اللّغْو
ریشه کلمه
- لغو (۱۱ بار)
قاموس قرآن
كلام بىفائده. «لَغى يَلْغُو» يعنى كلام بىفائده آورد. لاغِيّة كلام قبيح است لغت را از آن لغت گفتهاند كه در نزد غير اهلش فائدهاى ندارد، لغوالطائر صداى پرندگان را گويند (مجمع). در قاموس گفته لَغْو: شىء بىاعتناء است كلام باشد يا غير آن راغب گويد كلام لغو آنست كه اعتنائى به آن نيست و از روى عدم تفكر باشد و جارى مجراى «لَغا» است و آن صداى گنجشك و غيره مىباشد. [مائده:89]. سوگند لغو آنست كه لاعن باشد مثل واللَّه و باللَّه كه به طور عادت در سخن مىآورند و تعقيد سوگند آنست كه آن را با قصد محكم كنيم و روى قصد و فكر سوگند ياد كنيم يعنى خدا شما را به سوگندهاى بى قصدتان مؤاخذه نمىكند ولى به سوگندهائى كه با قصد محكم كردهايد مؤاخذه مىكند. [فصّلت:26]. «اَلْغَوْافيهِ» يعنى در آن باطل داخل كنيد. كفّار گفتند: به اين قرآن گوش ندهيد و درآن باطل وارد كنيد شايد پيروز گرديد مثل اينکه منظور معارضه به لغو و باطل است يعنى در مقابل آن ايستادگى كنيد و در موقع خواندن آن داد و بيداد كنيد تا مفهوم نگردد و از تأثير ساقط شود. * [مؤمنون:3]. ظاهراً مراد از آن هر قول و فعل بیفايده است [غاشيه:11-10]. در بهشتى عالى كه در آن كلام قبيح و بىفائده نشنوى.
