نتایج جستجو

طبرسى اين شعر را نقل مى‏كند. زنيم ليس بعرف من ابوه بغىّ الام ذو حسب لئيم‏ [قلم:12و13]. زنيم را در آيه متّهم در نسب (حرامزاده)، لئيم معروف بلئامت، شخص معروف

حلف سوگندى است كه با آن پيمان گرفته مى‏شود سپس در هر سوگند به كار مى‏رود. [قلم:10] حلّاف كسى است كه زياد قسم مى‏خورد. سوگند خوردن از نظر اسلام خوب نيست و

خواهند دانست كه [قلم:2]. ظاهراً مراد از قلم در هر دو آيه قلم معمولى و متعارف است در روايات وارد است كه «ن» نهرى است كه در بهشت و قلم قلمى است از نور كه

بوسیله قلم تعلیم نمود، همان كه به وسيله قلم آموخت همان كس كه به وسيله قلم آموخت. آن خدایی که بشر را علم نوشتن به قلم آموخت. همان که به وسیله قلم آموخت،

مى‌توان با قلم، عزيز يا ذليل كرد. قلم يك فرياد ساكت است. قلم سند رسمى است. قلم گزارشگر تاريخ است. سوگند به قلم، نشانه فرهنگ و تمدن است. تكيه بر قلم، تكيه بر

وَسَمَ الشَّىْ‏ءَ وَسْماً» يعنى او را علامت گذارى كرد و علامت را سِمَة گويند [قلم:16]. حتما بر بينى او علامت و داغ ذلت مى‏نهيم. رجوع شود به «خرطوم». [حجر:75]

[ابراهيم:22] مرا ملامت نكنيد خود را ملامت كنيد. تلاوم: ملامت كردن يكديگر است [قلم:30]. بعضى به بعضى روكردندو همديگر را سرزنش مى‏نموده‏اند. لَوْمَة: به معنى

مى‌توان با قلم، عزيز يا ذليل كرد. قلم يك فرياد ساكت است. قلم سند رسمى است. قلم گزارشگر تاريخ است. سوگند به قلم، نشانه فرهنگ و تمدن است. تكيه بر قلم، تكيه بر

صرماً: قطعه بائناً - صرم النخل و الشجر: جزّه» [قلم:17]. قسم خوردند كه ميده‏هاى باغ را وقت صبح بچينند. [قلم:22]. صبح در كشت خويش باشيد اگر مى‏خواهيد بچينيد

مى‌توان با قلم، عزيز يا ذليل كرد. قلم يك فرياد ساكت است. قلم سند رسمى است. قلم گزارشگر تاريخ است. سوگند به قلم، نشانه فرهنگ و تمدن است. تكيه بر قلم، تكيه بر

صرماً: قطعه بائناً - صرم النخل و الشجر: جزّه» [قلم:17]. قسم خوردند كه ميده‏هاى باغ را وقت صبح بچينند. [قلم:22]. صبح در كشت خويش باشيد اگر مى‏خواهيد بچينيد

آیات شامل این کلمه «اعلام» جمع «عَلمَ» (بر وزن قلم) به معناى «کوه» است; ولى در اصل به معناى علامت و اثرى است که از چیزى خبر مى دهد; مانند «عَلم الطریق»

آنها به اوّلشان رسيد (اقرب) راغب گفته: اغلب استعمال آن درياى و نعمت است مثل [قلم:49]. ناگفته نماند: تفاعل گاهى به معنى مجرّد مى‏آيد مثل «فَتَعالَى اللّهُ الْمَلِكُ

مى‌توان با قلم، عزيز يا ذليل كرد. قلم يك فرياد ساكت است. قلم سند رسمى است. قلم گزارشگر تاريخ است. سوگند به قلم، نشانه فرهنگ و تمدن است. تكيه بر قلم، تكيه بر

ولى، گاه کنایه از بلا و مصیبتى است که در شب روى مى دهد، و منظور در سوره «قلم» همین است. طوف‌ (۴۱ بار) دور زدن. «طافَ حَوْلَ الشَّىْ‏ءِ: دارَ حَوْلَهُ»

«سطر الكتاب ستراً:كتب» سطر هم نوشتن و هم به معنى خط و كتابت است. [قلم:1و2] قسم به قلم و آنچه مى‏نويسد تو به سبب وحى ديوانه نيستى و [اسراء:58]، [قمر:53]

آیات شامل این کلمه «حَکَم» از مادّه «حُکْم» (بر وزن قلم) به معناى داور و قاضى و حاکم است و بعضى آن را با حاکم از نظر معنا مساوى دانسته اند. ولى جمعى از

او رسد بسيار مانع و بخيل است. مَنَّاع نيز مبالغه است به معنى شديد المنع [قلم:12]. وَ أَن النّاس مَا يُؤْمِنُوا إِذ جَاءَهُم مِمّن إِلاّ مَسَاجِد الْهُدَى

را از خون بسته آفريد. بخوان كه پروردگار تو از همه گرامى‌تر است. او كه با قلم آموخت. آنچه را انسان نمى‌دانست به او آموخت. پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود:

requires Javascript to function. آيات ۱ - ۳۳ سوره قلم محتويات سوره «قلم» و محل نزول آن وجوهى كه درباره سوگند به «قلم» و «مَا يَسطُرُون» گفته شده است مراد از نعمت