى كه بعد از اين از آنها بوجود مى‌آيند كه گفته‌اند يا فرقى كه با تواند در طريقه حقّه و ايمان
جلد 3 صفحه 88
بخدا و پيغمبر وقت كه بنظر حقير رسيده و نيز فرمود و فرقى بعد از اين از نسل آنها بوجود مى‌آيند كه اين نعم براى آنها ممتدّ نميشود بلكه چندى برخوردار ميكنيم آنانرا از نعم دنيوى و پس از آن براى كفر و عصيان بعذاب اليم گرفتار خواهند شد و اخيرا به حبيب خود فرمود اين قصه نوح عليه السّلام از اخبار غيب است كه وحى نموديم ما آنرا بتو براى اثبات دين و اعجاز كتابت چون تو و قومت كه عربند اهل كتاب و تاريخ نبوديد و از اين وقايع اطلاع نداشتيد و حال مطّلع شديد پس مانند نوح عليه السّلام صبر كن بر ثبات در دعوت و آزار قومت و بدانكه در نتيجه موفق بظفر بر اعداء در دنيا و فائز بنعيم ابدى در آخرت خواهى شد چون حسن عاقبت مخصوص به اهل تقوى است قمّى ره از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه حضرت نوح در موصل از كشتى بزير آمد با هشتاد نفر و شهرى بنا نمودند كه نام آن ثمانين شد و او دخترى داشت كه با او در كشتى بود و مردم از نسل او بوجود آمدند و به اين جهت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمود نوح عليه السّلام يكى از دو پدر است و در عيون از امام رضا عليه السّلام نقل نموده كه پرسيدند از آنحضرت چرا خداوند تمام اهل زمين را در زمان نوح عليه السّلام غرق فرمود با آنكه در ميان آنها بيگناهان و اطفال بودند فرمود اما اطفال كه وجود نداشتند چون خداوند چهل سال قبل از طوفان آنها را عقيم نمود و اما بقيّه مردم كه غرق شدند يكدسته براى تكذيبشان بود پيغمبر وقت را و دسته ديگر براى رضاى آنها بود بتكذيب تكذيب كنندگان چون كسيكه از كارى بر كنار باشد و راضى بآن مانند كسى است كه وارد در آن باشد خداوند كسى را بدون تقصير عذاب نميفرمايد و در كافى و اكمال از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه چون آب بزمين فرو رفت و حجاب بر طرف شد و استخوان مردگان ظاهر گشت نوح عليه السّلام آنها را ديد و جزع نمود و بسيار غمناك شد و خداوند به او وحى فرمود اين كار را خودت كردى كه نفرين به آنها نمودى نوح عرض كرد خدايا توبه كردم و استغفار نمود و وحى شد به او كه انگور سياه بخورد براى آنكه غم او زائل شود و نيز از آنحضرت روايت شده است كه نوح عليه السّلام بعد از طوفان پانصد سال زندگانى فرمود پس جبرئيل نازل شد و عرض كرد خدا فرموده ايّام حيات تو منقضى شد و بايد ودائع نبوّت را به پسرت سام بسپرى چون زمين نبايد خالى از حجّت باشد و بايد در هر زمان راهنمائى
جلد 3 صفحه 89
به طاعت من وجود داشته باشد و آن يا پيغمبر است يا امام و حضرت نوح اطاعت نمود و اسم اكبر و ميراث علم و آثار نبوت را بسام سپرد و حام و يافث بى‌بهره شدند براى آنكه قابل نبودند و حضرت نوح آنها را بشارت داد به هود عليه السّلام و وصيّت فرمود به اطاعت و انتظار مقدم او و اين خلاصه روايت اخيره است كه ذكر شد ..
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
قالَ رَبِّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَن أَسئَلَك‌َ ما لَيس‌َ لِي بِهِ عِلم‌ٌ وَ إِلاّ تَغفِر لِي وَ تَرحَمنِي أَكُن مِنَ الخاسِرِين‌َ (47)
گفت حضرت نوح پروردگار من بدرستي که من پناه ميبرم بتو اينكه سؤال كنم از تو چيزي را که نيست براي من بآن چيز علم و دانش و اگر مرا نيامرزي و رحم نكني ميباشم از خسران كننده‌گان.
غفران فرع ذنب است و انبياء معصوم هستند در تمام عمر حتي خيال معصيت در قلوب آنها خطور نميكند زيرا از طرف شيطان است و راه بقلب انبياء ندارد لكن در مقابل عظمت و بزرگي خداوند خود را حقير و كوچك و مقصر ميدانند و خاضع و خاشع هستند از اينکه جهت قالَ رَبِّ و عدم ذكر يا که نگفت يا رب چون نداء تعظيم است بخلاف ( يا نوح) که نداء تنبيه است إِنِّي أَعُوذُ بِكَ انسان
جلد 11 - صفحه 62
هر که باشد و هر چه باشد در هر حال احتياج بحفظ الهي دارد و پناه گاه او خدا است آن بآن افاضه از او ميشود چنانچه گفتند که ممكن همين نحوي که در وجود احتياج بموجد دارد در بقاء هم محتاج است.
سيه رويي ز ممكن در دو عالمبرگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 47)- به هر حال نوح دریافت که این تقاضا از پیشگاه پروردگار درست نبوده است و هرگز نباید نجات چنین فرزندی را مشمول وعده الهی دائر بر نجات خاندانش بداند، لذا رو به درگاه پروردگار کرد و گفت: پروردگارا! من به تو پناه می‌برم از اینکه چیزی از تو بخواهم که به آن آگاهی ندارم» (قالَ رَبِّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ أَنْ أَسْئَلَکَ ما لَیْسَ لِی بِهِ عِلْمٌ).
«و اگر مرا نبخشی و مشمول رحمتت قرار ندهی از زیانکاران خواهم بود»
ج2، ص350
(وَ إِلَّا تَغْفِرْ لِی وَ تَرْحَمْنِی أَکُنْ مِنَ الْخاسِرِینَ).
نکات آیه
۱- نوح(ع)،از تقاضاى نجات فرزند ناصالحش منصرف شد و آن را امرى نابه جا دانست. (فقال رب إن ابنى من أهلى ... قال رب إنى أعوذبک أن أسئلک ما لیس لى به علم)
۲- پیامبران ، تسلیم امر خدا و مطیع فرمانهاى او ، بدون هیچ تعلل و درنگ (فلاتسئلن ما لیس لک به علم ... قال رب إنى أعوذبک أن أسئلک ما لیس لى به علم)
۳- تمسک و توسل به ربوبیت خداوند ، از آداب دعاست. (قال رب ... إلاّ تغفر لى و ترحمنى أکن من الخسرین)
۴- درخواست امرى نابه جا و غیر حکیمانه از خداوند ، لغزش و خطاست. (قال رب إنى أعوذبک أن أسئلک ما لیس لى به علم) استعاذه و پناه بردن به خداوند ، در موردى است که متعلق آن ، امرى ناپسند و شرّ آفرین باشد.
۵- لزوم استعاذه به خداوند و پناه بردن به او، براى دورماندن از درخواستهاى نابه جا از او (قال رب إنى أعوذبک أن أسئلک ما لیس لى به علم)
۶- احتمال غیر حکیمانه بودن درخواست ، در لزوم پرهیز از تقاضاى آن از درگاه خداوند کافى است. (إنى أعوذبک أن أسئلک ما لیس لى به علم) علم نداشتن به حکیمانه بودن درخواست - که مفاد «ما لیس لى به علم» است - شامل موردى که انسان حتى گمان به مصلحت دارد ولى هنوز به مرتبه علم و اطمینان نرسیده است ، نیز مى شود.
۷- نوح(ع) ، با پى بردن به نادرستى تقاضاى خود (نجات فرزندش) خواهان آمرزش و رحمت الهى شد. (إلاّ تغفر لى و ترحمنى أکن من الخسرین)
۸- نوح(ع) ، رهایى خویش از زیان کارى را در گرو مغفرت و رحمت الهى مى دانست. (إلاّ تغفر لى و ترحمنى أکن من الخسرین)
۹- همگان ، حتى پیامبران الهى براى نیل به سعادت ، نیازمند مغفرت و رحمت الهى اند. (إلاّ تغفر لى و ترحمنى أکن من الخسرین)
۱۰- زیان کارى و خسارت واقعى انسان ، در عدم آمرزش گناهان و شامل نشدن رحمت خداوند بر اوست. (و إلاّ تغفر لى و ترحمنى أکن من الخسرین)
۱۱- مغفرت و رحمت خداوند ، جلوه اى از ربوبیت اوست. (قال رب ... و إلاّ تغفر لى و ترحمنى)
۱۲- آمرزیده شدن گناهان ، زمینه ساز شمول رحمت الهى است.* (إلاّ تغفر لى و ترحمنى) برداشت فوق، از تقدیم مغفرت بر رحمت، استفاده شده است.
موضوعات مرتبط
- آمرزش: آثار آمرزش ۱۲
- استعاذه: اهمیت استعاذه به خدا ۵
- انبیا: انقیاد انبیا ۲
- انسان: نیازهاى معنوى انسان ۹
- توسل: توسل به ربوبیت خدا ۳
- خدا: آثار آمرزشهاى خدا ۸; آثار رحمت خدا ۸; آثار محرومیت از آمرزشهاى خدا ۱۰; آمرزشهاى خدا ۱۱; رحمت خدا ۱۱; نشانه هاى ربوبیت خدا ۱۱
- خطا: موارد خطا ۴
- دعا: آداب دعا ۳; ترک دعاى بیجا ۵، ۶; توسل در دعا ۳; دعاى بیجا ۴; شرایط دعا ۶
- رحمت: آثار محرومیت از رحمت ۱۰; زمینه رحمت ۱۲
- زیان: عوامل نجات از زیان ۸; موارد زیان ۱۰
- سعادت: عوامل سعادت ۹
- عمل: عمل ناپسند ۱
- نوح(ع): استغفار نوح(ع) ۷; پشیمانى نوح(ع) ۷; دعاى نوح(ع) ۷; عقیده نوح(ع) ۸; قصه نوح(ع) ۱، ۷; نوح(ع) و درخواست رحمت ۷; نوح(ع) و نجات از زیان ۸; نوح(ع) و نجات فرزند ۱، ۷
- نیازها: نیاز به آمرزشهاى خدا ۹; نیاز به رحمت ۹
