المؤمنون ٣
ترجمه
| المؤمنون ٢ | آیه ٣ | المؤمنون ٤ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«اللَّغْوِ»: کردار بیهوده و گفتار یاوه. اعمال و اقوالی که در آن خیر و سودی نباشد.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيات ۱-۱۱، سوره مؤ منون
- معناى ((فلاح )) و ((ايمان واقعى ))
- معناى ((خشوع ))
- بيانى درباره اين وصف مؤ منين كه فرمود: ((الذين هم فى صلاتهم خاشعون ))
- گفتارى در معناى تاءثير ايمان (و بيان اينكه ايمان عبارت است از ((علم عملى ))
- مراد از لغو و اعراض از لغو در آيه شريفه
- اشاره به اينكه وصف مؤ منين به اعراض از لغو كنايه از علّو همت و كرامت نفس ايشان است.
- معنا و وجه ((والذين هم للزكوة فاعلون ))
- زكوة ، يكى از بزرگترين عوامل تقارب طبقات جامعه
- معناى ((امانت )) و داخل ((عهد)) و مراد از رعايت آن دو (والذين هم لا ماناتهم و عهدهم راعون)
- چند روايت درباره خشوع در نماز
- رواياتى در معناى اعراض از لغو و حفظ فرج
- بيانى در اين باره كه ازدواج موقت در عرف قرآن و صدر اسلام مشروعيت داشته و نكاح محسوب مى شود
- قرائن و شواهد ديگرى بر مشروعيت متّعه
- بيان فساد گفتار كسانى كه زوجيت متعه را انكار كرده اند
- روايات ديگرى در ذيل آيات ۱ الى ۱۱، سوره مؤ منون
- (در باره فلسفه و حكمت تشريع ازدواج موقت در اسلام )
نکات آیه
۱ - دستیابى به سعادت اخروى، مشروط به روى گردانى از کارهاى بیهوده و سخنان بى فایده است. (قد أفلح المؤمنون ... و الذین هم عن اللغو معرضون) «الذین» در آیه فوق عطف بر «الذین» در آیه پیش و در معناى نعت دیگرى براى «المؤمنون» مى باشد. «لغو» به سخن و کار بیهوده و عبث گفته مى شود. «ال» در «اللغو»، «ال» جنس و مفید استغراق است. بنابراین «اللغو» شامل هر سخن بیهوده و هر کار عبث و بى فایده مى شود.
۲ - مؤمنان راستین، انسان هایى سنجیده کار و درست گفتاراند. الذین هم عن اللغو معرضون
۳ - اعراض و روى گردانى از لغو (بى فایده گویى و بیهوده کارى)، توصیه خداوند به اهل ایمان (و الذین هم عن اللغو معرضون)
۴ - آمیختن زندگى به لغو و بیهودگى، نشانه ضعف ایمان و مایه محرومیت از رستگارى است. (قد أفلح المؤمنون ... و الذین هم عن اللغو معرضون)
۵ - حکمت و سنجیده کارى، خصلتى پسندیده و ارجمند در پیشگاه خداوند (و الذین هم عن اللغو معرضون)
۶ - «عن أمیرالمؤمنین(ع): کلّ قول لیس للّه فیه ذکر فلغو...; از امیرالمؤمنین(ع) روایت شده است: هر سخنى که در آن یاد و ذکر خدا نباشد، لغو است...». ۱- مصنفات شیخ مفید، ج ۱۱، جزء اول، ص ۲۹۷; نورالثقلین، ج ۳، ص ۵۲۹، ح ۱۵.
۷ - «روى عن أبى عبداللّه(ع) انه قال: هو «اللغو» أن یتقوّل الرجل علیک بالباطل أو یأتیک بما لیس فیک فتعرض عنه للّه، و فى روایة آخرى أنّه الغناء و الملاهى; از امام صادق(ع) روایت شده است که فرمود: «لغو» این است که کسى سخن باطلى را به تو ببندد، یا چیزى را که در تو نیست به تو نسبت دهد و تو براى خدا، از او اعراض کنى. و در روایت دیگرى آمده است که «لغو» غنا و لهویات است.» ۱- مجمع البیان، ج ۷، ص ۱۵۸; نورالثقلین، ج ۳، ص ۵۲۹، ح ۱۶ و ۱۷.
موضوعات مرتبط
- ارزشها ۵:
- افترا : لغویت افترا ۷
- ایمان: نشانه هاى ضعف ایمان ۴
- حکمت: ارزش حکمت ۵
- خدا: توصیه هاى خدا ۳
- رستگارى: شرایط رستگارى اخروى ۱; عوامل محرومیت از رستگارى ۴
- سخن : آثار اعراض از سخن لغو ۱; آثار سخن لغو ۴; اعراض از سخن لغو ۳; مراد از سخن لغو ۶، ۷
- صفات: پسندیده ۵
- عمل: آثار اعراض از عمل لغو ۱; آثار عمل لغو ۴; ارزش دقت عمل ۵; اعراض از عمل لغو ۳
- غنا: لغویت غنا ۶
- لغو: مراد از لغو ۶، ۷
- مؤمنان: توصیه به مؤمنان ۳; دقت عمل مؤمنان ۲; صداقت مؤمنان ۲; صفات مؤمنان ۲
- مفتریان بر خدا: اعراض از مفتریان بر خدا ۷
